'දෙයියො කෝපවෙලා" යයි කියනු මා අසා ඇති වාර බොහෝ ය. යම්කිසි සිදුවීම් වැලක් සමඟ නැගෙන මේ කතාවට හේතු තිබේ දැයි බලමු. අප වටා පරිසරයේ වන කිසිදු රටාවක් නැති සිදුවීම් මෙන්ම, ඒ නිසා වන හානි ද බොහෝය. එවැනි ක්‍රියාවන්ගෙන් ජීවිත නැසෙන අවස්ථාද එමටය. එසේ නම් කුමන අවස්ථාවල දේව කෝපය නිසා වන ක්‍රියාවන් සිදුවේ ද?
මේ වහර සිංහලයන් යොදන ආකාරය අනුව, යම් ක්‍රියා වැලක් එක දිගටම වේ ද, එමගින් ජීවිතවලට දැඩි බලපෑමක් එල්ල වේද යන කරුණු මත, මිනිසුන් දැඩි පීඩනයකට පත් කරයි නම්, එවිට දෙවියන් කෝප වී ඇතැයි කියති. විවිධ පුද්ගලයන්, පවුල් හා මුළු රටම ද, මෙවැනි ක්‍රියාවන් වලින් පීඩා විඳ ඇති කාලයන් හෝ අවස්ථා තිබේ නම්, මොනයම් තත්වයන් යටතේ එසේ සිදු වූවාදැයි බැලීම වටිනවා නේ ද?
කලින් දෙවියන් ගැන කියන විට, සමහර ක්‍රියාවළි තුල අහඹු බවකට වඩා එක්තරා පරමාර්ථයක් ඉටු කර ගැනීමට කරන ආකාරයේ සිදුවීම් හඳුනා ගතිමු. එසේම එයට භාජනය වූ අයගේ ක්‍රියාවන් ද විශේෂත්වයක් ගත් බව කීවෙමි. ප්‍රශ්ණයකට ඇත්තේ, සිදුවන ආකාරයේ වෙනස හැරි විට, ඒ ක්‍රියා බොහොමයක් අහඹු ලෙස ද වීමයි. එසේ නම් මෙම දේව කෝපය තුලින් ස්වාභාවික ව වන දේ පාලනය කර ක්‍රියාත්මක කිරීමක් විය යුතුයි නේ ද? සිරුරක් ඇත්තකු කරන දේ අපේ අංඟෝපාංඟ වලින් දැන අවබෝධ කරගත හැක. එසේ නම් සිත හෙවත් එය අඩංඟු අවතාරය කෙසේ තමන්ට අවශ්‍ය දේ ගත ඇති පරිසරය තුල ක්‍රියාත්මක කරයි ද?
මේ ගැන සෙවීම් වලට ඉහල සංවේදී බවක් අවශ්‍ය වන බව තහවුරු වූ වේ. ගතකට තවත් ගතක් සමඟ ගණුදෙනු කිරීමට භාෂාව, අතපය වැනි දෑ මෙන්ම සංවේදී අංඟ ද ඇත. එසේ නම් සිතට ද එවැනි අඟපසඟ ඇතැයි සිතීම වරදක් නොවේ. ක්‍රියාවෙන් වෙනස් වුවද ගත (තාරය) හා සිත+ (අවතාරය) ජීවයක් සැදෙන කොටස් දෙකක් පමණක් නොව, ඒ සඳහා දායක වන සියලු විධ අංඟයන් ද දැරිය යුතුය. ගත කරන කාර්යයන්ට සරිලන ලෙස සියලු උපාංඟ බිහි වී ඇත. එසේ ගත බිහිකරන සිත, ඊටත් වඩා දියුණු යයි සිතීම ජීවය තුලින් තහවුරු වේ.
මෙවැනි විවිධාකාර විග්‍රහ තුලින් මේ කීම වටා සිංහලයන් දැරූ සැබෑ අරුත සොයාගත හැකි වුව ද, දීර්ඝ ලෙස එම මගවල් නොකියන්නේ, මෙම ලිපි පෙළ සිංහලයන් අරබයා ලියන නිසාත්, ඔවුන් ඒ ගැන යම් ආකාරයක අවබෝධයක් ඇතැ යි මා සිතන නිසාත් ය. සොයා ගත් තොරතුරු අනුව සියල්ල වන්නේ, මා කලින් කී මිනිස්කම රැකීමට බව තහවුරු වේ. එසේම සමහර දෙවියන් අදහන උන් විශ්වාස කරන ලෙස අවස්ථා දෙකක් දෙන බව ද පෙනේ. මෙම අරුම පුදුම සබඳතාවය ගත හැදී ඇති ආකාරයට ද පොදු බව පෙනේ. හරි දැනුමක් නැතුව ගිරවුන් සේ කියන කතාවක් වන සිතෙන් සන්නිවේදනය කිරීම ද සැබෑ බව තහවුරු වේ. එහෙත් ඒ සඳහා ලබාගත යුතු හැකියාව එසේ කියන උන් කරන දේවලින් නොව ඊට හාත්පසින් වෙනස් මගකින් ලබා ගතයුතු බව තහවුරු වේ. බීරකු අඳෙකු වූ විට ඇසීම දැකීම නැතිවන්නා සේ, සිත අක්‍රීය කරන උපක්‍රම තුලින් මෙම හැකියාව ගිලිහේ. බොහෝ ජීවීන්ගේ පැවැත්මට මෙවැනි බාහිර ලැබීම් සිදුවන බව ජීවයන් හැදෑරූ විට තහවුරු වේ. උදාහරණ ලෙස ප්‍රබල අං ඇති ගෝනකු, කොටියකු හෝ සිංහයකු පහර දෙන විට, පැන දුවන්නේ අං නැතියෙකු සේ ය. එහෙත් දුවන ගෝනාගේ අං පිහිටි තැන අනුව බෙල්ලට පහරදෙන සතා, නිවැරදි ව එල්ලය නොගතහොත් අං ඇණී නසින අවස්ථා ද ඇත. මෙම ස්වභාවය හැදෑරු විට, ගෝනා, තමන් දැන අං ලැබුවෙකු නොව, අනුන් දුන් දෙය ලැබුවෙකු බව අං උපයෝගී කරගන්නා විදියෙන් තහවුරු වේ. නොඑසේ නම්, ගෝනා දැක පැන දුවන්නේ කොටි සිංහයන් වැනි සතුන් නොවේ ද? මෙහි දී තව යමක් කියමි. හැම දේම පාසැලෙන් උගත යුතු යයි සිතන මිනිසුන් ගත් විට, කොටි, සිංහයන් වැනි සතුන් දඩයම් කරන විට සතෙකුගේ බෙල්ලෙන් අල්ලා ගැනීමට බැලීමත්, බෙල්ල මිරිකාගෙන හුස්ම හිර කර මරන්නට උගත්තේත් මොන පාසලෙන් දැයි ඇසිය යුතුය. එසේම අංඟ සම්පූර්ණ ජීවීන් ලෙස වැඩුන ද, ඉන් එහාට යන දැනුමක් උන්ට නැත්තේ එම ජීවියා බිහිවීමට යෙදූ දැනුම බාහිර කෙනෙකු දුන් නිසා දැයි විපරම් කල යුතුය.
ස්වභාවයෙන් හැම ජීවියෙකුම ජීවිත්වීමට දැඩි ආයාසයක් දැරිය යුතුය. එසේ නම්, යම් ආකාරයක බලපෑමක් කිරීමට නම්, ජීවිත්වීමට දරන දැඩි ආයාසයක් තුලින් දැනෙන පීඩනයට වඩා ඉතා තියුණු ලෙස යමක් සිදු විය යුතුයි නේ ද? එසේ නම් දේව කෝපය කෙසේ ක්‍රියාත්මක වේ ද? දත්ත අනුව, මරණය හෝ මරණ බිය ගෙන දෙන සිදුවීම් හෝ ජීවිත කාලය පුරා අත්දකින සිදුවීම් තුලින් මෙම කෝපය එළි දකින බව පෙනේ. නොඑසේ නම්, තමන්ට එවැනි ක්‍රියා පෙන්වීමට වෙනෙකෙකු එම තත්ත්වයට පත් කිරීම ද සිදු වේ. මෙහි ඇති වැදගත් ම දේ, තම සිතට එවැනි හැඟීමක් ඇති වීම ය. නොඑසේ නම් කියල කිරීම හෝ කරල කීම ය. මෙහි දී, දැන දැන සිතා මතා කරන කියන අයට දෙවියන්ගේ උදහස ඉතා දැඩිය. එය නැවත ගොඩ ඒමක් නැති නිරයක ජීවත් වීම වැනිය. එවැනි සැබෑ සිදුවීම් අප දන්නේ වුව කතාකිරීම නුසුදුසු ය. දැන දැන කරන දේ අනුව මරණය දැක නැවත ඉපදීම (like near-death experience), යමෙකුට දෙන බරපතල අවවාදයක් ය.
තමන්ගේ හැසිරීම අනුව, දේව කෝපයට හසු වූවන් ප්‍රථමයෙන් පිස්සු වට්ටා, පසුව නසන බවක් කියවේ. එය එසේ බව අත්හදා බැලුවෙමු. සිත පාලනයකින් තොර වීම, එකම දේ නැවත නැවත කිරීම, සියදිවි නසා ගැනීම, විහින් විනාශය මේ අතර මුල් තැන ගනී. එසේම, වෙන කෙනෙකු යොදා කරන ක්‍රියාවෙන් ද එවැනිම ඵල ලබන බව කිව යුතු ය. තමන් කරන කියන දේ අනුව පිළිතුරු ලැබෙන බවත්, එකට එක යයි කීමට වඩා, එකක් ගැහුවම බඩ පිරෙන්නම කන්න වීම වැනි සිදුවීම් ද ඇති බව තහවුරු විය. කෙසේ වෙතත් මෙම ක්‍රියාවළිය පලිගැනීමකට වඩා, දඬුවම් කිරීමකට වඩා, යම් ආකාරයක අවබෝධයක් ලැබීමට සැලැස්වීමක් ලෙස පෙනේ. මිනිසකු වී මිනිසකු ලෙස ජීවත් වී මිනිසකු ලෙස මිය යන අයට මෙවැනි අත් දැකීම් නැත. එම මගින් පැත්තකට ගියෙකුට, ඊ ළඟට අනෙක් පැත්තට යන්න වීම ද කදිම දෙයකි. එහෙත් සමහරුන් කරන දේ අනුව උන් විතරක් නොව අනුබල දෙන්නන් ද බලාසිටින්නන් ද කන කෑම ඇඟකිළි පොලා යන බව කිව යුතු ය.
මේ ගැන කතා කිරීමේ දී, එවැනි ක්‍රියා තුල පැහැදිලිව ම සාධරණත්වය ගැබ් වී තිබීම පුදුම කරවන සුළු ය. කිසිදු බෙදා වෙන් වීමකින් තොරව ඵල ගැන්වීම කොතරම් හරි ද කියනවා නම්, අත්වැරදීම් නොවේ. තවත් විශේෂත්වයකට ඇත්තේ, කරන ක්‍රියාව නොව එම ක්‍රියාව මොන තත්ත්වයක් යටතේ කලා ද කියන එකයි. ජීවිත රැකීමට හෝ පැවැත්ම රැකීමට අවංකව කිරීමට සිදුවන මිනී මැරීම සොරකම් කිරීම වැනි දෑ වුව නොසලකා හරින බවක් දුටිමු. එහෙත් වංකබව ඉතා දැඩි වරදක් බවත්, සමාවක් නැති දෙයක් බවත් තහවුරු වේ. මත්ස්‍ය මනු අවංකත්ත්වය සංකේත කරනවා යයි කී ප්‍රතිචාරය මතක් විය. එහෙත් සමහරුන් සිතා මතා කරන දෑ නෑසුකන් ව සිටීම තුල, එම ක්‍රියාවන් සිදුවීමට ඉඩ හරින බවක් පෙනේ. එය මතකය අළුත් කිරීමට හෝ නැවත සිහිගන්වන හෝ ප්‍රතික්‍රියා සෙවීමට කරන බවක්, පසුව වන සිදුවීම් වලින් සනිටු හන් වේ.
ඊ ළඟට අප ඉදිරියේ මුළු මහත් ජනගහණයක්ම එවැනි කෝපයකට ලක් කිරීම ගැන කතා කරමු. කිසිවකු ඒ ගැන නොසිතන තරම් සිත ව්‍යාකූල බව පෙනේ. දැන් කියන දෑ කිව යුතුම නිසා කියන්නේ දැන ගැනීමටය.
හින්දූන් යනු දේවත්වය මුල් තැනට යෙදූ ජන කොටසකි. එසේ නම් ඔවුන් දෙවියන්ගෙ අවධානය ගත යුතුය. එහෙත් ඇත්ත එය නොවේ. හින්දූන් දෙවියන් දකින්නේ මැටියෙන් තැනූ සතුන් ලෙස නොවේද? දෙවියන්ට මුවා වී කරන වැඩ පිළිකුල් සහගත ය. උන්ගේ හැසිරීම දෙවියන් නිග්‍රහයට ලක් කිරීමක් ලෙස උන් විඳින අත් දැකීම් සනාථ කරයි. උන්ට දිව්‍ය පානයක් ලෙස ගව මුත්‍රා බීමට සිත්වීම පුදුමයක් නොවේ. ජාතියක් ලෙස ලබන නින්දා ගැරහුම් අප්‍රමාණය. දෙවියන් ලෙස සතුන් දැකීම තුලින්, තමන් කොතරම් පහතට දමා ඇද්ද? අරුමය තියෙන්නේ, එසේ කරන දෑ ගැන ආඩම්බර වීමට තරම් අණුවන වීමය. දෙවියන් පිනවීමට යයි යමක් කලොත් කරන්නේ දෙවියන් කෝප කරවීමකි. එමගින් තම උරුමය නොකඩවා ඉදිරියට ගෙන යයි. එවැනි සදාකාලික විඳවීමකට උන් විහින් ම දායක වීම ඉතා වැදගත් දෙයකි.
සර්වබලධාරි දෙවියකු මවා දෙවියන්ගෙ නාමෙට මුවා වී, ම්ලේච්ඡ වැඩ කරන තිරිසනුන් කොටසක් බවට පත්වී ඇති ක්‍රිස්තියාණුවන්, හින්දූන්ට දෙවැනි නැත. දෙවියන් සතුන් මැව්වේ උන්ට යයි කියමින් මස් කන උන් බහුතරය තිරිසනුන්ටත් වඩා අන්තය. ජීවිතය තිරිසනුන්ට වඩා අන්ත ය. ලෙඩ රෝග වලින් විඳවන්නේ පණ පිටින් අපාගත වූ ලෙස ය. තිරිසනුන්ට මෙන් තමනට ද නෑයෙකු මිතුරෙකු නැත. ජීවිතය රිය අදින ගොනුන් අශ්වයන් වැනි ය. ගෞරවයෙන් වඳින්නේ තම ආගමික නායකයා ට දසවද දී මැරීමට ගත් උපකරණයටයි. දේව පූජාව ලෙස කරන්නේ තම ආගමේ නායකයාගේ මස් කෑම හා ලේ බීම සංකේතවත් කිරීමය. මොන හේතුවකට මෙවන් අගමුල පටලවා ගැනීමක් වී ද? දැන දැනම කරන්නේ ඇයි? සැබෑ දෙවියන්ට නිග්‍රහ කර, එම දෙවියන්ට මුවා වී අපරාධ කරන උන්ට, මීට වඩා හොඳ වෙන දඬුවමක් තිබේ ද? උන්ගේ සිත මැරිලා වැනීය. සිතීම අරහං ය. ඒ කියන්නේ හරි වැරදි නොදැනීමයි. මෙයට මුල අබරංගේ කතාව තුල ඇත. දෙවියන් සතුටු කිරීමට දරුවන් බිලිදීම කෙතරම් රුදුරු ද? දෙවියන් අප කියන දේ ක්‍රියාවෙන් තහවුරු කිරීමට මෙවැනි උපාය යොදන බව පෙනේ. දරුවන් වෙනුවට තම දිවි පුදන බව කීවේ නම් කතාව ප්‍රතිවිරුද්ධ වනු ඇත. දෙවියන් තබා කිසිවෙකු වෙනුවෙන් දරුවන් කැප කිරීම නොකලයුතු දේව නීතියකි. දෙමාපියන් දිවි පිදීමෙන් පැවැත්ම නොරැකි විට කිසිදු ගැලවීමක් නැත. එසේ ම දරුවන් මිනිස්කමට පිටු පෑ විට මෙය අනෙක් අතට වන බව පෙනේ.
ඊ ළඟට කාගෙත් අවධානය ගත් තම්බීන්ගේ උරුමය ගැන කියමි. තම්බීන් අදහන ආගම උන් වැළඳගත් දෙයක් නොව කඩුවෙන් දුන් උරචක්‍ර මාලයකි. ඒ ආගම දුන්නේ කවුදැයි සෙවීමට මට හේතු වූ අද්භූත කාරණයක් විය. ඊට පසු අල්ලාහ් යන වදන මනාව බැලුවෙමි. උන් දෙවියන්ට කීවේ ඉලහ්(ilah) කියා ය. මෙහි හ් යනු දෙමළා ම් යෙදූ පරිදි යෙදුවකි. උදාහරණ ලෙස අහ්, ආහ්, එහ්, ඒහ්, උහ් ඌහ් ගෙන එය යෙදෙන හැටි බලන්න. හ් අයින් කලවිට ila වේ. ම් අයින් කල විට ilam ද ila වේ. ඉතිරිය ඔබට භාරයි. තම්බියාට ආගම දුන්න එකා, තම රුව සඟවා තහනම් කර ඇත්තේ, ඔහු තම්බියකු නොවන නිසා යයි කියමි. එය බෞද්ධකම ලෙස වෙස් වලාගත් මිනිස්කම නසන හින්දුවාදයට දෙවියන්ගෙන් ලද දඬුවම බව, ක්‍රියා ප්‍රතික්‍රියා සැසඳීමේ දී තහවුරු වේ. වමට ගියොත් ඊ ළඟට දකුණට යාම නියතයි. බෞද්ධයන් දෙවියන් පහලට දැමුවා. තම්බීන්ට දෙවියන් උඩ ය. එය දවසට පස්වරක් හතරගාතෙන් වැටී කිව යුතුය. බෞද්ධයන් ට ගැහැණු ඕන නැත. තම්බියා කන්‍යාවන් පතා දිවි පුදති. බෞද්ධයන් හොඳ අයට පමණක් නොව නරක අයට ද සම ව සලකති. තම්බියා නරක උන් අතර ලේ පෙරමින් ජීවත් වී එය අත්දකිති. බෞද්ධයන් ගිහිගෙය හැරයයි. තම්බියාට ජීවිතයම ගිහිගෙයි සැපට කැඹිරීමට වේ. බෞද්ධයන් මෛත්‍රී කරති. තම්බියා වෛර කරයි. ඝාතනය ජීවිතයයි. කෲර බව උරුමයයි. සතුන් මරන විට උන් මැරෙන ආකාරය තුලින් කෲර බව පණ ගසයි. භාගෙට මරා ඉතිරි ටික බැලීමෙන් මනස තිරිසන් කරගනියි. තම්බියාට ගැලවීමක් නැත. මෙවැනි සියලු ලක්ෂණ, වම වෙනුවට දකුණ මාරුවීමක් බව පෙනේ.
අද, සිංහලයන් තම්බීන්ගේ තර්ජනයට මුහුණ දෙන නිසා මෙය ලියමි. දෙවියන් ඉදිරියේ අද බෞද්ධයන් හෙට තම්බි වීම අනිවාර්ය දෙයකි. දෙවියන්ට වඩා, මිනිස්කම නසන හිඟන අමනුෂ්‍යයෙකු උඩට ගැනීම, සමාවක් නැති වරදකි. විසඳුම් ඇත්තේ කිහිපයකි. බොහෝ උන් බෞද්ධ වූවේ මුලාවෙනි. 1815 වන තෙක් උන්ට තිබුනු මුල් තැනක් නැත. ක්‍රිස්තියානි සුද්දාගේ පීඩනය ඉදිරියේ තම්බි වූ නීග්‍රෝ කල්ලන් සේ, 1815ට පසු ක්‍රිස්තියානි සුද්දාගේ පීඩනය ඉදිරියේ, සිංහල උන් බෞද්ධ වූයේ දෙමළුන්ගේ ළණුව කෑ නිසා ය. මෙය කබලෙන් ලිපට වැටීමකි. නැති නම් ගුටි කෑ එකා, සියතින් ගෙල කපා ගැනීමකි. කල හැකි එකම දෙය මිනිස්කම (සිංහලකම) නැවත වැළඳ ගැනීම ය. නැත්නම් තම්බි වීම නැවතිය නොහැක. මිනිස්කම (සිංහලකම) නැති උන්, සිංහල රටෙන් තුරං කරන කාලය ළං වෙන නිසා, බෞද්ධයන්ට කල හැකි අනෙක් දෙය චුත වීම ය. සිංහල උරුමය නිසා යැපුන ද, දැන් නම්, දේව කෝපය ගිනි දළු ලෙස ලියලන බව පෙනේ.
ඇත්ත කීමේ දී පැත්තක් ගැනීම දෙපැත්තටම කරන පාඩුවක් ලෙස දකිමි. මිනිසුන් ලෙස, තවමත් අපට අපේම හැකියාවෙන් ඇත්ත දැනගත නොහැකි යයි කියමි. මෙසේ මුළ පිරුවේ සිංහල කතා කරන සමහරුන්, බෞද්ධයන් ලෙස, තමන්ට සියලු දෙවියන්ගේ බැල්ම ආරක්ෂාව ඇතැයි සිතා මුලාවෙන් තමන් විඳවන දේව කෝපය සුළු කොට තකන බව පෙනෙන නිසා ය. මිනිසුන් ලෙස උපන්නෙකු සතු අඟපසඟ මෙන්ම හැකියාවන් ද ලබනුයේ මිනිසකු ලෙස ජීවත් කරවීමටය. එහෙත් දෙමළුන්ගේ උගුලේ අසු වී මුලාවෙන් මිනිස්කම ප්‍රතික්ෂේප කිරීම නිසා, ලැබූ මිනිස් උරුමය භාවිතයෙන් බැහැර වේ. දැන හෝ නොදැන කල ද දෙවියන් සලකන්නේ එක විදියට ය. බෞද්ධයන්ට වන ප්‍රබලම පාඩුව සිත අක්‍රීය වීමයි. නැවත ගොඩ ඒමක් නැති බවක් පෙනෙන මෙම අක්‍රීය වීම, සිතා මතා එවැන්නන් මිනිස් හැකියාවන් භාවිතා කිරීමෙන් වැලකීමට යෙදූ මර උගුලක් ලෙස හැඳින්විය හැක. සිත අක්‍රීය වීම නිසා, තමන් සියලු දේ දනී යයි සිතා ජීවත් වීමට මග පෑදේ. එහෙත් පිටින් සිට බැලූ විට, ඔවුන්ගේ හැසිරීම ඉතාමත් ම පහල ය. දුප්පත්කමට, හිඟනකමට ආ වැඩීමෙන්, එවැන්නන් ලෙස දිවි ගෙවති. ගතිගුණ හින්දූන්ගේ වැනි ය. කතාවෙන් දෙවියන් ය. ක්‍රියාවෙන් අදෝම ය. ඒ බව පුවත් තුලින් මනාව පෙනේ. සිල් පද කියමින් ඒවා කඩන්නේ කියා කට ගන්නටත් පෙර ය. සමාජ වෙනස්කම් වන්නේ තම්බි වන දිසාවට ය. දවසෙන් දවස අගාධයට යන, ම්ලේච්ඡත්වය ඔඩු දුවන, නැති බැරිකම් හමුවේ ගුණයහපත්කම ගිලිහෙන, කෙළවර තම්බිවීමෙන් අවසන්වන ගමනේ, කිසි දිනක තමන්ට කිසිදු යහපතක් නැති, අකර්මණ්‍ය ජීවිතයක් හිමි වීම මිනිසත්බව පිළිකුල් කිරීමට දුන් නියම දඬුවම ලෙස පෙනේ. කොතරම් අමන දැයි කියනවා නම්, මළවුන්ගේ ඇටකට වලට වැඳ පුදා ගන්නේ අඟනා දේ (ධාතු) ලෙස ය. මළ සොහොන් වලට, මැටි රූප වලට පුද පූජා කරන හින්දූන් මය. මෙය තිරිසනුන් ද නොකරන පහත් දෙයකි. මැරුණු කොල පැහැති රෙදි අඳින, හිස බූ ගා මරණය සංකේත කරන, ජීවය නැසීමට වෙර දරන අමනුෂ්‍යයන්ට දේවත්වය දී පුදති. සුදු රෙදි එළා, හිඳුවා, දෙපා නමදින විට, හින්දූන්ගේ ගවමුත්‍රා බීම සුළු දෙයක් ලෙස සැලකිය හැක. වඩාත්ම දරුණු වදය නම්, තම දරුවන් කුසගින්නේ සිටිය ද, මේ ජීවය නැසීමට වෙර දරන අමනුෂ්‍යයන්ට දිවබොජුන් දී, සංතකයේ ඇති දෑ නැති කර ගැනීමට තරම් මන්ධ බුද්ධික වීමය. කිසිදු තිරිසනුකු ද මෙය නොකරයි. අන්තිමට කෙළවර වෙන්නේ හිඟමන් යදින යාචකයකු වීමෙනි.
දෙවියන් මෙතරම් දැඩි කෝපයක් පෙන්වීම කොතරම් සාධාරණ ද? ඔවුන්ට නිග්‍රහ කර පිටු පෑම තරම් වෙන අවැඩක් නැත. මෙවැනි මනුබව පිළිකුල් කරන ගැහැණියකට, පිරිමියෙකුට මනු දරුවක බිහි නොවේ. උපදින්නේ ජීවත්වීම ශාපයක් කරන අමනුෂ්‍ය පැටවුන් ය. ජීවිතය ම අපාගත එකකි. ඔල්මාදෙන්, සතුරාටත් මිතුරාටත් සිනාසෙන, මරණයට අත වනන, ලැජ්ජාවක් භයක් නැති, අත පෑම ජන්මය කර ගත්, නිවට ජීවිතය කොතරම් සැහැසි දඬුවමක් දැයි සිතේ.
ගැහැණුන් සමාජයේ හැදියාව පෙන්වන මිනුම් දණ්ඩ ය. ගැහැණිය, සරුකල පතිණියකත් වීම ද, නැති කල ගණිකාවක් වීම ද අත්‍යාවශ්‍ය වන්නේ දරුවන් හදා වඩා ගැනීමට ඇය බැඳ ඇති නිසාය. අද රටේ තත්වය ගත් විට, සමාජයේ හැදියාව කෙතරම් ඈලියාවට ගොස් ඇති දැයි කියනවා නම්, ඒ බව, ගැහැණුන් තම්බීන් සමඟ සරණයාම පමණක් නොව උන්ගේ බැලමෙහෙ කරන වහළුන් වීම තුලින් පෙන්විය හැක. මෙම තත්ත්වය ගණිකාවක් වීමට වඩා සිය දහස් ගුණයක අසරණ වීමකි. මඩ ඌරකු වැළඳ ගැනීම, උරුලෑවකු සමඟ සුරතල් වීම ජීවයේ සුන්දරම දෙයක් වීම, මිනිසත් බව නැසීමට දුන් ගැලපෙන දඬුවමක් නොවේ ද?
තව බොහෝ ඇතත් ඇස් ඇර බලන්නන්ට ඉතිරිය භාර කරමි. දේව කෝපයේ ඇති වැදගත්ම ලක්ෂණය වන්නේ එය කෝපයට ලක් වූවෙකු, තම කැමැත්තෙන් කිසිදු වග විභාගයකින් තොරව, සුපුරුදු දෙයක් ලෙස කිරීම ය. ඒ සිතට බලපෑමෙන් යයි කියමි. එසේම එය දේව කෝපය යයි ඒත්තු ගන්වන ලක්ෂණ ද විදහා පෙන්වයි. දෙවියන් යමෙකු නැසීමට පෙර පිස්සකු කරන්නේ යයි කීම කොතරම් සැබෑ ද? මෙම තත්ත්වයෙන් මිදීමට, මට හැකි වීම සතුටකි. මිනිසත්බව තේරුම් ගැනීමත්, මිනිස්කම තම කම කරගැනීමත් ඇති එකම විසඳුමයි. මම එයට සාක්ෂි දරමි.
මෙම ක්‍රියාවළිය කෝපය පෙන්වීමකට වඩා, හරි මග පෙන්වීමට දරණ උත්සාහයක් ලෙස දකිමි. දෙමව්පියන් දරුවන්ගේ හැසිරීම අනුව තම ප්‍රතිචාරය වෙනස් කිරීමට සම ය. විශේෂයකට ඇත්තේ දෙවියන් සතු බලයයි. එහෙත් ඒ බලය කොතරම් විශ්ව නීතියට ගැති දැයි කියනවා නම් වෙනස් වන්නේ ජීවිතය හා පැවැත්ම රැකීමට පමණක් බව ස්වාභාවික දත්ත පෙන්වති.
ඉහත කීවේ පොදු පදනමක් ගැන ය. දැන් විශේෂ පුද්ගලයනට මෙය කෙසේ බලපායි දැයි බලමු. දෙවියන්ගේ දරුවකු ලෙස ගාලක ඉපදී ලොවට මොර ගෑ ජේසු මිය ගියේ කුරිරු වඳ බන්ධන වලින් ය. දෙවියන්ට එවැනි දේ වේ නම්, දෙවිකමට වඩා නිවටකම උතුම් නොවේ ද? ඒ අතින් දියසේන නියම ලෙස දේවත්වය නියෝජනය කරන බව දනිමි. දන්න බොහෝ දෑ නොකීව ද, මෑතක දී අනාවැකි කාරයකු කී දෙය ඉතාමත් අඩු තක්සේරුවක් බව සාධක ඇතුව කිව හැක. කෙරුමකු එන්නේ අත පාමින් පා පහර විඳීමට දැයි ඇසිය යුතුය. ජූවන් දෙවියන්ට කරන නිග්‍රහවලට ලබන දඬුවම් ඉතිහාසය පුරා ඇත. නැවත නැවත කිරීම ද අපූරුය.
තම්බිකම දුන් කෙනා අතුරුදහන් වූ රූපයක් නැත්තෙකි. දඬුවම් ලැබුවේ ද නැත. උතුරේ විජය පරපුර සමූළඝාතනය කර අතුරුදහන් වූ කාලින්ග මාඝ ද දඬුවම් නොලද චරිතයකි. මේ සිදුවීම් ඉතා බලවත් උදහස සංකේතවත් කරයි. ප්‍රබල දඬුවම් දීමට එසේ චරිත බිහිවීම සිදුවෙන බව පෙනේ. බැරිම තැන ඉහලම තලයේ අය එන්නේ, යන මග ඔවුන්ට පමණක් කලහැකි දෙයක් වීම නිසා ය. විවිධ මට්ටම් වලට බෙදුනු බවක් ක්‍රියාව අනුව පෙනේ. මෙහිදී දියසේනගේ හඳහන බලා ඵල අඵල ගැන කතාකිරීමෙන් ඵලක් නැතැයි ගණිතයෙකු කීවේ, දන්නේ නම් එවැන්නක් වෙනස් කල හැකි බලය ඇති නිසා ය. නොඑසේ නම් අපට බලපාන ලෝක ධර්ම ඔහුට අදාළ නොවන බවය. අප දන්නා තරමින් දේව ක්‍රියාවන් වලට ප්‍රතිවිපාක කියා දෙයක් නැහැ නේද?
බෞද්ධයන් තම නායකයා ලෙස දකින සිදට් ද දැඩි දේව කෝපයට හසු වූවකු බව, ඔවුන් සතු තොරතුරු ම පෙන්වති. උපතේ දී මව නැසීම සිහළුන් දකින්නේ එලෙස ය. මව වෙනුවට ආයාත කල හැක්කෙක් නැත. දෙමළුන් එකතු කල රාජ උෂ්ණය, සම්පතින් පිරි දිවිය, ඔහුගේ ම කීම් යයි ඉතිරිවෙන ශේෂය මුළුමණින් ම බැහැර කරයි. දාස් කැපිටාල් වැනි කෲරකම උතුරා යන පොත ලීවේ කෝටිපති බිල් ගේට්ස් නොව හිඟන ජූවෙකු වූ කාල් මාක්ස් නොවේ ද? එසේම හිඟනකමට ආවඩන, මිනිස්කම හෙළා දකින, බ්‍රාහ්මණයන්ට නිගා කරන, මරණය අගයන, සොහොන්පල් වල විසීම කියන කෙනාට කෙබඳු මානසිකයක් තිබුණා දැයි සෙවීම ඔබට භාරයි. මිනිසුන්ට මරණය අභියස ඇත්ත කීමට වෙන බව සිංහලයන්ගේ කතාවකි. එසේ නම් තමා මහා සත්‍යයය ලෙස කී සියල්ල, අවසන් මොහොතේ එසේ නොවන බව කීමෙන් දේව උදහස පෙන්වයි. සියලු සංස්කාර ධර්මයන් නැසෙන සුළු යයි නැසීමට වෙර දැරුවකු තෙපලුව ද, ස්වාභාවික සිදුවීම් තුල එය පුස්සක් බව තහවුරු වේ. එසේ ස්වභාවය වෙනස් මගක් ගනී නම් ඒ ජීවය රැකීමට ය. අනගි උදාහරණය වන්නේ අයිස්වලට වඩා ජලය සෙ. අංශක 4 දී ඝනත්වයෙන් වැඩි වීම ය. එසේ නොවී නම් බොහෝ ජල ජීවින් වඳ වනු ඇත.
ජීවත්වීමට, යමක් තේරුම් ගැනීමට, කල්ප ගණන් පෙරුම් පිරීම, නා නා ප්‍රකාර හැකියාවන් අවශ්‍ය යයි මිනිසුන් මුලා කර, තමන් අහවලාගේ අරයා මෙයා කියා හෝ, තමන් ඔක්කොටම වඩා ලොක්කා යයි කියන විට, එය දැඩි කෝපයට පත් කරන්නේ එවැනි සැබෑ අයයි. ඒ අතින් දියසේන කෙසේ තම තැන සොයා ගති දැයි දැනීම අපූරු වුව ද ඒ ගැන කීම මගේ උත්සාහය නොවේ. ඇවැසි අය එය විසින් විමසා දත යුතුය. ඒ ගැන සෙවූ විට, එම නමට මුවා වූවන් කුරිරු ලෙස නැසී ඇති බව ඉතිහාසය කියයි.
දේව උදහසට ලක් වූවන්, බොහෝ විට, විනාශ වී, ඉතිහාසයෙන් මැකී යන බව පෙනේ. තදබල කෝපයට ලක් වූ විට තම වර්ගයා ම නැසෙන බවට සාධක එමට ය. එසේම දෙවි පිහිට යැද තම පරමාර්ථ ඉටුකරගෙන දෙවියනට පිටු පෑ උන්, උඩ ගොස් බිමට පතිත වන්නේ, යන එන මං නැති, සමාජයට බරක් වූ හිඟනුන් ලෙස බව පෙනේ. බිලි පූජා කර, සතුන්ගෙ දිවි නැසීමෙන් දෙවියන් පිනවීම තරම් තවත් බරපතල කුපිත කිරීමක් නැති තරම් ය. මායන්ලා විනාශ වීමට ද එය හේතු වූ බව පෙනේ. දෙමළුන් තරම් දෙවියන්ට බිය ජාතියක් නැත. එසේම උන් තරම් දෙවියන් කෝප කල වෙන ජාතියක් නැත. සිංහලයන්ට වින කිරීම තුලින් උන්ට බොහෝ දේ අහිමි විය. ඉතිරිය ද නැතිවීම අනිවාර්යය.
දේව කෝපය ඉල්ලා කෑමක් මිස බලෙන් දෙන දෙයක් නොවන බව පෙනේ. මිනිසකු ව ඉපිද මිනිසකු ලෙස ජීවත් වී මිනිසකු ලෙස මිය යන අයට මේ කෝපය නුහුරු දෙයකි. අප රකින මිනිස්කම, අප සැම විටම රකින බව දත්ත තහවුරු කරයි. අද සිංහල කතා කරන පරකම් බදාගත් උන් ද, දේව කෝපයට ලක්වී ඇති බව නොකඩවා වන ව්‍යසන තුලින් දිස්වේ. තව බොහෝ දේ වල පෙරනිමිති පෙන්වයි. එම ක්‍රියාවලිය කොතරම් අරුත් බරව හා ක්‍රමාණුකූලව වේද යන බව අගය කල යුතුය.
මෙම ලිපිය කලින් ලිපියට ඈඳුනකි. ඊ ළඟ ලිපි තුලින් සිංහලයන් සතු දැනුමේ සුවිශේෂ කොටස්වල වටිනාකම හදාරමු. එසේම කොතරම් ස්වාභාවික ඇත්තට සමීප දැයි සැසඳීම ද කරමු. පළමු ලිපිය ලෙස මනසේ නිරෝගී බව රකින වත් පිළිවෙත් වලින් පිරුණු, යන්ත්‍ර, මන්ත්‍ර, ගුරුකම්, බලි, තොවිල් පවිල් (පේ විලි) යනාදිය ඇතුලත්, අද සිංහල සංස්කෘතිය යයි හංවඩු ගසා, විනෝදයක් කර ඇති ඉතා වැදගත් දැනුමේ කොටසක් ගැන කියමි. එය "මානසික වෙදකම" ලෙස මම හඳුන්වමි. කේන්ඳර බලල අනාවැකි කියමින්, සමහර මිනිසුන් රවටා යැපෙන මලයාලි හිඟනුන් හා උන් සමඟ ආ බෞද්ධ වෙස් දාගත් වසලයන් මේ දැනුමට කරන ගැරහීම් දුටු විට, උන් එල්ලා දැමීමට සුදුසු යයි සිතේ. තමන් නොදත්, අනුන්ගෙ දැනුමට ගරහන මෙවැනි හිඟන මලයාලින් සිංහලකම නැසීමට කොතරම් දායක වී ඇති දැයි බැලූ විට, ඊට වඩා දැඩි දඬුවම් දිය යුතුම ය. ඊට පසු මෙම දැනුමේ අනෙක් අංඟය වන ගත නීරෝගීව තබාගැනීමට දායක වන "ශාරීරික වෙදකම" ගැන ද කියමි. මේ සියලු අංඟ "ආයු වඩන විදිය" (හින්දූන් ආයුර්වේධ් කීවේ මෙම වචන එකතු කර ය) යටතේ එන දැනුම වේ.
Thursday, 28 February 2013
Saturday, 23 February 2013
දෙවියන් හා අනෙකුත් අදෘෂ්‍යමාන නාමිකයන් හඳුනාගමු
මම මේ කතා කරන්න යන මාතෘකාව ඉතා වැදගත් මෙන් ම සංවේදී එකකි. දන්න අය නොකියන, ඇසුවම මග හරින දෙයකි. ලිපිය අවසානයේ මම දත් සියල්ල කීවා යයි සිතීම ද ඇත්තට බොහෝ දුරය. මෙය මා ලියන සියලු ලිපි වලට ද අදාළය. බොහෝ අය නිහඬ වන්නේ හේතු ඇතුව ය. සමහරුන් ගැන දන්නා විට ඒ අය ගැන කතා නොකිරීමට හේතු සිතා ගත යුතු වේ.
මෙහිදී ද, මා ගැන යමක් කිව යුතුය. මම කියන දේවල් වල ඇත්ත නැත්ත ආවට ගියාවට සෙවිය නොහැක. එසේම මට නිකම් ලැබෙන දේවල් තව කෙනෙකුට ලැබේ ද නොලැබේ ද යන්න පවා ඔවුන් මිස වෙන කෙනෙකු නොදන්න බව කියමි. එහෙත් ඒ සඳහා හැකියාව ඇති අය සිටින බව සිතමි. මම ලිපි තුලින් මගේ පෞද්ගලික මතය නොව සිංහලයන් තුලින්ම එන වදන් ලියමි. අව්ව වැස්ස රෑ දවල් ගැන ලියන විට, පෞද්ගලික මතය කියා එකක් නැත. එලෙසම අනෙක් සියලු කාරණා ද එලෙසම දැකිය හැකි බව කියමි. මේවා ලියන මම, බොහෝ බෞද්ධයන්ගේ සිතට කවා ඇති, මිනිසත් බවට පිටු පා, මාර්ග ඵල වැනි විකාර/අමුතු හැසිරීම් තුලින් තමන් ඉහළට දමාගන්න මාන බලන්නෙක් නොවෙමි. මට ඕන හැමදේ ම මට ලබා ගත හැක. එසේම ප්‍රශ්ණයක් ගැන කතාකරන්නේ උත්තර එකක් නොව බොහොමයක් සොයාගෙන ය. තනි-මාන ඉංග්‍රීසි අධ්‍යාපනයෙන් බිහි වූවන්ට ප්‍රශ්ණයකට ඇත්තේ එක උත්තරයකි. එසේ නොවේ නම් අණුමාන කොන්දේසි දමා ඒ තැනට ප්‍රශ්ණය තල්ලු කර එක උත්තරයකට හරියන සේ ප්‍රශ්ණය කොටු කරති. උදාහරණ ලෙස xy = 1 යන සමීකරණය විසඳීමට හැකි ද? මට මෙය උත්තර අනන්තයක් තියන තනිමාන ප්‍රශ්ණයකි. ඔබට එය කෙසේ පෙනේදැයි කීමෙන් ඔබ සිටින තැන තහවුරු කර ගන්න. මෙසේ කීවේ මම දෙවියන් වඳින භක්තිකයෙක් යයි සිතන එක වැළැක්වීමට ය. කුඩා කල අම්මාගේ වුවමනාවට මහණුන්, ගලින් නිම කල දේව රූපවලට මා වෙනුවෙන් කල ඇවිටිලි වැඳගෙන සිට ඇසුව ද, පසු කලක මම එවැනි දෑ කිරීමට උත්සාහ නොකළෙමි. අද වන විට මා දෙමාපියන්ට වැඳීම ගැන ද නොසතුටින් බලන්නේ, ඔවුන්ගෙ ප්‍රතිචාර තුලින් මම ඔවුන් අපහසුතාවයට පත් කලා යයි සිතෙන නිසා ය. විශේෂයෙන් අම්මා ඒ හැම වර ම, මට ද වැන්ඳ බව මතක් වෙන නිසාය.
සිංහලයන් අතර ඇති හිරු දෙවියන් ගැන කලින් කීවෙමි. ඔහු සතු හැකියාවන් කිහිපයක් කලින් කීවෙමි. ඔහුට හිමි සුවිශේෂ හැකියාවන් කීම ඵලක් නැතැයි සිතමි. උදා හරණ ලෙස මිදි වල රස දන්නේ හිවලා නොව මිදි කාපු අයයි. කේජු වල රස දන්නේ කට ඇර නැති කර ගත් කපුටා නොව ඒක කෑ නරියා ය. ඉතින් අපට තේරුම් ගැනීමට බැරි දේවල් කෙසේ දැනගනිමු ද? එහෙත් අංඟපූර්ණයට මේ ටික ලියමි. පවුළක අවසන් බළධරයා හැඩිදැඩි පියෙකු වන්නා සේ අපේ අවසන් බළධරයා ඔහු යයි සිතීමේ වරදක් නැත. "ජීවිතය දෙන කෙනා", "මනු (සුමන)" වැනි වදන් යම් ආකාරයක බරපතල අරුතක් දෙන බව පෙනේ. "සුමන" යන වචනය ද අර "දියසේන"ගේ නූතන වචනය සේ එම පෙදෙසේ දරුවන්ට තබන නමක් ය. ඒ අනුව මනුගේ සැබෑ නම "සුමන" විය හැක. සු කාරය කපා අප මනු සතා වූයේ සුමන කීමට තරම් අඟනා මනසක් මිනිසුන්ට නොතිබුන නිසා විය හැක.
මා කියන්නට ආ දෙවියන් ගැන කියනවා නම්, බොහෝ දෙනෙකු අසා ඇති අය යයි කීම වරදක් නොවේ. මෙහි දී සිංහලයන් කියන වචනය මිස වෙන ජාතිකයන් ඔවුන්ගෙ බසින් කියන දෑ වලට බැඳීම බරපතල වරදක් බව මතක තබා ගන්න. කෙසේ වෙතත් උන්ගෙ වචන බිහි වුනේ ද සිංහලයන් කී දේවල් උන්ට උචිත ලෙස වෙනස් කිරීමෙනි. උදාහරණ ලෙස ජීවිත රකින්නකු පණ නැසීම වැරදි යයි කියන විට, මිනීමරුවකු එයම නොකියා, මිනීමරුවන්ට අණුකම්පා කර වරදට සමාව දීම හොඳ යයි කියනු ඇත. තමන් හැම විටම තමන්ගෙ මතයට/උරුමයට ලැදි නොවේ ද?
සිංහලයන් කියන දෙවියා යන වචනය තුල ස්වභාව දෙකක් ඇත. එනම් මිනිසුන්ට දෙවියන් කියනවා සේ නොපෙණෙන කොටසකට ද එසේම කීම ය. නොපෙනේ නම් ගත (තාරය) නැත. සිත (අවතාරයේ කොටසකි) පමණක් ඇති විට නොපෙනේ. මේ ගැන කලින් පැහැදිලි කලෙමි. ඒ අනුව දෙවියකුට ගතක් ඇතුව හෝ නැතුව පැවැතිය හැක. ගත නැතිව මොකුත් කල නොහැකි යයි සිතන මතය නිසා සිත අක්‍රීය හෙවත් වැඩක් කල නොහැකි දෙයක් යයි සිතන අය බොහෝ ය. ඇත්ත වන්නේ සිත කරන සාමාන්‍ය දෙයක් වන අත නැවීමට හා දිගහැරීමට, අත් කොතරම් තිබ්බත් එයාකාරයෙන් කල නොහැකි වීම සිතේ හැකියාවන් ද අසම සම යයි කියයි. සිත නැත්නම් ගත වැඩ කරයි ද? සිත හා ගත යනු එකම පරමාර්ථයකට යොමු වූ බැඳුනු කොටස් දෙකක් බවත් ඒවා අන්‍යෝන්‍ය ලෙස බැඳි උපාංඟ දෙකක් බවත් තහවුරු කල හැක. සිතේ හැකියාව අඩුම තරමින් රාත්තල් 100 - 200ක් බර අපේ සිරුර අප කරන දේවලට යොමු කිරීමට තරම් යයි ගැනීම ගණිතමය සම්බන්ධතාවකින් දැක්වීම සාධාරණ නොවේ ද? මෙය සිතිවිළි ජනිත කරවීමේ සුවිශේෂ හැකියාව අවතක්සේරු කිරීමක් බව කිව යුතුමය. එය සම කල නොහැකි දෙයකි.
ඉහත කී පෙනෙන/නොපෙනෙන ස්වභාවය අනුව, දෙවියන් සිටී නම්, මනුෂ්‍යයන් ලෙස ද දෙවියන් සිටිය යුතු ය. දෙවියා යන වචනයේ අරුත "ද" කාරය තුලින් දැකීම උචිත ය. දෙවියො තමයි දන්නෙ යයි කියන වාර බොහෝ බව මම දනිමි. මෙහි අප නොදන්න දේ දන්න යන අදහස ගැබ් වී ඇත. ඉපැරණි සිංහල වචන ගැන හදාරණ විට, හින්දු දෙමළ (බෞද්ධ) බලපෑම් නිසා මේ වචනය අරුත් මිශ්‍ර වූවක් බව පෙනේ. එයින් මිදීමට ඉංග්‍රීසි බස උදව් කරන බව මම කියමි. ඉංග්‍රීසියෙන් God යයි කියන්නේ එබසින් කියන දෙවියන්ටය. ඒ ළඟින් යන Good යයි වඳනක් ඇත. සිංහලෙන් එයට සරිලන වචනය "හොඳ" යන්නයි. මේ වචනය මස් පුච්චාගෙන කන යුගයට ගත් විට God හා සම වන බව පෙනේ. ක, ග, හ යන අකුරු පැටලීම ගත් විට, හ වෙනුවට ග යොදන බව සිංහල යන වදන සිංගලීස් වීම තුලින් දැකිය හැක. දෙවියන් කියන්නේ හොඳ අයට බව නොකියා වටේ ගියේ මේ අමුතු බැඳුම ඇමිණීමට ය. එසේ නම් අප අතර සිටින අපට වඩා දන්න අය/හොඳ අය දෙවියන් ලෙස හඳුන්වා ඇති බව පෙනේ.
මම කලින් ලිපියක (බුධලා, ගුරුලා හා බුද්ධලා හා අග රදගුරුලා) "... වාසනවාට තවම "හොඳ" කියන්නෙ "නරක" යන වචනයම නොවේ යයි කියනවා. එහෙත් ජීවිත නැසීමත්, ජීවිත රැකීමත් අතර වෙනස නොදත් අප හොඳ නරක හඳුනාගන්නේ කෙසේ දැයි ඇසිය යුතුය..." කීවේ දෙවියන් හඳුනා ගැනීමට උපකාර කිරීමේ අදහසිනි. අප ගත කරන ජීවිත කාලය තුල කොතරම් එවැනි දෙවියන් හමු වුන ද, අපි ඒ ගැන නොදැන කොතරම් ඵල ප්‍රයෝජන ගන්නවා ද? මෙවැනි දෙවියන්ගේ විශේෂත්වය වන්නේ ද එයමය. කල දේ ඔවුනට සුළු ය. නැවත ගැණීමක් හෝ කෙළෙහි ගුණ සැලකීමක් බලාපොරොත්තු නොවේ. ඒ නිසා අපට එම සිද්ධියම මතකයෙන් තොර එදිනෙදා සිදුවන සුළු දෙයකි.
ඊ ළඟට සිංහලයන් කී නොපෙනෙන දෙවියන් ගැන බලමු. අප කොතරම් අපේ ගතට වහල් දැයි කියනවා නම් ඇසට පෙනෙන, කණට ඇහෙන, ගතට සිතට දැනෙන දේ හැර වෙන කිසි දෙයක් නැතැයි සිතන තරමට ම බරපතල ය. සැබැවින්, මේ හැකියාවන් අපට ජීවත්වීමට අවශ්‍ය කරන සීමිත නිපැයුම් නොවේ ද? අනෙක් සතුන්ට ඇති එවැනි හැකියාවන් ගත්තම අපේ හැකියාවන් අධිතක්සේරු කර කියන කතා කොතරම් පටු බොළඳ සිතිවිළි ද?
ඇසට පෙනෙන, කණට ඇහෙන, ගතට සිතට දැනෙන අපට තේරුම්ගත හැකි දේ හැර අනෙක් සියල්ල ස්වාභාව ධර්මයට භාර කරමු. ඒ කියන්නේ අප අවට සිදුවෙන, ජීවීන්ගේ බලපෑමට යටත් නොවූ සියල්ල එසේ බැර කරමු. මෙහි දී ඒ හැම දේටම මුල් වූ ඔය කියන ස්වාභාව ධර්මය තුල වන සියලු දෑ, මූලික ක්‍රියාවලි (basic operations) දෙකකින් නිවැරදිව නිරූපණය කල හැකි යයි මම කියමි. ඒ කියන්නේ අප අවට වෙන දෑ වන භූමි කම්පා, විදුළි කෙටීම්, අව්ව, වැස්ස, සුළඟ වැනි දෑ පමණක් නොව අප වටා ඇති ද්‍රව්‍යමය ලෝකය ද, මේ මූලික ක්‍රියාවලි (basic operations) දෙක තුලින් බිහිවන බව ක්‍රියාවෙන් පෙන්විය හැක. ඒ ගැන සැබෑ විස්තර නොකියන්නේ ඒවා කොතරම් වැදගත් ද යන බව තේරුම් ගත හැකි නිසා ය. මම ඉඟියක් දෙමි. ඒ මෙම ක්‍රියාවළි දෙක තුලින් ඇති වෙන වෙනස දකින උපක්‍රමයක් බිහි වී ඇති ප්‍රසිද්ධ දෙයක් නිසා ය. එය අද බහුලව දන්නේ සීමිතව විෂය පතයකට බැඳුනු ගණිතමය උපක්‍රමයක් බවට කපා කොටා පුංචි කෙරුණු තාක්ෂණික දැනුම ලෙස ය. එහි නම feedforward control ය. මේ තේරුමක් නැති වදන මගේ ය. උපක්‍රමය මගේ ජාතකයක් ය. ලොවට දුන්නේ සුද්දට වැඩ කරන අශිලාචාර දෙමළෙකු විසින් සොරකම් කිරීමෙනි. එය දෙමළා විකෘර්ති කල එකකි. මුල් අරුත නැසී ඇත. වැඩි විස්තර ගූගලෙන් බලන්න.
ඉහත සුවිශේෂ දෙයක් කීවේ අවශ්‍ය තොරතුරු දිය නොහැකි නිසා ය. කෙසේ වෙතත්, අපට වැදගත් වන්නේ ස්වාභාව ධර්මය තුල වන සියලු දෑ එක ගොඩට දමා එක හැන්දෙන් බෙදිය හැකි ද යන්නයි. අප අවට වෙන සියලු දෑ 'ඉතා සූක්ෂම ව' බැලූ විට ඒවා පැහැදිලිවම කොටස් දෙකකට බෙදිය හැකි බව පෙනේ. එක කොටසක් බොහෝ අය දකින කිසිදු භේදයක්, තේරීමක්, සෙවීමක් බැලීමක් නැතුව වෙන දේවල් බව පැහැදිළි ය. එහෙත් විශ්මය දනවන්නේ අනෙක් කොටසට අයත් වන දේවල් ය. සැබැවින් ම, සිතාමතා, අවශ්‍ය වන ඵලයක් ලබා ගැනීමට කල බව සනිටුහන් කරන සිදුවීම් කෙසේ එලෙස වූයේ ද? ඒ විතරක් නොව එම සිදුවීම් සමාන තත්ත්ව යටතේ නැවත නැවත සිදුවීම ය.
සිතාමතා අවශ්‍ය වන ඵලයක් ලබා ගැනීමට කල බව සනිටුහන් කරන සිදුවීම් ගත් කල සිංහලයන් කී දෙවියන්ගේ තොරතුරු සිහි වේ. මෙහි දී ඔබද සැලෙන යමක් කීමට සිත් විය. ඒ මහා භූමි කම්පා තුලින් නැසී ගිය ශිෂ්ඨාචාරයන් ය. ඒ හැම ශිෂ්ඨාචාරයක් ම ඒ අවධියේ හැසිරුන ආකාරය ද සම වීමත් එවැනි තත්ත්ව යටතේ දෙවියන් කරනවා යයි සිංහලයන් කියා ඇති දේත් ගැලපීම අපූරුය. දෙවියන් සමාජය පිරිහී අන්තයට ගිය කල කෝප වී විනාශ කරනවා යයි කියන කතාව මේ සිදුවීම් තුල පැහැදිලිව සටහන් වී ඇත. එසේ ම ඊට පෙර අනතුරු හැඟවීම් කරන බව ද කියා ඇත. එසේ නම් දිය හැලියේ සෙල්ලම් කරන කකුලුවා වතුර නැටීමට පෙර දැනෙන රශ්ණය ගැන තැකීමක් නොකලා සේ, උන් ද ඒ ගැන නොසිතා සිටිය යුතුයි නේ ද? මහා පරිමාණ භූමිකම්පාවකට ක්ෂණිකව මග පෑදීමක් නොවන බව පෙන්විය හැක. එසේ නම් පෙරනිමිති ලෙස සුළු සුළු සෙලවීම් ද ජලයේ උණුසුම වැඩි වීම ද වැනි තවත් ඒකීය ලක්ෂණ පෙන්වන බව ඒ ගැන හැදෑරූ විට පෙනේ. අද ලංකාවේ සමාජය පිරිහීමට අමතරව, තැන තැන මෙවැනි පෙර ලක්ෂණ සිදුවීම ගැන අවධානය යොමු කරමු. පුවතකට අනුව, පීඩා විඳි අම්පාරේ ගැහැණියක කීවේ, මේ සියල්ල ගිය සිංහල අවුරුදු දින සිට ඇරඹුන බව ය. මම දියසේන ගැන කියන විට ඒ ගැන යමක් කී බව මතක් කරමි. ඉදිරි කල එය ප්‍රත්‍යයක්ෂව දැනගත හැකි වේ යයි සිතමි.
මා සොයාගත් එවැනි සුවිශේෂ සිදුවීම් සියල්ල තුල ම, ඒ සිදුවීම්, සිතා මතා තීරණයක් ගෙන, යම් පරමාර්ථයක් උදෙසා කල බවට පැහැදිලිව සළකුණු තබා ඇති බව දුටිමි. ඇසට නොපෙනන අයගේ කෙරුම් සිදුවන දේ තුල ඉතිරි වන සළකුණු තුලින් දැකීම සිංහලයන් කී දේ සැබෑවක් යයි කීමට තරම් ප්‍රබල ය. සිංහලයන් කියා ඇති දේ අත්හදා බලා තහවුරු කරගැනීමේ මගක් මට ලැබින. එවැනි උත්සාහයක දී සිංහලයන් සමහර අපරාධ කලාම හෙණ වැදියන් යයි කියන කතාව තහවුරු කිරීමට උත්සාහ කලෙමි. එක වරක් එවැනි දෙයකදී හදිසියෙ ගැසූ හෙණය ස්වාභාවික දෙයක් යයි මම කිසි සේත් විශ්වාස නොකරමි. මුළු පළාතෙම විදුලි බලය නැති විය. මගේ පරිඝණකය ගැන දුක්වීමි. පසුව යථා තත්ත්වයට ආ පසු මට කිසිදු හානියක් නොවුව ද වටේ තිබුන මෙන්ම දන්න කියන අයගේ උපකරණ ද පිලිස්සී ඇතැයි දැන ගතිමි. තවත් අත්හදා බැලීමකදී එක්තරා සිදුවීම් වැලක් සිදු විය. එක් තැනක හිමියා අන්ද මන්ද වූ බව වාර්තා විය. මේවා නිකමට කීවත්, කලේ ඊට ප්‍රතිචාර ලැබීම නොලැබීම මත ඇත්ත නැත්ත තහවුරු කර ගැනීමට ය. එවැනි තව දෑ කලත් කීම නුසුදුසු යයි සිතමි. කෙසේ වෙතත් නොපෙනෙන නොතේරන දේ දැන ගැනීමට මගක් සොයා ගත යුතුය. එය ඔබගේ ද උත්සාහය විය යුතු නිසා, මා සමඟ අත්හදා බැලීමට මගක් කියමි. හැකි නම්, මට එරෙහි වී, පරුෂ වචනයෙන්, දැඩි වෛරයෙන්, මා කියන දෑ හෙළා දැක මට බැන වැදී ප්‍රතිචාර දාන්න. ඔබ ලබන අත්දැකීම් හුවමාරු කර ගමු. අවංකබව කොතරම් ප්‍රබලද යන්න මම අත්දැකීමෙන් දනිමි.
අප කරන දේ අනුව අපට ඵල ලැබේ යයි කියනු නොඇසූ බෞද්ධයකු නැති තරම් ය. එය අප අවට වෙන සිදුවීම් වලින් ද තහවුරු වන දෙයකි. කරන යන වදන හින්දු වහරින් කර්ම වීම අප මුළාවීමට තරම් ප්‍රබල දෙයකි. එහෙත් එය කෙසේ වෙනවා දැයි තේරුම් කර නැත්තේ නොදත් නිසා බව පෙනේ. යමෙක් තවෙකෙකු නසයි නම් සිරගත වේ. එය සැබෑවකි. එහෙත් සිරගත වන්නේ නැසීම කල එකා හෝ නැසුනු එකා නිසා නොව එවැනි නැසීම් වලට දඬුවම් කල හැකි බලගතු ආයතන වන පොලීසිය, උසාවිය, හිර ගේ තිබුනු නිසා නොවේ ද? එසේ නම් එවැනි ආයතන අක්‍රීය වූ අද වැනි කලක, අපරාධ කරන උන් ඒවාට ස්වාභාවිකව දඬුවම් ලබයි නම්, එවැනිම හෝ ඊට වඩා බලගතු යමක් තුලින් සිදුවිය යුතුයි නේ ද?
මිනිසා වැනි අතිසංකීර්ණ අංඟ සම්පූර්ණ නිර්මාණයක් බිහි වීමේදී, එහෙන් මෙහෙන් අටවා හදා ගත් නූතන උපකරණයක් තම කාර්යයට උචිත නොවන විට කසලගොඩට දමනවා වැනි, ඵලක් නැති ජීවයක් වූ විට අයින් කිරීමට මගක් නැති යයි සිතිය හැකි ද? සොයාගත් දේ අනුව ජීවීන් බිහිකිරීමේ දී පදනම් වූ පරමාර්ථ තහවුරු කිරීමට කැප වූ කොටසක් ඇති බවත්, හොඳට නරකට දෙකටම ඔවුන් සම්බන්ධ වන බවත් තහවුරු වේ. ක්‍රියාත්මක වීම ඉතාමත් දියුණු අංඟ සම්පූර්ණ රටාවක් තුල වන බවත් තහවුරු වේ. එසේම ක්‍රියාත්මක වන ආකාරයන් ද සිංහලයන් කී ආකාරයට ම වන බව තහවුරු වේ. එහෙත් එවැන්නක් නැති බව ඒත්තු ගැන්වීම/පෙන්වීමට උත්සාහ කිරීමක් හා, කල විට නිශ්චිත සළකුණු තැබීම ද ඉතාමත් සාධාරණ බව පැහැදිලි ය. කෙටියෙන් කියනවා නම් අපට පෙනෙන හා නොපෙනෙන දෙවියන් ඇත. අත්හදා බැලීම් තුලින්, සියලු තීරණ, ජීවිත රැකීමට හෝ පැවැත්ම තහවුරු කිරීමට පාදක වූවන් ය. බෞද්ධයන් කර්ම කියන්නේ මේ පදනමට අයත් දේ වලින් සුළු කොටසකට බව පෙනේ. ඒ අතර තම වාසියට ගෙතූ කෙප්ප ද බොහෝ ය. දෙවියන්ට පින් ඕන යයි කීම වී ගබඩාවක් ඇතියෙකුට පාන් ලෙල්ලක් දී කුසගිනි නිවාගන්න කියන හිඟන්නෙකුගේ කතාව වැනි ය. කුසල් අකුසල් පින් පව් වැනි අසිංහල බහුභූත වචන අමතක කර "හොඳ, නරක" යන වදන් අනුව කල යුතු නොකලයුතු දෑ තේරුම් ගත යුත්තේ, ජීවිත රැකීමට හෝ පැවැත්ම තහවුරු කිරීමට පදනම ගොඩ නැගීමෙනි. එවිට දෙවියන් ගැන බිය විය යුතු නැත.
දෙවියන් යනු ජීවීන්ගේ පැවැත්ම රැකීමට කැප වූ, හිරුගේ තේරීම් වලට කැප වූ, සාමාන්‍ය මිනිසුන්ට වඩා සුවිශේෂ හැකියාවෙන් හැදුනු, විවිධ කාර්ය වලට ගැලපූ කොටසක් ලෙස සැලකිය හැක. දෙමව්පියන්ට බිහිවෙන දරුවන් අතර ඔවුන්ට වඩා හැකියාවන් ඇති, වැරදි මග යන හෝ දුබල වන ජීවයට අවශ්‍ය දෑ කර රැකිමට හැකි දරුවන් ඇති බවට සමාජය තුල සාක්ෂි ඇත. එම සුවිශේෂ දරුවකු නිසා නැවත පණ ගසා නැගි පවුල් ද එවැන්නකු නොලැබ නැසී වඳ වී ගිය පවුල් ද සොයාගත හැක. එවැනි සුවිශේෂ දරුවන් දෙවියන් හා සැසඳෙන ගතිගුණ ඇත්තවුන් බව විමසා තහවුරු කර ගත හැක. සිංහල අවුරුදු සංක්‍රාන්ති කාලය (නොනගතය) තුල ඉටු දෙවියන් සැමරීම කල යුතු යයි කියවේ. අද එහි අරුත ගිලි හී ඇති අතර, සමහරුන් මිනිස්කම පිළිකුල් කරන්නන් වැඳ සිංහලකමට නින්දා කරති. සැබැවින්ම ඉටු දෙවියන් කියන්නේ අප රැක බලා ගැනීමට කැප වූ, සුවිශේෂ දරුවන් හා අනේක විධ වෙස් ගෙන අප ජීවත් කරවීමට වෙර දරණ දෙවියන්ට ය. ඔවුන් නොවන්නට අපට වාසනාව කියා දෙයක් නැති වීමත්, ජීවිතය ශාපයක් වීමත් උරුම ය. සිංහලයන් කියන ඉටු දෙවියන්, තම පවුලේ, තම ආදරය දිනූ, පෙර දෙමාපියකු වීමට ඇති අවස්ථාව බොහෝ ය. ඔවුන්ට ගරුසරු කිරීම, සිහිපත් කිරීම, මළවුන් වැඳීමක් ලෙස කියන නරුමයන් බෞද්ධයන් අතර සිටින බව කියමි. නොදැන අනුන්ගෙන් පිටපත් කල දැනුමෙන්, නැවත නැවත ඉපදීමක් ගැන බයිල ගැයුව ද, උන් දන්නා කෙංගෙඩියක් නැතැ යි කියමි.
දෙවියන් ගැන කීවා ඇති යයි සිතමි. තව බොහෝ අදෘෂ්‍යමාන නාමිකයන් සිංහල වහරේ ඇත. දෙවියන් හොඳ අය යයි කීවෙමි. වඩා නිවැරදිව කියනවා නම් "හොඳට හොඳ නරකට නරක" අය යයි කිව යුතුය. එසේ කීවේ, "දෙවියන්" කියන්නේ මිනීමරණ උන්ටද මෛත්‍රී කරනට තරම් මෝඩයන් ලෙස හුවා දක්වන මුලාකරන උන්/ආකම්කාරයන් ගේ වැදිබණ නැසීමට ය. ඔබ හොඳ නම් නරක උන්ට වෙන දේ ගැන ඔබ නොදනී.
ජීවිය බිහි කිරීමේ දී විවිධ දෑ කිරීමට හැකි ලෙස පදනම සැකසී ඇත. එසේම පරමාර්ථයක් ද ඇත. ඉන් පිට යාමට තහනම් කරන බාධක යොදා ඇත. සරල උදාහරණයක් ගනිමු. කාරයක් බිහි කිරීමේදී පාරක යාමට අවශ්‍ය හා හමුවන අවශ්‍යතාවලට ගැලපෙන ලෙස උපාංඟ සකසා ඇත. එසේම එය හැසිරවීමට හැකියාවන් ද එහි ඇති සීමාවන් ද ඇත. එහෙත්, යමෙක් එය වෙන දෙයක් කිරීමට හෝ පෙරළා කුඩු කිරීමට උත්සාහ කරයි නම් ඊට ද පිළිතුරු දිය යුතු වේ. අපි කාරයක් භාවිතා කරන විට මුහුණ දෙන අභියෝග දනිමු. එසේ නම් අතිසංකීර්ණ ජීවීන් බිහි කිරීමේ දී මුහුණ දිය යුතු අභියෝග ද, නිසි මග යැවීමට ද, නිසි ලෙස ක්‍රියාත්මක වීමට ද කොතරම් අංඟෝපාංඟ ඇති දැයි සිතා බැලීම වටී. අප අතර නොයෙකුත් කතා ඇත. ඒවායින් කියන්නේ ද එයමය. බිහි කල අය අපට කලයුතු නොකලයුතු දෑ කියා දෙන්නෙ ස්වභාවයෙන්මය. හරියට නොකල විට, පිටු පෑ විට, ඊට නිසි ප්‍රතික්‍රියා දැක්වීමට ද කැප වූ බිහි කිරීම් ඇත. ඇවැසි නම් හරි මගට ඒමට මං පෙත් ද කියා ඇත. බිහි කල අය කොතරම් අවංක ද කියනවා නම්, හොඳට නරකට දෙකටම කතාවට සීමා නොවූ ක්‍රියාවෙන් පිළියම් යෙදෙන විදියක් ද සකසා ඇත. නොදන්නා උන් කී හිතළු හල විට, රාක්ෂයන් (යක්ෂයන් යයි කියන්නේ අරුත් නොදත් උන් ය. මේ වචනය වෙන අරුතක් දෙන එකකි. දක්ෂ පක්ෂ යන වචන එක අරුතක් නොදෙන්නා සේ රාක්ෂ, යක්ෂ එක අරුතක් නොදෙන බව කියමි. මේ ගැන පසුව කියමි.) යනු එවැනි විශේෂ අදෘෂ්‍යමාන නාමිකයන් කොටසකි. යක්ෂ යන දෘෂ්‍ය හා මිනිස් වර්ගීකරණයට අදාළ වචනයකි.
තවත් අදෘෂ්‍යමාන නාමිකයන් කොටස් බොහෝ ය. අමනුෂ්‍යයන්, මළපෙරේතයන්, කුම්භාණ්ඩයන්, පිසාචයන් යනාදි නම් ඇති උන් ඇත. අද උන් බොහෝ දෙනා මිනිස් වෙස් ගෙන ආකම් අදහන නිකමුන් ලෙස ද සිටී. මිනිසුන් ලද සුවපහසු ජීවිතය තුලින් උන් රිංඟාගෙන අනුන්ගෙන් යැපෙන නිකමුන් ලෙස සිටීම ගැන අරුමයක් නැත. අද, මිනිසුන් උන් යැපීමට වෙහෙසෙන වැඩකාරයන් යයි කීම නිවැරදිය. මේ සියලු අවතාර අතීතයෙන් එකතු වූ කසල ය. අභියෝගයෙන් පරාජය වී නැවත ඉපදී අභියෝග වලට මුහුණ දිය නොහැකි බිය ගුල්ලන් ය. සමහරුන් දේව කෝපයට හසු වූවන් ය. සමහරුන් තම වර්ගයා වඳ වී ගිය නිසා උපතක් නැති උන් ය. සමහරුන් මිනිසුන් ලෙස ඉදිරියට යාගත නොහැකි වූවන් ය. අවතාරය නොනැසෙන නිසා තවමත් රැකී ඇත. අවතාරය බිහි කල හිරුට එය ඇති, නැති වෙනස් කිරීමේ හැකියාව සතු බව ඉහළ පෙලේ අධ්‍යයනයකින් තහවුරු වේ.
අදෘෂ්‍යමාන නාමිකයන් අතර තවත් කොටසක් ඇත. ඒ ගතක් ලැබීමට නොහැකිව ඉන්නන් ය. තමන්ගෙ තත්ත්වය, තමන් කොතරම් දේව ගති ඇති ද යන්න මත තීරණය වේ. අප දකින ලෝකය අපි නොදකින සුපිරි ලෝකයක සරල පිටපතක් යයි කීම මා කී දේවල් තේරුම් ගැනීමට මග පාදයි.
අපේ පැවැත්මට දෙවියන් කෙතරම් ඉවහල් වේ ද යන්න ගැන විස්තර බොහෝ ය. එලෙසම නරක වැඩ කරන උන්ට යන කල ද කිව යුතු ය. ක්‍රියාවෙන් මිස කතාවෙන් ඵල නැත. එසේ ම තමන් කරන දේ හරි යයි සිතූ පමණින් එය හරි ක්‍රියාවක් නොවේ. අද සිංහල යයි කියාගන්නා බොහෝ අය තම අනාගතය ගැන බිය වෙති. විශේෂයෙන් ම තම්බීන්ගෙ තර්ජනය ගැන ලත වීම ප්‍රබලය. මේ විශ්වය තුල වෙනස් නොවන හෙවත්, ඕන වුනත් වෙනස් නොකරන පදනම් වූ ගති ලක්ෂණ ඇත. ඒවාට පිටින් යාමට හැකි වන්නේ හිරුට පමණක් බව කල සෙවීම් වල දී තහවුරු විය. හිරු යනු කතාවෙන් පමණක් නොව ක්‍රියාවෙන් ද තම අරුමුණු වලට තදින් බැඳුණු කෙනෙකි. ඒ නිසා සිංහලකම නැතිකරගත් අයට ද දෙවියන් පිහිට නොවන බව, අද වෙන සිදුවීම් තුලින් දැකිය හැක. මෙතෙක් වූ දේ තුල, ඉදිරියට වෙන දේවල් හඳුනාගැනීම උදෙසා නොකීමට සිතූ දෙයක් ඊ ළඟ ලිපියේ ලියමි. එහි නම "දේව කෝපය හඳුනා ගමු" ලෙස දැමුවේ කියනවාට වඩා අත් දැකීමෙන් දැන ගැනීමට ය. මේ තුලින් යම් ආකාරයක අනාගත වැකියක් ද කියවේ.මා ඉහත කී feedforward control යනු සැබැවින්ම මෙතෙක් ආ මග තුලින් හෙට වෙන දේ කියන, හෙට අද වූ විට තමන්ම නිවැරදි වන විදියක් ගැන කියන දැනුමේ සුළු කොටසකි. ඊ ළඟ ලිපිය එය දෙවියන් කරන දේ දැකීමට යෙදීමකි. දෙවියන් යනු පිඟන් බඩු කඩයකට පැන ඒවා කඩා බිඳ දමන කුළුහරකුන් වැනි අය නොව, පුළුවන් තරම් උත්සාහ කර, මග පෙන්වීමට වෙර දරා, ඒ සියල්ලෙන් ඵලක් නැති තැන කලයුතු අන්තිම දේ කරන අය ලෙස දකිමි. එසේම ඔවුන් ද හිරුගෙ දැනුමෙන් තොරව හිතු මතේ තීරණ නොගැනීම ද ප්‍රථිඵල තුලින් පෙනේ. එසේ නොවන්නට බොහෝ සිංහල යයි කියන උන් අද අර අදෘෂ්‍යමාන නාමිකයන් විය යුතු ය. ඒ, උන් සිංහල වන්නේ නමට පමණක් නිසා ය. එහෙත් ඒ උරුම වූ විශේෂ තත්ත්වය, ගිය වසර ලැබු දින සිට ගිලිහෙමින් පවතින බව සැබෑ සිදුවීම් තුලින් තහවුරු වේ. තව විස්තර ඊ ළඟ ලිපියේ ලියමි.
මෙහිදී ද, මා ගැන යමක් කිව යුතුය. මම කියන දේවල් වල ඇත්ත නැත්ත ආවට ගියාවට සෙවිය නොහැක. එසේම මට නිකම් ලැබෙන දේවල් තව කෙනෙකුට ලැබේ ද නොලැබේ ද යන්න පවා ඔවුන් මිස වෙන කෙනෙකු නොදන්න බව කියමි. එහෙත් ඒ සඳහා හැකියාව ඇති අය සිටින බව සිතමි. මම ලිපි තුලින් මගේ පෞද්ගලික මතය නොව සිංහලයන් තුලින්ම එන වදන් ලියමි. අව්ව වැස්ස රෑ දවල් ගැන ලියන විට, පෞද්ගලික මතය කියා එකක් නැත. එලෙසම අනෙක් සියලු කාරණා ද එලෙසම දැකිය හැකි බව කියමි. මේවා ලියන මම, බොහෝ බෞද්ධයන්ගේ සිතට කවා ඇති, මිනිසත් බවට පිටු පා, මාර්ග ඵල වැනි විකාර/අමුතු හැසිරීම් තුලින් තමන් ඉහළට දමාගන්න මාන බලන්නෙක් නොවෙමි. මට ඕන හැමදේ ම මට ලබා ගත හැක. එසේම ප්‍රශ්ණයක් ගැන කතාකරන්නේ උත්තර එකක් නොව බොහොමයක් සොයාගෙන ය. තනි-මාන ඉංග්‍රීසි අධ්‍යාපනයෙන් බිහි වූවන්ට ප්‍රශ්ණයකට ඇත්තේ එක උත්තරයකි. එසේ නොවේ නම් අණුමාන කොන්දේසි දමා ඒ තැනට ප්‍රශ්ණය තල්ලු කර එක උත්තරයකට හරියන සේ ප්‍රශ්ණය කොටු කරති. උදාහරණ ලෙස xy = 1 යන සමීකරණය විසඳීමට හැකි ද? මට මෙය උත්තර අනන්තයක් තියන තනිමාන ප්‍රශ්ණයකි. ඔබට එය කෙසේ පෙනේදැයි කීමෙන් ඔබ සිටින තැන තහවුරු කර ගන්න. මෙසේ කීවේ මම දෙවියන් වඳින භක්තිකයෙක් යයි සිතන එක වැළැක්වීමට ය. කුඩා කල අම්මාගේ වුවමනාවට මහණුන්, ගලින් නිම කල දේව රූපවලට මා වෙනුවෙන් කල ඇවිටිලි වැඳගෙන සිට ඇසුව ද, පසු කලක මම එවැනි දෑ කිරීමට උත්සාහ නොකළෙමි. අද වන විට මා දෙමාපියන්ට වැඳීම ගැන ද නොසතුටින් බලන්නේ, ඔවුන්ගෙ ප්‍රතිචාර තුලින් මම ඔවුන් අපහසුතාවයට පත් කලා යයි සිතෙන නිසා ය. විශේෂයෙන් අම්මා ඒ හැම වර ම, මට ද වැන්ඳ බව මතක් වෙන නිසාය.
සිංහලයන් අතර ඇති හිරු දෙවියන් ගැන කලින් කීවෙමි. ඔහු සතු හැකියාවන් කිහිපයක් කලින් කීවෙමි. ඔහුට හිමි සුවිශේෂ හැකියාවන් කීම ඵලක් නැතැයි සිතමි. උදා හරණ ලෙස මිදි වල රස දන්නේ හිවලා නොව මිදි කාපු අයයි. කේජු වල රස දන්නේ කට ඇර නැති කර ගත් කපුටා නොව ඒක කෑ නරියා ය. ඉතින් අපට තේරුම් ගැනීමට බැරි දේවල් කෙසේ දැනගනිමු ද? එහෙත් අංඟපූර්ණයට මේ ටික ලියමි. පවුළක අවසන් බළධරයා හැඩිදැඩි පියෙකු වන්නා සේ අපේ අවසන් බළධරයා ඔහු යයි සිතීමේ වරදක් නැත. "ජීවිතය දෙන කෙනා", "මනු (සුමන)" වැනි වදන් යම් ආකාරයක බරපතල අරුතක් දෙන බව පෙනේ. "සුමන" යන වචනය ද අර "දියසේන"ගේ නූතන වචනය සේ එම පෙදෙසේ දරුවන්ට තබන නමක් ය. ඒ අනුව මනුගේ සැබෑ නම "සුමන" විය හැක. සු කාරය කපා අප මනු සතා වූයේ සුමන කීමට තරම් අඟනා මනසක් මිනිසුන්ට නොතිබුන නිසා විය හැක.
මා කියන්නට ආ දෙවියන් ගැන කියනවා නම්, බොහෝ දෙනෙකු අසා ඇති අය යයි කීම වරදක් නොවේ. මෙහි දී සිංහලයන් කියන වචනය මිස වෙන ජාතිකයන් ඔවුන්ගෙ බසින් කියන දෑ වලට බැඳීම බරපතල වරදක් බව මතක තබා ගන්න. කෙසේ වෙතත් උන්ගෙ වචන බිහි වුනේ ද සිංහලයන් කී දේවල් උන්ට උචිත ලෙස වෙනස් කිරීමෙනි. උදාහරණ ලෙස ජීවිත රකින්නකු පණ නැසීම වැරදි යයි කියන විට, මිනීමරුවකු එයම නොකියා, මිනීමරුවන්ට අණුකම්පා කර වරදට සමාව දීම හොඳ යයි කියනු ඇත. තමන් හැම විටම තමන්ගෙ මතයට/උරුමයට ලැදි නොවේ ද?
සිංහලයන් කියන දෙවියා යන වචනය තුල ස්වභාව දෙකක් ඇත. එනම් මිනිසුන්ට දෙවියන් කියනවා සේ නොපෙණෙන කොටසකට ද එසේම කීම ය. නොපෙනේ නම් ගත (තාරය) නැත. සිත (අවතාරයේ කොටසකි) පමණක් ඇති විට නොපෙනේ. මේ ගැන කලින් පැහැදිලි කලෙමි. ඒ අනුව දෙවියකුට ගතක් ඇතුව හෝ නැතුව පැවැතිය හැක. ගත නැතිව මොකුත් කල නොහැකි යයි සිතන මතය නිසා සිත අක්‍රීය හෙවත් වැඩක් කල නොහැකි දෙයක් යයි සිතන අය බොහෝ ය. ඇත්ත වන්නේ සිත කරන සාමාන්‍ය දෙයක් වන අත නැවීමට හා දිගහැරීමට, අත් කොතරම් තිබ්බත් එයාකාරයෙන් කල නොහැකි වීම සිතේ හැකියාවන් ද අසම සම යයි කියයි. සිත නැත්නම් ගත වැඩ කරයි ද? සිත හා ගත යනු එකම පරමාර්ථයකට යොමු වූ බැඳුනු කොටස් දෙකක් බවත් ඒවා අන්‍යෝන්‍ය ලෙස බැඳි උපාංඟ දෙකක් බවත් තහවුරු කල හැක. සිතේ හැකියාව අඩුම තරමින් රාත්තල් 100 - 200ක් බර අපේ සිරුර අප කරන දේවලට යොමු කිරීමට තරම් යයි ගැනීම ගණිතමය සම්බන්ධතාවකින් දැක්වීම සාධාරණ නොවේ ද? මෙය සිතිවිළි ජනිත කරවීමේ සුවිශේෂ හැකියාව අවතක්සේරු කිරීමක් බව කිව යුතුමය. එය සම කල නොහැකි දෙයකි.
ඉහත කී පෙනෙන/නොපෙනෙන ස්වභාවය අනුව, දෙවියන් සිටී නම්, මනුෂ්‍යයන් ලෙස ද දෙවියන් සිටිය යුතු ය. දෙවියා යන වචනයේ අරුත "ද" කාරය තුලින් දැකීම උචිත ය. දෙවියො තමයි දන්නෙ යයි කියන වාර බොහෝ බව මම දනිමි. මෙහි අප නොදන්න දේ දන්න යන අදහස ගැබ් වී ඇත. ඉපැරණි සිංහල වචන ගැන හදාරණ විට, හින්දු දෙමළ (බෞද්ධ) බලපෑම් නිසා මේ වචනය අරුත් මිශ්‍ර වූවක් බව පෙනේ. එයින් මිදීමට ඉංග්‍රීසි බස උදව් කරන බව මම කියමි. ඉංග්‍රීසියෙන් God යයි කියන්නේ එබසින් කියන දෙවියන්ටය. ඒ ළඟින් යන Good යයි වඳනක් ඇත. සිංහලෙන් එයට සරිලන වචනය "හොඳ" යන්නයි. මේ වචනය මස් පුච්චාගෙන කන යුගයට ගත් විට God හා සම වන බව පෙනේ. ක, ග, හ යන අකුරු පැටලීම ගත් විට, හ වෙනුවට ග යොදන බව සිංහල යන වදන සිංගලීස් වීම තුලින් දැකිය හැක. දෙවියන් කියන්නේ හොඳ අයට බව නොකියා වටේ ගියේ මේ අමුතු බැඳුම ඇමිණීමට ය. එසේ නම් අප අතර සිටින අපට වඩා දන්න අය/හොඳ අය දෙවියන් ලෙස හඳුන්වා ඇති බව පෙනේ.
මම කලින් ලිපියක (බුධලා, ගුරුලා හා බුද්ධලා හා අග රදගුරුලා) "... වාසනවාට තවම "හොඳ" කියන්නෙ "නරක" යන වචනයම නොවේ යයි කියනවා. එහෙත් ජීවිත නැසීමත්, ජීවිත රැකීමත් අතර වෙනස නොදත් අප හොඳ නරක හඳුනාගන්නේ කෙසේ දැයි ඇසිය යුතුය..." කීවේ දෙවියන් හඳුනා ගැනීමට උපකාර කිරීමේ අදහසිනි. අප ගත කරන ජීවිත කාලය තුල කොතරම් එවැනි දෙවියන් හමු වුන ද, අපි ඒ ගැන නොදැන කොතරම් ඵල ප්‍රයෝජන ගන්නවා ද? මෙවැනි දෙවියන්ගේ විශේෂත්වය වන්නේ ද එයමය. කල දේ ඔවුනට සුළු ය. නැවත ගැණීමක් හෝ කෙළෙහි ගුණ සැලකීමක් බලාපොරොත්තු නොවේ. ඒ නිසා අපට එම සිද්ධියම මතකයෙන් තොර එදිනෙදා සිදුවන සුළු දෙයකි.
ඊ ළඟට සිංහලයන් කී නොපෙනෙන දෙවියන් ගැන බලමු. අප කොතරම් අපේ ගතට වහල් දැයි කියනවා නම් ඇසට පෙනෙන, කණට ඇහෙන, ගතට සිතට දැනෙන දේ හැර වෙන කිසි දෙයක් නැතැයි සිතන තරමට ම බරපතල ය. සැබැවින්, මේ හැකියාවන් අපට ජීවත්වීමට අවශ්‍ය කරන සීමිත නිපැයුම් නොවේ ද? අනෙක් සතුන්ට ඇති එවැනි හැකියාවන් ගත්තම අපේ හැකියාවන් අධිතක්සේරු කර කියන කතා කොතරම් පටු බොළඳ සිතිවිළි ද?
ඇසට පෙනෙන, කණට ඇහෙන, ගතට සිතට දැනෙන අපට තේරුම්ගත හැකි දේ හැර අනෙක් සියල්ල ස්වාභාව ධර්මයට භාර කරමු. ඒ කියන්නේ අප අවට සිදුවෙන, ජීවීන්ගේ බලපෑමට යටත් නොවූ සියල්ල එසේ බැර කරමු. මෙහි දී ඒ හැම දේටම මුල් වූ ඔය කියන ස්වාභාව ධර්මය තුල වන සියලු දෑ, මූලික ක්‍රියාවලි (basic operations) දෙකකින් නිවැරදිව නිරූපණය කල හැකි යයි මම කියමි. ඒ කියන්නේ අප අවට වෙන දෑ වන භූමි කම්පා, විදුළි කෙටීම්, අව්ව, වැස්ස, සුළඟ වැනි දෑ පමණක් නොව අප වටා ඇති ද්‍රව්‍යමය ලෝකය ද, මේ මූලික ක්‍රියාවලි (basic operations) දෙක තුලින් බිහිවන බව ක්‍රියාවෙන් පෙන්විය හැක. ඒ ගැන සැබෑ විස්තර නොකියන්නේ ඒවා කොතරම් වැදගත් ද යන බව තේරුම් ගත හැකි නිසා ය. මම ඉඟියක් දෙමි. ඒ මෙම ක්‍රියාවළි දෙක තුලින් ඇති වෙන වෙනස දකින උපක්‍රමයක් බිහි වී ඇති ප්‍රසිද්ධ දෙයක් නිසා ය. එය අද බහුලව දන්නේ සීමිතව විෂය පතයකට බැඳුනු ගණිතමය උපක්‍රමයක් බවට කපා කොටා පුංචි කෙරුණු තාක්ෂණික දැනුම ලෙස ය. එහි නම feedforward control ය. මේ තේරුමක් නැති වදන මගේ ය. උපක්‍රමය මගේ ජාතකයක් ය. ලොවට දුන්නේ සුද්දට වැඩ කරන අශිලාචාර දෙමළෙකු විසින් සොරකම් කිරීමෙනි. එය දෙමළා විකෘර්ති කල එකකි. මුල් අරුත නැසී ඇත. වැඩි විස්තර ගූගලෙන් බලන්න.
ඉහත සුවිශේෂ දෙයක් කීවේ අවශ්‍ය තොරතුරු දිය නොහැකි නිසා ය. කෙසේ වෙතත්, අපට වැදගත් වන්නේ ස්වාභාව ධර්මය තුල වන සියලු දෑ එක ගොඩට දමා එක හැන්දෙන් බෙදිය හැකි ද යන්නයි. අප අවට වෙන සියලු දෑ 'ඉතා සූක්ෂම ව' බැලූ විට ඒවා පැහැදිලිවම කොටස් දෙකකට බෙදිය හැකි බව පෙනේ. එක කොටසක් බොහෝ අය දකින කිසිදු භේදයක්, තේරීමක්, සෙවීමක් බැලීමක් නැතුව වෙන දේවල් බව පැහැදිළි ය. එහෙත් විශ්මය දනවන්නේ අනෙක් කොටසට අයත් වන දේවල් ය. සැබැවින් ම, සිතාමතා, අවශ්‍ය වන ඵලයක් ලබා ගැනීමට කල බව සනිටුහන් කරන සිදුවීම් කෙසේ එලෙස වූයේ ද? ඒ විතරක් නොව එම සිදුවීම් සමාන තත්ත්ව යටතේ නැවත නැවත සිදුවීම ය.
සිතාමතා අවශ්‍ය වන ඵලයක් ලබා ගැනීමට කල බව සනිටුහන් කරන සිදුවීම් ගත් කල සිංහලයන් කී දෙවියන්ගේ තොරතුරු සිහි වේ. මෙහි දී ඔබද සැලෙන යමක් කීමට සිත් විය. ඒ මහා භූමි කම්පා තුලින් නැසී ගිය ශිෂ්ඨාචාරයන් ය. ඒ හැම ශිෂ්ඨාචාරයක් ම ඒ අවධියේ හැසිරුන ආකාරය ද සම වීමත් එවැනි තත්ත්ව යටතේ දෙවියන් කරනවා යයි සිංහලයන් කියා ඇති දේත් ගැලපීම අපූරුය. දෙවියන් සමාජය පිරිහී අන්තයට ගිය කල කෝප වී විනාශ කරනවා යයි කියන කතාව මේ සිදුවීම් තුල පැහැදිලිව සටහන් වී ඇත. එසේ ම ඊට පෙර අනතුරු හැඟවීම් කරන බව ද කියා ඇත. එසේ නම් දිය හැලියේ සෙල්ලම් කරන කකුලුවා වතුර නැටීමට පෙර දැනෙන රශ්ණය ගැන තැකීමක් නොකලා සේ, උන් ද ඒ ගැන නොසිතා සිටිය යුතුයි නේ ද? මහා පරිමාණ භූමිකම්පාවකට ක්ෂණිකව මග පෑදීමක් නොවන බව පෙන්විය හැක. එසේ නම් පෙරනිමිති ලෙස සුළු සුළු සෙලවීම් ද ජලයේ උණුසුම වැඩි වීම ද වැනි තවත් ඒකීය ලක්ෂණ පෙන්වන බව ඒ ගැන හැදෑරූ විට පෙනේ. අද ලංකාවේ සමාජය පිරිහීමට අමතරව, තැන තැන මෙවැනි පෙර ලක්ෂණ සිදුවීම ගැන අවධානය යොමු කරමු. පුවතකට අනුව, පීඩා විඳි අම්පාරේ ගැහැණියක කීවේ, මේ සියල්ල ගිය සිංහල අවුරුදු දින සිට ඇරඹුන බව ය. මම දියසේන ගැන කියන විට ඒ ගැන යමක් කී බව මතක් කරමි. ඉදිරි කල එය ප්‍රත්‍යයක්ෂව දැනගත හැකි වේ යයි සිතමි.
මා සොයාගත් එවැනි සුවිශේෂ සිදුවීම් සියල්ල තුල ම, ඒ සිදුවීම්, සිතා මතා තීරණයක් ගෙන, යම් පරමාර්ථයක් උදෙසා කල බවට පැහැදිලිව සළකුණු තබා ඇති බව දුටිමි. ඇසට නොපෙනන අයගේ කෙරුම් සිදුවන දේ තුල ඉතිරි වන සළකුණු තුලින් දැකීම සිංහලයන් කී දේ සැබෑවක් යයි කීමට තරම් ප්‍රබල ය. සිංහලයන් කියා ඇති දේ අත්හදා බලා තහවුරු කරගැනීමේ මගක් මට ලැබින. එවැනි උත්සාහයක දී සිංහලයන් සමහර අපරාධ කලාම හෙණ වැදියන් යයි කියන කතාව තහවුරු කිරීමට උත්සාහ කලෙමි. එක වරක් එවැනි දෙයකදී හදිසියෙ ගැසූ හෙණය ස්වාභාවික දෙයක් යයි මම කිසි සේත් විශ්වාස නොකරමි. මුළු පළාතෙම විදුලි බලය නැති විය. මගේ පරිඝණකය ගැන දුක්වීමි. පසුව යථා තත්ත්වයට ආ පසු මට කිසිදු හානියක් නොවුව ද වටේ තිබුන මෙන්ම දන්න කියන අයගේ උපකරණ ද පිලිස්සී ඇතැයි දැන ගතිමි. තවත් අත්හදා බැලීමකදී එක්තරා සිදුවීම් වැලක් සිදු විය. එක් තැනක හිමියා අන්ද මන්ද වූ බව වාර්තා විය. මේවා නිකමට කීවත්, කලේ ඊට ප්‍රතිචාර ලැබීම නොලැබීම මත ඇත්ත නැත්ත තහවුරු කර ගැනීමට ය. එවැනි තව දෑ කලත් කීම නුසුදුසු යයි සිතමි. කෙසේ වෙතත් නොපෙනෙන නොතේරන දේ දැන ගැනීමට මගක් සොයා ගත යුතුය. එය ඔබගේ ද උත්සාහය විය යුතු නිසා, මා සමඟ අත්හදා බැලීමට මගක් කියමි. හැකි නම්, මට එරෙහි වී, පරුෂ වචනයෙන්, දැඩි වෛරයෙන්, මා කියන දෑ හෙළා දැක මට බැන වැදී ප්‍රතිචාර දාන්න. ඔබ ලබන අත්දැකීම් හුවමාරු කර ගමු. අවංකබව කොතරම් ප්‍රබලද යන්න මම අත්දැකීමෙන් දනිමි.
අප කරන දේ අනුව අපට ඵල ලැබේ යයි කියනු නොඇසූ බෞද්ධයකු නැති තරම් ය. එය අප අවට වෙන සිදුවීම් වලින් ද තහවුරු වන දෙයකි. කරන යන වදන හින්දු වහරින් කර්ම වීම අප මුළාවීමට තරම් ප්‍රබල දෙයකි. එහෙත් එය කෙසේ වෙනවා දැයි තේරුම් කර නැත්තේ නොදත් නිසා බව පෙනේ. යමෙක් තවෙකෙකු නසයි නම් සිරගත වේ. එය සැබෑවකි. එහෙත් සිරගත වන්නේ නැසීම කල එකා හෝ නැසුනු එකා නිසා නොව එවැනි නැසීම් වලට දඬුවම් කල හැකි බලගතු ආයතන වන පොලීසිය, උසාවිය, හිර ගේ තිබුනු නිසා නොවේ ද? එසේ නම් එවැනි ආයතන අක්‍රීය වූ අද වැනි කලක, අපරාධ කරන උන් ඒවාට ස්වාභාවිකව දඬුවම් ලබයි නම්, එවැනිම හෝ ඊට වඩා බලගතු යමක් තුලින් සිදුවිය යුතුයි නේ ද?
මිනිසා වැනි අතිසංකීර්ණ අංඟ සම්පූර්ණ නිර්මාණයක් බිහි වීමේදී, එහෙන් මෙහෙන් අටවා හදා ගත් නූතන උපකරණයක් තම කාර්යයට උචිත නොවන විට කසලගොඩට දමනවා වැනි, ඵලක් නැති ජීවයක් වූ විට අයින් කිරීමට මගක් නැති යයි සිතිය හැකි ද? සොයාගත් දේ අනුව ජීවීන් බිහිකිරීමේ දී පදනම් වූ පරමාර්ථ තහවුරු කිරීමට කැප වූ කොටසක් ඇති බවත්, හොඳට නරකට දෙකටම ඔවුන් සම්බන්ධ වන බවත් තහවුරු වේ. ක්‍රියාත්මක වීම ඉතාමත් දියුණු අංඟ සම්පූර්ණ රටාවක් තුල වන බවත් තහවුරු වේ. එසේම ක්‍රියාත්මක වන ආකාරයන් ද සිංහලයන් කී ආකාරයට ම වන බව තහවුරු වේ. එහෙත් එවැන්නක් නැති බව ඒත්තු ගැන්වීම/පෙන්වීමට උත්සාහ කිරීමක් හා, කල විට නිශ්චිත සළකුණු තැබීම ද ඉතාමත් සාධාරණ බව පැහැදිලි ය. කෙටියෙන් කියනවා නම් අපට පෙනෙන හා නොපෙනෙන දෙවියන් ඇත. අත්හදා බැලීම් තුලින්, සියලු තීරණ, ජීවිත රැකීමට හෝ පැවැත්ම තහවුරු කිරීමට පාදක වූවන් ය. බෞද්ධයන් කර්ම කියන්නේ මේ පදනමට අයත් දේ වලින් සුළු කොටසකට බව පෙනේ. ඒ අතර තම වාසියට ගෙතූ කෙප්ප ද බොහෝ ය. දෙවියන්ට පින් ඕන යයි කීම වී ගබඩාවක් ඇතියෙකුට පාන් ලෙල්ලක් දී කුසගිනි නිවාගන්න කියන හිඟන්නෙකුගේ කතාව වැනි ය. කුසල් අකුසල් පින් පව් වැනි අසිංහල බහුභූත වචන අමතක කර "හොඳ, නරක" යන වදන් අනුව කල යුතු නොකලයුතු දෑ තේරුම් ගත යුත්තේ, ජීවිත රැකීමට හෝ පැවැත්ම තහවුරු කිරීමට පදනම ගොඩ නැගීමෙනි. එවිට දෙවියන් ගැන බිය විය යුතු නැත.
දෙවියන් යනු ජීවීන්ගේ පැවැත්ම රැකීමට කැප වූ, හිරුගේ තේරීම් වලට කැප වූ, සාමාන්‍ය මිනිසුන්ට වඩා සුවිශේෂ හැකියාවෙන් හැදුනු, විවිධ කාර්ය වලට ගැලපූ කොටසක් ලෙස සැලකිය හැක. දෙමව්පියන්ට බිහිවෙන දරුවන් අතර ඔවුන්ට වඩා හැකියාවන් ඇති, වැරදි මග යන හෝ දුබල වන ජීවයට අවශ්‍ය දෑ කර රැකිමට හැකි දරුවන් ඇති බවට සමාජය තුල සාක්ෂි ඇත. එම සුවිශේෂ දරුවකු නිසා නැවත පණ ගසා නැගි පවුල් ද එවැන්නකු නොලැබ නැසී වඳ වී ගිය පවුල් ද සොයාගත හැක. එවැනි සුවිශේෂ දරුවන් දෙවියන් හා සැසඳෙන ගතිගුණ ඇත්තවුන් බව විමසා තහවුරු කර ගත හැක. සිංහල අවුරුදු සංක්‍රාන්ති කාලය (නොනගතය) තුල ඉටු දෙවියන් සැමරීම කල යුතු යයි කියවේ. අද එහි අරුත ගිලි හී ඇති අතර, සමහරුන් මිනිස්කම පිළිකුල් කරන්නන් වැඳ සිංහලකමට නින්දා කරති. සැබැවින්ම ඉටු දෙවියන් කියන්නේ අප රැක බලා ගැනීමට කැප වූ, සුවිශේෂ දරුවන් හා අනේක විධ වෙස් ගෙන අප ජීවත් කරවීමට වෙර දරණ දෙවියන්ට ය. ඔවුන් නොවන්නට අපට වාසනාව කියා දෙයක් නැති වීමත්, ජීවිතය ශාපයක් වීමත් උරුම ය. සිංහලයන් කියන ඉටු දෙවියන්, තම පවුලේ, තම ආදරය දිනූ, පෙර දෙමාපියකු වීමට ඇති අවස්ථාව බොහෝ ය. ඔවුන්ට ගරුසරු කිරීම, සිහිපත් කිරීම, මළවුන් වැඳීමක් ලෙස කියන නරුමයන් බෞද්ධයන් අතර සිටින බව කියමි. නොදැන අනුන්ගෙන් පිටපත් කල දැනුමෙන්, නැවත නැවත ඉපදීමක් ගැන බයිල ගැයුව ද, උන් දන්නා කෙංගෙඩියක් නැතැ යි කියමි.
දෙවියන් ගැන කීවා ඇති යයි සිතමි. තව බොහෝ අදෘෂ්‍යමාන නාමිකයන් සිංහල වහරේ ඇත. දෙවියන් හොඳ අය යයි කීවෙමි. වඩා නිවැරදිව කියනවා නම් "හොඳට හොඳ නරකට නරක" අය යයි කිව යුතුය. එසේ කීවේ, "දෙවියන්" කියන්නේ මිනීමරණ උන්ටද මෛත්‍රී කරනට තරම් මෝඩයන් ලෙස හුවා දක්වන මුලාකරන උන්/ආකම්කාරයන් ගේ වැදිබණ නැසීමට ය. ඔබ හොඳ නම් නරක උන්ට වෙන දේ ගැන ඔබ නොදනී.
ජීවිය බිහි කිරීමේ දී විවිධ දෑ කිරීමට හැකි ලෙස පදනම සැකසී ඇත. එසේම පරමාර්ථයක් ද ඇත. ඉන් පිට යාමට තහනම් කරන බාධක යොදා ඇත. සරල උදාහරණයක් ගනිමු. කාරයක් බිහි කිරීමේදී පාරක යාමට අවශ්‍ය හා හමුවන අවශ්‍යතාවලට ගැලපෙන ලෙස උපාංඟ සකසා ඇත. එසේම එය හැසිරවීමට හැකියාවන් ද එහි ඇති සීමාවන් ද ඇත. එහෙත්, යමෙක් එය වෙන දෙයක් කිරීමට හෝ පෙරළා කුඩු කිරීමට උත්සාහ කරයි නම් ඊට ද පිළිතුරු දිය යුතු වේ. අපි කාරයක් භාවිතා කරන විට මුහුණ දෙන අභියෝග දනිමු. එසේ නම් අතිසංකීර්ණ ජීවීන් බිහි කිරීමේ දී මුහුණ දිය යුතු අභියෝග ද, නිසි මග යැවීමට ද, නිසි ලෙස ක්‍රියාත්මක වීමට ද කොතරම් අංඟෝපාංඟ ඇති දැයි සිතා බැලීම වටී. අප අතර නොයෙකුත් කතා ඇත. ඒවායින් කියන්නේ ද එයමය. බිහි කල අය අපට කලයුතු නොකලයුතු දෑ කියා දෙන්නෙ ස්වභාවයෙන්මය. හරියට නොකල විට, පිටු පෑ විට, ඊට නිසි ප්‍රතික්‍රියා දැක්වීමට ද කැප වූ බිහි කිරීම් ඇත. ඇවැසි නම් හරි මගට ඒමට මං පෙත් ද කියා ඇත. බිහි කල අය කොතරම් අවංක ද කියනවා නම්, හොඳට නරකට දෙකටම කතාවට සීමා නොවූ ක්‍රියාවෙන් පිළියම් යෙදෙන විදියක් ද සකසා ඇත. නොදන්නා උන් කී හිතළු හල විට, රාක්ෂයන් (යක්ෂයන් යයි කියන්නේ අරුත් නොදත් උන් ය. මේ වචනය වෙන අරුතක් දෙන එකකි. දක්ෂ පක්ෂ යන වචන එක අරුතක් නොදෙන්නා සේ රාක්ෂ, යක්ෂ එක අරුතක් නොදෙන බව කියමි. මේ ගැන පසුව කියමි.) යනු එවැනි විශේෂ අදෘෂ්‍යමාන නාමිකයන් කොටසකි. යක්ෂ යන දෘෂ්‍ය හා මිනිස් වර්ගීකරණයට අදාළ වචනයකි.
තවත් අදෘෂ්‍යමාන නාමිකයන් කොටස් බොහෝ ය. අමනුෂ්‍යයන්, මළපෙරේතයන්, කුම්භාණ්ඩයන්, පිසාචයන් යනාදි නම් ඇති උන් ඇත. අද උන් බොහෝ දෙනා මිනිස් වෙස් ගෙන ආකම් අදහන නිකමුන් ලෙස ද සිටී. මිනිසුන් ලද සුවපහසු ජීවිතය තුලින් උන් රිංඟාගෙන අනුන්ගෙන් යැපෙන නිකමුන් ලෙස සිටීම ගැන අරුමයක් නැත. අද, මිනිසුන් උන් යැපීමට වෙහෙසෙන වැඩකාරයන් යයි කීම නිවැරදිය. මේ සියලු අවතාර අතීතයෙන් එකතු වූ කසල ය. අභියෝගයෙන් පරාජය වී නැවත ඉපදී අභියෝග වලට මුහුණ දිය නොහැකි බිය ගුල්ලන් ය. සමහරුන් දේව කෝපයට හසු වූවන් ය. සමහරුන් තම වර්ගයා වඳ වී ගිය නිසා උපතක් නැති උන් ය. සමහරුන් මිනිසුන් ලෙස ඉදිරියට යාගත නොහැකි වූවන් ය. අවතාරය නොනැසෙන නිසා තවමත් රැකී ඇත. අවතාරය බිහි කල හිරුට එය ඇති, නැති වෙනස් කිරීමේ හැකියාව සතු බව ඉහළ පෙලේ අධ්‍යයනයකින් තහවුරු වේ.
අදෘෂ්‍යමාන නාමිකයන් අතර තවත් කොටසක් ඇත. ඒ ගතක් ලැබීමට නොහැකිව ඉන්නන් ය. තමන්ගෙ තත්ත්වය, තමන් කොතරම් දේව ගති ඇති ද යන්න මත තීරණය වේ. අප දකින ලෝකය අපි නොදකින සුපිරි ලෝකයක සරල පිටපතක් යයි කීම මා කී දේවල් තේරුම් ගැනීමට මග පාදයි.
අපේ පැවැත්මට දෙවියන් කෙතරම් ඉවහල් වේ ද යන්න ගැන විස්තර බොහෝ ය. එලෙසම නරක වැඩ කරන උන්ට යන කල ද කිව යුතු ය. ක්‍රියාවෙන් මිස කතාවෙන් ඵල නැත. එසේ ම තමන් කරන දේ හරි යයි සිතූ පමණින් එය හරි ක්‍රියාවක් නොවේ. අද සිංහල යයි කියාගන්නා බොහෝ අය තම අනාගතය ගැන බිය වෙති. විශේෂයෙන් ම තම්බීන්ගෙ තර්ජනය ගැන ලත වීම ප්‍රබලය. මේ විශ්වය තුල වෙනස් නොවන හෙවත්, ඕන වුනත් වෙනස් නොකරන පදනම් වූ ගති ලක්ෂණ ඇත. ඒවාට පිටින් යාමට හැකි වන්නේ හිරුට පමණක් බව කල සෙවීම් වල දී තහවුරු විය. හිරු යනු කතාවෙන් පමණක් නොව ක්‍රියාවෙන් ද තම අරුමුණු වලට තදින් බැඳුණු කෙනෙකි. ඒ නිසා සිංහලකම නැතිකරගත් අයට ද දෙවියන් පිහිට නොවන බව, අද වෙන සිදුවීම් තුලින් දැකිය හැක. මෙතෙක් වූ දේ තුල, ඉදිරියට වෙන දේවල් හඳුනාගැනීම උදෙසා නොකීමට සිතූ දෙයක් ඊ ළඟ ලිපියේ ලියමි. එහි නම "දේව කෝපය හඳුනා ගමු" ලෙස දැමුවේ කියනවාට වඩා අත් දැකීමෙන් දැන ගැනීමට ය. මේ තුලින් යම් ආකාරයක අනාගත වැකියක් ද කියවේ.මා ඉහත කී feedforward control යනු සැබැවින්ම මෙතෙක් ආ මග තුලින් හෙට වෙන දේ කියන, හෙට අද වූ විට තමන්ම නිවැරදි වන විදියක් ගැන කියන දැනුමේ සුළු කොටසකි. ඊ ළඟ ලිපිය එය දෙවියන් කරන දේ දැකීමට යෙදීමකි. දෙවියන් යනු පිඟන් බඩු කඩයකට පැන ඒවා කඩා බිඳ දමන කුළුහරකුන් වැනි අය නොව, පුළුවන් තරම් උත්සාහ කර, මග පෙන්වීමට වෙර දරා, ඒ සියල්ලෙන් ඵලක් නැති තැන කලයුතු අන්තිම දේ කරන අය ලෙස දකිමි. එසේම ඔවුන් ද හිරුගෙ දැනුමෙන් තොරව හිතු මතේ තීරණ නොගැනීම ද ප්‍රථිඵල තුලින් පෙනේ. එසේ නොවන්නට බොහෝ සිංහල යයි කියන උන් අද අර අදෘෂ්‍යමාන නාමිකයන් විය යුතු ය. ඒ, උන් සිංහල වන්නේ නමට පමණක් නිසා ය. එහෙත් ඒ උරුම වූ විශේෂ තත්ත්වය, ගිය වසර ලැබු දින සිට ගිලිහෙමින් පවතින බව සැබෑ සිදුවීම් තුලින් තහවුරු වේ. තව විස්තර ඊ ළඟ ලිපියේ ලියමි.
Thursday, 21 February 2013
කාලීන තොරතුරු - 4
ප්‍රභාකරන්ගෙ පුතා වෙනුවෙන් මනුෂ්‍යකම බේරෙන සිංහල වෙස් ගත් දෙමළුන් අඬන ඇඬිල්ල නිසා ඒ ගැන ලිවීමට සිතුවෙමි. මගේ ප්‍රතිචාර ඇලවීම කොටසක් නිසා මේ ටික ලියමි. අප තිරිසනුන් ලෙස සිටියා නම්, මේ ගැන කතා නොකරණු ඇත. ඒ තමන්ගෙ දරුවා දිවි පුදා රකින හැම සතෙකුටම අනුන්ගේ දරුවන් දුටු තැන මරා කන රස බොජුනක් නිසා, අනුන්ගේ දරුවකු මැරුනා කියා දුක් වන උන් නැති නිසා ය. එහෙත් ප්‍රභාකරන්ගෙ පුතා මැරුවා යයි මනුෂ්‍යකම නාගෙන මරහඬ දෙන සිංහල වෙස් ගත් දෙමළුන් අඬන ඇඬිල්ල දැක මට ඇති වූ හැඟීම් නිසා බ්ලොග් දෙකක ම ප්‍රතිචාර දැක්වීමී. මාරයා බ්ලොගේ කිහිපයක් දැමුව ද එකක් නැවත අලවමි. අනෙක තවත් බ්ලොගයකට ලියුවකි. ඒවා මෙසේ අලවමි.
ප්‍රතිචාර 1:
"@.... කියන නම දැක්කට අද නෙ කෙනාගේ නියම මූණ දැක්කෙ. මනුෂ්‍යකම රෙද්ද අස්සෙන් බේරෙනවා. ප්‍රභාකරන් මනුෂ්‍යකම දන්න එකෙක් නේ. හමුදාවෙ උන් කිහිප දෙනෙක් ම ළමයි කියල වෙඩි නොතියා ප්‍රභාගෙ බේබි බ්‍රිගේඩ් එකෙන් මැරුම් කෑවා. ප්‍රභා කියන තිරිසනා මනුෂ්‍යකම නොවෙයි තිරිසන්කමටත් වඩා පහළ ම්ලේච්ඡ වැඩ කලා. උගේ පුතා පුංචි උනාට ඌත් බේබි බ්‍රිගේඩ් එකෙ. මෙයාලට මේ පුංචි සයිස් එක තමයි ලොකු.
ඉස්සර කාලේ මිනිසුන් තමන්ගෙ දරුව වුනත් වැරදි කලොත් මරා දැම්මා. දැන් මේ කට්ටිය හිටියෙ අනාථ මඩමක වෙන්න ඇති. තමුන්ල කවුද කියල හොඳට පේනවා. ඔය කට්ටියගෙ මනුෂ්‍යකම දෙමළට විතරයි නේ ද? එතකොට සිංහල උන්ට? මේ කට්ටියට සිංහල උන්ගෙ දුක තේරෙන්න යමක් වෙලා නෑ වගෙයි. ඉතින් ඉංග්‍රීසි කාරයොත් දරුවන්ගෙන් වාඩුව ගත්තේ. ප්‍රභා හිතුවෙ නෑ සිංහල උන්ට ඌ කරන දේවල් කරන්න පුළුවන් කියල. ඕක වෙන බව දැනගෙන හිටිය නම්, ඌ වෙනස් වෙන්නත් තිබ්බා. තමන්ගෙ හැසිරීම දරුවන්ටත් මරණය ගෙන දෙනවා නම්, ඔය අපරාධ කරන උන් දෙසැරයක් හිතන බව මට විශ්වාසයි."
ප්‍රතිචාර 2:
"අනුන්ගෙ දරුවන් බල්ලන් බළලුන් වගේ මරණ මිනීමරුවන්, තමන්ගෙ දරුවන් ඒ මැරිච්ච උන්ගෙ දෙමාපියන්ගෙ මනුෂ්‍යකම නිසා බේරෙවි යයි හිතනවා නම්, ඒක සැබෑවෙන්නෙ හීන ලෝකෙ විතරයි.
සමහර සොහොන් පිල්ලි අස්සේ ළඟින මලපෙරේතයන් එදා වේළ පිරිමහගන්න පච කෙළල මොලේ කචල් වෙලා අඬන අය ඇස් ඇරල බැලුවා නම් හොඳයි. අනුන්ගෙ වේදනාව දැනෙන එකම විදිය ඒකම තමන්ටත් වුනොත් විතරයි. සිංහලයන් ප්‍රභා වැනි උන්ගෙ ජාතියට අණුකම්පා කරයි නම් උන් සිංහලයන් නොව සිඟාලයන් ය. මිනීමරුවන් බිහිකරන්නේ ද මිනී මරුවන් ය. පියාගේ ගති නැති පුතුන් අවජාතකයන් ය.
මිනීමරුවන්ට, උන්ගෙ දරුවන්ට, මනුෂ්‍යකම පෙන්විය යුතුයි කියනවාට වඩා, අනෙක් උන් මේ සිදුවීම පාඩමකට ගෙන, තමන්ගෙ දරුවන්ගේම යහපතට, අනුන්ගෙ දරුවන් ඝාතනය නොකල යුතු ය යන මතය සම්මතයෙන් ඔබ්බට යන එකෙකුට වඩා උචිත කීමකි. සියලු දෙමළ ත්‍රස්තයන් අතු ගෑවී ගියේ දෙවියන් කෝප වූ නිසා යයි කියමි. මිනිසුන්ට දේව අණට පිටු පා ගිය හැකි ද?"
ඇලවීම අවසන් ය.
සිංහල මිනිසුන්ට, දරුවකු/ගැහැණියක(හැම ගැහැණියම අම්මා කෙනෙකි) නැසීම, වද හිංසාවට ලක් කිරීම දැඩි වේදනාවක් ගෙන දේ. ඒත් තිරිසනුන් ලෙස සිටින කල එය එසේ නොවී ය. මේ වෙනස වූයේ රෝස මල් යහනක සැතපී යයි සිතේ නම්, ඔබ ඒ ඉතිහාසය නොදනී යයි කියමි. යමක් එපා යයි කී පමණින් සුළු පිරිසක් එය නොකර සිටිති. ඒත් සියල්ලන්ම කල දෙයක් මෙසේ නොකිරීමේ අරුමය ගැන සොයා බලමු.
තිරිසනුන් වචනයෙන් නොව ක්‍රියාවෙන් හීලෑ කරනු ලැබේ. තේරුම් ගැනීමට හැකි කල ස්වයංපාලනය තුලින් යමක් නොකර සිටිය හැක. ඒත් ඊට වඩා ප්‍රබල විදියක් සිංහලයන් යොදාගත් බව ඉතිහාසය කියයි. ඒ දඬුවම් කිරීම තුලින් ය. ක්‍රියාවේ බරපතලකම දෙන දඬුවමෙන් පෙන්වීම සිංහල විදියයි. අද ඉංග්‍රීසි නීතිය නිසා අපරාධ සාධරණීකරණය වුවද, බෞද්ධයන් නිසා ම්ලේච්ඡයන්ටත් තම දරුවන්ට මෙන් සැලකුවද (ලෙන්ගතු බව පෙන්වුව ද), සිංහලයන් ජීවිත රැකීම හා පැවැත්ම ගැන කොතරම් කැප වූවා ද කියනවා නම්, ඊට පටහැනි අපරාධවලට දෙන දඬුවම්, ඇසූ පමණින් ඇඟ කිළිපොලා යන තරම් ය. ඒ ක්‍රියාවෙන් පෙන්වීමට වඩා ඇසීමෙන් තේරුම් ගැනීමට ය. එවැනි එක නීතියක් නොදැනුම නිසා රජ වූ දෙමළකු ක්‍රියාවෙන් පෙන්වා ඇත. ඒ පියා ජාතිද්‍රෝහී වීමට දඬුවම් ලෙස දරුවන් හා බිරිඳ නැසීමට අමතරව අත දරුවා වංගෙඩියක දමා කොටා මැරීම ය. දෙමළා නොදැන ක්‍රියාන්විත කල ද, නීතිය කිව්වේ උඹලාට පසු රටේ හිමිකාරයන් වන උඹලාගෙ දරුවන්ට රට අහිමි කරන්න එපා කියන එක ය.
මිනිස්කම මිනිසාට ලැබුනු හැටි කලින් කීවෙමි. එය ප්‍රතික්ෂේප කල අයට මොනවා වුනා දැයි බලමු. සිංහලයන් දෙවියන් ගැන බිය නොවෙති. එහෙත් අනෙක් හැම ජාතියම කොතරම් බිය ද කියනවා නම් වචනයකු දු විරුද්ධව නොකියති. දෙවියන් ගැන ඊ ළඟ ලිපියේ කියන්නේ වුව, මෙම වෙනසට යම් හේතුවක් තිබිය යුතුයි නේ ද?
මෑතකදී "ම්ලේච්ඡත්වය" කියන වචනයෙ නියම අරුත ප්‍රභාකරන් ලොව ඉදිරියේ ක්‍රියාවෙන් පෙන්වීය. රටෙන් කොටසක් උදුරාගැනීමට අමතරව සිංහලයන්ට රිදවිය හැකි හැම දේම කලේය. දෙමළා බලෙන් දී සිංහල උරුමයක් බව බෞද්ධයන් කියන දතක කොටස් ප්‍රදර්ශණයට තබා ඇති ශාලාවද විනාශ කලහ. සිංහලයන් සමූලඝාතනය කලේ නූපන් දරුවන් බඩ පලා එළියට ගෙන පොළවේ ගසා මරමිනි. සිංහලයන්ට කල නිග්‍රහ අපමණය. සිංහලයා ම්ලේච්ඡ යයි කියමින් තම ම්ලේච්ඡකම වසා ගති. මහ සම්මත මනු භූමිය වධකාගාරයක් කොට සිංහලුන් පන්නා දමන ලදි. දෙමළුන් උන්ගෙ දරුවන් යොදා සිංහලයන් නැසුවේ, සිංහලයන් දරුවන් එවැනි තර්ජන ලෙස නොදැක්ක නිසා ය. ආබාධිත අංඟ ඇති උන් ද, ගැහැණුන් ද සිංහලයන් සමූලඝාතනය කිරීමට යෙදවීය. පොරොන්දු කඩ කලේ යැංකියන් ස්වදේශිකයන් සමඟ ගැසු පොරොන්දු කඩනවාටත් වඩා දරුණු ලෙසය. සිංහලයන් නැසීම විනෝදයක් විය. ඒ කාලේ සිංහලයන් මුහුණ දුන් දේවල් තවම අමතක නොවන තරම් ය.
මේ ගැන මම ද උනන්දු වූයේ විශේෂ හේතුවකට ය. මා ගැන කීම මේ බ්ලොගයේ පරමාර්ථය නොවූවත්, ඇත්ත කිව යුතු නිසා යමක් කීමට ඇත. ඒ මම ද ප්‍රභා ඇතුලු උගෙ පවුලම මරා දැමිය යුතු යයි සිතුවේ සැබෑ මරණයට පෙර ඒ වසරේ ම අප්‍රේල් ඌ කල ම්ලේච්ඡ වැඩකට ය. පසුව එය එසේම වීමත්, ඒ ගැන ක්ෂණිකව නුහුරු විදියකට දැනීමත් අගය කරමි. එසේම උගේ වටා සිටි ම්ලේච්ඡයන් ද සමූළඝාතනය වුවේ සියදිවි නසාගන්න ලෙසට ය. මෙම සිදුවීම මට නම් අරුමයක් නොවේ.
මහා වීර් නැසුනෙ බල්ලෙකු ලෙසය. සිය පවුල ද නැසිණි. මෙයට වගකීම සිංහලයන්ට පැවරිය නොහැක. කර්ම විපාක ගැන බයිලා ගහන, දෙමළා බලෙන් දුන් ආකම බදාගත් උන් දුක් වෙති. වෙන දේ හෝ වෙන විදිය නොදැන, කල දේ හා ප්‍රථිඵලය ගෙන, කර්ම විපාක බයිලා ගහන උන් නොදන්නා දෙයක් ඇත. ඒ, උන් කරපු දේවලට ලැබූ ප්‍රථිඵලය ඕපපාතික වූ දෙයක් නොව, හිතා මතා කිරීමක් තුලින් දුන් ප්‍රථිඵලයක් බවය. එකම ක්‍රියාවට විවිධ හා ඊට වඩා අතිප්‍රබල ප්‍රථිඵලයක් ලැබෙන බව කීව ද එය පැහැදිලි කර නැත. ජීවීන් බිහි වූ ස්වාභාවික විදිය නොදැන, ඕපපාතික වීමක් ගැන කියමින් මෝඩයන් මුලාකර යැපුන ද, ජීවිය බිහි කල කෙනා ජීවය රැකීමටත්, පැවැත්ම තහවුරු කිරීමටත් බිහිකල සුපිර තලයක් ද ඇති බව නොපෙනේ. තිරිසනුන්ට එතරම් බල නොපාන, මිනිසුන්ට තද බල ලෙස බලපාන මෙම සුපිර තලය නොවන්නට ජීවය බිහිවීම කවදාවත් නොවන දෙයකි.
ඊ ළඟට සිංහලයන්ගේ රටට පැන, උන් මරා සම්පත් පැහැරගෙන ජාතිය නැසීමට වෙර දැරු පරයන් ද මේ මගම යන බව මට ප්‍රත්‍යයක්ෂ ය. මම මෙම ලිපිය ලීවේ, අප අවට වන දෑ වලින් ඉගෙන, හරි මග තමන් ම තෝරා ගැනීමට මෙම සිදුවීම ද ඉතා වැදගත් එකක් නිසා ය. නිකරුණේ මිනීමරණ, තම වාසියට නොයෙකුත් වෙස්මූණු දාගෙන ඝාතනයන් කරන, කොතරම් තිබුනත් නැතිබැරි උන්ගේ දෑ පැහැරගන්න, නීතිය තමන් යයි සිතන අනෙක් ම්ලේච්ඡ ප්‍රභාකරන්ලා ද නිසි කල නිසි දඬුවම් ලබනු ඇත.
මෙහි දී දියසේන ගැන කී ලිපිය සිහි වේ. ඊ ළඟට එන නායකයා අපරාධකාරයන් එල්ලා මරණවා යයි කී විට මම සිනා සුනෙමි. ඔහු ගැන නොදැන කී දෙය ඉතාමත් අවතක්සේරු කිරීමක් ය. දිය (වතුර) ජීවිතයත්, ගින්න මරණයත් සංකේතවත් කලේ අප තිරිසන් කල සිටි පරිසරය මුල් කොට ය. එම හැකියාව ඇතියෙකු ගැන සිංහලයන් කී කතාව පසුව, එම හැකියාව, බොරුකාරයන්ට රෝම කූප වලින් ජල කඳන් හා ගිනිදළු පිටවන යමක මහා ප්‍රාතිහාර්යය බවට පත් විය. එවැනි කෙප්ප නිසා යටපත් වූ මේ වටිනා උපදෙස වෙන විදියකින් කියනවා නම් "හොඳට හොඳයි, නරකට නරකයි" ලෙස දැක්විය හැක. සිංහලයන් ළඟ සුළුවෙන් හෝ තවමත් ඉතිරි වී ඇති මේ ගතිය කෙසේ ලැබුනා දැයි සොයා ගැනීම කියවන්නන්ට භාරයි.
ප්‍රතිචාර 1:
"@.... කියන නම දැක්කට අද නෙ කෙනාගේ නියම මූණ දැක්කෙ. මනුෂ්‍යකම රෙද්ද අස්සෙන් බේරෙනවා. ප්‍රභාකරන් මනුෂ්‍යකම දන්න එකෙක් නේ. හමුදාවෙ උන් කිහිප දෙනෙක් ම ළමයි කියල වෙඩි නොතියා ප්‍රභාගෙ බේබි බ්‍රිගේඩ් එකෙන් මැරුම් කෑවා. ප්‍රභා කියන තිරිසනා මනුෂ්‍යකම නොවෙයි තිරිසන්කමටත් වඩා පහළ ම්ලේච්ඡ වැඩ කලා. උගේ පුතා පුංචි උනාට ඌත් බේබි බ්‍රිගේඩ් එකෙ. මෙයාලට මේ පුංචි සයිස් එක තමයි ලොකු.
ඉස්සර කාලේ මිනිසුන් තමන්ගෙ දරුව වුනත් වැරදි කලොත් මරා දැම්මා. දැන් මේ කට්ටිය හිටියෙ අනාථ මඩමක වෙන්න ඇති. තමුන්ල කවුද කියල හොඳට පේනවා. ඔය කට්ටියගෙ මනුෂ්‍යකම දෙමළට විතරයි නේ ද? එතකොට සිංහල උන්ට? මේ කට්ටියට සිංහල උන්ගෙ දුක තේරෙන්න යමක් වෙලා නෑ වගෙයි. ඉතින් ඉංග්‍රීසි කාරයොත් දරුවන්ගෙන් වාඩුව ගත්තේ. ප්‍රභා හිතුවෙ නෑ සිංහල උන්ට ඌ කරන දේවල් කරන්න පුළුවන් කියල. ඕක වෙන බව දැනගෙන හිටිය නම්, ඌ වෙනස් වෙන්නත් තිබ්බා. තමන්ගෙ හැසිරීම දරුවන්ටත් මරණය ගෙන දෙනවා නම්, ඔය අපරාධ කරන උන් දෙසැරයක් හිතන බව මට විශ්වාසයි."
ප්‍රතිචාර 2:
"අනුන්ගෙ දරුවන් බල්ලන් බළලුන් වගේ මරණ මිනීමරුවන්, තමන්ගෙ දරුවන් ඒ මැරිච්ච උන්ගෙ දෙමාපියන්ගෙ මනුෂ්‍යකම නිසා බේරෙවි යයි හිතනවා නම්, ඒක සැබෑවෙන්නෙ හීන ලෝකෙ විතරයි.
සමහර සොහොන් පිල්ලි අස්සේ ළඟින මලපෙරේතයන් එදා වේළ පිරිමහගන්න පච කෙළල මොලේ කචල් වෙලා අඬන අය ඇස් ඇරල බැලුවා නම් හොඳයි. අනුන්ගෙ වේදනාව දැනෙන එකම විදිය ඒකම තමන්ටත් වුනොත් විතරයි. සිංහලයන් ප්‍රභා වැනි උන්ගෙ ජාතියට අණුකම්පා කරයි නම් උන් සිංහලයන් නොව සිඟාලයන් ය. මිනීමරුවන් බිහිකරන්නේ ද මිනී මරුවන් ය. පියාගේ ගති නැති පුතුන් අවජාතකයන් ය.
මිනීමරුවන්ට, උන්ගෙ දරුවන්ට, මනුෂ්‍යකම පෙන්විය යුතුයි කියනවාට වඩා, අනෙක් උන් මේ සිදුවීම පාඩමකට ගෙන, තමන්ගෙ දරුවන්ගේම යහපතට, අනුන්ගෙ දරුවන් ඝාතනය නොකල යුතු ය යන මතය සම්මතයෙන් ඔබ්බට යන එකෙකුට වඩා උචිත කීමකි. සියලු දෙමළ ත්‍රස්තයන් අතු ගෑවී ගියේ දෙවියන් කෝප වූ නිසා යයි කියමි. මිනිසුන්ට දේව අණට පිටු පා ගිය හැකි ද?"
ඇලවීම අවසන් ය.
සිංහල මිනිසුන්ට, දරුවකු/ගැහැණියක(හැම ගැහැණියම අම්මා කෙනෙකි) නැසීම, වද හිංසාවට ලක් කිරීම දැඩි වේදනාවක් ගෙන දේ. ඒත් තිරිසනුන් ලෙස සිටින කල එය එසේ නොවී ය. මේ වෙනස වූයේ රෝස මල් යහනක සැතපී යයි සිතේ නම්, ඔබ ඒ ඉතිහාසය නොදනී යයි කියමි. යමක් එපා යයි කී පමණින් සුළු පිරිසක් එය නොකර සිටිති. ඒත් සියල්ලන්ම කල දෙයක් මෙසේ නොකිරීමේ අරුමය ගැන සොයා බලමු.
තිරිසනුන් වචනයෙන් නොව ක්‍රියාවෙන් හීලෑ කරනු ලැබේ. තේරුම් ගැනීමට හැකි කල ස්වයංපාලනය තුලින් යමක් නොකර සිටිය හැක. ඒත් ඊට වඩා ප්‍රබල විදියක් සිංහලයන් යොදාගත් බව ඉතිහාසය කියයි. ඒ දඬුවම් කිරීම තුලින් ය. ක්‍රියාවේ බරපතලකම දෙන දඬුවමෙන් පෙන්වීම සිංහල විදියයි. අද ඉංග්‍රීසි නීතිය නිසා අපරාධ සාධරණීකරණය වුවද, බෞද්ධයන් නිසා ම්ලේච්ඡයන්ටත් තම දරුවන්ට මෙන් සැලකුවද (ලෙන්ගතු බව පෙන්වුව ද), සිංහලයන් ජීවිත රැකීම හා පැවැත්ම ගැන කොතරම් කැප වූවා ද කියනවා නම්, ඊට පටහැනි අපරාධවලට දෙන දඬුවම්, ඇසූ පමණින් ඇඟ කිළිපොලා යන තරම් ය. ඒ ක්‍රියාවෙන් පෙන්වීමට වඩා ඇසීමෙන් තේරුම් ගැනීමට ය. එවැනි එක නීතියක් නොදැනුම නිසා රජ වූ දෙමළකු ක්‍රියාවෙන් පෙන්වා ඇත. ඒ පියා ජාතිද්‍රෝහී වීමට දඬුවම් ලෙස දරුවන් හා බිරිඳ නැසීමට අමතරව අත දරුවා වංගෙඩියක දමා කොටා මැරීම ය. දෙමළා නොදැන ක්‍රියාන්විත කල ද, නීතිය කිව්වේ උඹලාට පසු රටේ හිමිකාරයන් වන උඹලාගෙ දරුවන්ට රට අහිමි කරන්න එපා කියන එක ය.
මිනිස්කම මිනිසාට ලැබුනු හැටි කලින් කීවෙමි. එය ප්‍රතික්ෂේප කල අයට මොනවා වුනා දැයි බලමු. සිංහලයන් දෙවියන් ගැන බිය නොවෙති. එහෙත් අනෙක් හැම ජාතියම කොතරම් බිය ද කියනවා නම් වචනයකු දු විරුද්ධව නොකියති. දෙවියන් ගැන ඊ ළඟ ලිපියේ කියන්නේ වුව, මෙම වෙනසට යම් හේතුවක් තිබිය යුතුයි නේ ද?
මෑතකදී "ම්ලේච්ඡත්වය" කියන වචනයෙ නියම අරුත ප්‍රභාකරන් ලොව ඉදිරියේ ක්‍රියාවෙන් පෙන්වීය. රටෙන් කොටසක් උදුරාගැනීමට අමතරව සිංහලයන්ට රිදවිය හැකි හැම දේම කලේය. දෙමළා බලෙන් දී සිංහල උරුමයක් බව බෞද්ධයන් කියන දතක කොටස් ප්‍රදර්ශණයට තබා ඇති ශාලාවද විනාශ කලහ. සිංහලයන් සමූලඝාතනය කලේ නූපන් දරුවන් බඩ පලා එළියට ගෙන පොළවේ ගසා මරමිනි. සිංහලයන්ට කල නිග්‍රහ අපමණය. සිංහලයා ම්ලේච්ඡ යයි කියමින් තම ම්ලේච්ඡකම වසා ගති. මහ සම්මත මනු භූමිය වධකාගාරයක් කොට සිංහලුන් පන්නා දමන ලදි. දෙමළුන් උන්ගෙ දරුවන් යොදා සිංහලයන් නැසුවේ, සිංහලයන් දරුවන් එවැනි තර්ජන ලෙස නොදැක්ක නිසා ය. ආබාධිත අංඟ ඇති උන් ද, ගැහැණුන් ද සිංහලයන් සමූලඝාතනය කිරීමට යෙදවීය. පොරොන්දු කඩ කලේ යැංකියන් ස්වදේශිකයන් සමඟ ගැසු පොරොන්දු කඩනවාටත් වඩා දරුණු ලෙසය. සිංහලයන් නැසීම විනෝදයක් විය. ඒ කාලේ සිංහලයන් මුහුණ දුන් දේවල් තවම අමතක නොවන තරම් ය.
මේ ගැන මම ද උනන්දු වූයේ විශේෂ හේතුවකට ය. මා ගැන කීම මේ බ්ලොගයේ පරමාර්ථය නොවූවත්, ඇත්ත කිව යුතු නිසා යමක් කීමට ඇත. ඒ මම ද ප්‍රභා ඇතුලු උගෙ පවුලම මරා දැමිය යුතු යයි සිතුවේ සැබෑ මරණයට පෙර ඒ වසරේ ම අප්‍රේල් ඌ කල ම්ලේච්ඡ වැඩකට ය. පසුව එය එසේම වීමත්, ඒ ගැන ක්ෂණිකව නුහුරු විදියකට දැනීමත් අගය කරමි. එසේම උගේ වටා සිටි ම්ලේච්ඡයන් ද සමූළඝාතනය වුවේ සියදිවි නසාගන්න ලෙසට ය. මෙම සිදුවීම මට නම් අරුමයක් නොවේ.
මහා වීර් නැසුනෙ බල්ලෙකු ලෙසය. සිය පවුල ද නැසිණි. මෙයට වගකීම සිංහලයන්ට පැවරිය නොහැක. කර්ම විපාක ගැන බයිලා ගහන, දෙමළා බලෙන් දුන් ආකම බදාගත් උන් දුක් වෙති. වෙන දේ හෝ වෙන විදිය නොදැන, කල දේ හා ප්‍රථිඵලය ගෙන, කර්ම විපාක බයිලා ගහන උන් නොදන්නා දෙයක් ඇත. ඒ, උන් කරපු දේවලට ලැබූ ප්‍රථිඵලය ඕපපාතික වූ දෙයක් නොව, හිතා මතා කිරීමක් තුලින් දුන් ප්‍රථිඵලයක් බවය. එකම ක්‍රියාවට විවිධ හා ඊට වඩා අතිප්‍රබල ප්‍රථිඵලයක් ලැබෙන බව කීව ද එය පැහැදිලි කර නැත. ජීවීන් බිහි වූ ස්වාභාවික විදිය නොදැන, ඕපපාතික වීමක් ගැන කියමින් මෝඩයන් මුලාකර යැපුන ද, ජීවිය බිහි කල කෙනා ජීවය රැකීමටත්, පැවැත්ම තහවුරු කිරීමටත් බිහිකල සුපිර තලයක් ද ඇති බව නොපෙනේ. තිරිසනුන්ට එතරම් බල නොපාන, මිනිසුන්ට තද බල ලෙස බලපාන මෙම සුපිර තලය නොවන්නට ජීවය බිහිවීම කවදාවත් නොවන දෙයකි.
ඊ ළඟට සිංහලයන්ගේ රටට පැන, උන් මරා සම්පත් පැහැරගෙන ජාතිය නැසීමට වෙර දැරු පරයන් ද මේ මගම යන බව මට ප්‍රත්‍යයක්ෂ ය. මම මෙම ලිපිය ලීවේ, අප අවට වන දෑ වලින් ඉගෙන, හරි මග තමන් ම තෝරා ගැනීමට මෙම සිදුවීම ද ඉතා වැදගත් එකක් නිසා ය. නිකරුණේ මිනීමරණ, තම වාසියට නොයෙකුත් වෙස්මූණු දාගෙන ඝාතනයන් කරන, කොතරම් තිබුනත් නැතිබැරි උන්ගේ දෑ පැහැරගන්න, නීතිය තමන් යයි සිතන අනෙක් ම්ලේච්ඡ ප්‍රභාකරන්ලා ද නිසි කල නිසි දඬුවම් ලබනු ඇත.
මෙහි දී දියසේන ගැන කී ලිපිය සිහි වේ. ඊ ළඟට එන නායකයා අපරාධකාරයන් එල්ලා මරණවා යයි කී විට මම සිනා සුනෙමි. ඔහු ගැන නොදැන කී දෙය ඉතාමත් අවතක්සේරු කිරීමක් ය. දිය (වතුර) ජීවිතයත්, ගින්න මරණයත් සංකේතවත් කලේ අප තිරිසන් කල සිටි පරිසරය මුල් කොට ය. එම හැකියාව ඇතියෙකු ගැන සිංහලයන් කී කතාව පසුව, එම හැකියාව, බොරුකාරයන්ට රෝම කූප වලින් ජල කඳන් හා ගිනිදළු පිටවන යමක මහා ප්‍රාතිහාර්යය බවට පත් විය. එවැනි කෙප්ප නිසා යටපත් වූ මේ වටිනා උපදෙස වෙන විදියකින් කියනවා නම් "හොඳට හොඳයි, නරකට නරකයි" ලෙස දැක්විය හැක. සිංහලයන් ළඟ සුළුවෙන් හෝ තවමත් ඉතිරි වී ඇති මේ ගතිය කෙසේ ලැබුනා දැයි සොයා ගැනීම කියවන්නන්ට භාරයි.
Wednesday, 20 February 2013
බුධලා, ගුරුලා හා බුද්ධලා හා අග රදගුරුලා
ඉහත මාතෘකාවේ ඇති වචන හතර ගැන නොව, ඒ නම ඇති අය පිළිබඳව කතා කරන්න ඕන වුනත්, වචන වල අරුත නොදැන කීම නිශ්ඵල වැඩක් නිසා, එතැනින් පටන් ගත යුතු යයි සිතමි. සිංහල අකුරු වලින් ලියන හැම වචනයක් ම සිංහල වචන ලෙස දැකීමට තරම් අපේ සිංහල දැනුම පිරිහී ඇත. මේ වචන වලින් බුද්ධ යනු බෞද්ධයන්ටත් අගරදගුරු යනු ක්‍රිස්තියානින්ටත් ඉතා වැදගත් වචන ය. බුධ ගුරු යනු ජ්‍යෝතිෂකාරයන් යොදන ග්‍රහලෝක වල නම් යයි කියනු ඇත. බෞද්ධයන් හා ක්‍රිස්තියානින් එම වචන තේරුමක් නැති මිථ්‍යාවක් වෙනුවෙන් ගෙතුණු වචන යයි කියනු මම ඇසුවෙමි. ඔබ එසේ සිතයි නම් ඔබේ සිංහල නොදැනුම ගැන මම කණගාටු වෙමි.
ඇත්ත නම් බුධ හා ගුරු යනු සිංහල වචන ය. බුද්ධ යනු දෙමළ වදනකි. එහි හින්දු මුල් වදන "බුධ්" ය (බුධ්ගයා). අග රජගුරු හෙවත් අග්‍ර රාජ ගුරු යනු, සිංහල යයි සිතන දෙමළෙකු, සිංහල වචන යොදා තැනු තේරුමක් නැති බහුභූත පද වැලකි. මේ පද වැල, දෙමළකරණය කර කියනවා නම් පඩ වැල, සිංහලට පරිවර්ථනය කරන්නේ කාඩනිල් (Cardinal) යන තනතුරය. මේ තනතුරු පෝප්ට දෙවැනියා ය. අග්‍ර වූයේ කෙසේ ද? රජකම ගා ගත්තේ ඇයි? ගුරු කෙනෙකු නොව බයිබලය අකුරකින්වත් වෙනස් නොකරන අනුගාමිකයෙක් ගුරෙක් වූයේ කෙසේ ද?
සිංහල වෙස් ගත් දෙමළා නිකම් ම නිකම් නම් නොගනී. විජය, රාජ, සිංහ, නායක නැති නමක් නොගනී. අරුමයකට ඇත්තේ එකතු කරන කෑලි දෙක නොපෑහීමයි. සමහර සිංහල වෙස් ගත් දෙමළුන් තම දරුවන්ට විවිධ පරම්පරා නම් දෙති. ඒවා ද අමුතු ය. සැබෑ සිංහල පරම්පරා නමක ඒ පරම්පරාවට උරුම විශේෂ ලක්ෂණයක් ගැන කියයි. දෙමළාගේ නම, තමන් අන් අයට වඩා උඩ බව පෙන්වීමට යෙදුවකි. භාෂාව වෙනස් වූ පමණින් ජාතිය වෙනස් නොවේ. සිංහලයා පරම්පරා නම රැක ගනී. දෙමළාට එහෙම ගතියක් නැත. පියාගෙ පුද්ගල නාමය දරුවාගේ පරම්පරා නාමය වේ. නොවෙනස් වන පරම්පරා නාමයක් නැත. මේ ටික කීවේ දැනගැනීමට ය.
දැන් බුධ හා ගුරු ගැන කතා කරමු. බුධ හා ගුරු යනු ග්‍රහ නාම පමණක් නොව අපේ ජීවිත ක්‍රියාත්මක වන ආකාරයට බැඳී ජීවමය කොටස් ගැන ද කියන සුවිශේෂ වචන ය. අතීතයේ සිංහල හෝඩියේ අකුරු ගණන් කිරීමට ද යොදාගත් සේ, මේ නාම ද බහුවිධ භාවිතයන්ට ලක් වී ඇත. අද ග්‍රහ නාම වැනි සුළු අරුතකින් දැකීම පිරිහීමේ තරම කියයි. මේවා ග්‍රහයන්ට යෙදූ නම් පමණක් නොව පරම්පරා නාමයටද එකතු වන විශේෂ ලක්ෂණයක් ගැන කියන වචන ය. එසේම දැනුම හා බැඳුනු සුවිශේෂ පුද්ගල නාමයන් ය. මහ සම්මත මනු දුන් දැනුම, මේ නම් දෙක යටතේ බෙදින. බුධලා සිතට (අවතාරයට) ගෝචර දැනුම පිළිබඳ විශේෂඥයන් ය. ගුරු ලා ගතට ගෝචර දැනුම පිළිබඳ විශේෂඥයන් ය. ගුරුලාගෙ දැනුම පැහැදිලි කිරීම පහසු ය. ඒ දැනුම ක්‍රියාවෙන් ඵල ගැන්වෙන නිසා ය. ගොවිතැන, වඩුවැඩ වැනි කායික ක්‍රියාවලින් කර පෙන්වා උගන්වන දැනුම ගුරුලාගේ ය. අද ගුරු ලා ගිරවුන් ලෙස කියවීමට සීමා වූවන් ය. කොතරම් ගුරුලා පිරිහිලා දැයි එය කියනවා. බුධලා මිනිසුන්ගෙ සැක බිය දුරලීමට අවශ්‍ය දැනුම දෙන්නන් ය. සැක බිය මිනිසා ගේ පැවැත්මට හානි කර නිසා බුධලා දැනුම තුලින් විසඳති. විශේෂත්වය වන්නේ කියන දේ එසේ යයි පිළිගෙන සිත සැනසීමයි. මෙම දැනුම මනු හැර වෙන කෙනෙකුට අවබෝධ කරගැනීමට නොහැකි කොටසකි. මිනිසුන් එය එසේ යයි ගෙන සැක බිය හරිති. උදාහරණ ලෙස හොඳ නරක වැනි බෙදීම්, මරණයට පසු හා උපතට පෙර තොරතුරු මෙම කොටසට අයත් ය. ඒ අතින් ගුරුලාගෙ දැනුම ක්‍රියාවට යෙදවීමෙන් ලැබෙන ඵල දැක අවබෝධ කරගැනීමට හැකි ය.
අද බුධලා ගුරුලා හැම දේම කරනවාට වඩා කියන, නොදත් දේ මග හරින, අනුන් ගේ දේ තමන්ගේ දේ කරගත්, තමන්වත් තමන් කියන දේ වල අගමුළ නොදන්න අය බව කිව යුතු ය. ගුරුලා තේරුම් ගැනීම පහසු ය. එහෙත් බුධලා කියන දේ එලෙස ගැනීම හැර වෙන යමක් කල නොහැක. ඒ අතින් බුධලා සුවිශේෂ කොටසක් ය. සුවිශේෂ යයි කීවේ බහුතරයට වඩා සමාජය තුල කැපී පෙනීම ය. හිරු එකතු කල "දැනුම ලබාගැනීමට ඇති පිපාසය" නිසා, දැනුමට ගරුසරු කරන සිංහල සමාජය තුල, බුධලා සුවිශේෂ තැනක් ලැබුවන් ය. මනුට පසු රටේ නායකයන් වූයේ එවැනි සුවිශේෂ බුධලා ය. ඉන් විසි අටවැනියා වූ ගෝතම (ගිය තේමිය) ගැන කලින් කීවෙමි. පසුකලක මෙම නම්වැල පටලවා බෞද්ධයන් තමන්ගේ බුද්ධලා ගෙතූ බව පෙනේ. කතාව එසේ වුවත් ඔවුන්ගේ සිදට් බුධ්ට පෙර කිසිවෙකු ඉන්දියාවේ සිට නැත. සමකාලීන ව තවත් පස් දෙනෙකු තමන් ද බුද්ධ යයි තරඟ කර ඇත. සිදට් බුධ් කී දෑ ලෙස මහා වීර් නම් තවත් බුධ් කෙනෙකු කී දෑ එකතු කර ඇතැයි මහා වීර් අදහන අය කියති. ඇඵ්ඝනිස්ථානයේ බාමියන් බුධ් පිළිම මෙම මහා වීර්ගේ යයි කතාවක් ඇත. මම අතුරු පාරකට හැරුනේ බුධලා විසි අට දෙනා හා බුධ්ලා අතර වෙනස කීමටය.
බුධලාට හිමි විශේෂත්වය නිසා බොහෝ අය බුධ වීමට නැඹුරු විය. මෙම විශේෂත්වය කොතරම් ද කියනවා නම් හින්දූන් ද බුධ්ලා (දෙමළෙන් බුද්ධලා) වීමට බොහෝ වෙර දැරූහ. සුපුරුදු හින්දු විදියට ඔළුවෙන් හිටගැනීම පමණක් නොව මළ කෑම වැනි අන්ත වලට ද ගියහ. මෙහිදී සිංහල හා හින්දු (සිංහල වදනකි) අතර උතුර දකුණ වැනි වෙනසක් ඇත්තේ එය ජීව ස්වභාවය අනුව බෙදීමක් නිසා ය. උදාහරණ ලෙස සිංහලයන් ජීවිතය රැක ගැනීමට උත්සාහ කරනවිට, හින්දූන් ජීවිතය නැසීමට උත්සාහ කරති. මෙය අත්‍යාවශ්‍ය ස්වභාවික දෙයක් ලෙස දකින මම, සිංහලයන් ජීවිත නැසීමට උත්සාහ කිරීම තරයේ ප්‍රතික්ෂේප කරන්නේ, සිංහලයන් අවංකව උත්සාහ කර නැසෙන නිසාය. හින්දූන් ජීවිතය නැසීමට උත්සාහ කල ද, කවදාවත් සැබෑ උත්සාහයක් නොකරන්නේ ජාතක ගුණයක් නිසා ය. එනම් හින්දූන් කියන දේ උන්වත් විශ්වාස නොකරන බොරු කාරයන් නිසා ය. මතු ප්‍රයෝජනයට මේ ටික ද එකතු කරමි. ඒ සිංහල, දෙමළ හින්දු වෙනස කීමටය. සිංහලයා දරුවකුට අවවාදයක් දෙන්නේ අවංකවමය. දරුවා කැමැත්තෙන් පිළි පදිනවා යයි බලාපොරොත්තු වුවද තීරණය දරුවාට භාර දෙයි. දෙමළා දරුවකුට අවවාදයක් දෙන්නේ දැඩි විශ්වාසයෙනි. දරුවා පිළිපැදිය යුතුමය. දරුවාට පහර දී හෝ තම අවවාදය පිළිගැනීමට හැර වෙන විකල්පයක් නොදේ. හින්දු කාරයා දරුවාට අවවාද දෙන්නේ එසේ අවවාද දිය යුතු යයි සමාජ සම්මත නිසාය. තමන්වත් පිළි නොපදින අවවාදය දරුවාගෙන් පිළිපැදීමක් බලාපොරොත්තු නොවේ. අන් අයට අවවාද දෙන හින්දූන් තම අභිමතයට අනුව එයට පිටු පාන්නේ ඉන් සතුරා පැරදීමටය. සැබැවින් ම මේ තුන් ජාතියේ හැසිරීමට සාධක වූ ජීවමය සාධක මිනිසුන් ගේ බිහිවීම ගැන අඟනා කතාවක් කියයි.
දැන් බුද්ධලාගේ (බුධ්ලාගේ) කෙරුවාව ගැන කතා කරමු. සිංහල බුධලා මිනිසුන් ජීවත් කරවීමට තම දැනුම යෙද වූහ. ඔවුන් උත්සාහ කලේ රහත් වීමට ය. හින්දු බුද්ධලා උත්සාහ කලේ ජීවිතය නැසීමටය. ඒ සඳහා දැනුම ගත්තේ සිංහල බුධලා කී දේ උඩුයටිකුරු කිරීමෙනි. ජීවිත රැකීම උඩු යටිකුරු කලවිට ජීවිත නැසීම වේ. සිංහල බුධලා කීවේ අපේ පණ ගිනි දළුවක් වැනිය කියා, එය රැක ගන්නා ලෙසය. මෙම කතාව අදට සුළු වුවත්, එසේ පැවසූ යුගයට ගිය විට, ගිනි ගොඩක් ගසා ගිනි දළුව රැකීම නිරන්තර උත්සාහයකින් කලයුතු කාර්යයක් බව තේරුම් ගනු ඇත. ජීවිතය රැකීම ද නිරන්තර උත්සාහයකින් කලයුතු කාර්යයක් නොවේ ද? එසේම ජීවිතයත් ගින්නත් අතර උපමාවක් ලෙස යෙදූ අඟනා සමානතාවයක් ද ඇත. මා බොහෝ බෞද්ධයන්ගෙන් ඇසුව ද පිළිතුරක් නැති නිසා දැන් කියමි. (දළුව යන වචනය ද අළුත් ජීවිතයක් බිහිකිරීමට දායක වෙන බව අමතක නොකරමු.) දෙමව්පියන් එකතු වී බිහි කරන දරුවා තම දෙමව්පියනට නොබැඳුනු ජීවිතයක් ගෙන යන්නා සේ, යමෙක් රකින ගිනි ගොඩකින් තවෙකෙක් ගිනි දළුවක් ගෙන බිහිකරන නව ගිනි ගොඩද කලින් ගිනිගොඩට නොබැඳී රැකෙන්නේය. මේ උපමාව කියන යුගයේ ගිනිගොඩක් මිනිසාගේ පැවැත්මට කොතරම් බලපෑවාද යන්න, රෙදි උනා, මහ කැළයකට ගොස් සතුන් අතරේ වැසීමෙන් තේරුම් ගත හැක.
කනා කිරේ පාට තේරුම් ගත් සේ, ආදි සිංහලයන් කී උපමාව හින්දූන් ප්‍රථිලෝම ව ගැනීම ස්වාභාවිකය. එතැන් සිට හින්දූහු ජීවිතය නිවන්න උත්සාහ කලහ. අප තිලෝගුරු සිද්ධාර්ථ ගෞතම බුදුන් වහන්සේ සසරින් මිනිසුන් එතෙර කරන අමා මහ නිර්වාණය ලොවට දුන්නා යයි කියන කතාව මම දහස්වර ඇසුවෙමි. මේ වැකියේ ඇති අරුත්සුන් අසිංහල උපමා නොසලකා බැලුවොත්, හින්දූන් ඔය කියන නිර්වාණය (ජීවිතය නිවීම) සොයා ගත්තේ සිදට් ඉපදීමට බොහෝ පෙර බව තහවුරු වේ. මේ ගැන මා බෞද්ධයන්ට අභියෝග කල විට, සුළු පිරිසක් වාදකොට පසුව මා සමඟ එකඟ වූ විට, බහුතරය මට මෙන් ඔවුනටද බැන වදිනු දුටිමි. සැබැවින් ම ඇත්ත එතරම් තිත්ත ය. ඉහත, බුද්ධ තිලෝගුරු වීම ද අරුමයකි. තමන් නොදත් බසකින් කී විට වචනවල අරුත් මිය යති.
අද සිංහල යයි කියාගත් බහුතරය අදහන බෞද්ධාගම අරහත් (අරහං) වීමත්, නිර්වාණයෙන් නැවත නැවත උපදින ජීවිතය නැවතීමත් සඳහා මග පෙන්වයි. සිංහල බුධලා ජීවිතය රැක පැවැත්ම තහවුරු කරගැනීමටත් රහත් වීමටත් මග පෙන්වූහ. අද සිංහල කතා කරන අය රහත්වීමත් අරහත් වීමත් එකක් ලෙස දකිති. එයම සිංහලකම වැටී ඇති ප්‍රපාතයේ ගැඹුර කියයි. වාසනවාට තවම "හොඳ" කියන්නෙ "නරක" යන වචනයම නොවේ යයි කියනවා. එහෙත් ජීවිත නැසීමත්, ජීවිත රැකීමත් අතර වෙනස නොදත් අප හොඳ නරක හඳුනාගන්නේ කෙසේ දැයි ඇසිය යුතුය.
සිංහල වචන තුල සැබෑ ස්වාභාවික අරුතක් ඇති බව මම ප්‍රත්‍යයක්ෂව දනිමි. රහත් යන වචනයේ අරුත කියන ලෙස බෞද්ධයන්ට අභියෝග කලෙමි. පිළිතුරක් නොලද තැන මම කීවෙමි. "රහත්" යනු "රහ දත්" හෙවත් "රහස් දත්" වේ. රහ හා රහස් යන වදන් තුලද එම අරුතට පදනම දක්වයි. අප නොදත් දේ කොතරම් අප වටා තියෙනවා ද කියනවා නම්, දන්න සුළු දෙය ද කාගෙන් හරි අහගත් දෙයක් වන නිසා, අපේ දැනුම ශුන්‍යය (සුන්) නොවේ ද? එසේ නම්, ඒ නොදත් සියල්ල දත් විට රහත් වීමට හැක. එසේ නම් අරහත් වීම යනු මොකක් ද? එය රහත් යන වදනේ විරුද්ධ පදය නොවේ ද? සැබැවින් ම බෞද්ධයන් කරන්නේ අරහත් වීමට උත්සාහ කිරීම නොවේ ද? එයට එක මගක් නම් අනුන් කී දෙයක් කීම ය. එසේ කර ඒකත් නැවතුවහොත් කියන්න දෙයක් නැති වෙනවා නේද? රහත් වීම හා අරහත් වීම කෙසේ මේ දෙගොල්ල ලබාගත්තා දැයි වෙන ලිපියක පසුව ලියමි. අරහත් වීම තිරිසනකු වී නවතින බවත්, ජීවිතය නිවීම කොකාගේ පාට අතේ හැඩෙන් කනා හඳුනා ගැනීමට සමාන දෙයක් යයි කියමි. රහත් වීම ජීවත්වීමට මහත් පිටුවහලක් වන බවත් කියමි.
දැන් අග රජගුරුලාගේ කෙරුවාව බලමු. බෞද්ධයන්, සිංහලයන් ජීවිත රැකීමට දුන් දැනුම ජීවිත නැසීමට (නිවීමට) යෙදුවා සේ, ක්‍රිස්තියානින් සිංහලයන් දෙවියන් ගැන කී දේ යොදා තම ම්ලේච්ඡකමට සුදු හුණු ගාති. පෙර කල, මිනීමස් කෑ උන් තුරන් කලේ සිහළුන්ය. පැන ගොස් සැඟවී අද ද එම සිතුවිළි වලින් සතුට ලබන, දෙවියන්ගේ අනුදැනුම ඇති ව සතුන් මහා පරිමාණයෙන් මරාගෙන කන ම්ලේච්ඡයන්, තමන් දෙවියන් අදහන නිසා අදහන් නැති උන් මරා උන්ගෙ සම්පත් උදුරා ගෙන ගෙවන්නේ කෙබඳු ජීවිතයක් ද යන්න දෙවියන් ගැන සැබෑ තොරතුරු දන්නේ නම් පැහැදිලි ය. දෙවියන් උන්ට කෙතරම් වද දෙනවා දැයි කියනවා නම් උන් කියන දෑ සැබැවින්ම උන්ට උරුම වන බව කියමි.
දෙවියන් යනු සිංහලයන් බිහිකල වදනක් යයි මම කීවෙමි. ඊ ළඟ ලිපියේ "දෙවියන් හා අනෙකුත් අදෘෂ්‍යමාන නාමිකයන්" ගැන ලියමි.
Tuesday, 12 February 2013
රාවණා හා හෙළය හඳුනා ගමු
අද ඉතිහාසය සොයන ඉංග්‍රීසි
විදිය ගැන කතා නොකර ඉහත මාතෘකාව ගැන කතා කිරීම සුදුසු නැත. ඒ ඉංග්‍රීසි
විදිය කෙතරම් සාර්ථක දැයි බැලීම අත්‍යාවශ්‍ය නිසාය.
ඉංග්‍රීසි විදියට අනුව අතීතය සොයන ගවේෂකයන් තම වෘත්ත්තිය ලෙස ද ඉතිහාසය සොයන නිසා, එවැනි මුදලට සේවා සැපයීමේ දී බැඳීම් කෙසේ බලපානවා දැයි දත යුතුය. මා ඉංග්‍රීසි විදිය යයි කීවේ එය මුලින් ම භාවිතා කලේ ඉංග්‍රීසින් නිසා ය. ඉංග්‍රීසි විදියට අනුව දැකීමට හැකි සාක්ෂි මත ඉතිහාසය ගොඩ නඟන්නේ එම සාධක මුල් කොට සොයන්නා ගොතන කාරණා මත ය. මෙම කාරණා අළුත් වුව ද කලින් ගෙතු කාරණ වලට අණුකූල විය යුත්තේ සුදුසුකම් එමගින් මිස වෙන විදියකින් නොලැබෙන නිසා ය. නොඑසේ නම්, ගවේෂකයන් තම වෘත්ත්තිය ලෙස ද ඉතිහාසය සොයන්නේ මුලින් සැකසූ පදනම දිගටම රකිමිනි. සිංහලයන්ට ඉංග්‍රීසින් නැවත හමු වුනේ මෑතක දී ය. ඒ ආක්‍රමණිකයන් ලෙස ය. ජාතියක් ලෙස ඉංග්‍රීසින්ට ද ඉතිහාසයක් තිබුන ද, ආක්‍රමණයෙන් හා සමූළඝාතනයෙන් උදුරා ගත් රටවල් වෙන අයගේ නොවන බව පෙන්වීමට දරපු වෑයම කොතරම් ද කියනවා නම් සමහර රටවල සිටි මිනිසුන් මිනිසුන් නොවේ යයි නීති ගත කර, උන් මරා දැමීම අපරාධයක් නොවන තැනට පත් කෙරිණි. එවන් ජාතියක් ඉතිහාසය සෙවීමට කෙබඳු පදනමක් යෙදුවේ ද යන බව එසේ උදුරාගත් රටවල අතීතය ගැන කතා කරන අයුරින් පැහැදිළි වේ. ඉංග්‍රීසින්ට අනුව එවැනි රටවල ස්වදේශිකයන් ද උන් මෙන් සංක්‍රමණය වී මුල් වැසියන් නසා බිම් පැහැර ගත් උන් ය. එවැනි අපරාධ කාරයන් නසා භූමිය පැහැර ගැනීම අපරාධයක් නොවන බව, අද එම අල්ලාගත් භූමිවල අයිතිය මුළු ලෝකයාම පිළිගැනීමෙන් පැහැදිළි වේ. මිනිසුන් එසේ මුලා වුව ද, ස්වභාවික ඇත්ත ඉතිහාසය වසන් කල නොහැක. ඒ ගැන කලින් මිනිසුන්ගේ (සිංහලයන්ගේ) බිහිවීම ගැන කියන විට හේතු දැක්වීමි.
කෙටියෙන් කියනවා නම් මායිම් ඇඳ ගල් සිටුවා මේක මගේ යයි ගල් වල කොටා, පොත් වල ලියා නැති නම් එම බිම තමන්ට අයිති නැත. තිරිසන් සතුන් ලෙස බැලූ විට, මුත්‍රා කර, මලපහ කර, ගඳ යුෂ ඉස කරන මායිම් සලකුණු කිරීම මීට කොතරම් සමාන ද? මේ විදිය සිංහල සමාජය තුල බිහි වී නැත. ඉන් අදහස් වන්නේ මායිම් ලකුණු කිරීමට තරම් තරඟකාරි පරිසරයක් නොතිබීම නොවේ ද? සැබැවින් ම මේ කාරණය ද සිංහලයන් හැර වෙන මිනිසුන් නොසිටි බව තහවුරු කරයි. මායිම් සළකුණු කිරීම තම වර්ගයේ උන්ට දැන්වීමක් ලෙස තිරිසන් ලොවේ සාක්ෂි එමට ඇත.
කෙසේ වෙතත්, අද සිංහල ඉතිහාසය සොයන්නේ ද ඉංග්‍රීසි විදිය අණුකරනය කරන ආචාරි, මහාචාරී, අනාචාරී ගුරුන් ය. කාටවත් කියවන්න බැරි අකුරු ඔවුන් කියවා අරුත් දෙන විට පොතේ ගුරුකමට වඩා දිවැසින් කීම වැනි ය. දිවැසින් කීම කොතරම් වැදගත් දෙයක් දැයි කියනවා නම් ඉන්දියානුවන් නළලේ තව ඇසක් පාට උලා මවා පෙන්වති. දිව්‍ය ඇස් වලින් කීමට එසේ කරයි නම්, දිව්‍ය අං වලින් කීම තිබුනේ නම්, උන් අං තට්ටු කීයක් ඔළුවේ බැඳ ගනී ද? දිවැසින් කීම ගැන අප දත් දෑ පසුවට කියමු. මෙතැන කීවේ කොතරම් තම ගෙතීම් තුල හිර වී ඇති ද යන්නයි. ආරේ ගුණ නෑරේ කිව්වා සේ, තම මතය ගොඩ නඟන්නේ ද සුදුසුකම් ගැනීමට ගෙතූ ආකාරයට ම, මා මුලින් කී ඉංග්‍රීසින් බිහි කල පදනමට සරිලන ලෙස ය. ප්‍රධාන ආරේ අය සිංහලයන් ගැන ඉංග්‍රීසින් මැව් බයිලා තනුවට ගැලපෙන ලෙස තම ගොරහැඩි කවි කියති. එහෙත් මෑතක දී අග මුල පටලාගත් කිහිප දෙනෙකු තමන් දුටු ඉන්දියානු කාව්‍යයයන් කියවා මන් මත් වී, ඉංග්‍රීසින් මැව් බයිලා තනුව දමා ඉන්දීය බයිලා සිංහලට පරිවර්තනය කර, අපේ මාතෘකාවේ හිමිකරුට පණ දී ඇත. මේ කතා තුලින් ඇති වූ කුහුළ නිසා අප ද රාවණා කවුදැයි සොයා ගියෙමු. මා මේ මුළ පුරන්නේ එය කීමට ය. ඒත් ඊට කලින් මිනිසුන්ගේ හැසිරීම පාලනය කරන ආකාරය නොදැන, අප සැම සමානයි යන විකාර කතාවෙන් මිදීම අවශ්‍ය නිසා ඒ ගැන කියන්න ඕන.
අපේ හැසිරීම අප පාලනය කරනවා කියන සිතුවිලි වලට මුවා වීම ඇත්ත දැකීමට බාධා කරනවා. නිවුන් දරුවන් වත් එක විදියට නොහැසිරෙන ලෝකෙ, එක සමාන දෙන්නෙක් සෙවීම කළු නික සෙවීම වැනි ය. නික යනු වෙදහෙදකමට ගන්නා ශාකයක්. කළු නික කියා දෙයක් නැත. අදහස් කලේ නැති දෙයක් කියන එකයි. ඉතින් පොදු අංඟ ගත්තම සමාන මිනිසුන් මෙතරම් වෙනස් ඇයි? මෙහෙම ප්‍රශ්ණ ඇසිය යුතුමයි. එහෙම නැතිව අපි නොදත් රහස් දැන රහස් දත් (රහත්) බවට එන්නෙ නෑ. ඇපල් ගෙඩිය ඔළුව උඩට වැටුනම ඒ ඇයි කියල අහපු අයිසික් නිව්ටොන් පස්සෙ කොච්චර ප්‍රසිද්ධ වුනා ද? ඒත් රහස් දත් (රහත්) වෙන්න කොච්චර දේවල් දැන ගන්න ඕන ද? ඉතින් රහත් නූනත් ඒ ඇයි කියල අහපු එකට උත්තර සොයමු. අපි කොච්චර වෙනස් වුනත්, මහා පරිමාණයෙන් වෙනස්කම් ගොඩ ගැහුවම ඒ ගොඩ අපේ ජාතිය පිළිබිඹු කරනවා. ඒ නිසයි අප ජාතියක් විදියට රැකෙන්නෙ. මේ කතාව ලොකු නම් පුංචි උදාහරණයක් ගමු. වේ රැජිණගේ මුල් වීමෙන් නානා ප්‍රකාර වර්ගයේ වේයෝ බිහිවෙනවා. වැඩ කරන්න, යුද්ධ කරන්න, පැටව් බලා ගන්න වගේ විවිධ කාර්යයන් සඳහා වේයෝ බිහිකරනවා. හැබැයි මේ ඔක්කොම එක අම්මගේ පැටව් නේ ද? සමහර පැටව් උපතින් ම බිල්ලට දීමට තමයි හදන්නෙ. ඒත් මේ ඔක්කොම නැති නම් වේ හුඹස් වල වේ සමාජයක් පවතී ද? මේක වේ රැජිණ කරන දෙයක් නොව, හැම සත්ව කොටසකටම හිමි රටාවක එක ජීව භාවිතයක් විතරක් බව ස්වාභාවික දත්ත කියනවා. තව තලයක් උඩට නැග්ගොත් ජීවී වර්ග සියල්ලමත් මේ සුවිශේෂ රටාවට අනුව බිහි කරල තියෙන්නේ කියල පෙනෙනවා. ඒ ඔක්කොම එකතු වෙලා තමයි ජීවීන්ගෙ ලෝකය රැකෙන්නෙ. මෙතන ජීවීන් කිව්වෙ ශාක සත්ව යන දෙපළුව එකතු කරලයි. රහත් වුනොත් තව ගොඩක් දත හැකියි.
දැන් කතාවට පදනම දාල ඉවර නිසා ඔළු දහයක් ඇති රාවණා ගැන කතා කරමු. මම කිව්වේ අර ඔළු බක්කො නටන කෙනෙක් නොව, සමහර ආචාරි මහචාරි කට්ටිය ඉතා බුද්ධිමත් ආදි සිංහල නායකයෙක් කියල කියන කෙනයි. ඒ අය ගොඩක් තොරතුරු සොයාගත්තේ ඉන්දියානු හින්දි හා දෙමළ පොත පතින්. රාමායනය කියන ඇස් බැන්දුමත් සෑහෙන වටින උල්පතක්. දෙමළ කට්ටිය ඔළු දහයක් මැට්ටෙන් හරි ලීයෙන් හරි හදල, එයාල වගේ චරිතයක් පෙන්වන දෙවියෙකුට පුදපූජා පවත්වනවා. හින්දු කට්ටිය නම්, එයා දැනුම දුන්නේ කියන ගමන්, වසරකට සැරයක් ඒ වගේ පඹයෙක් පුච්චනවා. ලංකාවෙත් දෙමළ කට්ටිය කරන දේවල් කරන සිංහල කතා කරන අයත් ඉන්නවා. ඒත් මේ මෑතක් වෙනකම් මම ඉපදුන මාතර පැත්තෙදි අහලවත් නැති කෙනෙක් ගානයි. හැබැයි රාවණා කියන නම දෙන දිය ඇලි, ගම් නියම් ගම් විතරක් නොවෙයි කුඩා රාවණා මහා රාවණා කියල පුංචි දූපත් දෙකකුත් ඒ පැත්තෙ තියෙනවා. මට පේන හැටියට පුදපූජා කරන අය දකුණු ඉන්දියාවේ චාරිත්‍ර අණුකරණය කරන නිසා ඒවා මෙහෙට අරං ආපු උරුමය කියල හිතෙනවා.
වල්පල් කිව්වට ඇත්තටම රාවණා කියල කෙනෙක් හිටිය ද කියල බලමු. එහෙම නොහිටිය නම් මෙච්චර කතන්දර පවතිනව ද? රාවණ කියල එක් කෙනෙක් නොවෙයි බොහොමයක් ඉඳල තියෙනවා. මේ අය කතා කරන්නේ අන්තිම රාවණ අධිරාජයා ගැනයි. නායකයා වීමට හිරුගෙන් පැවතෙන අයට පමණයි වරම් තියෙන්නේ. සමහර අය නමෙන් ඒ උරුමය ගන්නවා. අද වෙන කොට ජපානෙ වගේ රටවල එකම ජාතියට අධිරාජ වුන අයත් සූර්යයාගෙන් පැවතෙනවා කියලයි කියන්නෙ. මිනිසුන් බිහිවෙලා ක්‍රමයෙන් වැඩි වෙන කොට සිංහලේ නොයෙකුත් ප්‍රදේශවලට පැතුරුනු බවට දත්ත ඇත.
මෙහි දී ලංකාව කියන්නේ කෘතීමව බිහිකල මිනිස් තවාන් හදපු තැනක්. එක එක පරිසර තියෙනවා. ඒකේ හදපු මිනිස් තවාන ගෙඩිය පිටින් ගෙන ඊට ගැලපෙන බාහිර රටක පදිංචි කල බව පෙනෙනවා. මායා රටේ හිටපු තවාන තමයි අද ලෝකෙ අනිත් පැත්තෙ හිටිය කියන මායන් ලා. අරුමයකට තියෙන්නේ ඒ විශේෂ තවාන් හිටපු තැන් අදත් ජනහීන වීමයි. මෙසේ රටවල් බිහිවෙන කොට ඒකෙ රජකමට දරුවන්ගෙන් එකෙක් දැම්මා. ලොකු පුතා සිංහලේ ලොක්ක වුනා. අපේ හැසිරීම බිඳ වැටෙන කාලේ, එකිනෙකා කොටාගෙන රටවල් කිහිපයකට එකෙක් නායක වුනා. හැබැයි මනුයි බුදල විසි අටයි හිටපු කාලේ ඔක්කොම පාලනය කලේ එක නායකයා යි. ඒ අයට කිව්වෙ සක්විති රජ කියලා. ලූලා නැති වලේ කනයොත් නැත්නම් තිත්තයෝ පොර වෙනවළු. එහෙම යුගයක, මිනී මරල සක්විති රජ වෙන අය හිටියා. එයාලගේ අන්තිමයා තමයි මේ කියන ඔළු දහයේ (දසිස්) රාවණ. රුහුණේ සිටි හිරුත්, මන්නාරමේ පරම කන්දෙ හිටපු මනුත් ජනගහණය වැඩි වෙනකොට නායකයා මැද ඉන්න සිංහල විදිය තහවුරු කරනවා. දකුණු ඉන්දියාවේ "පරම ගොඩ" (පරපාප්කොඩයි) වලත් නායකයන් ඉඳල තියෙනවා. අන්තිමට රාජස්ථාන් (රජ තැන) තමයි නායකයෝ ඉඳල තියෙන්නේ. මෙසේ නායකතැන සිංහලෙන් දුරස් වෙනකොට සිංහල අය ඒ නායකයන් දෙවන තැනට දාල තරමක් ස්වාධීන ව හිටිය. ඒකත් සිංහල අයගෙ ගතියක් නේ. ඉතින් ඔය අන්තිමට හිටි දසිස් රාවණ සක්විති රජා වුනා නේ. රජ වුනේ අර විජේ කුමාර් වගේ හිමි අය මරලයි. හැසිරීම හැම අතින් ම දෙමළ බව පැහැදිලිව පේනවා. මම කිව්වෙ අද ඉන්න අහිඟුන්ඨික රැළේ කියන එක නොවෙයි. දෙමළ කියන වචනෙ සිංහල වචනයක්. හින්දි, සිංහල වගේම තීරණාත්මක අරුතක් දෙන එකක්. ඒ කාලේ සිංහල දෙමළ හින්දි ඔක්කොම කතා කලේ සිංහල. මේ කියමන අපභ්‍රංස වුනාට දැනගත්තම කජු කනවා වගේ දෙයක්.
බලකාමෙන් ඔද වැඩී සිංහලේ නායකයා වෙන්න ඕන කිව්වම විභීෂණ ඉඩ දීල පැත්තකට වුනා. සිංහල උන් එහෙම නායක වුනාම ගණන් නොගත් නිසා, සිත් දිනා ගැනීමට මහා ප්‍රචාරයක් ගෙන ගියා. ඔය දසිස් කතාවත් අලවා ගත්තා. ඒ මනුගෙ දස අවතාර මේ රාවණටත් දා ගත්තා. වන්දිභට්ටයෝ මහා ප්‍රචාරයක් ගෙන ගියා. අද වගේම එදත් ITN වගේ එකක් තිබ්බ ද කියල හිතෙනවා. සිංහල හිත දිනා ගන්න, අද නම් ණය කෙළල තමයි ලොකු වැඩ කරන්නේ. පරාක්‍රමබාහු නම් පුළුවන් සිංහල උන්ට කඩුව පෙන්නල, දෙමළුන්ට කියල හිංසා කරවල වැව් වෙහෙර විහාර හැදුවා. මේ රාවණා අනුන්ගෙ දේවල් වලට තමන්ගෙ නමින් හොර උප්පැන්න ලියුවා. මනුගෙ දැනුම තල් කොලවල කුරුටු ගාල ලෝකෙටම බෙදල මෙයා දසිස් ඇති බුද්ධිමතා වුනා. ඔන්න ඔය වැඩ වලින් ටිකක් අදත් ඉන්දියාවේ ඉතිරිවෙලා තියෙනවා. මේවා දැකපු ආචාරි මහචාරි කොටසක් මෑතකදී රාවණාට පණ දුන්නා. සමහරු නොදත්කම නිසා මිනිය නැඟිටිනවා කිව්වා. මේ ළඟදී ඒකට වෙදකමත් ගාව ගත්තා. අර vegitative state එකේ ඉන්න අය වගේ ඉන්නවාළු. නැගිටලා එනවා කිව්ව දවසත් පහු වුනා. ඒත් කොහොමද මේ කතා බිහි වුනේ?
මම කලින් ලිපියෙ දියසේන ගැන කිව්ව. දැක්ක නේ ද තුට්ටු දෙකේ අය කී දෙනෙක් දියසේන වෙන්න හැදුව ද කියල? ඒ විතරක් නොවේ මේ ඔළු දහයේ රාවණත් ඔය හුඟක් පැරණි කතාව තමන්ගෙ කරගෙන. ඒ ඇහැරිලා එනවා කිව් දිනය දියසේනට බැඳි දිනයක්. ඒක මම කියන්න ගියොත් අර අනාවැකි කාරයාගෙ වැරදි හැදෙන නිසා නොකියමි. සිංහල රටේ නායකයා වුන හැම පරය ම ඉතිහාසේ විකෘති කරල තමන් ගෙ නම දැම්මට ආයුෂ අඩු බව ඉතිහාසය කියයි.
ඇත්තටම රාවණ කෝ? එතකොට මතක් වෙන්නෙ, රාජපක්ෂ, රාජසිංහ (ශ්‍රී වික්‍රම), රාවණ කියන නම් තුන. මේ තුන් දෙනාම රා අකුරෙන් පටන් ගැනීම අපූරුයි. මේ නාම යමක් කියනවා ? මේවා සිංහල නම් වගේ පෙනුනට සිංහලකම වචන තුල ගෑවිලාවත් නෑ. හැබැයි තුන් දෙනාම යුග තුනක් නියෝජනය කරනවා. රාවණා සක්විති රජ යුගය අවසන් කලා. රාජසිංහ (ශ්‍රී වික්‍රම) සිංහල රජ යුගය අවසන් කලා. එතකොට අනෙක් කෙනා. එයා 1948 සිට පැවතෙන හින්දු බෞද්ධ යුගය අවසන් කරනවා. කොච්චර දක්ෂව ඒක කරනවා ද කියනවා නම් මළත් සිංහල උන් ආපහු ඒ යුග වලට යන්නේ නෑ. ඒ තරමට දක්ෂයි. තනේ පින්න යුෂ ගෑවම ආයේ තනේ කටේ දාන දරුවෙක් නැත. ඒ පින්න යුෂ ඒ තරමටම තිත්ත නිසා ය.
මෙතනදී අර ජීවීන්ගෙ කතා අරන් වේයෝ ගැන කීව දේවල් මතකයට ගමු. මිනිසුන් අතර විවිධ අය ඇත්තා සේ, නායකයන් ද වර්ග බොහෝ ය. බලගතු ම නායකයා සමාජය බිහිකර වර්ගයා රකියි. විවිධ හේතු නිසා අප ආපසු කැළෑවට යන බව පෙනුනු විට එම සමාජය බිඳ හෙළීමට ගැලපෙන නායකයකු යොදා නැත්තට නැති කරයි. එය කරන්නේ ස්වාභාවිකය. අද අප අත් දකින්නේ ද එයම ය. එකල මිනිසුන්ට වෙන විසඳුමක් නොපෙනේ. මේ සියල්ලම කෙරෙන්නේ එකම අපේක්ෂාවකින් බව පෙනේ. විවිධ චරිතධාරීන් යොදා සිංහලයන් තරම් පරික්ෂණයට ලක් කල ජාතියක් නැත. කොතරම් බරපතල ද කියනවා නම් සිංහලකම යනු අසිංහලකම වන තෙක් අපව රවටා ඇත.
දැන් අපි ඉංග්‍රීසි විදිය යොදා සිංහල ඉතිහාසය අනාගත් ආචාරි මහචාරි වරුණ විග්‍රහ කරමු. ඔක්කොම තොරතුරු ඉන්දියාවෙන් ඇහිඳ ගෙන, ඊට යා දෙන ජන කතා එකතු කර රාවණා පුරුක මැවීමේ දී, අඹමල් රේණුවක් තරම් වත් සිංහලයන් කියන දේ නොසලකා, සිංහලයන්ගෙ උරුමය ලෙස හැඳින්වීම සාධාරණ ද? සිංහල ඉතිහාසය ඇසිය යුත්තේ සිංහලයන්ගෙන් නොවේ ද? ඒ විතරක් නොව රාවණාවාදීන් සිංහලයන්ට ගරහන්නේ විභීෂණ දේවත්වයෙන් පුදන නිසා ද? රාවණාවාදීන් විභිෂණ පාවා දුන්නෙකු ලෙස හඳුන්වති. සිංහලයන් තම ජාතිය පාවා දෙන්නෙකු දේවත්වයට දමයි ද? මා දත් තරමින් සිංහලයන් නොහොඹිනා උන් ඈත් කරයි. ඒ කරන්නේ අමතක කිරීමට ය.
රාවණා පුෂ්පක යානය ඉල්ලාගත් බවත්, සිංහල දැනුම පිටපත්කර බෙදූ බවත් කියවේ. අපට වඩා රාජසිංහ (ශ්‍රී වික්‍රම) ගැන වඩා දන්නේ ඔහු ගේ නෑ පරපුරය. එසේම රාවණා ගැන ද උන් බොහෝ දේ දනී. ඒ කිසිත් නොසලකා, රාවණා චරිතය මවා සිංහලයන්ට ගිලවන්නේ ඉංග්‍රීසිකම ඉහ වහා ගිය නිසා ද? රාවණා කී තාක්ෂණය ඇසූ දෙයක් මිස සැබෑ දැනුම නොවේ. ඒ බව දියසේන දනී. වචන ටිකක් ගිරවකු සේ කීමෙන් හින්දූන් දෙමළුන්අතර මුදුනෙකු විය හැක. ඒත් සිංහලයන්ට එය අජීර්ණ වේ.
විභිෂණ දේවත්වයෙන් පුදන නමක් ලෙස අදත් සිංහලයන් මතකයේ තැබුවේත්, රාවණා අමතක කලෙත් එය එසේ විය යුතු නිසා නොවේ ද? ලියන කියන කරන දේ වලින්, ඉතිරි වූ ඇටකටු ආම්පන්න වලින් අතීතය කිව හැකි නම්, අද රටේ තත්වය තව වසර දස දහසක් ගිය තැන ඉතිහාසය නිවැරදිව කීමට, අද අප අතර ඇති කුමන ලියන කියන කරන දේවල්, ආම්පන්න සරිලනවාද?
ඇට කෑල්ලකින් එක පොතකින් කියන ඉතිහාසයට ප්‍රභාකරන්ගේ කොටස් පමණක් හමු වුවොත් ලංකාව දෙමළ රටක් ය. හකීම්ගේ කටු සමඟ කුරාණය ලැබුනොත් මුස්ලිම් රටකි. එවැනි ප්‍රහේලිකාවක් ලෙස තව වර්ෂ දස දහසක් ගිය තැන දකින මේ රටේ අද සැබෑ තත්ත්වය ඊට ගැලපේ ද? වංචාව රැවටීම මිනිස්කමට පෙර බිහි වූ තිරිසන් ගතිය. ජූවන් වසර හය දහසකට පෙර ලියා අද අයිතිය කියන්නේ එකල දෙවියන් දුන් බව ලියා තිබුනු නිසාය. සැබැවින් ම එය ජූවන්ගේ වත් මුස්ලිමුන්ගේ වත් භූමිය නොවේ. එසේම, දණට පිනට අරයට මෙයාට පූජා කලා යයි රට පුරා ඇති ගල් ලිපි කියන්නේ වංචාව රැවටීම තුලින් සිංහලයන්ගේ ඉඩම් දෙමළුන් විසින් මංකොල්ල කෑම මිස වෙන යමක් නොවේ. අහිමි දේ කොහොම ගත්තත් අහිමිය. බොරුව කිසි දා සැබෑ නොවේ. අද ද පාලකයන් තම නමින් නොකියන්නේ වැසිකිලි වලවල් හැඳින්වීම පමණි. වෙන දෙයක් නැති උන් කොතරම් උපක්‍රම යොදා මවා පෑව ද, සිංහලයන් එවැන්නන් නොසිටියා සේ හැසිරීම කොතරම් අපූරු ද? තමන් සිත ගත් අය දෙවියන් කර අනෙක් උන් කුණුගොඩට දැමීම තුලින් සැබෑ ඉතිහාසය ද කියවේ.
මෙතෙක් රාවණ ගැන කීව ද හෙළයක් ගැන කතා නොකලෙමි. දැන් එයට කාලයයි. රාවණා හිමිකරුවන් සිංහල රටට කියන්නේ හෙළය කියා ය. සිංහල යන වචනය හැදුනේ සිව් හෙළ එකතු වීමෙන් ළු. මේ දෙකම උන්ගේ අසිංහලකම රෙදි ගලවා පෙන්වයි. සිංහලයන් ට "සිංහල" යන වචන නිතර කියන සුපුරුදු වදනකි. දෙමළාට එය ඉල(+ම්) ය. හින්දූන්ට එය ල(+ංකා) ය. මේ හෙළ කියන්නේ දෙමළ උච්චාරණයෙන් බිඳුනකි. සිංහල, දෙමළ, හින්දු අනුපාතය 4:2:1 ලෙස අණූකූලව ගත හැක. මෙය බාහිර දෙයක් නොව ඉතා වැදගත් ජීව දත්තයකි. සිංහලයා ජීවත්වීමට උපදී. දෙමළා ජීවත් වීමටත් මරණයටත් සම ව සූදානම් ය. හින්දූන් ජීවත් වනවාට වඩා මරණයට කැමතිය. තමන්ට හිමිකම හොඳ යයි දැකීම ජීවීන්ගෙ පැවැත්මට අවශ්‍යය. සරු කල වර්ධනයත්, නැති කල මිය යාමත් මේ කතාවට අදාළ ය. ඉහත කී බිහිවීම් රටාව තුල එය මනාව පිළිබිඹු වේ. ඉඟියක් ලෙස, දරුවන් ලෙස අප උපදින විට මෙය රැගෙන එන දෙයකැයි කියමි.
සිව් හෙළ එකතු සිංහල යන වචනය හැදුනේ යයි කීම කොතරම් අසිංහල කතාවක් ද? සිංහලයන් වර්ග හතරකට බෙදෙන්නේ ජීවිත දැනුම අනුව උපන් වෙලාව පදනම් කරගෙන ය. උපදින වේළාව අනුව දරුවකු වර්ග (ගණ) හතරෙන් එකකට අයත් වේ. ඒ ගණ නාග (නායක), දේව, මනුෂ්‍ය හා යක්ෂ ලෙස නම් කල හැක. එතුළින් දරුවට ජීවන රටාව හිමි ගණය හිමි වේ. මෙය නොදත් උන් සිංහල උරුමය ගැන දන්නේ මොනවා ද?
සිංහලයකු නොවී සිංහලයන්ගේ උරුමක්කාරයකු විය නොහැක. දෙමළුන් මෙතරම් සිංහලයන් පෑගීමට බලන්නේ ඇයි දැයි විමසිය යුතුය. එහෙත් මුලාවීම දැඩි පීඩාවන්ට මුළ මෙන්ම අවසානය ද වේ. පසු කලෙක නාග ගණය දේව ගණය හා මුසු වී මුළු ගණන ගණ තුනකට අඩු වූයේ ඇණකොටා ගැනීම වලකා ලීමට ය. අද වන විට නාග (නායක) හා දේව ගණ එකක් වී ඇත්තේ දරුවන්ගේ දිවි රැකීමට ය.
සිංහලයන් රැවටීමට දෙමළු කල මුලා කිරම් කොතරම් දැයි කියනවා නම් දෙමළා කල බරපතලම අපරාධය වනුයේ සිංහලකම තුලින් බිහි වූ ජීවිතය අගයන පැවැත්ම රැකෙන දැනුම තුලට වස විෂ දමා ජීවිතය පිළිකුල් කරන, පැවැත්ම නසන නොදැනුම ගිල්ල වීමය. ඒ ගැන කියන්නේ සොයාගත් තොරතුරු කීමට අමතරව ජීවිත රැකීමට ය. සිංහල වුවත්, මුලා වේ නම්, රැවටේ නම්, ඒ බව දැන දැන නොසලකා හරී නම්, එවැන්නන්ගේ ඇති සිංහලකමක් නැත. පරාජිතයන්ට මිනිස්කම අහිමි වීම සිකුරු ය. ඒ නිසා ඊළඟට ලියන "බුධලා, ගුරුලා හා බුද්ධලා හා රදගුරුලා" යටතේ සිංහලයන් දත යුතු දෑ ටිකක් ලියමි.
ඉංග්‍රීසි විදියට අනුව අතීතය සොයන ගවේෂකයන් තම වෘත්ත්තිය ලෙස ද ඉතිහාසය සොයන නිසා, එවැනි මුදලට සේවා සැපයීමේ දී බැඳීම් කෙසේ බලපානවා දැයි දත යුතුය. මා ඉංග්‍රීසි විදිය යයි කීවේ එය මුලින් ම භාවිතා කලේ ඉංග්‍රීසින් නිසා ය. ඉංග්‍රීසි විදියට අනුව දැකීමට හැකි සාක්ෂි මත ඉතිහාසය ගොඩ නඟන්නේ එම සාධක මුල් කොට සොයන්නා ගොතන කාරණා මත ය. මෙම කාරණා අළුත් වුව ද කලින් ගෙතු කාරණ වලට අණුකූල විය යුත්තේ සුදුසුකම් එමගින් මිස වෙන විදියකින් නොලැබෙන නිසා ය. නොඑසේ නම්, ගවේෂකයන් තම වෘත්ත්තිය ලෙස ද ඉතිහාසය සොයන්නේ මුලින් සැකසූ පදනම දිගටම රකිමිනි. සිංහලයන්ට ඉංග්‍රීසින් නැවත හමු වුනේ මෑතක දී ය. ඒ ආක්‍රමණිකයන් ලෙස ය. ජාතියක් ලෙස ඉංග්‍රීසින්ට ද ඉතිහාසයක් තිබුන ද, ආක්‍රමණයෙන් හා සමූළඝාතනයෙන් උදුරා ගත් රටවල් වෙන අයගේ නොවන බව පෙන්වීමට දරපු වෑයම කොතරම් ද කියනවා නම් සමහර රටවල සිටි මිනිසුන් මිනිසුන් නොවේ යයි නීති ගත කර, උන් මරා දැමීම අපරාධයක් නොවන තැනට පත් කෙරිණි. එවන් ජාතියක් ඉතිහාසය සෙවීමට කෙබඳු පදනමක් යෙදුවේ ද යන බව එසේ උදුරාගත් රටවල අතීතය ගැන කතා කරන අයුරින් පැහැදිළි වේ. ඉංග්‍රීසින්ට අනුව එවැනි රටවල ස්වදේශිකයන් ද උන් මෙන් සංක්‍රමණය වී මුල් වැසියන් නසා බිම් පැහැර ගත් උන් ය. එවැනි අපරාධ කාරයන් නසා භූමිය පැහැර ගැනීම අපරාධයක් නොවන බව, අද එම අල්ලාගත් භූමිවල අයිතිය මුළු ලෝකයාම පිළිගැනීමෙන් පැහැදිළි වේ. මිනිසුන් එසේ මුලා වුව ද, ස්වභාවික ඇත්ත ඉතිහාසය වසන් කල නොහැක. ඒ ගැන කලින් මිනිසුන්ගේ (සිංහලයන්ගේ) බිහිවීම ගැන කියන විට හේතු දැක්වීමි.
කෙටියෙන් කියනවා නම් මායිම් ඇඳ ගල් සිටුවා මේක මගේ යයි ගල් වල කොටා, පොත් වල ලියා නැති නම් එම බිම තමන්ට අයිති නැත. තිරිසන් සතුන් ලෙස බැලූ විට, මුත්‍රා කර, මලපහ කර, ගඳ යුෂ ඉස කරන මායිම් සලකුණු කිරීම මීට කොතරම් සමාන ද? මේ විදිය සිංහල සමාජය තුල බිහි වී නැත. ඉන් අදහස් වන්නේ මායිම් ලකුණු කිරීමට තරම් තරඟකාරි පරිසරයක් නොතිබීම නොවේ ද? සැබැවින් ම මේ කාරණය ද සිංහලයන් හැර වෙන මිනිසුන් නොසිටි බව තහවුරු කරයි. මායිම් සළකුණු කිරීම තම වර්ගයේ උන්ට දැන්වීමක් ලෙස තිරිසන් ලොවේ සාක්ෂි එමට ඇත.
කෙසේ වෙතත්, අද සිංහල ඉතිහාසය සොයන්නේ ද ඉංග්‍රීසි විදිය අණුකරනය කරන ආචාරි, මහාචාරී, අනාචාරී ගුරුන් ය. කාටවත් කියවන්න බැරි අකුරු ඔවුන් කියවා අරුත් දෙන විට පොතේ ගුරුකමට වඩා දිවැසින් කීම වැනි ය. දිවැසින් කීම කොතරම් වැදගත් දෙයක් දැයි කියනවා නම් ඉන්දියානුවන් නළලේ තව ඇසක් පාට උලා මවා පෙන්වති. දිව්‍ය ඇස් වලින් කීමට එසේ කරයි නම්, දිව්‍ය අං වලින් කීම තිබුනේ නම්, උන් අං තට්ටු කීයක් ඔළුවේ බැඳ ගනී ද? දිවැසින් කීම ගැන අප දත් දෑ පසුවට කියමු. මෙතැන කීවේ කොතරම් තම ගෙතීම් තුල හිර වී ඇති ද යන්නයි. ආරේ ගුණ නෑරේ කිව්වා සේ, තම මතය ගොඩ නඟන්නේ ද සුදුසුකම් ගැනීමට ගෙතූ ආකාරයට ම, මා මුලින් කී ඉංග්‍රීසින් බිහි කල පදනමට සරිලන ලෙස ය. ප්‍රධාන ආරේ අය සිංහලයන් ගැන ඉංග්‍රීසින් මැව් බයිලා තනුවට ගැලපෙන ලෙස තම ගොරහැඩි කවි කියති. එහෙත් මෑතක දී අග මුල පටලාගත් කිහිප දෙනෙකු තමන් දුටු ඉන්දියානු කාව්‍යයයන් කියවා මන් මත් වී, ඉංග්‍රීසින් මැව් බයිලා තනුව දමා ඉන්දීය බයිලා සිංහලට පරිවර්තනය කර, අපේ මාතෘකාවේ හිමිකරුට පණ දී ඇත. මේ කතා තුලින් ඇති වූ කුහුළ නිසා අප ද රාවණා කවුදැයි සොයා ගියෙමු. මා මේ මුළ පුරන්නේ එය කීමට ය. ඒත් ඊට කලින් මිනිසුන්ගේ හැසිරීම පාලනය කරන ආකාරය නොදැන, අප සැම සමානයි යන විකාර කතාවෙන් මිදීම අවශ්‍ය නිසා ඒ ගැන කියන්න ඕන.
අපේ හැසිරීම අප පාලනය කරනවා කියන සිතුවිලි වලට මුවා වීම ඇත්ත දැකීමට බාධා කරනවා. නිවුන් දරුවන් වත් එක විදියට නොහැසිරෙන ලෝකෙ, එක සමාන දෙන්නෙක් සෙවීම කළු නික සෙවීම වැනි ය. නික යනු වෙදහෙදකමට ගන්නා ශාකයක්. කළු නික කියා දෙයක් නැත. අදහස් කලේ නැති දෙයක් කියන එකයි. ඉතින් පොදු අංඟ ගත්තම සමාන මිනිසුන් මෙතරම් වෙනස් ඇයි? මෙහෙම ප්‍රශ්ණ ඇසිය යුතුමයි. එහෙම නැතිව අපි නොදත් රහස් දැන රහස් දත් (රහත්) බවට එන්නෙ නෑ. ඇපල් ගෙඩිය ඔළුව උඩට වැටුනම ඒ ඇයි කියල අහපු අයිසික් නිව්ටොන් පස්සෙ කොච්චර ප්‍රසිද්ධ වුනා ද? ඒත් රහස් දත් (රහත්) වෙන්න කොච්චර දේවල් දැන ගන්න ඕන ද? ඉතින් රහත් නූනත් ඒ ඇයි කියල අහපු එකට උත්තර සොයමු. අපි කොච්චර වෙනස් වුනත්, මහා පරිමාණයෙන් වෙනස්කම් ගොඩ ගැහුවම ඒ ගොඩ අපේ ජාතිය පිළිබිඹු කරනවා. ඒ නිසයි අප ජාතියක් විදියට රැකෙන්නෙ. මේ කතාව ලොකු නම් පුංචි උදාහරණයක් ගමු. වේ රැජිණගේ මුල් වීමෙන් නානා ප්‍රකාර වර්ගයේ වේයෝ බිහිවෙනවා. වැඩ කරන්න, යුද්ධ කරන්න, පැටව් බලා ගන්න වගේ විවිධ කාර්යයන් සඳහා වේයෝ බිහිකරනවා. හැබැයි මේ ඔක්කොම එක අම්මගේ පැටව් නේ ද? සමහර පැටව් උපතින් ම බිල්ලට දීමට තමයි හදන්නෙ. ඒත් මේ ඔක්කොම නැති නම් වේ හුඹස් වල වේ සමාජයක් පවතී ද? මේක වේ රැජිණ කරන දෙයක් නොව, හැම සත්ව කොටසකටම හිමි රටාවක එක ජීව භාවිතයක් විතරක් බව ස්වාභාවික දත්ත කියනවා. තව තලයක් උඩට නැග්ගොත් ජීවී වර්ග සියල්ලමත් මේ සුවිශේෂ රටාවට අනුව බිහි කරල තියෙන්නේ කියල පෙනෙනවා. ඒ ඔක්කොම එකතු වෙලා තමයි ජීවීන්ගෙ ලෝකය රැකෙන්නෙ. මෙතන ජීවීන් කිව්වෙ ශාක සත්ව යන දෙපළුව එකතු කරලයි. රහත් වුනොත් තව ගොඩක් දත හැකියි.
දැන් කතාවට පදනම දාල ඉවර නිසා ඔළු දහයක් ඇති රාවණා ගැන කතා කරමු. මම කිව්වේ අර ඔළු බක්කො නටන කෙනෙක් නොව, සමහර ආචාරි මහචාරි කට්ටිය ඉතා බුද්ධිමත් ආදි සිංහල නායකයෙක් කියල කියන කෙනයි. ඒ අය ගොඩක් තොරතුරු සොයාගත්තේ ඉන්දියානු හින්දි හා දෙමළ පොත පතින්. රාමායනය කියන ඇස් බැන්දුමත් සෑහෙන වටින උල්පතක්. දෙමළ කට්ටිය ඔළු දහයක් මැට්ටෙන් හරි ලීයෙන් හරි හදල, එයාල වගේ චරිතයක් පෙන්වන දෙවියෙකුට පුදපූජා පවත්වනවා. හින්දු කට්ටිය නම්, එයා දැනුම දුන්නේ කියන ගමන්, වසරකට සැරයක් ඒ වගේ පඹයෙක් පුච්චනවා. ලංකාවෙත් දෙමළ කට්ටිය කරන දේවල් කරන සිංහල කතා කරන අයත් ඉන්නවා. ඒත් මේ මෑතක් වෙනකම් මම ඉපදුන මාතර පැත්තෙදි අහලවත් නැති කෙනෙක් ගානයි. හැබැයි රාවණා කියන නම දෙන දිය ඇලි, ගම් නියම් ගම් විතරක් නොවෙයි කුඩා රාවණා මහා රාවණා කියල පුංචි දූපත් දෙකකුත් ඒ පැත්තෙ තියෙනවා. මට පේන හැටියට පුදපූජා කරන අය දකුණු ඉන්දියාවේ චාරිත්‍ර අණුකරණය කරන නිසා ඒවා මෙහෙට අරං ආපු උරුමය කියල හිතෙනවා.
වල්පල් කිව්වට ඇත්තටම රාවණා කියල කෙනෙක් හිටිය ද කියල බලමු. එහෙම නොහිටිය නම් මෙච්චර කතන්දර පවතිනව ද? රාවණ කියල එක් කෙනෙක් නොවෙයි බොහොමයක් ඉඳල තියෙනවා. මේ අය කතා කරන්නේ අන්තිම රාවණ අධිරාජයා ගැනයි. නායකයා වීමට හිරුගෙන් පැවතෙන අයට පමණයි වරම් තියෙන්නේ. සමහර අය නමෙන් ඒ උරුමය ගන්නවා. අද වෙන කොට ජපානෙ වගේ රටවල එකම ජාතියට අධිරාජ වුන අයත් සූර්යයාගෙන් පැවතෙනවා කියලයි කියන්නෙ. මිනිසුන් බිහිවෙලා ක්‍රමයෙන් වැඩි වෙන කොට සිංහලේ නොයෙකුත් ප්‍රදේශවලට පැතුරුනු බවට දත්ත ඇත.
මෙහි දී ලංකාව කියන්නේ කෘතීමව බිහිකල මිනිස් තවාන් හදපු තැනක්. එක එක පරිසර තියෙනවා. ඒකේ හදපු මිනිස් තවාන ගෙඩිය පිටින් ගෙන ඊට ගැලපෙන බාහිර රටක පදිංචි කල බව පෙනෙනවා. මායා රටේ හිටපු තවාන තමයි අද ලෝකෙ අනිත් පැත්තෙ හිටිය කියන මායන් ලා. අරුමයකට තියෙන්නේ ඒ විශේෂ තවාන් හිටපු තැන් අදත් ජනහීන වීමයි. මෙසේ රටවල් බිහිවෙන කොට ඒකෙ රජකමට දරුවන්ගෙන් එකෙක් දැම්මා. ලොකු පුතා සිංහලේ ලොක්ක වුනා. අපේ හැසිරීම බිඳ වැටෙන කාලේ, එකිනෙකා කොටාගෙන රටවල් කිහිපයකට එකෙක් නායක වුනා. හැබැයි මනුයි බුදල විසි අටයි හිටපු කාලේ ඔක්කොම පාලනය කලේ එක නායකයා යි. ඒ අයට කිව්වෙ සක්විති රජ කියලා. ලූලා නැති වලේ කනයොත් නැත්නම් තිත්තයෝ පොර වෙනවළු. එහෙම යුගයක, මිනී මරල සක්විති රජ වෙන අය හිටියා. එයාලගේ අන්තිමයා තමයි මේ කියන ඔළු දහයේ (දසිස්) රාවණ. රුහුණේ සිටි හිරුත්, මන්නාරමේ පරම කන්දෙ හිටපු මනුත් ජනගහණය වැඩි වෙනකොට නායකයා මැද ඉන්න සිංහල විදිය තහවුරු කරනවා. දකුණු ඉන්දියාවේ "පරම ගොඩ" (පරපාප්කොඩයි) වලත් නායකයන් ඉඳල තියෙනවා. අන්තිමට රාජස්ථාන් (රජ තැන) තමයි නායකයෝ ඉඳල තියෙන්නේ. මෙසේ නායකතැන සිංහලෙන් දුරස් වෙනකොට සිංහල අය ඒ නායකයන් දෙවන තැනට දාල තරමක් ස්වාධීන ව හිටිය. ඒකත් සිංහල අයගෙ ගතියක් නේ. ඉතින් ඔය අන්තිමට හිටි දසිස් රාවණ සක්විති රජා වුනා නේ. රජ වුනේ අර විජේ කුමාර් වගේ හිමි අය මරලයි. හැසිරීම හැම අතින් ම දෙමළ බව පැහැදිලිව පේනවා. මම කිව්වෙ අද ඉන්න අහිඟුන්ඨික රැළේ කියන එක නොවෙයි. දෙමළ කියන වචනෙ සිංහල වචනයක්. හින්දි, සිංහල වගේම තීරණාත්මක අරුතක් දෙන එකක්. ඒ කාලේ සිංහල දෙමළ හින්දි ඔක්කොම කතා කලේ සිංහල. මේ කියමන අපභ්‍රංස වුනාට දැනගත්තම කජු කනවා වගේ දෙයක්.
බලකාමෙන් ඔද වැඩී සිංහලේ නායකයා වෙන්න ඕන කිව්වම විභීෂණ ඉඩ දීල පැත්තකට වුනා. සිංහල උන් එහෙම නායක වුනාම ගණන් නොගත් නිසා, සිත් දිනා ගැනීමට මහා ප්‍රචාරයක් ගෙන ගියා. ඔය දසිස් කතාවත් අලවා ගත්තා. ඒ මනුගෙ දස අවතාර මේ රාවණටත් දා ගත්තා. වන්දිභට්ටයෝ මහා ප්‍රචාරයක් ගෙන ගියා. අද වගේම එදත් ITN වගේ එකක් තිබ්බ ද කියල හිතෙනවා. සිංහල හිත දිනා ගන්න, අද නම් ණය කෙළල තමයි ලොකු වැඩ කරන්නේ. පරාක්‍රමබාහු නම් පුළුවන් සිංහල උන්ට කඩුව පෙන්නල, දෙමළුන්ට කියල හිංසා කරවල වැව් වෙහෙර විහාර හැදුවා. මේ රාවණා අනුන්ගෙ දේවල් වලට තමන්ගෙ නමින් හොර උප්පැන්න ලියුවා. මනුගෙ දැනුම තල් කොලවල කුරුටු ගාල ලෝකෙටම බෙදල මෙයා දසිස් ඇති බුද්ධිමතා වුනා. ඔන්න ඔය වැඩ වලින් ටිකක් අදත් ඉන්දියාවේ ඉතිරිවෙලා තියෙනවා. මේවා දැකපු ආචාරි මහචාරි කොටසක් මෑතකදී රාවණාට පණ දුන්නා. සමහරු නොදත්කම නිසා මිනිය නැඟිටිනවා කිව්වා. මේ ළඟදී ඒකට වෙදකමත් ගාව ගත්තා. අර vegitative state එකේ ඉන්න අය වගේ ඉන්නවාළු. නැගිටලා එනවා කිව්ව දවසත් පහු වුනා. ඒත් කොහොමද මේ කතා බිහි වුනේ?
මම කලින් ලිපියෙ දියසේන ගැන කිව්ව. දැක්ක නේ ද තුට්ටු දෙකේ අය කී දෙනෙක් දියසේන වෙන්න හැදුව ද කියල? ඒ විතරක් නොවේ මේ ඔළු දහයේ රාවණත් ඔය හුඟක් පැරණි කතාව තමන්ගෙ කරගෙන. ඒ ඇහැරිලා එනවා කිව් දිනය දියසේනට බැඳි දිනයක්. ඒක මම කියන්න ගියොත් අර අනාවැකි කාරයාගෙ වැරදි හැදෙන නිසා නොකියමි. සිංහල රටේ නායකයා වුන හැම පරය ම ඉතිහාසේ විකෘති කරල තමන් ගෙ නම දැම්මට ආයුෂ අඩු බව ඉතිහාසය කියයි.
ඇත්තටම රාවණ කෝ? එතකොට මතක් වෙන්නෙ, රාජපක්ෂ, රාජසිංහ (ශ්‍රී වික්‍රම), රාවණ කියන නම් තුන. මේ තුන් දෙනාම රා අකුරෙන් පටන් ගැනීම අපූරුයි. මේ නාම යමක් කියනවා ? මේවා සිංහල නම් වගේ පෙනුනට සිංහලකම වචන තුල ගෑවිලාවත් නෑ. හැබැයි තුන් දෙනාම යුග තුනක් නියෝජනය කරනවා. රාවණා සක්විති රජ යුගය අවසන් කලා. රාජසිංහ (ශ්‍රී වික්‍රම) සිංහල රජ යුගය අවසන් කලා. එතකොට අනෙක් කෙනා. එයා 1948 සිට පැවතෙන හින්දු බෞද්ධ යුගය අවසන් කරනවා. කොච්චර දක්ෂව ඒක කරනවා ද කියනවා නම් මළත් සිංහල උන් ආපහු ඒ යුග වලට යන්නේ නෑ. ඒ තරමට දක්ෂයි. තනේ පින්න යුෂ ගෑවම ආයේ තනේ කටේ දාන දරුවෙක් නැත. ඒ පින්න යුෂ ඒ තරමටම තිත්ත නිසා ය.
මෙතනදී අර ජීවීන්ගෙ කතා අරන් වේයෝ ගැන කීව දේවල් මතකයට ගමු. මිනිසුන් අතර විවිධ අය ඇත්තා සේ, නායකයන් ද වර්ග බොහෝ ය. බලගතු ම නායකයා සමාජය බිහිකර වර්ගයා රකියි. විවිධ හේතු නිසා අප ආපසු කැළෑවට යන බව පෙනුනු විට එම සමාජය බිඳ හෙළීමට ගැලපෙන නායකයකු යොදා නැත්තට නැති කරයි. එය කරන්නේ ස්වාභාවිකය. අද අප අත් දකින්නේ ද එයම ය. එකල මිනිසුන්ට වෙන විසඳුමක් නොපෙනේ. මේ සියල්ලම කෙරෙන්නේ එකම අපේක්ෂාවකින් බව පෙනේ. විවිධ චරිතධාරීන් යොදා සිංහලයන් තරම් පරික්ෂණයට ලක් කල ජාතියක් නැත. කොතරම් බරපතල ද කියනවා නම් සිංහලකම යනු අසිංහලකම වන තෙක් අපව රවටා ඇත.
දැන් අපි ඉංග්‍රීසි විදිය යොදා සිංහල ඉතිහාසය අනාගත් ආචාරි මහචාරි වරුණ විග්‍රහ කරමු. ඔක්කොම තොරතුරු ඉන්දියාවෙන් ඇහිඳ ගෙන, ඊට යා දෙන ජන කතා එකතු කර රාවණා පුරුක මැවීමේ දී, අඹමල් රේණුවක් තරම් වත් සිංහලයන් කියන දේ නොසලකා, සිංහලයන්ගෙ උරුමය ලෙස හැඳින්වීම සාධාරණ ද? සිංහල ඉතිහාසය ඇසිය යුත්තේ සිංහලයන්ගෙන් නොවේ ද? ඒ විතරක් නොව රාවණාවාදීන් සිංහලයන්ට ගරහන්නේ විභීෂණ දේවත්වයෙන් පුදන නිසා ද? රාවණාවාදීන් විභිෂණ පාවා දුන්නෙකු ලෙස හඳුන්වති. සිංහලයන් තම ජාතිය පාවා දෙන්නෙකු දේවත්වයට දමයි ද? මා දත් තරමින් සිංහලයන් නොහොඹිනා උන් ඈත් කරයි. ඒ කරන්නේ අමතක කිරීමට ය.
රාවණා පුෂ්පක යානය ඉල්ලාගත් බවත්, සිංහල දැනුම පිටපත්කර බෙදූ බවත් කියවේ. අපට වඩා රාජසිංහ (ශ්‍රී වික්‍රම) ගැන වඩා දන්නේ ඔහු ගේ නෑ පරපුරය. එසේම රාවණා ගැන ද උන් බොහෝ දේ දනී. ඒ කිසිත් නොසලකා, රාවණා චරිතය මවා සිංහලයන්ට ගිලවන්නේ ඉංග්‍රීසිකම ඉහ වහා ගිය නිසා ද? රාවණා කී තාක්ෂණය ඇසූ දෙයක් මිස සැබෑ දැනුම නොවේ. ඒ බව දියසේන දනී. වචන ටිකක් ගිරවකු සේ කීමෙන් හින්දූන් දෙමළුන්අතර මුදුනෙකු විය හැක. ඒත් සිංහලයන්ට එය අජීර්ණ වේ.
විභිෂණ දේවත්වයෙන් පුදන නමක් ලෙස අදත් සිංහලයන් මතකයේ තැබුවේත්, රාවණා අමතක කලෙත් එය එසේ විය යුතු නිසා නොවේ ද? ලියන කියන කරන දේ වලින්, ඉතිරි වූ ඇටකටු ආම්පන්න වලින් අතීතය කිව හැකි නම්, අද රටේ තත්වය තව වසර දස දහසක් ගිය තැන ඉතිහාසය නිවැරදිව කීමට, අද අප අතර ඇති කුමන ලියන කියන කරන දේවල්, ආම්පන්න සරිලනවාද?
ඇට කෑල්ලකින් එක පොතකින් කියන ඉතිහාසයට ප්‍රභාකරන්ගේ කොටස් පමණක් හමු වුවොත් ලංකාව දෙමළ රටක් ය. හකීම්ගේ කටු සමඟ කුරාණය ලැබුනොත් මුස්ලිම් රටකි. එවැනි ප්‍රහේලිකාවක් ලෙස තව වර්ෂ දස දහසක් ගිය තැන දකින මේ රටේ අද සැබෑ තත්ත්වය ඊට ගැලපේ ද? වංචාව රැවටීම මිනිස්කමට පෙර බිහි වූ තිරිසන් ගතිය. ජූවන් වසර හය දහසකට පෙර ලියා අද අයිතිය කියන්නේ එකල දෙවියන් දුන් බව ලියා තිබුනු නිසාය. සැබැවින් ම එය ජූවන්ගේ වත් මුස්ලිමුන්ගේ වත් භූමිය නොවේ. එසේම, දණට පිනට අරයට මෙයාට පූජා කලා යයි රට පුරා ඇති ගල් ලිපි කියන්නේ වංචාව රැවටීම තුලින් සිංහලයන්ගේ ඉඩම් දෙමළුන් විසින් මංකොල්ල කෑම මිස වෙන යමක් නොවේ. අහිමි දේ කොහොම ගත්තත් අහිමිය. බොරුව කිසි දා සැබෑ නොවේ. අද ද පාලකයන් තම නමින් නොකියන්නේ වැසිකිලි වලවල් හැඳින්වීම පමණි. වෙන දෙයක් නැති උන් කොතරම් උපක්‍රම යොදා මවා පෑව ද, සිංහලයන් එවැන්නන් නොසිටියා සේ හැසිරීම කොතරම් අපූරු ද? තමන් සිත ගත් අය දෙවියන් කර අනෙක් උන් කුණුගොඩට දැමීම තුලින් සැබෑ ඉතිහාසය ද කියවේ.
මෙතෙක් රාවණ ගැන කීව ද හෙළයක් ගැන කතා නොකලෙමි. දැන් එයට කාලයයි. රාවණා හිමිකරුවන් සිංහල රටට කියන්නේ හෙළය කියා ය. සිංහල යන වචනය හැදුනේ සිව් හෙළ එකතු වීමෙන් ළු. මේ දෙකම උන්ගේ අසිංහලකම රෙදි ගලවා පෙන්වයි. සිංහලයන් ට "සිංහල" යන වචන නිතර කියන සුපුරුදු වදනකි. දෙමළාට එය ඉල(+ම්) ය. හින්දූන්ට එය ල(+ංකා) ය. මේ හෙළ කියන්නේ දෙමළ උච්චාරණයෙන් බිඳුනකි. සිංහල, දෙමළ, හින්දු අනුපාතය 4:2:1 ලෙස අණූකූලව ගත හැක. මෙය බාහිර දෙයක් නොව ඉතා වැදගත් ජීව දත්තයකි. සිංහලයා ජීවත්වීමට උපදී. දෙමළා ජීවත් වීමටත් මරණයටත් සම ව සූදානම් ය. හින්දූන් ජීවත් වනවාට වඩා මරණයට කැමතිය. තමන්ට හිමිකම හොඳ යයි දැකීම ජීවීන්ගෙ පැවැත්මට අවශ්‍යය. සරු කල වර්ධනයත්, නැති කල මිය යාමත් මේ කතාවට අදාළ ය. ඉහත කී බිහිවීම් රටාව තුල එය මනාව පිළිබිඹු වේ. ඉඟියක් ලෙස, දරුවන් ලෙස අප උපදින විට මෙය රැගෙන එන දෙයකැයි කියමි.
සිව් හෙළ එකතු සිංහල යන වචනය හැදුනේ යයි කීම කොතරම් අසිංහල කතාවක් ද? සිංහලයන් වර්ග හතරකට බෙදෙන්නේ ජීවිත දැනුම අනුව උපන් වෙලාව පදනම් කරගෙන ය. උපදින වේළාව අනුව දරුවකු වර්ග (ගණ) හතරෙන් එකකට අයත් වේ. ඒ ගණ නාග (නායක), දේව, මනුෂ්‍ය හා යක්ෂ ලෙස නම් කල හැක. එතුළින් දරුවට ජීවන රටාව හිමි ගණය හිමි වේ. මෙය නොදත් උන් සිංහල උරුමය ගැන දන්නේ මොනවා ද?
සිංහලයකු නොවී සිංහලයන්ගේ උරුමක්කාරයකු විය නොහැක. දෙමළුන් මෙතරම් සිංහලයන් පෑගීමට බලන්නේ ඇයි දැයි විමසිය යුතුය. එහෙත් මුලාවීම දැඩි පීඩාවන්ට මුළ මෙන්ම අවසානය ද වේ. පසු කලෙක නාග ගණය දේව ගණය හා මුසු වී මුළු ගණන ගණ තුනකට අඩු වූයේ ඇණකොටා ගැනීම වලකා ලීමට ය. අද වන විට නාග (නායක) හා දේව ගණ එකක් වී ඇත්තේ දරුවන්ගේ දිවි රැකීමට ය.
සිංහලයන් රැවටීමට දෙමළු කල මුලා කිරම් කොතරම් දැයි කියනවා නම් දෙමළා කල බරපතලම අපරාධය වනුයේ සිංහලකම තුලින් බිහි වූ ජීවිතය අගයන පැවැත්ම රැකෙන දැනුම තුලට වස විෂ දමා ජීවිතය පිළිකුල් කරන, පැවැත්ම නසන නොදැනුම ගිල්ල වීමය. ඒ ගැන කියන්නේ සොයාගත් තොරතුරු කීමට අමතරව ජීවිත රැකීමට ය. සිංහල වුවත්, මුලා වේ නම්, රැවටේ නම්, ඒ බව දැන දැන නොසලකා හරී නම්, එවැන්නන්ගේ ඇති සිංහලකමක් නැත. පරාජිතයන්ට මිනිස්කම අහිමි වීම සිකුරු ය. ඒ නිසා ඊළඟට ලියන "බුධලා, ගුරුලා හා බුද්ධලා හා රදගුරුලා" යටතේ සිංහලයන් දත යුතු දෑ ටිකක් ලියමි.
Saturday, 9 February 2013
දියසේන කියන්නේ කවුදැ යි බලමු
දියසේන ගැන කියන කොට ඉතාමත් වැදගත් දෙයක් තියෙනවා. ඒ තමයි වර්තමානය හා අතීතය අතර වෙනස. අතීතයේ සිංහලයන් කාලය මැනීම සඳහා යොදා ගත්තේ මහ සම්මත මනු දෙවියන් සිංහලයන්ගෙ නායකයා වුන දින සිට ගැනෙන මනු වර්ෂ ගණනය කිරීමයි. මම දෙවියන් කිව්වේ සිංහල අරුත ගෙන. ඒ ගැන පසුව ලියනවා. එසේ ම සිංහලයන් කී ආකාරයේ දෙවියන් සිටින බවට ස්වාභාවික දත්තත් සපයනවා. සිංහලයන් කී ආකාරය පදනම් කරගෙන විවිධ ජාතීන් තමන්ගෙ දෙවියන් ද බිහි කර ඇත. සමහරුන් ඒ සිංහල අරුත මුළුමනින් උඩුයටිකුරු කර, තමන්ගේ ඕනෑ එපාකම් පිරිමසා ගැනීමටද දෙවියන් බිහි කර ඇත. එවැනි සමහර අරුත් සිංහලයන් කී රාක්ෂයින්ට සම වේ.
මෙහිදී මනු වර්ෂය ඇරඹෙන්නේ බක් මස අවසන් වී නව වසර උදා වන විට හෙවත්, මහ සම්මත මනු මාළිඟයට සූර්යයා මුදුන් වන මොහොතේය. ඒ අනුව මනු වර්ෂය කියන්නේ සූර්ය වර්ෂයක් හෙවත් සූර්යයා වටා පෘථිවිය වරක් යාමට ගත වන කාලයයි.
අද පවතින වහරේ ඇති ග්‍රේගරියන් ලිත ද මෙම සූර්ය වර්ෂය අණුකරණය කර බිහි වූ වසරක් යොදා ගත්තකි. සුළු වෙනස්කම් හැර ගත් විට, මනු වර්ෂය හා ග්‍රේගරියන් වර්ෂය සමාන යයි ගත හැක. වෙනසකට ඇත්තේ ග්‍රේගරියන් වර්ෂය පටන් ගන්නේ මනු වර්ෂය ඇරඹෙන බක් මස මැද භාගයේ නොව ඊට මාස තුන හමාරකට කලින් පමණ වීම ය. මේ වර්ෂ දෙවර්ගය ගත් විට, මාස ගණනය කිරීම තුළ මසකට අයත් දින ගණන වෙනස් වන අතර එක වර්ෂයකට ඇති මාස ගණන සමාන ය. එනම් දොළොසකි (12). එහෙත් දිනකට වෙන් වන කාළය ගතහොත් එය පෘථිවිය තම අක්ෂය වටා වටයක් යාමට ගත වන කාළය ලෙස දෙවිදිය ම යොදා ඇත. සිංහල විදියට දිනකට පැය හැටක් ද, පැයට විනාඩි හැටක් ද විනාඩියට තත්පර හැටක් ද වේ. ග්‍රේගරියන් විදියට පැය ගණන විසි හතරකට අඩු වී අනෙක් බෙදීම් නොවෙනස් ව ඇත. මනු වර්ෂ ගණන දැනට අවුරුදු තිස් දහස (30,000) ඉක්මවා ඇත. කවුරු කාගෙන් පිටපත් කලා දැයි පැහැදිළි ය. අඩියට අඟල් 12 වීම මත, පැය ගණන 24 වීමත් රෑ දවල් වෙන් කල විට අරුමයක් නොවේ.
මා මෙසේ කාලය මැනීම ගැන කීවේ කිසිදු ජීවිත දැනුම භාවිතා කරන්නකු මෙතෙක් ඒ ගැන දත් බව නොපෙන් වූ නිසාය. එය කොතරම් බරපතල වැරදීමක් දැයි කියනවා නම් දියසේන කුමාරයන් ඉපැදුන බව වත් සොයා ගැනීමට කිසිවෙකු සමත් නොවූ බව හෙළි විය. අප දියසේනයන් ගේ උපත සෙවීමට හේතු වූයේ, ඒ උපත වන දිනය, තැන පමණක් නොව වෙලාව ද විනාඩි ගණන දක්වා කියා තිබීම ය. තවත් බොහෝ පෞද්ගලික හේතූන් තිබුන ද, ප්‍රධාන පරමාර්ථය වූවේ එවැන්නකු හා ගැටී අපේ දැනුම පරික්ෂා කිරීමට ය. එසේම, සිංහලයන් බොරු නොකී බව ද, කියා ඇති විස්තර අනුව සිටිය හැක්කේ එකම පුද්ගලයකු බව ද තහවුරු වූ නිසයි. දියසේන කුමාරයන් ගැන අද ඇත්තේ ග්‍රේගරියන් වර්ෂ ක්‍රමයට ගැණුනු වෙලාවක් ය. දිනය මාසය පැය විනාඩි වැනි දෑ සෘජුව ගණනය කල හැකි වුව ද, මුලින් පැවැති සිංහල විදියට කී වසර, ග්‍රේගරියන් වර්ෂ ක්‍රමයට හරවන විට මේ දෙකේ ආරම්භක දිනයන් නොතැකුව හොත්, ගණිතමය "වරදාගත් වෙනස" වසරක් විය හැක. මේ වැදගත් කාරණය කතාබහට ලක් නොවීම නිසා, ජීවිත දැනුම යොදා ග්‍රේගරියන් වර්ෂ ක්‍රමයට ගණනය කරන අය ඒ ගැන නොදත් බව අපට ප්‍රත්‍යක්ෂ විය. අප සොයාගත් තොරතුරු අනුව ග්‍රේගරියන් වර්ෂ 1959 අප්‍රේල් (04) මස පහ (05) දින උදේ පැය හයයි විනාඩි හයට (06.06) ට දියසේනයන්ගේ උපත සොයා කදමළු බැඳගෙන එක්තරා ගමකට මිනිසුන් ගොස්, කිසිදු හෝඩුවාවක් නැතිව හිස් අතින් ආපසු තම ගම් බිම් බලා ගොස් ඇත. අදත් ඒ සිදුවීම් මතකයේ ඇති අය සිටීම අපට තොරතුරු රැස් කිරීමට පහසුවක් විය.
මේ කාළය මැනීමේ, විශේෂයෙන් ම වර්ෂය ඇරඹෙන දිනයන් ගේ වෙනස, මේ මාතෘකාව යටතේ ඇති දත්ත විග්‍රහ කිරීමට අවබෝධ කර ගත යුතු ය. මේ ලිපිය ලියන්නේ ග්‍රේගරියන් වර්ෂ ක්‍රමයට අනුව 2013 පෙබරවාරි (02) මුල දිනයක දීය. අපි සියලු දෙනාම 2013 වසරට පා තබා ඇතැයි සිතමු. එහෙත් ග්‍රේගරියන් වර්ෂ ක්‍රමයට අණුරූප වූ සිංහල (මනු වර්ෂ අතහැර ග්‍රේගරියන් වර්ෂයට අණුරූප වසර එම ගණනින් ම ගත් විට) වසර, එනම් සිංහල වසර 2013 ලබන්නේ ලබන අප්‍රේල් 12-13 දින දී ය. මේ ලියන දින වකවානුව අයත් වසර වනුයේ සිංහල වසර 2012 ය. එසේ නම් ආදි සිංහලයන් කී දෙයක් පරිවර්තනය කර, අණුරූප වසර 2013 අප්‍රේල් මස පහ (05) දින සිදු වේ යයි කීවේ නම්, අප එම දිනය කියන්නේ තව මාස දෙකකින් (02) එන අප්‍රේල් පහ (05) ලෙස ගත හොත්, සැබැවින් ම අප කතා කරන්නේ අණුරූප සිංහල වසර 2012 දී වන දෙයක් නොවේ ද? අප ඔළුවෙන් හිටගෙන බැලුවත් එදිනට එම සිදුවීම නොවී නම්, කී කතාව බොරුවක් ද? නැත් නම් අප වරදවා ගෙන අනා ගත්ත ද? සැබැවින් ම මෙම අනාගැනීම දියසේනයන්ගේ උපත ගැන කී විට ද සිදු වූ බව ප්‍රත්‍යයක්ෂ විය.
දැන් අප සොයාගත් දේ ගැන කතා කරමු. මාතර දිසාවේ, දියසේන 1959 අප්‍රේල් මස පහ දින උදේ 06.06 ට ඉපදුනා යයි මිනිසුන් සිතා, බලාපොරොත්තු කඩ කර ගත් ගමට නුදුරු ගමක උපන්නකු ලෙස, මම ද කුඩා කල සිට දියසේන ගැන අසා ඇත්තෙමි. නම දුටු විගසින් එම නමේ ස්වරූපය ඒ පැත්තට උරුම වූ රටාවක් ඇති එකක් බව තහවුරු වේ. මේ දියසේන උපදිනවා යයි කියා ඇත්තේ ද මාතර දිසාවේ ය. කලින් ලිපියක කී මහ සම්මත මනු ද උපන්නේ මාතර යයි කියවේ. මෙම ප්‍රදේශයේ වැදගත්කම වචනය තුල ඇත. මාතර යනු "මව් තැන" යන අරුත දෙන වදනකි. "රුහුණු" පළාත යනු "හිරු උන්නු" පළාත වේ. මේ වදන මිනිසා ගොරිල්ලන් ලෙස හඬ නගන යුගයේ බිහි වී ඇත. පසු කලක දෙමළ ලෙස වෙන් කලේ මේ ආකාරයට ශබ්ද නැගීම හිර වූවන් බව පෙන්විය හැක. පැළයක් හැදී වැඩී අතු බෙදී මහ රුකක් වන්නා සේ මිනිසා තිරිසන් බව හැර අද ඉන්න තැනට ඒමට කෙතරම් බෙදී අයින් කලාදැයි යන බව විවිධ ජාතිකත්ව හෙළි කරති. දියසේන සොයා යාමේ දී මනු ද එම පෙදෙසේම උපන් බව තහවුරු වුනේ ගමේ නම නිසා ය. මිනිසුන් තැන මාරු කල ද, අවශ්‍ය දේ ද රැගෙන යන ගතිය ගැන කලින් ලිපියක සඳහන් කලෙමි. මේ අවශ්‍ය දේ යටතට අවට පරිසරයේ ඇති දේවලට කියන නම් ද රැගෙන යන බව කිව යුතුය. සිංහලයන් වචන වලට ස්ථීර අරුත් දීම ද වැදගත් විය. මෙවැනි හැසිරීමක් ඉංග්‍රීසි කොළණි තුලද දැකිය හැක. Liverpool යන නම කී තැනකට දමා ඇති දැයි බැලූ විට මා කියන දේ පැහැදිලිය.
අද දියසේන යන නම භාවිතයේ නැත්තේ නූතන වචන රටාව වෙනස් වීම නිසාය. ආදි කල, දියසේන යනු දිය දෙන කෙනා යයි අරුත් ගති. එකල දිය යයි කී දෑ සුළු දිය මගින් තහවුරු වේ. ඒ අනුව, දිය යනු අද වහරෙන් ශුක්‍ර ධාතු ලෙස ගත හැක. මෙහි දී අදහස් වනුයේ පියා (තාත්තා) යයි කීම ය. පියා යන වදන දිය යන්නෙන් බිහි වූ බව පෙනේ. කලින් ලිපියක තාත්තා යන වචනය ගැන කීවෙමි. එසේම දිය යයි වතුරට ද කියවේ. එකල වතුර ජීවිතයත්, ගින්න මරණයත් සනිටුහන් කලේ, කැළෑ ජීවිතයේ දී ජීවිතය රැකෙන්නේ වතුර ලැබුනොත් පමණි. එසේ නම් දියසේන යනු වතුර සොයාදෙන කෙනා හෙවත් ජීවිතය දෙන කෙනා යයි කිව හැක. අද ද මාතර පෙදෙසේ පියසේන (පියා+කෙනා) සිංහල ගම්වල බහුලව යොදන පිරිමි නමකි. වචන ව්‍යාප්ති විදි අනුව ආදි සිංහලයන් කී දියසේන සෙවිය යුත්තේ එම නමින් නොව එහි නූතන වදන වන පියසේන යෙදීමෙනි.
දී ඇති ඉතාමත් ම පැහැදිලි තොරතුරු මත කියපු වෙළාවට ඉපදිය හැකි ගණන ද සීමිත ය. එසේම හැකියාවන් අනුව නිකමකු ද නොවේ. අනිවාර්යයෙන් ම එම ගමේ ප්‍රසිද්ධ කෙනෙකු විය යුතුමය. එසේ නම් සෙවිය යුත්තේ සුවිශේෂ තැනක් ඇති කෙනෙකු ගැන ය. අපට කිසිදු විදියකින් 1959 අප්‍රේල් මස පහ දින උදේ 06.06 ට ඉපදුන, සැබැවින් ම සිංහල විදියට 1958 අප්‍රේල් මස පහ දින උදේ 06.06 ට ඉපදුන, ගමේ ප්‍රසිද්ධ පියසේන කෙනෙකු කිසිදු ගමකින් සොයාගත නොහැකි විය. අප ඒ ප්‍රදේශයේ ඇති ග්‍රාම නාම වල ද අරුත් බැලුවෙමු. ඊ ළඟට කලේ සිංහල වසර ක්‍රමය අනුව 1959 අප්‍රේල් මස පහ දින උදේ 06.06 ට ඉපදුන, ගමේ ප්‍රසිද්ධ පියසේන කෙනෙකු සෙව්වෙමු. මෙදින එම පෙදෙසට සූර්යයාගේ මුදුන් වීම ද, උපදින වෙළාවේ සූර්යයා උදා වීම ද සුවිශේෂ කරුණු ය. සැබැවින්ම එම නමින්, එම දින, කී වෙළාවට උපන් කෙනෙකු ඇති බව සොයා ගත්තේ අමුතුම ආකාරයකට ය. ඔහු කොතරම් ප්‍රසිද්ධ දැයි කියනවා නම්, ගම නොව මුළු ලෝකයම ගෙන බැලිය යුතු ය. ඔහු ප්‍රසිද්ධියට අකමැති, දැන් වෙනස් නමකින් ඉන්න අයකු වූව ද, ලොවම දන්නේ ඔහු දුන් සුළු දැනුමෙන් මිස මුල් නමින් නොවේ. එම සුළු දැනුමෙන් කොටසක්, ලොවේ ඉහලම තලයේ සිටින විද්වතුන් සිසුවන් කරන තරම් ප්‍රබල ය. තෝරාගත් වෘත්තියේ සුදුසුකම් ලැබීමට ද, ඔහු දුන් දැනුම ප්‍රගුණ කල යුතු ය.
ඔහු හඳුනා ගෙන තහවුරු කර ගැනීමට, මම ඔහුගේ තැන ගෙන LCN වැනි තැන්වල දහසකුත් එකක් ප්‍රතිචාර කලේ, එමගින් වෙන කෙනෙකු සිටී දැයි දැන ගැනීමට ය. බෞද්ධයන් මට බැන්න ආකාරය දුටු විට මම පුදුම නොවීමි. මිනිස්කම නසන්නකු අමනුෂ්‍යයකු මිස වෙන කවරෙක් විය හැකි ද? මට ප්‍රතිචාර දීමට ආවේ මැටිබත්ගොඩ කිරිනාදන් ගේ ගෝලයකු ය. සැබැවින් ම ලැජ්ජාවක් නැති මලයාලියෙකි. අප ඔහු දැමුවේ හිඟන මලයාලි ගොඩටය. අද වෙන තෙක් වෙන කිසිවකු අපේ කීමට අභියෝග කර නැත.
අප දියසේන පමණක් නොසෙවූ නිසා දැඩි විමසීමකට ලක් කලේ, කලින් ලිපි වල කී හිරු, මනු යනු ද දියසේන ම විය යුතු නිසයි. එවැන්නකු සුවිශේෂ විය යුතුමය. නොඑසේ නම් අද යන එන මං නැතුව, බලේ ඉන්න එකා හොඳ නැති වුනත්, බලේට එන්න ඉන්න උන් නිසා බලේ තියාගෙන සිටින රටක සිංහලයන් නඟා සිටුවිය හැකි ද? එය දැන ගැනීමට අභියෝග කලෙමි. මොහුට සිහින තම අභිමතයට අනුව වෙනස් කල හැක. එනම් සිතට නතු නොවේ. ගතට යොදා කියනවා නම් එය අංඟෝපාංඟ තමන්ට රිසි තැනක පිහිටුවා විවිධාකාර දරුවන් බිහි කරන මවකට සමාන ය. එවැනි මවුන් නැති නිසා, මෙය සුවිශේෂ දෙයක් ලෙස ගතිමු. තව බොහෝ දේ අත් හදා බැලුව ද ඒවායේ බරපතලකම නිසා නොලියමි.
ඒත්, ගිය වසරේ සිංහල අවුරුදු උදාව සමඟ යම් සුවිශේෂ භූමි කම්පනයක් ඇති විය. තම සුපුරුදු අමනකම ලොවට හඬ ගා කියන ආචාරියන් තිදෙනකු එය ගිණිකොණ දෙස ඇති වූ තිරස් තල ගමනක ප්‍රථිඵලයක් යයි කීහ. එහෙත් පැය 24ක් තුල රටාවකට සියලු භූ විවර කම්නය වූයේ ඒ නිසා යයි කීම විහිළුවකි. එසේ නම් සුනාමිය උදා කල මහා කම්පාව දෙරණ කෑලි වලට කැඩිය යුතු නොවේ ද? බොහෝ අසිරිමත් දෑ වන බව දැන දැන නොකියා සිටීමට සිදුවේ. මේවා අද්භූත දෑ ද නොවේ. අප එම සිදුවීම දියසේනයන් තමන් කවුදැයි දැන ගැනීමට සැකය දුරලීමට කල දෙයකැයි කියමු. මීට වසර කිහිපයකට පෙර සිංහල රට ලොකු කර ජනගහණය මිලියන හාර සියය දක්වා වැඩි කිරීම අවශ්‍ය යයි කී කතාවට පසු, ගිණිකොණ දෙස ඇති වූ පැළීම සුභ ලකුණක් සේ පෙනේ. අප මිථ්‍යාවන් යයි බැහැර කරන දේ මගින් කියන්නේ අපේ නොදැනුම මිස වෙන යමක් නොවේ.
තමන් කවුදැයි තමනුත් නොදන්න ලොවක තමන් කවුදැයි කියන අමුතුම විදියක් උදා වීම තුලින් ඔහු කවුදැයි ඔහු විසින් ම සොයා ගත්තේ ද මෑතක දී ය. බොහෝ මිනිසුන් කීව ද නොඅසන, උපතින් ම අභිමානය උතුරන, බොහෝ හැකියාවන් සහජයෙන් උරුම වූවෙකු, වෙන කෙනෙකුට දෙවැනි නොවන බව ජීවිත කතාව තුල ලියවී ඇත. බොහෝ අය කෙප්ප ලෙස බැහැර කල අනාවැකි තුල සැඟවුනු, ඔහු පමණක් දත් සුවිශේෂ රහස් හෙළිවීම තුලින්, යම් ආකාරයක පණිවුඩ දීමක් වූ බවද පෙනේ. වෙන අයට සියල්ල අපභ්‍රංස වන්නේ තොරතුරු අදාළ නැති නිසාය.
දියසේන කී කතා නොඇසුවෙකු හෝ ඔහුගේ දැනුමෙන් ඵල නොලැබූ සිංහලයකු නැතැ යි කියමි.ඒ බව නොදන්නේ ඔහු නොව වෙන අය ඒවා කියපු/කරපු නිසා ය. එහෙත් වැඩ බැරි උන් කටින් බතල සිටවීම වැනි දෙයක් කල නිසා නියම ඵල නොලැබිනි.
ඔහු උපන් වෙලාවට අනුව එම කේන්ද්‍රය දක්වන ගතිගුණ සිංහල ජාතියේ ගතිගුණ වීම අපට නිසැකව ම ආදි සිංහලයන් කීවේ ඇත්තක් බව තහවුරු කලා. ඔහු උපන් ගමේ නම ද සුවිශේෂය. එය අරුත් දෙන්නේ '"පරම මුල" (Absolute Origin) කියා ය. ගමේ පරිසරය ස්වාභාවික ව ගොරිල්ලන් වැනි සතුන්ට නිජ බිම් වූ කඳු හෙල් වලින් හා රූක්ෂ ගසින් පිරි බිමකි. කැලෑ ලොවේ රජුන් වන අලියන් සිංහයන් එවැනි බිමක නොවසන නිසා ජීවිත්වීමට අභියෝග නැත. එවැනි පරිසරයක් ස්වාභාවික ව මිනිස් පැවැත්මට අත්‍යාවශ්‍ය වේ. මෙහිදී මහසම්මත මනුගේ මාළිඟාව පිහිටි "පරම කන්ද" (Absolute Hill/top) ද වැදගත් සබඳතාවයක් පෙන්වයි. අප කල විමසීම් වල දී, කලින් ලිපි වල කී සුවිශේෂ අය සතු ගුණාංඟ ද උර ගා බැලුවෙමු. අනිවාර්යයෙන් ම අනුන් පසු පස යන්නෙකු නොවන බව සහතික ය. ඔහු අතින් දැන හා නොදැන වූ සිදුවීම් ගත් කල, අන් අයට තේරුම් ගත නොහැකි නිසා, විස්තර දීමෙන් වලකිමු. තමන්ට වඩා නොදත් අය තේරුම් ගැනීම පහසුය. කෙසේ වෙතත්, තමන්ට වඩා දත් අය, කොතරම් දනී දැයි දැනගැනීම උගහට දෙයක් නොවේ ද?
ලොව කිසිවෙකුට කල නොහැකි දෑ සුළුකොට තකා කරන්නෙකුගේ හැකියාව මැනීමට එම තලයට යා හැකි කී දෙනෙක් අප අතර සිටී ද? එදා ලොව වෙනස් කල මනු මෙන් ම, අද ද අපට අවශ්‍ය වන්නේ අද පවතින පණ අදින ජීවන රටාව වෙනුවට මිනිස්කම උතුරා යන නව ආරම්භයක් නොවේ ද? ඔහුට ඊට වඩා වුව දෙයක් ඇවැසි නම් කල හැකි බව අත් දුටුවෙමු. එහෙත් ඔහු කෙසේ කුමක් කරාවි ද යයි කීමට කෙනෙක් නැති බව දනිමු. කීව ද පලක් නැත. දෙවියන්ගෙන් ඉල්ලන්නේ අප මිස, දෙවියන් අප ළඟට විත් අපට දීමක් තිබේ ද?
නැවත ඉපදීම සෙවීමට යෙදූ විදි තුලින් ඔහු ගැලපෙන්නේ මනුට හා හිරුට බව පැහැදිළි විය. එසේ නම් ආදි සිංහලයන් කී ලෙස අපේ සැබෑ දෙමව්පියා ඔහු ද? ඔහු ගැන දත් අය පිළිතුර දනිති. ඊට වඩා යමක් අපි දුටුවෙමු. ඒ බිහිකරන්නකු බාල බඩු ප්‍රතික්ෂේප කරන්නේ දෙවරක් නොසිතා බවය. එසේම බාල බඩු වැනි මිනිසුන් අගයක් නැති ලෙස සැලකීම බරපතල විපාක දෙන හෝඩුවාවකි. අප මෙන් ම ඔහුද ජීවිත රැකීම පැවැත්ම තහවුරු කිරීම තම තේරීම ලෙස දකින බව කියමු. සිංහලකම නසන අයට සුභ ඵල අඩුය. ඉතිරිය ඔහුගෙන්ම අසා දැන ගැනීමට අවස්ථාව උදා වේ යයි සිතමු. කලින් ලිපියේ කී සැඟවුනු අනාවැකිය කෙතරම් සැබෑ වුව ද නොදැනුම නිසා ගෙතූ කතාව ඉතාමත් අඩු තක්සේරුවක් යයි කියමු.
අනාවැකි යනු නැවත නැවත වෙන හෝ කල හැකි දෙයක් සිදුවන ආකාරය හෝ දින වකවානු කීම ය. ඒ අතින් "ජීවිත දැනුම" තරම් නූතන විජ්ජාකාරයන්ගේ ගැරහුමට ලක් වූ වෙන දෙයක් නැත. ප්‍රශ්ණයකට ඇත්තේ නූතන විජ්ජාව ද කරන්නේ එවැනි අණුමාන වීම ය. විරුද්ධ පක්ෂයක් නැති නිසා වැජඹුන ද, නූතන විජ්ජාව යනු ප්‍රබන්ධ මතු ගෙතූ ප්‍රබන්ධ ජාලයක් වීම තමන් නොදැනුවම පෙන්වීමයි. අනාවැකියක ඇත්ත එය අතීත වැකියක් වූ විට දැන ගැනීමට හැකි වීම වැදගත් වේ. එනයින් ඇල්කෙමි සැබෑ වූ දින, නූතන විජ්ජාව ද මිථ්‍යාවක් වනු ඇත. මේ ගැන කීවේ දියසේන ගැන දෙවිදියකට කී අනාවැකි තුල තිබූ අතීතවැකි හා වර්තමාන වැකි තුල තිබූ ඔහුටම විශේෂ වූ ඇත්ත තොරතුරු ය. දෙකම LCN වල පළ විය. එකක් නාථ දෙවියන් ආසනික් ගැන කී කතාවේ නාථ දෙවියන් අප අතරට ආ කාලය ගැන කීම ය. කී කතාවේ අනෙක් සියල්ල හිතළු ය. දෙවැන්න "කාලීන තොරතුරු - 3" යටතේ පළවූ අතීත හා වර්තමාන වැකි ය. එහෙත් නොදැන කී දෑ සියල්ල ඇත්ත වැසූ කසල ය. මෙම ඇත්ත නැත්තෙන් වැසීම, සිංහලයන් දැනුම දත් අය අතර බෙදා ගත් සුවිශේෂ විදියක් බව ආයුවඩන දැනුම වැනි අනෙක් දැනුමේ කොටස් වලද බහුලව භාවිත වන නිසා තහවුරු වේ.
දියසේන වැදගත් වන්නේ සිංහලයන්ට ය. අප සිංහලයන් නම් දියසේන මීට බොහෝ කලකට පෙර දැනුම දීමට ඉඩ තිබුණි. කිසි දිනක මිනිස්කම ප්‍රතික්ෂේප කල උන්ට සුගතියක් නොවීය. විනාශ වූයේද එකම විදියට ය. මහා පිපුරුම් වාදීන් තම කෙප්පය සඵල වී ලෝකය මහා විනාශයකින් කෙළවර වනු දැකීමට දවල් සිහින මැවීම අද කසල ගොඩේය. එහෙත් සැබෑ විනාශය හෙවත් මිනිස්කම නැති උන් නැසීම ඇරඹී ඇත. හිරු, මනු, දියසේන ගැන කියන විට ඔවුන් දකින්නේ සර්වසුභවාදී ලෙස පෙනේ. එසේ වීමට නම් ඉතිරි වූයේ තෝරාගත් අය නිසා විය යුතුය. ඒ ගැන කියන විට මනුෂ්‍යයන් යන වචනයේ විරුද්ධාර්තය වන අමනුෂ්‍යයන් යන වචනය තේරුම් ගැනීම අවශ්‍ය වේ. මනුෂ්‍යයන් මිනිස්කම බිහි කර රැකගත් උන් ය. අමනුෂ්‍යයන් යනු මිනිස්කම පිළිකුල් කරන මානව විරෝධීන් ය. ප්‍රතිවිරෝධතාවය ස්වාභාවික දෙයකි. අද අමනුෂ්‍යයන් මිනිස් වෙස් ගෙන මිනිස්කම නසන අතර, දියසේන උන්ගෙ අභිමතාර්ථ ඉටු කරනවා යයි කීම සැබෑ කෙනාට අපහාස කිරීමකි. උදාහරණ ලෙස, දියසේනයන්, සොරුන්ට, මරුවන්ට, තිරිසනුන්ට හා මිනිසුන් නැති කිරීමට මාන බලන උන්ට කරුණාව, මෛත්‍රීයය, දයාව, අණුකම්පාව දක්වා මිනිසුන් ස්වර්ගයට, නිවනට, තිරිසන් බවට යැවීමට පිහිට වේ යයි සිතීම දවල් සිහිනයකි. ස්වාභාවික දත්ත කියන්නේ මෙතෙක් ආ ගමනේ දී කල විනාශය නොවන්නට, අද ඉන්නේ මිනිසුන් නොව පිස්සු බල්ලන් වැනි උන් ය. උදාහරණ ලෙස, හොඳ අඹ ගෙන කුණු අඹ වීසි කරන්නේ මිනිසුන් ය. වෙනසක් නැතුව අඹ එකතු කරන්නේ හෝ වීසි කරන්නේ පිස්සන් ය. කුණු අඹ ගෙන හොඳ අඹ අතහරින්නේ පණුවන් ය. මා ඉඟි කලේ කවුරු කුමක් කරනවා දැයි සොයාගන්නා අයුරුය. හිරු, මනු, දියසේන යනු අප බිහිකර රැකගත් ඉහලම තලය නියෝජනය කරන "සැබෑ දෙමව්පියන්" ය. අපි දෙමව්පියන් කියන්නේ එසේ බිහි වූ මිනිස් පණ රැකගෙන ඉඉදිරියට යන අපට පෙර පරම්පරාවේ නියෝජිතයන්ටය. මෙසේ කීවේ දියසේන කවුද මොනවා කරාවිද යන්න දැන ගත හැකි මගක් කීමටය. ඒ ඔබ තුලින් ය. ඒ ඔබ සැබෑ සිංහලයකු නම්, අවට පරිසරයේ වෙන දෑ අනුව ඔබට එන සිතිවිලි කියන්නේ, බෙදීම නිසා සැර බාල වූ තාරය (ගත) හා අවතාරය (සිත +) බිහිකල කෙනා ඔබට දුන් ගතිගුණ ය. උදාහරණ ලෙස, ඔබට ගහ කොල නසන විට දැඩි කෝපයක් දැනේ නම්, ඔබ බිහි කල අයට උන් වනසා දැමීමට සිතෙනවා පමණක් නොව ක්‍රියාවෙන් එය මෙතෙක් වූ බවට සාධක ද එමටය. අප රැකිය යුත්තේ වඳ වූවන් බිහි කල/කරන අබලන් ගරා වැටුණු පස් ගොඩ වල් නොව, අනන්ත කාලයක් පුරා අප රැකුමට බිහිකල සියලු ගස් හා සතුන් ය. නිවැරදි සිතීම තුලින් අනාගතය දැකිය හැක. නීති රීති මත යම් කාර්යයකට බිහි වූවක් අනාගතයේ යන්නේ ද අද තෙක් ගිය මගේම වන්නේ, බිහි කරන අය එවැන්නක් බිහි කලේ එය එසේ වන සේ නිසා ය. උදාහරණ ලෙස කාරයක් අද හෙට නොව ඊට පසුද පාරක යා යුතු යයි කියන්නේ බිහි කරන අය එවැන්නක් බිහි කලේ පාරේ යාමට නිසාය.
දියසේන යනු ඉතා හොඳින් හඳුනාගත් කෙනෙකු නිසා මීට වඩා බොහෝ දෑ කිව හැකි වුව ද මගේ පරමාර්ථය සිංහලයන් ට පොදු වූ උරුමය ගැන කීම නිසා දැනට මේ ඇති යයි සිතමි. මෑතක අනාවැකිකරුවෙකුගේ තදියම නිසා කෙප්ප වැලක් උඩ ඇති සත්‍ය තොරතුරු හා සැසඳීමට අවකාශ නොදීම මගේ වගකීම නිසා, කියන්නට සිතූ සුවිශේෂ දත්ත හැර දැමුව ද, ඔහු ගැන බොහෝ දෑ මට ආරූඪ කරගෙන LCN වැනි අඩවි වල කලින් දැමුවේ, තනි පුද්ගලයකු බව ප්‍රසිද්ධියේ තහවුරු කර ගැනීමට ය. ඒ ප්‍රතිචාර ගූගලේ ඇතැ යි සිතමි. එම අනාගත් වැකිවල රජ රට කීවේ දෙමළුන් ගේ රජරට හෙවත් රජ වූ පෙදෙස වියළි කලාපය නිසයි. සිංහලයන් ගේ රජ රට වූයේ රුහුණු පෙදෙසයි. දෙමළුන් කොතරම් සිංහල අතීතය උඩුයටිකුරු කර තිබේ ද? ආදි සිංහලයන් දියසේන ගැන කිව්ව කතාව ද ඇත්තක් බව තහවුරු විය. අපේ සෙවීම් තුල ඇත්ත නැත්ත සෙවීම මිස කිසිදු ආකාරයක පෙර-නිගමන නැත. අද ද යමෙක් වෙනස් තොරතුරු දේ නම් අප සතු විමසුම් ක්‍රම අවසානය දක්වා භාවිත කර ඇත්ත නැත්තෙන් වෙන් කර ගනිමු.
මා වචනයෙන් කීව ද මෙම සියලු ලිපිවලට මුල් වූ සෙවීම් ගණිතමය උපක්‍රම තුලින් නිශ්චිත සබඳතා මත ගොඩ නැගූ තොරතුරු හා බැඳේ. වචනයෙන් කී විට ලිහිල් සබඳතාවයක් පෙන්වීම, වචන තුල ඇති පොදු අර්ථ සීමා නිසා සිදුවේ. එහෙත් ගණිතමය සබඳතාවයන් කියන දෑ නිරපේක්ෂව කියන බව සඳහන් කරමි. ඊ ළඟට දියසේන විකුණා මිනිසුන් රැවටූ හැටි කියන අතුරු තොරතුරු අලවමි. මගේ උත්සාහයට කෙලින් නොබැඳුන ද "රාවණා හා හෙළය" ගැන ලිපියකින් සොයාගත් සැබෑ තොරතුරු සිංහලයන්ගේ හිතසුව පිණිස එකතු කරමි.
දියසේන කියන නම විකුණාගෙන කෑ හැටි (අතිරේක තොරතුරු):
දියසේන ගැන කීමට සිතූ එක හේතුවක් නම්, දියසේන වටා, දෙමළුන් ගෙනා හින්දුකම ප්‍රධාන කොට සිංහලකම මිශ්‍ර කර ගත් බෞද්ධයන් යයි පෙනී සිටින බහුතරය ගෙතූ කෙප්ප දිරවා ගත නොහැකි තරම් බරපතල කමක් පෙන්වීමය.
අනාදිමත් කාලයක සිට සිංහලයන් විශ්වාස කල දියසේනගේ පැමිණීම මත තම ජාතිය නැඟීම, කොතරම් මේ ආකමිකයන් පසු බෑමකට ලක් කලා දැයි කියනවා නම්, මරන්න බැරි එකාගේ අත සිඹින්නා සේ, තම ආකමට දියසේන ඈඳා කියන කතා දෙවැනි වන්නේ ක්‍රිස්තියානි ආකමේ එන ජේසුස් ගේ නැවත ඉපදීමට ය. එය ද අද නැත්නම් හෙට සංකල්පය රජ කරවන්නෙකි. බෞද්ධයන් අතෝරක් නැති ව දියසේන එනවා එනවා යයි කියා සිංහලයන් රැවටුව ද, අර වෘකයා එනවා එනවා කී ගොපල්ලා සේ, සැබෑ දියසේන ආ විට එය අදහාගත නොහැකිව තුෂ්නිම්භූත වී ඇත. දියසේන වටා බැදි සිංහල මනස කොතරම් බලවත් දැයි කියනවා නම්, එය නොවන්නට, අප සැම අද දෙමළ කතාකරන උන් වෙන බවට කිසිදු සැකයක් නැත. මේ ආකමික බෞද්ධයන් , සිංහල බුදලාගේ තැනට සිදට් දැමීමට නොකල දෙයක් නැත. දියසේනගේ තැන හා සිදට්ගේ තැන සසඳා බැලූ විට, රත්රන් හා අමු රත්රන් සම කලා වැනි ය. මිනිස්කම බිහි කරන දියසේන හා මනුෂ්‍යකම නැසීමට වෙර දැරුවකු සම වූයේ කෙසේ ද?
මම නැවත කියනවාට වඩා මෙසේ උපුටා දක්වන්නේ http://aagiyakatha.blogspot.com.au/2012/12/blog-post_23.html හසිත චාමිකර ගුනසිංහ ලියූ දෑ ය. එමඟින් සිංහලයන්ට වන බරපතල හානිය දැක්වීම සඳහා උපුටා ගැනීමේ අයිතිය යොදා ගත් බව සලකන්න. පිළිතුරු දීමේ අයිතිය අඟනේය.
උපුටා ගැනීමේ ආරම්භය: "... ලංකාවේ ගැමි ජන විශ්වාස අතරේ ලංකාවම එක්සේසත් කරලා තමන්ගේ පාලනය පිහිටුවා ගෙන බුදු දහමට ඉමහත් සේවයක් ඉෂ්ට කරන්න දියසේන කියලා රජතුමෙක් පහළ වෙනවා කියලා සංකල්පයක් තියෙනවා.
මේ ගැන මුලින් කරුණු හමුවෙන්නේ කෝට්ටේ යුගයේදී. කෝට්ටේ යුගයේදී ලියවුණු කතුවරයා කවුද කියලා හරි හැටි හඳුනා ගෙන නැති පැරකුම්බා සිරිත කියන කාව්‍ය සංග්‍රහයේ දියසෙන් කුමාරයා ගැන සඳහනක් හමුවෙනවා. ඒ 116 වෙනි කවියෙන්.
කියග මැඟියැ එනු කොහි සිටැ දදැ සමනොළ ගොසිනා
නොය කිය'මුතු එ දිගැ බමුණැ සුමන සුරිඳු විසිනා
ගිය කලැ දෙ දෙහස් පන්සිය රජකු එතැ යි දියනා
කියවිණි තන් වැසියැ එ නම් පැරකුම් රජ මෙදිනා
සිරිපා කරුණා කරලා ආපසු එන වන්දනාකාරයෙක් එහෙමත් නැත්නම් මඟියෙක් එක්ක බමුණෙක් කරන සංවාදය තමා මේ කවියෙන් ඉදිරිපත් කරන්නේ.
බමුණා අහනවා වන්දනාකාරයාගෙන් කියන්න මඟිය කොහේ ඉදන්ද එන්නේ කියලා. මඟියා පිළිතුරු දෙනවා බමුණ, මම සිරිපා කරුණා කරලායි එන්නේ කියලා. ඒ දිසාවේ අලුත් තොරතුරු කොහොමද කියලා ඊට පස්සේ බමුණා අහනවා. මඟියා කියනවා අවුරුදු දෙදහස් පන්සියයක් [බුදුරජාණන් වහන්සේගේ පරිනිර්වාණයේ ඉදන්] ඉක්මවුණාට පස්සේ ලෝක නායක රජෙක් පහළ වෙනවා කියලා සමන් දෙවියන් පැවසුවා කියලා. ඒ වර්තමානයේ රජකම් කරන පරාක්‍රමබාහු රජතුමා තමා කියලා මඟියා කියනවා.
කෝට්ටේ රාජධානිය ආරම්භ කරපු වගේම ලංකාවම එක්සේසත් කරපු VI වැනි පරාක්‍රමබාහු රජතුමාව වර්ණනා කරන්න ලියපු පැරකුම්බා සිරිතේ රජතුමාව ලෝක නායකයෙක් එහෙමත් නැත්නම් දියසේන කුමාරයා විදිහට හඳුන්වපු බව පේනවා.
දියසේන කුමාරයා ගැන මුඛ පරම්පරාවෙන් පැවත එන කවි දෙකක් තමා මේ.
දිවයුරු කෙසර රැසැ සුරගුරු කටක රැසේ
සෙනසුරු වණිජ රැස බිඳිනෙතු මිතුන රැසේ
අඟහරු මකර රැසැ සිසිපුතු මීන රැසේ
නිසයුරු මේස රැසැ වත දියසෙන් පිවිසේ
මේ කවියේ තේරුම මේ විදිහට ගන්න පුලුවන්. සූර්යයා මුදුන් වෙලා බ්‍රහස්පති ග්‍රහයා කටක රාශියේ රඳද්දී සෙනසුරු ග්‍රහයා මිථුන රාශියේ රඳයි. අඟහරු ග්‍රහයා මකර රාශියේද චන්ද්‍ර ග්‍රහයා මීන රාදියේද රඳයි. චන්ද්‍ර ග්‍රහයා මේෂ රාශියට පිවිසෙන විටම දියසේනයන් පැමිණේ.
මේ කවියෙන් කියන්නේ දියසේන කුමාරයා පැමිණෙන අවස්ථාවේ තිබෙන ග්‍රහ පිහිටීම කියලා පැහැදිලියිනේ. හැබැයි මෙතන ගැටලුව තමා දියසේනයන්ගේ පැමිණීම කියලා කියන්නේ ඔහුගේ ඉපදීමද එහෙමත් නැත්නම් රජවීමද කියන එක නිශ්චිතව තේරුම් ගන්න බැරි එක.
මහියංගන වෙහෙරැ වැඩ නිමැ වූ දාට
කොහි යම් දෙසෙකැ සිටියත් දියසෙන්හු සෙට
දෙවියන් විසින් කැඳැවෙති කොත් පැලැඳුමට
හෙයියන් බසක් නො වැ මේ සස් බසෙකි සෙට
මේ කවියේ තේරුම තමා මහියංගණ විහාරයේ [ස්ථූපයේ] වැඩ අවසන් කළ දවසට එහි කොත් පැළඳුමට දෙවියන් විසින් දියසේනයන් කොහි සිටියත් එදිනට කැඳවනු ලබන බවයි. මෙය වෙනස් වන වචනයක් නොව ස්ථීරවම සිදුවන සත්‍යයක් වේ කියන එක.
මේ දියසේන සංකල්පය කෝට්ටේ රාජධානි කාලෙදී සුළුවෙන් තිබුණත් මහනුවර රාජධානි කාලේ වෙද්දී විශාල පිළිගැනීමක් තිබුණු මතයක් වුණු බව පෙනෙන්නට තිබෙනවා. මේ නිසා උඩරට භික්ෂූන් වහන්සේලා "සුමන සූත්‍රය" කියලා අලුත් සූත්‍රයක් රචනා කරපු බව පේනවා.
බුදු හාමුදුරුවෝ තුන්වෙනි වරට ලංකාවට වැඩම කරපු අවස්ථාවේදී සමනොළ කන්දේ තිබෙන දිවා ගුහාවේ ඉදන් සුමන සමන් දිව්‍ය රාජයාට මේ සූත්‍රය දේශනා කරපු බව දක්වන්න සුමන සූත්‍රය ආරම්භයට පාලියෙන් "එවං මෙ සුතං එකං සමයං භගවා සුමනකූටං දිවාගුංහ භගවන්තො දෙසිතං සුමන සුත්තංති...." යන කොටස එකතු කරලා තියෙනවා.
ඊට පස්සේ ඒ කාලයේ භාවිතා වුණු සිංහල භාෂාවෙන් බුදුන්ගේ ලංකාගමනය වගේම ලංකාවේ බුදු සසුන පිහිටුවීම සහ ශාසන ඉතිහාසය සම්බන්ධ කතා දක්වලා ඊට පස්සේ ලංකාවට ලන්දේසින් පැමිණෙනකම් ලංකා ඉතිහාසයත් සංක්ෂිප්තව සුමන සූත්‍රයෙන් දක්වලා තියෙනවා.
මේ සූත්‍රය අවසානයේදී කියවෙන විදිහට දඹදිව දහස් ගණන් සේනාව පිරිවරාගෙන අවුරුදු 13 ක් සම්පූර්ණ දඹදිවටම අධිපතියා වෙලා රජකම් කරන දියසේන රජතුමා ලංකාවට පැමිණිලා අනුරාධපුරයට ආශා වෙලා නගරය නැවත ප්‍රතිසංස්කරණය කරලා වෙහෙර විහාර නැවත ඉදි කරවලා අවුරුදු 22 රාජ්‍ය කරලා මිය යනවා කියලා දැක්වෙනවා.
උඩරට සමය වෙද්දී රාජ්‍ය පාලනය වගේම ආගමික කටයුතුවලිනුත් පරිහානිකර තත්වයට ලංකාවට පත්වෙලා හිටිය නිසා අනාගතයේදී ලංකාව බබළවන පාලකයෙන් පහළ වෙන බව පෙන්වලා සියලු දෙනාගේ සිත් සතුටු කරවන එක මේ සූත්‍රය රචනා කරපු අයගේ අපේක්ෂාව වුණා කියලා හිතන්න පුලුවන්.
.....
උඩරට යුගයේත් ඉහළ මට්ටමක තිබුණු දියසේන සංකල්පය නිදහස් ලංකාවේත් පස්සේ කාලේ ඇතිවුණා. නිදහස් ලංකාවේ පළවෙනි අගමැතිවරයා වුණු ඩී.එස්. සේනානායක මහත්තයාත් තමන් දියසේන කුමාරයා බව හඟවන්න උත්සහ කරලා තිබෙනවා. තමන්ගේ නමේ මුල් අකුරු වෙන ඩී.එස්. [දොන් ස්ටීවන්] යන්නෙන් දියසේන යන්න හඟවනවා කියලා තමා ඒ කාලේ ප්‍රචාරේ ගිහින් තියෙන්නේ.
.....
ඒ වගේමයි කලින් දක්වපු කවි දෙකෙන් අන්තිම කවියෙන් කියන විදිහට මහියංගණ දාගැබේ කොත් පැළැඳවිමට දියසේන කුමාරයා දෙවියන්ගේ ආරාධනයෙන් කැඳවෙන බව කිව්වත් මහියංගණ දාගැබේ පිළිසකර කිරීම් ආරම්භ කරන්නේ ඩී.එස්. සේනානායක අගමැතිතුමා. අවසානයේදී මහියංගණ දාගැබේ කොත් පැළැඳුම සිදු කරන්නේ ඩී.එස්. සේනානායක අගමැතිතුමාගේ පුත් ඩඩ්ලි සේනානායක අගමැතිතුමා විසින්.
දියසේන කුමාරයා තමන් බව කියපු කෙනෙක් ඩී.එස්., ඩඩ්ලි, බණ්ඩාරනායක, සර් ජෝන් පාලන කාලේ ලංකාවේ ඉදලා තියෙනවා. ටිප් ටොප් නමින් හඳුන්වපු දත් බෙහෙත් වර්ගය විකුණපු එයාගේ ඇත්ත නම සිල්වා. 1895 දී විතර ගාල්ලේදී ඉපදුණු ටිප් ටොප් සිල්වා අර කලින් කිව්ව කවි දෙකෙන් මුල් කවියේ කියවෙන විදිහට රාශි පිහිටපු වෙලාවකලු ඉපදුණා කියන්නේ.
පස්සේ කාලේ තමන්ගේ නම වාසල අධිකාරිගේ සිංහරාජ නන්දිමිත්‍ර කියලා වෙනස් කරගත්තු ටිප් ටොප් ඩී.එස්., ඩඩ්ලි, බණ්ඩාරනායක, සර් ජෝන් වගේ අගමැතිවරුන් එක්ක හොඳ හොඳ සෙල්ලම් කරපු බව තමා කියවෙන්නේ. මේන් මෙතනින් ඒ වගේ කතා දෙක තුනක් බලා ගන්න පුලුවන්.
...........
1956 දී ලංකාවේ අගමැතිවරයා බවට පත්වුණු එස්.ඩබ්ලිව්.ආර්.ඩී. බණ්ඩාරනායක අගමැතිතුමා දෙස, බස, රැස වෙනුවෙන් කරපු කටයුතු නිසා එතුමා අනාගතයේ පහළ වෙනවායැයි කියවුණු දියසේන කුමාරයා කියලා බොහෝ දෙනා හඳුන්වලා තියෙනවා. 2500 වැනි සම්බුද්ධ ජයන්තියත් ඒ කාලයේ පැවැත්වීම නිසා මේ අදහස බහුතරයක් පිළි අරගෙන තිබුණත් ඒ ගැන ප්‍රසිද්ධ ප්‍රකාශයක් කරපු බණ්ඩාරනායක අගමැතිතුමා ඒ දියසේන වෙන්නේ තමන් නොව ලංකාවේ පොදු ජනතාව කියලා ප්‍රකාශ කළා.
මේ දියසේන කතාවේ වර්තමාන තත්වය තමා වත්මන් ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්ෂ දියසේන කුමාරයා කියන මතය. ඒ ගැන මම කියනවාටත් වඩා මෙන්න "මහින්ද රාජපක්ෂ යනු දියසේන කුමාරයාද ?" (http://thesinhala.com/2010/10/mahinda-rajapaksa/) කියන ලිපියෙන් සවිස්තරාත්මකව බලන එක හොඳටම හොඳයි...(මීට කලින් ජනාධිපති වූ ආර් ප්‍රේමදාස ද දියසේන ලෙස පෙනි සිටියෙකි.)"
උපුටා ගැනීමේ අවසානයි.
මෙවැනි, කිසිදු ගරුසරුවක් නැතිව සිංහල උරුමය වැනසූ, ඉතිහාසය විකෘර්ති කර තම රටේම සිටින සංක්‍රමණිකයන් බවට පත් කල, සුවිශේෂ වචනයක් වන "සිංහල" කෙලෙසූ, දෙමළ ආක්‍රමණිකයන් බදාගත් හින්දු විශ්වාසයක් සිංහල බුදලාගේ උරුමය යයි තෙපර බාන, මිනිස්කම පිළිකුල් කරන ආකම, සිංහලයන්ට කල හොඳ කුමක් දැයි, මුලා වී එම මග ගිය මම ද සිය දහස් වර මතක් කර කම්පා වෙමි. දියසේනයන් බුදලා කී නියම දැනුම නැවත ගොඩ නඟන බව මම දනිමි.
මෙහිදී මනු වර්ෂය ඇරඹෙන්නේ බක් මස අවසන් වී නව වසර උදා වන විට හෙවත්, මහ සම්මත මනු මාළිඟයට සූර්යයා මුදුන් වන මොහොතේය. ඒ අනුව මනු වර්ෂය කියන්නේ සූර්ය වර්ෂයක් හෙවත් සූර්යයා වටා පෘථිවිය වරක් යාමට ගත වන කාලයයි.
අද පවතින වහරේ ඇති ග්‍රේගරියන් ලිත ද මෙම සූර්ය වර්ෂය අණුකරණය කර බිහි වූ වසරක් යොදා ගත්තකි. සුළු වෙනස්කම් හැර ගත් විට, මනු වර්ෂය හා ග්‍රේගරියන් වර්ෂය සමාන යයි ගත හැක. වෙනසකට ඇත්තේ ග්‍රේගරියන් වර්ෂය පටන් ගන්නේ මනු වර්ෂය ඇරඹෙන බක් මස මැද භාගයේ නොව ඊට මාස තුන හමාරකට කලින් පමණ වීම ය. මේ වර්ෂ දෙවර්ගය ගත් විට, මාස ගණනය කිරීම තුළ මසකට අයත් දින ගණන වෙනස් වන අතර එක වර්ෂයකට ඇති මාස ගණන සමාන ය. එනම් දොළොසකි (12). එහෙත් දිනකට වෙන් වන කාළය ගතහොත් එය පෘථිවිය තම අක්ෂය වටා වටයක් යාමට ගත වන කාළය ලෙස දෙවිදිය ම යොදා ඇත. සිංහල විදියට දිනකට පැය හැටක් ද, පැයට විනාඩි හැටක් ද විනාඩියට තත්පර හැටක් ද වේ. ග්‍රේගරියන් විදියට පැය ගණන විසි හතරකට අඩු වී අනෙක් බෙදීම් නොවෙනස් ව ඇත. මනු වර්ෂ ගණන දැනට අවුරුදු තිස් දහස (30,000) ඉක්මවා ඇත. කවුරු කාගෙන් පිටපත් කලා දැයි පැහැදිළි ය. අඩියට අඟල් 12 වීම මත, පැය ගණන 24 වීමත් රෑ දවල් වෙන් කල විට අරුමයක් නොවේ.
මා මෙසේ කාලය මැනීම ගැන කීවේ කිසිදු ජීවිත දැනුම භාවිතා කරන්නකු මෙතෙක් ඒ ගැන දත් බව නොපෙන් වූ නිසාය. එය කොතරම් බරපතල වැරදීමක් දැයි කියනවා නම් දියසේන කුමාරයන් ඉපැදුන බව වත් සොයා ගැනීමට කිසිවෙකු සමත් නොවූ බව හෙළි විය. අප දියසේනයන් ගේ උපත සෙවීමට හේතු වූයේ, ඒ උපත වන දිනය, තැන පමණක් නොව වෙලාව ද විනාඩි ගණන දක්වා කියා තිබීම ය. තවත් බොහෝ පෞද්ගලික හේතූන් තිබුන ද, ප්‍රධාන පරමාර්ථය වූවේ එවැන්නකු හා ගැටී අපේ දැනුම පරික්ෂා කිරීමට ය. එසේම, සිංහලයන් බොරු නොකී බව ද, කියා ඇති විස්තර අනුව සිටිය හැක්කේ එකම පුද්ගලයකු බව ද තහවුරු වූ නිසයි. දියසේන කුමාරයන් ගැන අද ඇත්තේ ග්‍රේගරියන් වර්ෂ ක්‍රමයට ගැණුනු වෙලාවක් ය. දිනය මාසය පැය විනාඩි වැනි දෑ සෘජුව ගණනය කල හැකි වුව ද, මුලින් පැවැති සිංහල විදියට කී වසර, ග්‍රේගරියන් වර්ෂ ක්‍රමයට හරවන විට මේ දෙකේ ආරම්භක දිනයන් නොතැකුව හොත්, ගණිතමය "වරදාගත් වෙනස" වසරක් විය හැක. මේ වැදගත් කාරණය කතාබහට ලක් නොවීම නිසා, ජීවිත දැනුම යොදා ග්‍රේගරියන් වර්ෂ ක්‍රමයට ගණනය කරන අය ඒ ගැන නොදත් බව අපට ප්‍රත්‍යක්ෂ විය. අප සොයාගත් තොරතුරු අනුව ග්‍රේගරියන් වර්ෂ 1959 අප්‍රේල් (04) මස පහ (05) දින උදේ පැය හයයි විනාඩි හයට (06.06) ට දියසේනයන්ගේ උපත සොයා කදමළු බැඳගෙන එක්තරා ගමකට මිනිසුන් ගොස්, කිසිදු හෝඩුවාවක් නැතිව හිස් අතින් ආපසු තම ගම් බිම් බලා ගොස් ඇත. අදත් ඒ සිදුවීම් මතකයේ ඇති අය සිටීම අපට තොරතුරු රැස් කිරීමට පහසුවක් විය.
මේ කාළය මැනීමේ, විශේෂයෙන් ම වර්ෂය ඇරඹෙන දිනයන් ගේ වෙනස, මේ මාතෘකාව යටතේ ඇති දත්ත විග්‍රහ කිරීමට අවබෝධ කර ගත යුතු ය. මේ ලිපිය ලියන්නේ ග්‍රේගරියන් වර්ෂ ක්‍රමයට අනුව 2013 පෙබරවාරි (02) මුල දිනයක දීය. අපි සියලු දෙනාම 2013 වසරට පා තබා ඇතැයි සිතමු. එහෙත් ග්‍රේගරියන් වර්ෂ ක්‍රමයට අණුරූප වූ සිංහල (මනු වර්ෂ අතහැර ග්‍රේගරියන් වර්ෂයට අණුරූප වසර එම ගණනින් ම ගත් විට) වසර, එනම් සිංහල වසර 2013 ලබන්නේ ලබන අප්‍රේල් 12-13 දින දී ය. මේ ලියන දින වකවානුව අයත් වසර වනුයේ සිංහල වසර 2012 ය. එසේ නම් ආදි සිංහලයන් කී දෙයක් පරිවර්තනය කර, අණුරූප වසර 2013 අප්‍රේල් මස පහ (05) දින සිදු වේ යයි කීවේ නම්, අප එම දිනය කියන්නේ තව මාස දෙකකින් (02) එන අප්‍රේල් පහ (05) ලෙස ගත හොත්, සැබැවින් ම අප කතා කරන්නේ අණුරූප සිංහල වසර 2012 දී වන දෙයක් නොවේ ද? අප ඔළුවෙන් හිටගෙන බැලුවත් එදිනට එම සිදුවීම නොවී නම්, කී කතාව බොරුවක් ද? නැත් නම් අප වරදවා ගෙන අනා ගත්ත ද? සැබැවින් ම මෙම අනාගැනීම දියසේනයන්ගේ උපත ගැන කී විට ද සිදු වූ බව ප්‍රත්‍යයක්ෂ විය.
දැන් අප සොයාගත් දේ ගැන කතා කරමු. මාතර දිසාවේ, දියසේන 1959 අප්‍රේල් මස පහ දින උදේ 06.06 ට ඉපදුනා යයි මිනිසුන් සිතා, බලාපොරොත්තු කඩ කර ගත් ගමට නුදුරු ගමක උපන්නකු ලෙස, මම ද කුඩා කල සිට දියසේන ගැන අසා ඇත්තෙමි. නම දුටු විගසින් එම නමේ ස්වරූපය ඒ පැත්තට උරුම වූ රටාවක් ඇති එකක් බව තහවුරු වේ. මේ දියසේන උපදිනවා යයි කියා ඇත්තේ ද මාතර දිසාවේ ය. කලින් ලිපියක කී මහ සම්මත මනු ද උපන්නේ මාතර යයි කියවේ. මෙම ප්‍රදේශයේ වැදගත්කම වචනය තුල ඇත. මාතර යනු "මව් තැන" යන අරුත දෙන වදනකි. "රුහුණු" පළාත යනු "හිරු උන්නු" පළාත වේ. මේ වදන මිනිසා ගොරිල්ලන් ලෙස හඬ නගන යුගයේ බිහි වී ඇත. පසු කලක දෙමළ ලෙස වෙන් කලේ මේ ආකාරයට ශබ්ද නැගීම හිර වූවන් බව පෙන්විය හැක. පැළයක් හැදී වැඩී අතු බෙදී මහ රුකක් වන්නා සේ මිනිසා තිරිසන් බව හැර අද ඉන්න තැනට ඒමට කෙතරම් බෙදී අයින් කලාදැයි යන බව විවිධ ජාතිකත්ව හෙළි කරති. දියසේන සොයා යාමේ දී මනු ද එම පෙදෙසේම උපන් බව තහවුරු වුනේ ගමේ නම නිසා ය. මිනිසුන් තැන මාරු කල ද, අවශ්‍ය දේ ද රැගෙන යන ගතිය ගැන කලින් ලිපියක සඳහන් කලෙමි. මේ අවශ්‍ය දේ යටතට අවට පරිසරයේ ඇති දේවලට කියන නම් ද රැගෙන යන බව කිව යුතුය. සිංහලයන් වචන වලට ස්ථීර අරුත් දීම ද වැදගත් විය. මෙවැනි හැසිරීමක් ඉංග්‍රීසි කොළණි තුලද දැකිය හැක. Liverpool යන නම කී තැනකට දමා ඇති දැයි බැලූ විට මා කියන දේ පැහැදිලිය.
අද දියසේන යන නම භාවිතයේ නැත්තේ නූතන වචන රටාව වෙනස් වීම නිසාය. ආදි කල, දියසේන යනු දිය දෙන කෙනා යයි අරුත් ගති. එකල දිය යයි කී දෑ සුළු දිය මගින් තහවුරු වේ. ඒ අනුව, දිය යනු අද වහරෙන් ශුක්‍ර ධාතු ලෙස ගත හැක. මෙහි දී අදහස් වනුයේ පියා (තාත්තා) යයි කීම ය. පියා යන වදන දිය යන්නෙන් බිහි වූ බව පෙනේ. කලින් ලිපියක තාත්තා යන වචනය ගැන කීවෙමි. එසේම දිය යයි වතුරට ද කියවේ. එකල වතුර ජීවිතයත්, ගින්න මරණයත් සනිටුහන් කලේ, කැළෑ ජීවිතයේ දී ජීවිතය රැකෙන්නේ වතුර ලැබුනොත් පමණි. එසේ නම් දියසේන යනු වතුර සොයාදෙන කෙනා හෙවත් ජීවිතය දෙන කෙනා යයි කිව හැක. අද ද මාතර පෙදෙසේ පියසේන (පියා+කෙනා) සිංහල ගම්වල බහුලව යොදන පිරිමි නමකි. වචන ව්‍යාප්ති විදි අනුව ආදි සිංහලයන් කී දියසේන සෙවිය යුත්තේ එම නමින් නොව එහි නූතන වදන වන පියසේන යෙදීමෙනි.
දී ඇති ඉතාමත් ම පැහැදිලි තොරතුරු මත කියපු වෙළාවට ඉපදිය හැකි ගණන ද සීමිත ය. එසේම හැකියාවන් අනුව නිකමකු ද නොවේ. අනිවාර්යයෙන් ම එම ගමේ ප්‍රසිද්ධ කෙනෙකු විය යුතුමය. එසේ නම් සෙවිය යුත්තේ සුවිශේෂ තැනක් ඇති කෙනෙකු ගැන ය. අපට කිසිදු විදියකින් 1959 අප්‍රේල් මස පහ දින උදේ 06.06 ට ඉපදුන, සැබැවින් ම සිංහල විදියට 1958 අප්‍රේල් මස පහ දින උදේ 06.06 ට ඉපදුන, ගමේ ප්‍රසිද්ධ පියසේන කෙනෙකු කිසිදු ගමකින් සොයාගත නොහැකි විය. අප ඒ ප්‍රදේශයේ ඇති ග්‍රාම නාම වල ද අරුත් බැලුවෙමු. ඊ ළඟට කලේ සිංහල වසර ක්‍රමය අනුව 1959 අප්‍රේල් මස පහ දින උදේ 06.06 ට ඉපදුන, ගමේ ප්‍රසිද්ධ පියසේන කෙනෙකු සෙව්වෙමු. මෙදින එම පෙදෙසට සූර්යයාගේ මුදුන් වීම ද, උපදින වෙළාවේ සූර්යයා උදා වීම ද සුවිශේෂ කරුණු ය. සැබැවින්ම එම නමින්, එම දින, කී වෙළාවට උපන් කෙනෙකු ඇති බව සොයා ගත්තේ අමුතුම ආකාරයකට ය. ඔහු කොතරම් ප්‍රසිද්ධ දැයි කියනවා නම්, ගම නොව මුළු ලෝකයම ගෙන බැලිය යුතු ය. ඔහු ප්‍රසිද්ධියට අකමැති, දැන් වෙනස් නමකින් ඉන්න අයකු වූව ද, ලොවම දන්නේ ඔහු දුන් සුළු දැනුමෙන් මිස මුල් නමින් නොවේ. එම සුළු දැනුමෙන් කොටසක්, ලොවේ ඉහලම තලයේ සිටින විද්වතුන් සිසුවන් කරන තරම් ප්‍රබල ය. තෝරාගත් වෘත්තියේ සුදුසුකම් ලැබීමට ද, ඔහු දුන් දැනුම ප්‍රගුණ කල යුතු ය.
ඔහු හඳුනා ගෙන තහවුරු කර ගැනීමට, මම ඔහුගේ තැන ගෙන LCN වැනි තැන්වල දහසකුත් එකක් ප්‍රතිචාර කලේ, එමගින් වෙන කෙනෙකු සිටී දැයි දැන ගැනීමට ය. බෞද්ධයන් මට බැන්න ආකාරය දුටු විට මම පුදුම නොවීමි. මිනිස්කම නසන්නකු අමනුෂ්‍යයකු මිස වෙන කවරෙක් විය හැකි ද? මට ප්‍රතිචාර දීමට ආවේ මැටිබත්ගොඩ කිරිනාදන් ගේ ගෝලයකු ය. සැබැවින් ම ලැජ්ජාවක් නැති මලයාලියෙකි. අප ඔහු දැමුවේ හිඟන මලයාලි ගොඩටය. අද වෙන තෙක් වෙන කිසිවකු අපේ කීමට අභියෝග කර නැත.
අප දියසේන පමණක් නොසෙවූ නිසා දැඩි විමසීමකට ලක් කලේ, කලින් ලිපි වල කී හිරු, මනු යනු ද දියසේන ම විය යුතු නිසයි. එවැන්නකු සුවිශේෂ විය යුතුමය. නොඑසේ නම් අද යන එන මං නැතුව, බලේ ඉන්න එකා හොඳ නැති වුනත්, බලේට එන්න ඉන්න උන් නිසා බලේ තියාගෙන සිටින රටක සිංහලයන් නඟා සිටුවිය හැකි ද? එය දැන ගැනීමට අභියෝග කලෙමි. මොහුට සිහින තම අභිමතයට අනුව වෙනස් කල හැක. එනම් සිතට නතු නොවේ. ගතට යොදා කියනවා නම් එය අංඟෝපාංඟ තමන්ට රිසි තැනක පිහිටුවා විවිධාකාර දරුවන් බිහි කරන මවකට සමාන ය. එවැනි මවුන් නැති නිසා, මෙය සුවිශේෂ දෙයක් ලෙස ගතිමු. තව බොහෝ දේ අත් හදා බැලුව ද ඒවායේ බරපතලකම නිසා නොලියමි.
ඒත්, ගිය වසරේ සිංහල අවුරුදු උදාව සමඟ යම් සුවිශේෂ භූමි කම්පනයක් ඇති විය. තම සුපුරුදු අමනකම ලොවට හඬ ගා කියන ආචාරියන් තිදෙනකු එය ගිණිකොණ දෙස ඇති වූ තිරස් තල ගමනක ප්‍රථිඵලයක් යයි කීහ. එහෙත් පැය 24ක් තුල රටාවකට සියලු භූ විවර කම්නය වූයේ ඒ නිසා යයි කීම විහිළුවකි. එසේ නම් සුනාමිය උදා කල මහා කම්පාව දෙරණ කෑලි වලට කැඩිය යුතු නොවේ ද? බොහෝ අසිරිමත් දෑ වන බව දැන දැන නොකියා සිටීමට සිදුවේ. මේවා අද්භූත දෑ ද නොවේ. අප එම සිදුවීම දියසේනයන් තමන් කවුදැයි දැන ගැනීමට සැකය දුරලීමට කල දෙයකැයි කියමු. මීට වසර කිහිපයකට පෙර සිංහල රට ලොකු කර ජනගහණය මිලියන හාර සියය දක්වා වැඩි කිරීම අවශ්‍ය යයි කී කතාවට පසු, ගිණිකොණ දෙස ඇති වූ පැළීම සුභ ලකුණක් සේ පෙනේ. අප මිථ්‍යාවන් යයි බැහැර කරන දේ මගින් කියන්නේ අපේ නොදැනුම මිස වෙන යමක් නොවේ.
තමන් කවුදැයි තමනුත් නොදන්න ලොවක තමන් කවුදැයි කියන අමුතුම විදියක් උදා වීම තුලින් ඔහු කවුදැයි ඔහු විසින් ම සොයා ගත්තේ ද මෑතක දී ය. බොහෝ මිනිසුන් කීව ද නොඅසන, උපතින් ම අභිමානය උතුරන, බොහෝ හැකියාවන් සහජයෙන් උරුම වූවෙකු, වෙන කෙනෙකුට දෙවැනි නොවන බව ජීවිත කතාව තුල ලියවී ඇත. බොහෝ අය කෙප්ප ලෙස බැහැර කල අනාවැකි තුල සැඟවුනු, ඔහු පමණක් දත් සුවිශේෂ රහස් හෙළිවීම තුලින්, යම් ආකාරයක පණිවුඩ දීමක් වූ බවද පෙනේ. වෙන අයට සියල්ල අපභ්‍රංස වන්නේ තොරතුරු අදාළ නැති නිසාය.
දියසේන කී කතා නොඇසුවෙකු හෝ ඔහුගේ දැනුමෙන් ඵල නොලැබූ සිංහලයකු නැතැ යි කියමි.ඒ බව නොදන්නේ ඔහු නොව වෙන අය ඒවා කියපු/කරපු නිසා ය. එහෙත් වැඩ බැරි උන් කටින් බතල සිටවීම වැනි දෙයක් කල නිසා නියම ඵල නොලැබිනි.
ඔහු උපන් වෙලාවට අනුව එම කේන්ද්‍රය දක්වන ගතිගුණ සිංහල ජාතියේ ගතිගුණ වීම අපට නිසැකව ම ආදි සිංහලයන් කීවේ ඇත්තක් බව තහවුරු කලා. ඔහු උපන් ගමේ නම ද සුවිශේෂය. එය අරුත් දෙන්නේ '"පරම මුල" (Absolute Origin) කියා ය. ගමේ පරිසරය ස්වාභාවික ව ගොරිල්ලන් වැනි සතුන්ට නිජ බිම් වූ කඳු හෙල් වලින් හා රූක්ෂ ගසින් පිරි බිමකි. කැලෑ ලොවේ රජුන් වන අලියන් සිංහයන් එවැනි බිමක නොවසන නිසා ජීවිත්වීමට අභියෝග නැත. එවැනි පරිසරයක් ස්වාභාවික ව මිනිස් පැවැත්මට අත්‍යාවශ්‍ය වේ. මෙහිදී මහසම්මත මනුගේ මාළිඟාව පිහිටි "පරම කන්ද" (Absolute Hill/top) ද වැදගත් සබඳතාවයක් පෙන්වයි. අප කල විමසීම් වල දී, කලින් ලිපි වල කී සුවිශේෂ අය සතු ගුණාංඟ ද උර ගා බැලුවෙමු. අනිවාර්යයෙන් ම අනුන් පසු පස යන්නෙකු නොවන බව සහතික ය. ඔහු අතින් දැන හා නොදැන වූ සිදුවීම් ගත් කල, අන් අයට තේරුම් ගත නොහැකි නිසා, විස්තර දීමෙන් වලකිමු. තමන්ට වඩා නොදත් අය තේරුම් ගැනීම පහසුය. කෙසේ වෙතත්, තමන්ට වඩා දත් අය, කොතරම් දනී දැයි දැනගැනීම උගහට දෙයක් නොවේ ද?
ලොව කිසිවෙකුට කල නොහැකි දෑ සුළුකොට තකා කරන්නෙකුගේ හැකියාව මැනීමට එම තලයට යා හැකි කී දෙනෙක් අප අතර සිටී ද? එදා ලොව වෙනස් කල මනු මෙන් ම, අද ද අපට අවශ්‍ය වන්නේ අද පවතින පණ අදින ජීවන රටාව වෙනුවට මිනිස්කම උතුරා යන නව ආරම්භයක් නොවේ ද? ඔහුට ඊට වඩා වුව දෙයක් ඇවැසි නම් කල හැකි බව අත් දුටුවෙමු. එහෙත් ඔහු කෙසේ කුමක් කරාවි ද යයි කීමට කෙනෙක් නැති බව දනිමු. කීව ද පලක් නැත. දෙවියන්ගෙන් ඉල්ලන්නේ අප මිස, දෙවියන් අප ළඟට විත් අපට දීමක් තිබේ ද?
නැවත ඉපදීම සෙවීමට යෙදූ විදි තුලින් ඔහු ගැලපෙන්නේ මනුට හා හිරුට බව පැහැදිළි විය. එසේ නම් ආදි සිංහලයන් කී ලෙස අපේ සැබෑ දෙමව්පියා ඔහු ද? ඔහු ගැන දත් අය පිළිතුර දනිති. ඊට වඩා යමක් අපි දුටුවෙමු. ඒ බිහිකරන්නකු බාල බඩු ප්‍රතික්ෂේප කරන්නේ දෙවරක් නොසිතා බවය. එසේම බාල බඩු වැනි මිනිසුන් අගයක් නැති ලෙස සැලකීම බරපතල විපාක දෙන හෝඩුවාවකි. අප මෙන් ම ඔහුද ජීවිත රැකීම පැවැත්ම තහවුරු කිරීම තම තේරීම ලෙස දකින බව කියමු. සිංහලකම නසන අයට සුභ ඵල අඩුය. ඉතිරිය ඔහුගෙන්ම අසා දැන ගැනීමට අවස්ථාව උදා වේ යයි සිතමු. කලින් ලිපියේ කී සැඟවුනු අනාවැකිය කෙතරම් සැබෑ වුව ද නොදැනුම නිසා ගෙතූ කතාව ඉතාමත් අඩු තක්සේරුවක් යයි කියමු.
අනාවැකි යනු නැවත නැවත වෙන හෝ කල හැකි දෙයක් සිදුවන ආකාරය හෝ දින වකවානු කීම ය. ඒ අතින් "ජීවිත දැනුම" තරම් නූතන විජ්ජාකාරයන්ගේ ගැරහුමට ලක් වූ වෙන දෙයක් නැත. ප්‍රශ්ණයකට ඇත්තේ නූතන විජ්ජාව ද කරන්නේ එවැනි අණුමාන වීම ය. විරුද්ධ පක්ෂයක් නැති නිසා වැජඹුන ද, නූතන විජ්ජාව යනු ප්‍රබන්ධ මතු ගෙතූ ප්‍රබන්ධ ජාලයක් වීම තමන් නොදැනුවම පෙන්වීමයි. අනාවැකියක ඇත්ත එය අතීත වැකියක් වූ විට දැන ගැනීමට හැකි වීම වැදගත් වේ. එනයින් ඇල්කෙමි සැබෑ වූ දින, නූතන විජ්ජාව ද මිථ්‍යාවක් වනු ඇත. මේ ගැන කීවේ දියසේන ගැන දෙවිදියකට කී අනාවැකි තුල තිබූ අතීතවැකි හා වර්තමාන වැකි තුල තිබූ ඔහුටම විශේෂ වූ ඇත්ත තොරතුරු ය. දෙකම LCN වල පළ විය. එකක් නාථ දෙවියන් ආසනික් ගැන කී කතාවේ නාථ දෙවියන් අප අතරට ආ කාලය ගැන කීම ය. කී කතාවේ අනෙක් සියල්ල හිතළු ය. දෙවැන්න "කාලීන තොරතුරු - 3" යටතේ පළවූ අතීත හා වර්තමාන වැකි ය. එහෙත් නොදැන කී දෑ සියල්ල ඇත්ත වැසූ කසල ය. මෙම ඇත්ත නැත්තෙන් වැසීම, සිංහලයන් දැනුම දත් අය අතර බෙදා ගත් සුවිශේෂ විදියක් බව ආයුවඩන දැනුම වැනි අනෙක් දැනුමේ කොටස් වලද බහුලව භාවිත වන නිසා තහවුරු වේ.
දියසේන වැදගත් වන්නේ සිංහලයන්ට ය. අප සිංහලයන් නම් දියසේන මීට බොහෝ කලකට පෙර දැනුම දීමට ඉඩ තිබුණි. කිසි දිනක මිනිස්කම ප්‍රතික්ෂේප කල උන්ට සුගතියක් නොවීය. විනාශ වූයේද එකම විදියට ය. මහා පිපුරුම් වාදීන් තම කෙප්පය සඵල වී ලෝකය මහා විනාශයකින් කෙළවර වනු දැකීමට දවල් සිහින මැවීම අද කසල ගොඩේය. එහෙත් සැබෑ විනාශය හෙවත් මිනිස්කම නැති උන් නැසීම ඇරඹී ඇත. හිරු, මනු, දියසේන ගැන කියන විට ඔවුන් දකින්නේ සර්වසුභවාදී ලෙස පෙනේ. එසේ වීමට නම් ඉතිරි වූයේ තෝරාගත් අය නිසා විය යුතුය. ඒ ගැන කියන විට මනුෂ්‍යයන් යන වචනයේ විරුද්ධාර්තය වන අමනුෂ්‍යයන් යන වචනය තේරුම් ගැනීම අවශ්‍ය වේ. මනුෂ්‍යයන් මිනිස්කම බිහි කර රැකගත් උන් ය. අමනුෂ්‍යයන් යනු මිනිස්කම පිළිකුල් කරන මානව විරෝධීන් ය. ප්‍රතිවිරෝධතාවය ස්වාභාවික දෙයකි. අද අමනුෂ්‍යයන් මිනිස් වෙස් ගෙන මිනිස්කම නසන අතර, දියසේන උන්ගෙ අභිමතාර්ථ ඉටු කරනවා යයි කීම සැබෑ කෙනාට අපහාස කිරීමකි. උදාහරණ ලෙස, දියසේනයන්, සොරුන්ට, මරුවන්ට, තිරිසනුන්ට හා මිනිසුන් නැති කිරීමට මාන බලන උන්ට කරුණාව, මෛත්‍රීයය, දයාව, අණුකම්පාව දක්වා මිනිසුන් ස්වර්ගයට, නිවනට, තිරිසන් බවට යැවීමට පිහිට වේ යයි සිතීම දවල් සිහිනයකි. ස්වාභාවික දත්ත කියන්නේ මෙතෙක් ආ ගමනේ දී කල විනාශය නොවන්නට, අද ඉන්නේ මිනිසුන් නොව පිස්සු බල්ලන් වැනි උන් ය. උදාහරණ ලෙස, හොඳ අඹ ගෙන කුණු අඹ වීසි කරන්නේ මිනිසුන් ය. වෙනසක් නැතුව අඹ එකතු කරන්නේ හෝ වීසි කරන්නේ පිස්සන් ය. කුණු අඹ ගෙන හොඳ අඹ අතහරින්නේ පණුවන් ය. මා ඉඟි කලේ කවුරු කුමක් කරනවා දැයි සොයාගන්නා අයුරුය. හිරු, මනු, දියසේන යනු අප බිහිකර රැකගත් ඉහලම තලය නියෝජනය කරන "සැබෑ දෙමව්පියන්" ය. අපි දෙමව්පියන් කියන්නේ එසේ බිහි වූ මිනිස් පණ රැකගෙන ඉඉදිරියට යන අපට පෙර පරම්පරාවේ නියෝජිතයන්ටය. මෙසේ කීවේ දියසේන කවුද මොනවා කරාවිද යන්න දැන ගත හැකි මගක් කීමටය. ඒ ඔබ තුලින් ය. ඒ ඔබ සැබෑ සිංහලයකු නම්, අවට පරිසරයේ වෙන දෑ අනුව ඔබට එන සිතිවිලි කියන්නේ, බෙදීම නිසා සැර බාල වූ තාරය (ගත) හා අවතාරය (සිත +) බිහිකල කෙනා ඔබට දුන් ගතිගුණ ය. උදාහරණ ලෙස, ඔබට ගහ කොල නසන විට දැඩි කෝපයක් දැනේ නම්, ඔබ බිහි කල අයට උන් වනසා දැමීමට සිතෙනවා පමණක් නොව ක්‍රියාවෙන් එය මෙතෙක් වූ බවට සාධක ද එමටය. අප රැකිය යුත්තේ වඳ වූවන් බිහි කල/කරන අබලන් ගරා වැටුණු පස් ගොඩ වල් නොව, අනන්ත කාලයක් පුරා අප රැකුමට බිහිකල සියලු ගස් හා සතුන් ය. නිවැරදි සිතීම තුලින් අනාගතය දැකිය හැක. නීති රීති මත යම් කාර්යයකට බිහි වූවක් අනාගතයේ යන්නේ ද අද තෙක් ගිය මගේම වන්නේ, බිහි කරන අය එවැන්නක් බිහි කලේ එය එසේ වන සේ නිසා ය. උදාහරණ ලෙස කාරයක් අද හෙට නොව ඊට පසුද පාරක යා යුතු යයි කියන්නේ බිහි කරන අය එවැන්නක් බිහි කලේ පාරේ යාමට නිසාය.
දියසේන යනු ඉතා හොඳින් හඳුනාගත් කෙනෙකු නිසා මීට වඩා බොහෝ දෑ කිව හැකි වුව ද මගේ පරමාර්ථය සිංහලයන් ට පොදු වූ උරුමය ගැන කීම නිසා දැනට මේ ඇති යයි සිතමි. මෑතක අනාවැකිකරුවෙකුගේ තදියම නිසා කෙප්ප වැලක් උඩ ඇති සත්‍ය තොරතුරු හා සැසඳීමට අවකාශ නොදීම මගේ වගකීම නිසා, කියන්නට සිතූ සුවිශේෂ දත්ත හැර දැමුව ද, ඔහු ගැන බොහෝ දෑ මට ආරූඪ කරගෙන LCN වැනි අඩවි වල කලින් දැමුවේ, තනි පුද්ගලයකු බව ප්‍රසිද්ධියේ තහවුරු කර ගැනීමට ය. ඒ ප්‍රතිචාර ගූගලේ ඇතැ යි සිතමි. එම අනාගත් වැකිවල රජ රට කීවේ දෙමළුන් ගේ රජරට හෙවත් රජ වූ පෙදෙස වියළි කලාපය නිසයි. සිංහලයන් ගේ රජ රට වූයේ රුහුණු පෙදෙසයි. දෙමළුන් කොතරම් සිංහල අතීතය උඩුයටිකුරු කර තිබේ ද? ආදි සිංහලයන් දියසේන ගැන කිව්ව කතාව ද ඇත්තක් බව තහවුරු විය. අපේ සෙවීම් තුල ඇත්ත නැත්ත සෙවීම මිස කිසිදු ආකාරයක පෙර-නිගමන නැත. අද ද යමෙක් වෙනස් තොරතුරු දේ නම් අප සතු විමසුම් ක්‍රම අවසානය දක්වා භාවිත කර ඇත්ත නැත්තෙන් වෙන් කර ගනිමු.
මා වචනයෙන් කීව ද මෙම සියලු ලිපිවලට මුල් වූ සෙවීම් ගණිතමය උපක්‍රම තුලින් නිශ්චිත සබඳතා මත ගොඩ නැගූ තොරතුරු හා බැඳේ. වචනයෙන් කී විට ලිහිල් සබඳතාවයක් පෙන්වීම, වචන තුල ඇති පොදු අර්ථ සීමා නිසා සිදුවේ. එහෙත් ගණිතමය සබඳතාවයන් කියන දෑ නිරපේක්ෂව කියන බව සඳහන් කරමි. ඊ ළඟට දියසේන විකුණා මිනිසුන් රැවටූ හැටි කියන අතුරු තොරතුරු අලවමි. මගේ උත්සාහයට කෙලින් නොබැඳුන ද "රාවණා හා හෙළය" ගැන ලිපියකින් සොයාගත් සැබෑ තොරතුරු සිංහලයන්ගේ හිතසුව පිණිස එකතු කරමි.
දියසේන කියන නම විකුණාගෙන කෑ හැටි (අතිරේක තොරතුරු):
දියසේන ගැන කීමට සිතූ එක හේතුවක් නම්, දියසේන වටා, දෙමළුන් ගෙනා හින්දුකම ප්‍රධාන කොට සිංහලකම මිශ්‍ර කර ගත් බෞද්ධයන් යයි පෙනී සිටින බහුතරය ගෙතූ කෙප්ප දිරවා ගත නොහැකි තරම් බරපතල කමක් පෙන්වීමය.
අනාදිමත් කාලයක සිට සිංහලයන් විශ්වාස කල දියසේනගේ පැමිණීම මත තම ජාතිය නැඟීම, කොතරම් මේ ආකමිකයන් පසු බෑමකට ලක් කලා දැයි කියනවා නම්, මරන්න බැරි එකාගේ අත සිඹින්නා සේ, තම ආකමට දියසේන ඈඳා කියන කතා දෙවැනි වන්නේ ක්‍රිස්තියානි ආකමේ එන ජේසුස් ගේ නැවත ඉපදීමට ය. එය ද අද නැත්නම් හෙට සංකල්පය රජ කරවන්නෙකි. බෞද්ධයන් අතෝරක් නැති ව දියසේන එනවා එනවා යයි කියා සිංහලයන් රැවටුව ද, අර වෘකයා එනවා එනවා කී ගොපල්ලා සේ, සැබෑ දියසේන ආ විට එය අදහාගත නොහැකිව තුෂ්නිම්භූත වී ඇත. දියසේන වටා බැදි සිංහල මනස කොතරම් බලවත් දැයි කියනවා නම්, එය නොවන්නට, අප සැම අද දෙමළ කතාකරන උන් වෙන බවට කිසිදු සැකයක් නැත. මේ ආකමික බෞද්ධයන් , සිංහල බුදලාගේ තැනට සිදට් දැමීමට නොකල දෙයක් නැත. දියසේනගේ තැන හා සිදට්ගේ තැන සසඳා බැලූ විට, රත්රන් හා අමු රත්රන් සම කලා වැනි ය. මිනිස්කම බිහි කරන දියසේන හා මනුෂ්‍යකම නැසීමට වෙර දැරුවකු සම වූයේ කෙසේ ද?
මම නැවත කියනවාට වඩා මෙසේ උපුටා දක්වන්නේ http://aagiyakatha.blogspot.com.au/2012/12/blog-post_23.html හසිත චාමිකර ගුනසිංහ ලියූ දෑ ය. එමඟින් සිංහලයන්ට වන බරපතල හානිය දැක්වීම සඳහා උපුටා ගැනීමේ අයිතිය යොදා ගත් බව සලකන්න. පිළිතුරු දීමේ අයිතිය අඟනේය.
උපුටා ගැනීමේ ආරම්භය: "... ලංකාවේ ගැමි ජන විශ්වාස අතරේ ලංකාවම එක්සේසත් කරලා තමන්ගේ පාලනය පිහිටුවා ගෙන බුදු දහමට ඉමහත් සේවයක් ඉෂ්ට කරන්න දියසේන කියලා රජතුමෙක් පහළ වෙනවා කියලා සංකල්පයක් තියෙනවා.
මේ ගැන මුලින් කරුණු හමුවෙන්නේ කෝට්ටේ යුගයේදී. කෝට්ටේ යුගයේදී ලියවුණු කතුවරයා කවුද කියලා හරි හැටි හඳුනා ගෙන නැති පැරකුම්බා සිරිත කියන කාව්‍ය සංග්‍රහයේ දියසෙන් කුමාරයා ගැන සඳහනක් හමුවෙනවා. ඒ 116 වෙනි කවියෙන්.
කියග මැඟියැ එනු කොහි සිටැ දදැ සමනොළ ගොසිනා
නොය කිය'මුතු එ දිගැ බමුණැ සුමන සුරිඳු විසිනා
ගිය කලැ දෙ දෙහස් පන්සිය රජකු එතැ යි දියනා
කියවිණි තන් වැසියැ එ නම් පැරකුම් රජ මෙදිනා
සිරිපා කරුණා කරලා ආපසු එන වන්දනාකාරයෙක් එහෙමත් නැත්නම් මඟියෙක් එක්ක බමුණෙක් කරන සංවාදය තමා මේ කවියෙන් ඉදිරිපත් කරන්නේ.
බමුණා අහනවා වන්දනාකාරයාගෙන් කියන්න මඟිය කොහේ ඉදන්ද එන්නේ කියලා. මඟියා පිළිතුරු දෙනවා බමුණ, මම සිරිපා කරුණා කරලායි එන්නේ කියලා. ඒ දිසාවේ අලුත් තොරතුරු කොහොමද කියලා ඊට පස්සේ බමුණා අහනවා. මඟියා කියනවා අවුරුදු දෙදහස් පන්සියයක් [බුදුරජාණන් වහන්සේගේ පරිනිර්වාණයේ ඉදන්] ඉක්මවුණාට පස්සේ ලෝක නායක රජෙක් පහළ වෙනවා කියලා සමන් දෙවියන් පැවසුවා කියලා. ඒ වර්තමානයේ රජකම් කරන පරාක්‍රමබාහු රජතුමා තමා කියලා මඟියා කියනවා.
කෝට්ටේ රාජධානිය ආරම්භ කරපු වගේම ලංකාවම එක්සේසත් කරපු VI වැනි පරාක්‍රමබාහු රජතුමාව වර්ණනා කරන්න ලියපු පැරකුම්බා සිරිතේ රජතුමාව ලෝක නායකයෙක් එහෙමත් නැත්නම් දියසේන කුමාරයා විදිහට හඳුන්වපු බව පේනවා.
දියසේන කුමාරයා ගැන මුඛ පරම්පරාවෙන් පැවත එන කවි දෙකක් තමා මේ.
දිවයුරු කෙසර රැසැ සුරගුරු කටක රැසේ
සෙනසුරු වණිජ රැස බිඳිනෙතු මිතුන රැසේ
අඟහරු මකර රැසැ සිසිපුතු මීන රැසේ
නිසයුරු මේස රැසැ වත දියසෙන් පිවිසේ
මේ කවියේ තේරුම මේ විදිහට ගන්න පුලුවන්. සූර්යයා මුදුන් වෙලා බ්‍රහස්පති ග්‍රහයා කටක රාශියේ රඳද්දී සෙනසුරු ග්‍රහයා මිථුන රාශියේ රඳයි. අඟහරු ග්‍රහයා මකර රාශියේද චන්ද්‍ර ග්‍රහයා මීන රාදියේද රඳයි. චන්ද්‍ර ග්‍රහයා මේෂ රාශියට පිවිසෙන විටම දියසේනයන් පැමිණේ.
මේ කවියෙන් කියන්නේ දියසේන කුමාරයා පැමිණෙන අවස්ථාවේ තිබෙන ග්‍රහ පිහිටීම කියලා පැහැදිලියිනේ. හැබැයි මෙතන ගැටලුව තමා දියසේනයන්ගේ පැමිණීම කියලා කියන්නේ ඔහුගේ ඉපදීමද එහෙමත් නැත්නම් රජවීමද කියන එක නිශ්චිතව තේරුම් ගන්න බැරි එක.
මහියංගන වෙහෙරැ වැඩ නිමැ වූ දාට
කොහි යම් දෙසෙකැ සිටියත් දියසෙන්හු සෙට
දෙවියන් විසින් කැඳැවෙති කොත් පැලැඳුමට
හෙයියන් බසක් නො වැ මේ සස් බසෙකි සෙට
මේ කවියේ තේරුම තමා මහියංගණ විහාරයේ [ස්ථූපයේ] වැඩ අවසන් කළ දවසට එහි කොත් පැළඳුමට දෙවියන් විසින් දියසේනයන් කොහි සිටියත් එදිනට කැඳවනු ලබන බවයි. මෙය වෙනස් වන වචනයක් නොව ස්ථීරවම සිදුවන සත්‍යයක් වේ කියන එක.
මේ දියසේන සංකල්පය කෝට්ටේ රාජධානි කාලෙදී සුළුවෙන් තිබුණත් මහනුවර රාජධානි කාලේ වෙද්දී විශාල පිළිගැනීමක් තිබුණු මතයක් වුණු බව පෙනෙන්නට තිබෙනවා. මේ නිසා උඩරට භික්ෂූන් වහන්සේලා "සුමන සූත්‍රය" කියලා අලුත් සූත්‍රයක් රචනා කරපු බව පේනවා.
බුදු හාමුදුරුවෝ තුන්වෙනි වරට ලංකාවට වැඩම කරපු අවස්ථාවේදී සමනොළ කන්දේ තිබෙන දිවා ගුහාවේ ඉදන් සුමන සමන් දිව්‍ය රාජයාට මේ සූත්‍රය දේශනා කරපු බව දක්වන්න සුමන සූත්‍රය ආරම්භයට පාලියෙන් "එවං මෙ සුතං එකං සමයං භගවා සුමනකූටං දිවාගුංහ භගවන්තො දෙසිතං සුමන සුත්තංති...." යන කොටස එකතු කරලා තියෙනවා.
ඊට පස්සේ ඒ කාලයේ භාවිතා වුණු සිංහල භාෂාවෙන් බුදුන්ගේ ලංකාගමනය වගේම ලංකාවේ බුදු සසුන පිහිටුවීම සහ ශාසන ඉතිහාසය සම්බන්ධ කතා දක්වලා ඊට පස්සේ ලංකාවට ලන්දේසින් පැමිණෙනකම් ලංකා ඉතිහාසයත් සංක්ෂිප්තව සුමන සූත්‍රයෙන් දක්වලා තියෙනවා.
මේ සූත්‍රය අවසානයේදී කියවෙන විදිහට දඹදිව දහස් ගණන් සේනාව පිරිවරාගෙන අවුරුදු 13 ක් සම්පූර්ණ දඹදිවටම අධිපතියා වෙලා රජකම් කරන දියසේන රජතුමා ලංකාවට පැමිණිලා අනුරාධපුරයට ආශා වෙලා නගරය නැවත ප්‍රතිසංස්කරණය කරලා වෙහෙර විහාර නැවත ඉදි කරවලා අවුරුදු 22 රාජ්‍ය කරලා මිය යනවා කියලා දැක්වෙනවා.
උඩරට සමය වෙද්දී රාජ්‍ය පාලනය වගේම ආගමික කටයුතුවලිනුත් පරිහානිකර තත්වයට ලංකාවට පත්වෙලා හිටිය නිසා අනාගතයේදී ලංකාව බබළවන පාලකයෙන් පහළ වෙන බව පෙන්වලා සියලු දෙනාගේ සිත් සතුටු කරවන එක මේ සූත්‍රය රචනා කරපු අයගේ අපේක්ෂාව වුණා කියලා හිතන්න පුලුවන්.
.....
උඩරට යුගයේත් ඉහළ මට්ටමක තිබුණු දියසේන සංකල්පය නිදහස් ලංකාවේත් පස්සේ කාලේ ඇතිවුණා. නිදහස් ලංකාවේ පළවෙනි අගමැතිවරයා වුණු ඩී.එස්. සේනානායක මහත්තයාත් තමන් දියසේන කුමාරයා බව හඟවන්න උත්සහ කරලා තිබෙනවා. තමන්ගේ නමේ මුල් අකුරු වෙන ඩී.එස්. [දොන් ස්ටීවන්] යන්නෙන් දියසේන යන්න හඟවනවා කියලා තමා ඒ කාලේ ප්‍රචාරේ ගිහින් තියෙන්නේ.
.....
ඒ වගේමයි කලින් දක්වපු කවි දෙකෙන් අන්තිම කවියෙන් කියන විදිහට මහියංගණ දාගැබේ කොත් පැළැඳවිමට දියසේන කුමාරයා දෙවියන්ගේ ආරාධනයෙන් කැඳවෙන බව කිව්වත් මහියංගණ දාගැබේ පිළිසකර කිරීම් ආරම්භ කරන්නේ ඩී.එස්. සේනානායක අගමැතිතුමා. අවසානයේදී මහියංගණ දාගැබේ කොත් පැළැඳුම සිදු කරන්නේ ඩී.එස්. සේනානායක අගමැතිතුමාගේ පුත් ඩඩ්ලි සේනානායක අගමැතිතුමා විසින්.
දියසේන කුමාරයා තමන් බව කියපු කෙනෙක් ඩී.එස්., ඩඩ්ලි, බණ්ඩාරනායක, සර් ජෝන් පාලන කාලේ ලංකාවේ ඉදලා තියෙනවා. ටිප් ටොප් නමින් හඳුන්වපු දත් බෙහෙත් වර්ගය විකුණපු එයාගේ ඇත්ත නම සිල්වා. 1895 දී විතර ගාල්ලේදී ඉපදුණු ටිප් ටොප් සිල්වා අර කලින් කිව්ව කවි දෙකෙන් මුල් කවියේ කියවෙන විදිහට රාශි පිහිටපු වෙලාවකලු ඉපදුණා කියන්නේ.
පස්සේ කාලේ තමන්ගේ නම වාසල අධිකාරිගේ සිංහරාජ නන්දිමිත්‍ර කියලා වෙනස් කරගත්තු ටිප් ටොප් ඩී.එස්., ඩඩ්ලි, බණ්ඩාරනායක, සර් ජෝන් වගේ අගමැතිවරුන් එක්ක හොඳ හොඳ සෙල්ලම් කරපු බව තමා කියවෙන්නේ. මේන් මෙතනින් ඒ වගේ කතා දෙක තුනක් බලා ගන්න පුලුවන්.
...........
1956 දී ලංකාවේ අගමැතිවරයා බවට පත්වුණු එස්.ඩබ්ලිව්.ආර්.ඩී. බණ්ඩාරනායක අගමැතිතුමා දෙස, බස, රැස වෙනුවෙන් කරපු කටයුතු නිසා එතුමා අනාගතයේ පහළ වෙනවායැයි කියවුණු දියසේන කුමාරයා කියලා බොහෝ දෙනා හඳුන්වලා තියෙනවා. 2500 වැනි සම්බුද්ධ ජයන්තියත් ඒ කාලයේ පැවැත්වීම නිසා මේ අදහස බහුතරයක් පිළි අරගෙන තිබුණත් ඒ ගැන ප්‍රසිද්ධ ප්‍රකාශයක් කරපු බණ්ඩාරනායක අගමැතිතුමා ඒ දියසේන වෙන්නේ තමන් නොව ලංකාවේ පොදු ජනතාව කියලා ප්‍රකාශ කළා.
මේ දියසේන කතාවේ වර්තමාන තත්වය තමා වත්මන් ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්ෂ දියසේන කුමාරයා කියන මතය. ඒ ගැන මම කියනවාටත් වඩා මෙන්න "මහින්ද රාජපක්ෂ යනු දියසේන කුමාරයාද ?" (http://thesinhala.com/2010/10/mahinda-rajapaksa/) කියන ලිපියෙන් සවිස්තරාත්මකව බලන එක හොඳටම හොඳයි...(මීට කලින් ජනාධිපති වූ ආර් ප්‍රේමදාස ද දියසේන ලෙස පෙනි සිටියෙකි.)"
උපුටා ගැනීමේ අවසානයි.
මෙවැනි, කිසිදු ගරුසරුවක් නැතිව සිංහල උරුමය වැනසූ, ඉතිහාසය විකෘර්ති කර තම රටේම සිටින සංක්‍රමණිකයන් බවට පත් කල, සුවිශේෂ වචනයක් වන "සිංහල" කෙලෙසූ, දෙමළ ආක්‍රමණිකයන් බදාගත් හින්දු විශ්වාසයක් සිංහල බුදලාගේ උරුමය යයි තෙපර බාන, මිනිස්කම පිළිකුල් කරන ආකම, සිංහලයන්ට කල හොඳ කුමක් දැයි, මුලා වී එම මග ගිය මම ද සිය දහස් වර මතක් කර කම්පා වෙමි. දියසේනයන් බුදලා කී නියම දැනුම නැවත ගොඩ නඟන බව මම දනිමි.
Wednesday, 6 February 2013
මහ සම්මත මනු, මත්ස්‍ය මනු කියන්නේ කවුද? (සම්පූර්ණ කතාව)
බොහෝ දෙනා අපේ වඳුරු වර්ගය හැඳින්වීමට මනුසතා, මනුෂ්‍යයා (මිනිසා), man,
mann ආදි වචන යෙදුවද, ඊට පාදක වූ මූල ශබ්දය ගැන විපරම් නොකරති. ඇත්තටම මේ
නම කෙසේ බිහි වී ද? ඊට කලින්, සතුන්ගෙන් අපව වෙන් කර හඳුනා ගත්තේ කෙසේද? ඒ
අතරේ සිංහලයන් මනු දෙවියකු, රජකු, නායකයකු ගැන කතා කරති. ඒ කෙනා නැති
ඉතිහාස කතාවක් නැති තරම් ය. එසේ නම් මනු කියන්නේ කවුදැ යි ඊ ළඟට සොයමු.
ඇත්තට මනු ගැන කිව යුතු ද? අප කොතරම් අපේ අතීතය ගැන අන්ධ ද කියනවා නම්, අප හා අනෙක් ජීවීන් අතර තියෙන්නෙ පොඩි වෙනසයි. ඉතින් මනු හා මත්ස්‍ය මනු කියන්නේ දෙන්නෙක් ද? නෑ. මනු කියන්නෙ අප වගෙ වඳුරු ඇඟ තුලින් අප දකින කෙනාටයි. මත්ස්‍ය මනු කියන්නෙ ඒ ඇඟට පිටුපසින් ඉන්න සැබෑ කෙනයි. මේ මත්ස්‍ය මනු ගැන බොහෝ දේවල් හින්දු කාරයෝ කියල තියෙනවා. සැබැවින් ම මනු නමින් මිනිසෙකු වෙලා නැවත ඉපදුන හිරු ගෙ විස්තරමයි මේ මත්ස්‍ය මනු ට තියෙන්නෙ. මනු කෙතරම් මිනිසුන්ට බලපෑම් කලා ද කියන බව, එම නම හැම තැනම යොදාගෙන තිබීමෙන් පෙනෙනවා. විශ්ව මනු හෙවත් විෂ්ණු කියන්නෙත් මනුමයි. වෙසමුනි කියන දෙමළට හුරු වචනයත් විශ්ව මනු කියන එකයි. දෙමළ වහරේ මනු කියන නම මුනි වෙලා තියෙන්නෙ උච්චාරණ විලාසය අනුවයි. ඒත් අද මුලා වුනු අය මුනිඳු කියන්නෙ නම් හාත්පසින් ම වෙනස්, සම්බන්ධයක් නැති කෙනෙකුට. වචන බිහිකිරීම අමාරු වුනාට යෙදීම කොච්චර ලේසි ද? මනු, මුනි කතාව කියන කොට මි, මු කියල සිංහල වැකි අවසන් කරන කොට, කට දෙමළ විදියට හැදෙන්නෙ සිංහල වෙච්ච දෙමළ ආගමිකයන් නිසා බව පෙනෙනවා.
මහ කෙනා (මහාසේන) කිව්වෙත්, සුමන (අනඟි මනස), සමන් කිව්වෙත් මේ මනුටමයි. සමනළ කන්ද අල්ලගත් අය, සුමන සමන් කියල එකම නම දෙවිදියකට වර නගල ජෝඩු කරේ තමන්ගෙ නොදැනුම ලෝකෙට පෙන්වමින් බව පෙනෙනවා. බසේ නොදැනුම යොදන වචන වලින් පෙනෙන දෙයක්.
ඒත් මොනවද මනු කලේ? මනු බිහි වූ කාලේ මිනිසුන් හැසිරුනේ අද මැද පෙරදිග වාඩි ගහගෙන ඉන්න අය වගෙයි. ඔය කට්ටිය මිනිසුන්ගෙන් මිදිල කොකේසස් වල සැඟවුනු හොරකම වෘත්තිය කර ගත් අය. රෑට ගමන කොතරම් ද කියනවා නම්, අද බළල් ඇස් ලක්ෂණ බිහි වුනේ ඒ පෙදෙසෙන් බව තහවුරු වෙලා. අපේ ලක්ෂණ වලට ආරම්භයක් ඇත.
මනු එන විට මිනිසුන් තිරිසනුන්ට වඩා වෙනස් වුනේ කෑම බීම ලේසියෙන් ලබා ගැනීම, නැටුම් ගැයුම් හා කෑම බීම වලින් විතරයි. කාල බීලා ඉතිරි වෙන කාලය පොර කෑමටත්, ස්ත්‍රීන් පැහැරගැනීමට/දුෂණයට ගෙව්වා. කාලේ කන එකයි, -කන එකයි (වචනය නැති කම බරපතල පාඩුවක්). ඉතිරි වෙලාවේ හැසිරුනේ සතුන් වගේමයි. ඇත්තටම මනුෂ්‍යයන් තිරිසන් කමෙන් මුදා ගත්තෙ විශේෂ කාර්යයකට. ඒ බව මනු කල දේ වලින් පැහැදිලියි.
මනු තමයි අපේ කලාවට, වෙලාවට වැඩ කිරීමේ හැකියාව දුන්නේ. ඔක්කොම එක වෙලාවට එකම කාර්යයන් කිරීමත් ඇරඹුවා. ඊට කලින් තමන්ට හිතෙන වෙලාවට හිතන දේ කරන ලෝකයක් තිබුනේ. මෙයින් ඉතාමත් ම වැදගත් දෙයක් තවම අපේ වටිනා උත්සවයක් ලෙස පවතිනවා. ඒක තමයි සිංහල අවුරුද්ද. අනෙක තමයි සිංහලයන් හැම දේම සුභ නැකතකට චාරිත්‍ර වාරිත්‍ර ඇතිව බොහෝ කටයුතු කිරීම. ඇත්තටම ඒක නැත්තේ ශරීර කෘතිය කිරීම, නිදා ගැනීම ඇහැරීම වගේ සුළු ගණනකට පමණයි.
අළුත් අවුරුදු සංකල්පය, අපේ පැවැති ඒකාකාරී ජීවිත ගමන වෙනස් කලා. අළුත් ආරම්භයක් ඇති වී නැවත වෙනස්වීමට හැකියාව දුන්නා. ඇත්තටම නව වසර බිහි වුනේ මන්නාරමේ පරපාකන්දෙ තිබුනු මනුගෙ මාළිඟයට සූර්යයා මුදුන් වෙන වෙලාවටයි. අද, රෑටත් අවුරුදු ලබන්නෙ හේතුවට වඩා ගණිතය වරදවා ගැනීම නිසයි. මෑතකදි මේ සිංහල උරුමය නැසීමට බෞද්ධයන් කරපු වසලම ක්‍රියාවක් කිව යුතුයි. ඒ තමයි සිංහල අවුරුද්ද පටන් ගත්තෙ කාලිංඟ මාඝ කියල කීම. මේ නම ඇහෙන කොටත් ඇඟ කිලිපොළා යා යුතුයි. ඌ තමයි ඔරිස්සාවෙන් ආපු විජේ කුමාර්ගෙ කට්ටිය සමූල ඝාතනය කිරීමට ඔරිස්සාවෙන් ආපු මාරයා. ආවා. ශුද්ධ කලා. අතුරු දහන් වුනා. අපේ රටේ උතුරු පළාත මනුගෙ මාළිඟාවට අයත් රක්ෂිත භූමියක්. ඒකට රිංඟන උන් නැසීමට උන්ගෙ එකෙක්ම යොදා ගත් බව, ඉතිහාසය පුරා කියනවා. ඒ බිම රැකීමට සිංහලයන් කැප වී ඇති බව හෙළූ ලෙයින් පැහැදිලි ය. මෙය අප දකින ස්වාභාවික ලෝක දත්ත වලට පටහැනි සිදුවීමක්. ස්වාභාවික ලෝකෙ භූමිය රකින්න බැරි නම් දාල යනවා. මනු ඒ අතින් අදටත් බලපෑම් කරනවා. මේ සිංහල අවුරුද්ද කොතරම් අප තිරිසන් ලෝකෙන් දුරස් කලා ද? ඒ විතරක් නොවෙයි හැම කෙනාම සම බව එකට කිරීමෙන් ම පෙන්නුවා.
නොදැනුම නිසා අද සිංහල වූ සංක්‍රමණිකයන් අවලාද නඟන කුල ක්‍රමය බිහි කලේ මනු ය. සැබැවින් ම තම දරුවන් දස දෙනා ප්‍රධාන කොට සිංහලයන් කොටස් දහයකට වෙන් කර, සියල්ලන්ගේම ජීවත්වීමටත් පැවැත්මටත් අත්‍යාවශ්‍ය කාර්යයන් භාර දී අවශ්‍ය දැනුම බෙදා දුන්නේ ද මනු මය. බෙදීම දරුවන්ගේ හැකියාවට අනුව විය. එමගින් දරුවන් අතර ආරවුළ් නැතුව, තම පැවැත්ම රැකෙන සමාජයක් බිහි විය. අවුරුදු 2600ක දෙමළ ආධිපත්‍යය හා මෑත කාලීන බටහිර ආධිපත්‍යයයන් එකිනෙකාගේ වෙනස් කම් උපයෝගී කරගෙන කෙටවීමට යෙදුව ද, තවමත් සිංහලයන් රැකෙන්නේ තම උරුම දැනුමෙනි. මෙම දස කුලයෙන් එකක් වූ නාග කුලය අද තවත් කුලයක් හා එකතු වී ඇත. මේ ගැන පසුව කතා කරන නිසා දැනට නවතමි.
මනු දුන් ජීවිත දැනුම (ජ්‍යෝතිෂය) නිසා, සිංහලයන්, ආවට ගියාවට වැඩ කරන හිතුවක්කාරයන් නොව, හැම දේම මනා පාලනයකින් කලට වේලාවට වැඩ කරන ජාතියක් බවට පත් විය. එසේ කිරීම හුදු බාහිර ආටෝපයක් නොව, නොකිරීම ප්‍රථිවිපාක ඇති දෙයක් බව ක්‍රියාවෙන් පෙන්වන බලගතු උපක්‍රමයකි. ඒ ගැන මා කලින් කී සිතේ (අවතාරය) පැවතුම වෙනස් කරන බලය යොදවා ඇති බව තහවුරු වේ. මේ ගැන පසුව කතා කරන නිසා දැනට නවතමි.
මිනිසුන්ගේ කැළෑ ගති නැති කර ජීවිතය සහයෝගෙන්, සමාදානෙන් ගෙවීමට මනු දුන් දැනුම ඉමහත් ය. අද සිංහලයන් ගේ ගති පැවතුම්, හොඳ නරක තීරණය කරන විදියට මනු කොතරම් මුල් වුවා ද? අර්ථයෙන් අවවාදයෙන් පමණක් නොව ක්‍රියාවෙන් දෙමව්පිය දූ දරු සබඳතා වලට දායක වුන දැනුම ද ඔහුගේය. මෙහි ඇති විශේෂත්වය නම් ඒ දැනුම ජීවත්වීමටත් පැවැත්ම රැක ගැනීමටත් කොතරම් දායක වුනා ද යන බවයි. එකෙකුට එකෙක් නැති ලොවක, මම, අපි, මනුෂ්‍යයෝ වැනි සංකල්ප කොතරම් වැදගත් ද?
සිංහලයන් ආයුබෝවන් කියන්නේ ආයු බොහෝ වේවා යයි කීමටය. එකිනෙකා මරාගෙන කෙළවර වන තිරිසන් ජීවිතයෙන් මිදීම ම කෙතරම් ආයු වැඩි කරනවා ද? මම දැන් කියන්නේ ජීවත්වීමටත් පැවැත්ම රැක ගැනීමටත් මනු කල තවත් අඟනා දෙයකි. ඒ ආයුවඩන දැනුමයි. හින්දූන් ආයූර්වේදය කියන්නේ ද, ඒ මතින් වේදය කෙටි කර වෙද ලෙස ගෙන කියන වෙදකම කියන්නේ ද, ඔහුගේ දැනුම මුහුකුරා යාමකි. ශාරීරික (තාරයේ) මෙන් ම සිතේ (අවතාරයේ) අබල දුබලතා සුව කර, නීරෝගී බව ලබා දී, දිඟු කලක් ජීවිත්වීමට මනු දුන් දැනුම නොවන්නට අද ද මිනිසුන් ඇත්තේ ඉතා සුළු පිරිසකි. මෙම දැනුම කෙතරම් ප්‍රබල ද කියනවා නම්, මනු ජීවීන් බිහි වූ ආකාරය අකුරක් නෑර දත්තකු විය යුතුය. එහෙත් මේ දැනුම පවත්වාගෙන යන අය කියපු දේ එලෙසම කරනවා මිස එසේ කිරීමට පදනම කුමක් දැයි නොදන්න බව හැම විටම තහවුරු විය. මේ නිසා, මුලා වීම, නොදැනුම හා බොරු කිරීම තුලින් අද මිථ්‍යාවක් යයි කියන තරමට අබලං වී ඇත. අවුරුදු 2600ක් තිස්සේම මෙම දැනුම නැසීමට වෙර දැරූ සිංහල වෙස් ගත් දෙමළුන් හැම මාධ්‍යයක් හරහා ම මේවා මිථ්‍යාවක් යයි කියන්නේ ද, තමන්ට ඒ ගැන හරියාකාර අවබෝධයක් නැතැ යි කියන පහත් මානසිකයට බැසීමෙනි. මගේ සෙවීම් වලට අනුව මෙතරම් වටිනා දැනුමක් වෙන කිසිදු ජන කොටසකට උරුම නැත.
මනු කොතරම් අපේ ජීවිත හැඩ ගස්වා ඇති ද කියනවා නම්, එසේ නොවන්නට අප ආපසු තිරිසනුන් වෙනවා යයි කීම ජීවීන්ගෙ ස්වාභාවික හැසිරීම මගින් තහවුරු වේ. දැන් මා කියන්නේ තවත් අතිවිශේෂ උරුමයක් ගැන ය. ඒ තනිකඩ කැළෑ ජීවිතය වෙනුවට මිනිසුන් අසීමිත සංඛ්‍යාවක් පොදු ඒකකයක් ලෙස පවතින සමාජ ව්‍යුහය බිහි කලේ ද මනු ය. එකල, මහා සම්මතයෙන් හෙවත් සියල්ලන්ගේ එකඟතාවය මත, එහෙමත් නැත් නම් කාගෙත් කැමැත්තෙන් නායකයකු බිහි කිරීමයි. මහ සම්මතයෙන් නායක වූ මනු ඊට කලින් පැවති, තිරිසන් උරුමය මත වූ ඇඟේ හයියෙන් නායක වූ ගෝත්‍ර ක්‍රමය වෙනුවට මුලු ජාතියම එක් අයකු යටතේ පාලනය කිරීම ඇරඹීය. ඒ අනුව ජීවිත රැකීමටත්, පැවැත්ම තහවුරු කිරීමටත් අවශ්‍ය කාර්යයන් එකිනෙකාට පවරා, එය පරම්පරා උරුමයක් ලෙස නොකැඩී රැක ගෙන ඉදිරියට යාමට සැලසී ය. එකල, මනු යනු හිරු යටතේ මා කී දස අවතාර වලින් ජීවිත රැකි, දැනුම දුන් කාටත් නැතුව බැරි වූ සම්පතකි. ඔහුගෙන් පසු ඔහු දුන් දැනුමේ හිතට (අවතාරයට) බැඳි දැනුම බුදලාද, ගතට (තාරයට) බැඳි දැනුම ගුරුලාද යනාදී වශයෙන් බෙදා රැක ඉදිරියටගෙන යාම පැවරුනි.
මහ සම්මත මනුට පසු නායකයන් වු බුදලා විසි අට දෙනා අද සිංහල වෙස් ගත් හින්දුකම තුල සිර කොට ඔවුන්ගේ බුද්ධලා කර ඇත. මීට වසර තිස් දාහකට ටිකක් පසු ව සිටි අන්තිම බුද (නායක) වූ තේමිය (තෙමේ තොමේ, තුමා යන වදන් වලට මුල් වූ), තමන් ගේ ක්‍රියාවන් නිසා රටෙන් පිට වීමට සිදු වූ බව ද, වෙනත් ජාතියක් (ඉංග්‍රීසින්) බිහිකල බව ද, සිංහලයන් හා එම ජාතිය සතු ඉතිහාසමය දත්ත තහවුරු කරයි. සිංහලයන්, ගිය තේමිය කුමාරයා ආපසු එන තුරු රටනොනඟින්නේ යයි කියනු මම පෞද්ගලිකව අසා ඇත්තෙමි. ඔහු ගිය නිසා ගිය තෙමේ යන අදහස ඇති ගෝතම නමින් ද හඳුන් වා ඇත. මෙහි දී ගෝ (go) යන වදන ගියා, ගාතය, ගාටනවා යන වදන් එකට බඳී. සිංහල වෙස් ගත් දෙමළුන්, ඒ ගෝතම, මීට වසර 2600කට පමණ පෙර උපන්, අශෝක් අධිරාජයා ඔසවා තබන තෙක් කිසිවකු නොදත් සිදට් නමැත්තාගෙ නමට බැඳ සිංහලයන් මුලා කර ඇත. එසේම තේමිය යන නම ද තම ආකමේ චරිතයක් ලෙස කතා ද ගොතා ඇත. කෙසේ වෙතත් දෙමළුන් බිහි කර ඇත්තේ සිංහලයන්ගෙ හැකියාව පරීක්ෂා කිරීමට බව ජීවින්ගෙ පැවැත්ම මත ගොඩ නැගූ දැනුම තහවුරු කරයි.
අද වන විට මනුගේ ක්‍රියාවන් බොහොමයක්, ඇත්ත නොදැන පොතපතින් දත් උගතුන් හරහා රාවණයකුට ද, සිදට් නම් හින්දු ආගමික කල්ලියක නායකයාට ද පවරා තිබීම කොතරම් මුල් බැස ගත්ත ද, දස බල ඇති බුද්ධලා (මුනිලා) හෝ දසිස් ඇති රාවණාලා සිටිය බවට කියන කතාව බොරු වන්නේ, එවැනි බහුවිධ උපතක් නොව ඒකීය උපතක් සියලු ජීවීන්ට ඇති බව ස්වාභාවික දත්ත තහවුරු කරන නිසාය. මේ මුලා කිරීම් වල පසුබිම වෙන ලිපි මගින් හදාරමු.
ඊ ළඟ ලිපියේ සිංහලයන් බොහෝ කලකට පෙර සිට රැකගෙන ආ දත්ත මත සැබෑ දියසේන සොයා ගිය කල හමු වූ තොරතුරු ගෙන විස්තර ලියමි. අද වන විට සිංහල වෙස් ගත් දෙමළුන් හා උන්ගෙ ආකම වැළඳ ගත් උන් කොතරම් දියසේන යන නම විරූපී කර ඇති දැයි කියනවා නම්, එම නම පුහු නමක්, හෝ මිථ්‍යාවක් කියන අය බොහෝ ය. එසේම එන්නේ සිංහලකම (මිනිස්කම) රැකීමට නොව සිංහල වෙස් ගත් දෙමළුන් හා උන්ගෙ ආකම වැළඳ ගත් උන් රැකීමට යයි කියනු දස දෙසින් ඇසේ. මෙතරම් ඒකීය තොරතුරු දී ඇති විට එවැන්නකු සිටිනවා ද නැද්ද යන්න සෙවීම කොතරම් පැහැදිලි ද? අප කල සෙවීම් මත, එවැන්නකු සිටින බව තහවුරු විය. මා කාලීන තොරතුරු - 3 ලිපියේ කී ලෙස, අළුත් තත්ත්වය යටතේ පැවසීමට භාදා එල්ල වුව ද, එම කතාවෙ අඩක් කපා මා පිටපත් කල තොරතුරු සැබෑ බව සොයා ගත්තේ 2011 අගෝස්තු මස කල සෙවීමක දී ය. මනුගේ තොරතුරු රාවණගේ ගිනුමට බැර කල ද, සිංහලයන් එය නොසලකා හැරියා සේ, දියසේන කියන්නේ අරයා මෙයා කීව ද, සැබෑ දත්ත මත සැබෑ දියසේන ඉන්න බව තහවුරු විය. අද රාවණ කර තබාගෙන නැවත නැගිටින මළ මිණියක කතාවට දායක වූයේ ද, අග මුල නොදැන මනු ගේ පමණක් නොව දියසේන ගේද තොරතුරු මේ රාවණ චරිතයට කැවීමෙන් බව තහවුරු විය.
දියසේන සොයා යාමේ දී, අහම්බෙන් තේමියගේ නැවත උපතද සොයා ගැනීම අඟනේ ය. විශේෂ චරිත තුල ඇති අනන්‍ය තාවය, නම් පටලවා වෙනස් කිරීමට නොහැකි වන්නේ ඔවුන් ගේ අවතාරය විශේෂත්වයක් ගන්න නිසාය. රාවණ ගැන කීම මගේ මුල් අදහස නොවූව ද, සොයා ගත් කරුණු සිංහලයන් සතු කල යුතු නිසා ඒ ගැන දියසේනට පසු ලිපියේ ලියමි. රාවණා යනු සක්විති පාලනය මිනිසුන්ට තිත්ත කල නායකයා ය. දරු උපතක ප්‍රධානීන් දෙමව්පියන් වූව ද, මළවුන්ගෙ කටයුතු වල ප්‍රධානීන් වන්නේ අවමඟුල් සේවා දායකයන් ය. මම ව්‍යංඟයෙන් කීවේ මෙතෙක් මිනිසුන් සිටි රටාව වෙනස් වූවේ, ආපසු නොයන ලෙස බව සහතික නිසා ය. අද පවතින රටාව තිත්ත කරන්නේද එම රාවණ දැයි විමසිය යුතු ය. ඊට පසු අළුත් රටාවක් බිහි වීම අනිවාර්ය දෙයකි. එසේ නම් නොදැනුවත් කම නිසා දියසේන හා රාවණා පටලවාගත් බවට ද සාක්ෂි දකිමු. මිනිසුන් යන මග ඉතා සංකීර්ණ වුව ද, ඒ යන මග නියත දිසාවක් ගන්නා බව සහතික කරන ස්වාභාවික දත්ත බොහෝ ය.
මේ ලිපියේ මනු ගැන කීවේ ඉතා සුළු කොටසක් පමණක් බව කරුණාවෙන් සලකන්න.
ඇත්තට මනු ගැන කිව යුතු ද? අප කොතරම් අපේ අතීතය ගැන අන්ධ ද කියනවා නම්, අප හා අනෙක් ජීවීන් අතර තියෙන්නෙ පොඩි වෙනසයි. ඉතින් මනු හා මත්ස්‍ය මනු කියන්නේ දෙන්නෙක් ද? නෑ. මනු කියන්නෙ අප වගෙ වඳුරු ඇඟ තුලින් අප දකින කෙනාටයි. මත්ස්‍ය මනු කියන්නෙ ඒ ඇඟට පිටුපසින් ඉන්න සැබෑ කෙනයි. මේ මත්ස්‍ය මනු ගැන බොහෝ දේවල් හින්දු කාරයෝ කියල තියෙනවා. සැබැවින් ම මනු නමින් මිනිසෙකු වෙලා නැවත ඉපදුන හිරු ගෙ විස්තරමයි මේ මත්ස්‍ය මනු ට තියෙන්නෙ. මනු කෙතරම් මිනිසුන්ට බලපෑම් කලා ද කියන බව, එම නම හැම තැනම යොදාගෙන තිබීමෙන් පෙනෙනවා. විශ්ව මනු හෙවත් විෂ්ණු කියන්නෙත් මනුමයි. වෙසමුනි කියන දෙමළට හුරු වචනයත් විශ්ව මනු කියන එකයි. දෙමළ වහරේ මනු කියන නම මුනි වෙලා තියෙන්නෙ උච්චාරණ විලාසය අනුවයි. ඒත් අද මුලා වුනු අය මුනිඳු කියන්නෙ නම් හාත්පසින් ම වෙනස්, සම්බන්ධයක් නැති කෙනෙකුට. වචන බිහිකිරීම අමාරු වුනාට යෙදීම කොච්චර ලේසි ද? මනු, මුනි කතාව කියන කොට මි, මු කියල සිංහල වැකි අවසන් කරන කොට, කට දෙමළ විදියට හැදෙන්නෙ සිංහල වෙච්ච දෙමළ ආගමිකයන් නිසා බව පෙනෙනවා.
මහ කෙනා (මහාසේන) කිව්වෙත්, සුමන (අනඟි මනස), සමන් කිව්වෙත් මේ මනුටමයි. සමනළ කන්ද අල්ලගත් අය, සුමන සමන් කියල එකම නම දෙවිදියකට වර නගල ජෝඩු කරේ තමන්ගෙ නොදැනුම ලෝකෙට පෙන්වමින් බව පෙනෙනවා. බසේ නොදැනුම යොදන වචන වලින් පෙනෙන දෙයක්.
ඒත් මොනවද මනු කලේ? මනු බිහි වූ කාලේ මිනිසුන් හැසිරුනේ අද මැද පෙරදිග වාඩි ගහගෙන ඉන්න අය වගෙයි. ඔය කට්ටිය මිනිසුන්ගෙන් මිදිල කොකේසස් වල සැඟවුනු හොරකම වෘත්තිය කර ගත් අය. රෑට ගමන කොතරම් ද කියනවා නම්, අද බළල් ඇස් ලක්ෂණ බිහි වුනේ ඒ පෙදෙසෙන් බව තහවුරු වෙලා. අපේ ලක්ෂණ වලට ආරම්භයක් ඇත.
මනු එන විට මිනිසුන් තිරිසනුන්ට වඩා වෙනස් වුනේ කෑම බීම ලේසියෙන් ලබා ගැනීම, නැටුම් ගැයුම් හා කෑම බීම වලින් විතරයි. කාල බීලා ඉතිරි වෙන කාලය පොර කෑමටත්, ස්ත්‍රීන් පැහැරගැනීමට/දුෂණයට ගෙව්වා. කාලේ කන එකයි, -කන එකයි (වචනය නැති කම බරපතල පාඩුවක්). ඉතිරි වෙලාවේ හැසිරුනේ සතුන් වගේමයි. ඇත්තටම මනුෂ්‍යයන් තිරිසන් කමෙන් මුදා ගත්තෙ විශේෂ කාර්යයකට. ඒ බව මනු කල දේ වලින් පැහැදිලියි.
මනු තමයි අපේ කලාවට, වෙලාවට වැඩ කිරීමේ හැකියාව දුන්නේ. ඔක්කොම එක වෙලාවට එකම කාර්යයන් කිරීමත් ඇරඹුවා. ඊට කලින් තමන්ට හිතෙන වෙලාවට හිතන දේ කරන ලෝකයක් තිබුනේ. මෙයින් ඉතාමත් ම වැදගත් දෙයක් තවම අපේ වටිනා උත්සවයක් ලෙස පවතිනවා. ඒක තමයි සිංහල අවුරුද්ද. අනෙක තමයි සිංහලයන් හැම දේම සුභ නැකතකට චාරිත්‍ර වාරිත්‍ර ඇතිව බොහෝ කටයුතු කිරීම. ඇත්තටම ඒක නැත්තේ ශරීර කෘතිය කිරීම, නිදා ගැනීම ඇහැරීම වගේ සුළු ගණනකට පමණයි.
අළුත් අවුරුදු සංකල්පය, අපේ පැවැති ඒකාකාරී ජීවිත ගමන වෙනස් කලා. අළුත් ආරම්භයක් ඇති වී නැවත වෙනස්වීමට හැකියාව දුන්නා. ඇත්තටම නව වසර බිහි වුනේ මන්නාරමේ පරපාකන්දෙ තිබුනු මනුගෙ මාළිඟයට සූර්යයා මුදුන් වෙන වෙලාවටයි. අද, රෑටත් අවුරුදු ලබන්නෙ හේතුවට වඩා ගණිතය වරදවා ගැනීම නිසයි. මෑතකදි මේ සිංහල උරුමය නැසීමට බෞද්ධයන් කරපු වසලම ක්‍රියාවක් කිව යුතුයි. ඒ තමයි සිංහල අවුරුද්ද පටන් ගත්තෙ කාලිංඟ මාඝ කියල කීම. මේ නම ඇහෙන කොටත් ඇඟ කිලිපොළා යා යුතුයි. ඌ තමයි ඔරිස්සාවෙන් ආපු විජේ කුමාර්ගෙ කට්ටිය සමූල ඝාතනය කිරීමට ඔරිස්සාවෙන් ආපු මාරයා. ආවා. ශුද්ධ කලා. අතුරු දහන් වුනා. අපේ රටේ උතුරු පළාත මනුගෙ මාළිඟාවට අයත් රක්ෂිත භූමියක්. ඒකට රිංඟන උන් නැසීමට උන්ගෙ එකෙක්ම යොදා ගත් බව, ඉතිහාසය පුරා කියනවා. ඒ බිම රැකීමට සිංහලයන් කැප වී ඇති බව හෙළූ ලෙයින් පැහැදිලි ය. මෙය අප දකින ස්වාභාවික ලෝක දත්ත වලට පටහැනි සිදුවීමක්. ස්වාභාවික ලෝකෙ භූමිය රකින්න බැරි නම් දාල යනවා. මනු ඒ අතින් අදටත් බලපෑම් කරනවා. මේ සිංහල අවුරුද්ද කොතරම් අප තිරිසන් ලෝකෙන් දුරස් කලා ද? ඒ විතරක් නොවෙයි හැම කෙනාම සම බව එකට කිරීමෙන් ම පෙන්නුවා.
නොදැනුම නිසා අද සිංහල වූ සංක්‍රමණිකයන් අවලාද නඟන කුල ක්‍රමය බිහි කලේ මනු ය. සැබැවින් ම තම දරුවන් දස දෙනා ප්‍රධාන කොට සිංහලයන් කොටස් දහයකට වෙන් කර, සියල්ලන්ගේම ජීවත්වීමටත් පැවැත්මටත් අත්‍යාවශ්‍ය කාර්යයන් භාර දී අවශ්‍ය දැනුම බෙදා දුන්නේ ද මනු මය. බෙදීම දරුවන්ගේ හැකියාවට අනුව විය. එමගින් දරුවන් අතර ආරවුළ් නැතුව, තම පැවැත්ම රැකෙන සමාජයක් බිහි විය. අවුරුදු 2600ක දෙමළ ආධිපත්‍යය හා මෑත කාලීන බටහිර ආධිපත්‍යයයන් එකිනෙකාගේ වෙනස් කම් උපයෝගී කරගෙන කෙටවීමට යෙදුව ද, තවමත් සිංහලයන් රැකෙන්නේ තම උරුම දැනුමෙනි. මෙම දස කුලයෙන් එකක් වූ නාග කුලය අද තවත් කුලයක් හා එකතු වී ඇත. මේ ගැන පසුව කතා කරන නිසා දැනට නවතමි.
මනු දුන් ජීවිත දැනුම (ජ්‍යෝතිෂය) නිසා, සිංහලයන්, ආවට ගියාවට වැඩ කරන හිතුවක්කාරයන් නොව, හැම දේම මනා පාලනයකින් කලට වේලාවට වැඩ කරන ජාතියක් බවට පත් විය. එසේ කිරීම හුදු බාහිර ආටෝපයක් නොව, නොකිරීම ප්‍රථිවිපාක ඇති දෙයක් බව ක්‍රියාවෙන් පෙන්වන බලගතු උපක්‍රමයකි. ඒ ගැන මා කලින් කී සිතේ (අවතාරය) පැවතුම වෙනස් කරන බලය යොදවා ඇති බව තහවුරු වේ. මේ ගැන පසුව කතා කරන නිසා දැනට නවතමි.
මිනිසුන්ගේ කැළෑ ගති නැති කර ජීවිතය සහයෝගෙන්, සමාදානෙන් ගෙවීමට මනු දුන් දැනුම ඉමහත් ය. අද සිංහලයන් ගේ ගති පැවතුම්, හොඳ නරක තීරණය කරන විදියට මනු කොතරම් මුල් වුවා ද? අර්ථයෙන් අවවාදයෙන් පමණක් නොව ක්‍රියාවෙන් දෙමව්පිය දූ දරු සබඳතා වලට දායක වුන දැනුම ද ඔහුගේය. මෙහි ඇති විශේෂත්වය නම් ඒ දැනුම ජීවත්වීමටත් පැවැත්ම රැක ගැනීමටත් කොතරම් දායක වුනා ද යන බවයි. එකෙකුට එකෙක් නැති ලොවක, මම, අපි, මනුෂ්‍යයෝ වැනි සංකල්ප කොතරම් වැදගත් ද?
සිංහලයන් ආයුබෝවන් කියන්නේ ආයු බොහෝ වේවා යයි කීමටය. එකිනෙකා මරාගෙන කෙළවර වන තිරිසන් ජීවිතයෙන් මිදීම ම කෙතරම් ආයු වැඩි කරනවා ද? මම දැන් කියන්නේ ජීවත්වීමටත් පැවැත්ම රැක ගැනීමටත් මනු කල තවත් අඟනා දෙයකි. ඒ ආයුවඩන දැනුමයි. හින්දූන් ආයූර්වේදය කියන්නේ ද, ඒ මතින් වේදය කෙටි කර වෙද ලෙස ගෙන කියන වෙදකම කියන්නේ ද, ඔහුගේ දැනුම මුහුකුරා යාමකි. ශාරීරික (තාරයේ) මෙන් ම සිතේ (අවතාරයේ) අබල දුබලතා සුව කර, නීරෝගී බව ලබා දී, දිඟු කලක් ජීවිත්වීමට මනු දුන් දැනුම නොවන්නට අද ද මිනිසුන් ඇත්තේ ඉතා සුළු පිරිසකි. මෙම දැනුම කෙතරම් ප්‍රබල ද කියනවා නම්, මනු ජීවීන් බිහි වූ ආකාරය අකුරක් නෑර දත්තකු විය යුතුය. එහෙත් මේ දැනුම පවත්වාගෙන යන අය කියපු දේ එලෙසම කරනවා මිස එසේ කිරීමට පදනම කුමක් දැයි නොදන්න බව හැම විටම තහවුරු විය. මේ නිසා, මුලා වීම, නොදැනුම හා බොරු කිරීම තුලින් අද මිථ්‍යාවක් යයි කියන තරමට අබලං වී ඇත. අවුරුදු 2600ක් තිස්සේම මෙම දැනුම නැසීමට වෙර දැරූ සිංහල වෙස් ගත් දෙමළුන් හැම මාධ්‍යයක් හරහා ම මේවා මිථ්‍යාවක් යයි කියන්නේ ද, තමන්ට ඒ ගැන හරියාකාර අවබෝධයක් නැතැ යි කියන පහත් මානසිකයට බැසීමෙනි. මගේ සෙවීම් වලට අනුව මෙතරම් වටිනා දැනුමක් වෙන කිසිදු ජන කොටසකට උරුම නැත.
මනු කොතරම් අපේ ජීවිත හැඩ ගස්වා ඇති ද කියනවා නම්, එසේ නොවන්නට අප ආපසු තිරිසනුන් වෙනවා යයි කීම ජීවීන්ගෙ ස්වාභාවික හැසිරීම මගින් තහවුරු වේ. දැන් මා කියන්නේ තවත් අතිවිශේෂ උරුමයක් ගැන ය. ඒ තනිකඩ කැළෑ ජීවිතය වෙනුවට මිනිසුන් අසීමිත සංඛ්‍යාවක් පොදු ඒකකයක් ලෙස පවතින සමාජ ව්‍යුහය බිහි කලේ ද මනු ය. එකල, මහා සම්මතයෙන් හෙවත් සියල්ලන්ගේ එකඟතාවය මත, එහෙමත් නැත් නම් කාගෙත් කැමැත්තෙන් නායකයකු බිහි කිරීමයි. මහ සම්මතයෙන් නායක වූ මනු ඊට කලින් පැවති, තිරිසන් උරුමය මත වූ ඇඟේ හයියෙන් නායක වූ ගෝත්‍ර ක්‍රමය වෙනුවට මුලු ජාතියම එක් අයකු යටතේ පාලනය කිරීම ඇරඹීය. ඒ අනුව ජීවිත රැකීමටත්, පැවැත්ම තහවුරු කිරීමටත් අවශ්‍ය කාර්යයන් එකිනෙකාට පවරා, එය පරම්පරා උරුමයක් ලෙස නොකැඩී රැක ගෙන ඉදිරියට යාමට සැලසී ය. එකල, මනු යනු හිරු යටතේ මා කී දස අවතාර වලින් ජීවිත රැකි, දැනුම දුන් කාටත් නැතුව බැරි වූ සම්පතකි. ඔහුගෙන් පසු ඔහු දුන් දැනුමේ හිතට (අවතාරයට) බැඳි දැනුම බුදලාද, ගතට (තාරයට) බැඳි දැනුම ගුරුලාද යනාදී වශයෙන් බෙදා රැක ඉදිරියටගෙන යාම පැවරුනි.
මහ සම්මත මනුට පසු නායකයන් වු බුදලා විසි අට දෙනා අද සිංහල වෙස් ගත් හින්දුකම තුල සිර කොට ඔවුන්ගේ බුද්ධලා කර ඇත. මීට වසර තිස් දාහකට ටිකක් පසු ව සිටි අන්තිම බුද (නායක) වූ තේමිය (තෙමේ තොමේ, තුමා යන වදන් වලට මුල් වූ), තමන් ගේ ක්‍රියාවන් නිසා රටෙන් පිට වීමට සිදු වූ බව ද, වෙනත් ජාතියක් (ඉංග්‍රීසින්) බිහිකල බව ද, සිංහලයන් හා එම ජාතිය සතු ඉතිහාසමය දත්ත තහවුරු කරයි. සිංහලයන්, ගිය තේමිය කුමාරයා ආපසු එන තුරු රටනොනඟින්නේ යයි කියනු මම පෞද්ගලිකව අසා ඇත්තෙමි. ඔහු ගිය නිසා ගිය තෙමේ යන අදහස ඇති ගෝතම නමින් ද හඳුන් වා ඇත. මෙහි දී ගෝ (go) යන වදන ගියා, ගාතය, ගාටනවා යන වදන් එකට බඳී. සිංහල වෙස් ගත් දෙමළුන්, ඒ ගෝතම, මීට වසර 2600කට පමණ පෙර උපන්, අශෝක් අධිරාජයා ඔසවා තබන තෙක් කිසිවකු නොදත් සිදට් නමැත්තාගෙ නමට බැඳ සිංහලයන් මුලා කර ඇත. එසේම තේමිය යන නම ද තම ආකමේ චරිතයක් ලෙස කතා ද ගොතා ඇත. කෙසේ වෙතත් දෙමළුන් බිහි කර ඇත්තේ සිංහලයන්ගෙ හැකියාව පරීක්ෂා කිරීමට බව ජීවින්ගෙ පැවැත්ම මත ගොඩ නැගූ දැනුම තහවුරු කරයි.
අද වන විට මනුගේ ක්‍රියාවන් බොහොමයක්, ඇත්ත නොදැන පොතපතින් දත් උගතුන් හරහා රාවණයකුට ද, සිදට් නම් හින්දු ආගමික කල්ලියක නායකයාට ද පවරා තිබීම කොතරම් මුල් බැස ගත්ත ද, දස බල ඇති බුද්ධලා (මුනිලා) හෝ දසිස් ඇති රාවණාලා සිටිය බවට කියන කතාව බොරු වන්නේ, එවැනි බහුවිධ උපතක් නොව ඒකීය උපතක් සියලු ජීවීන්ට ඇති බව ස්වාභාවික දත්ත තහවුරු කරන නිසාය. මේ මුලා කිරීම් වල පසුබිම වෙන ලිපි මගින් හදාරමු.
ඊ ළඟ ලිපියේ සිංහලයන් බොහෝ කලකට පෙර සිට රැකගෙන ආ දත්ත මත සැබෑ දියසේන සොයා ගිය කල හමු වූ තොරතුරු ගෙන විස්තර ලියමි. අද වන විට සිංහල වෙස් ගත් දෙමළුන් හා උන්ගෙ ආකම වැළඳ ගත් උන් කොතරම් දියසේන යන නම විරූපී කර ඇති දැයි කියනවා නම්, එම නම පුහු නමක්, හෝ මිථ්‍යාවක් කියන අය බොහෝ ය. එසේම එන්නේ සිංහලකම (මිනිස්කම) රැකීමට නොව සිංහල වෙස් ගත් දෙමළුන් හා උන්ගෙ ආකම වැළඳ ගත් උන් රැකීමට යයි කියනු දස දෙසින් ඇසේ. මෙතරම් ඒකීය තොරතුරු දී ඇති විට එවැන්නකු සිටිනවා ද නැද්ද යන්න සෙවීම කොතරම් පැහැදිලි ද? අප කල සෙවීම් මත, එවැන්නකු සිටින බව තහවුරු විය. මා කාලීන තොරතුරු - 3 ලිපියේ කී ලෙස, අළුත් තත්ත්වය යටතේ පැවසීමට භාදා එල්ල වුව ද, එම කතාවෙ අඩක් කපා මා පිටපත් කල තොරතුරු සැබෑ බව සොයා ගත්තේ 2011 අගෝස්තු මස කල සෙවීමක දී ය. මනුගේ තොරතුරු රාවණගේ ගිනුමට බැර කල ද, සිංහලයන් එය නොසලකා හැරියා සේ, දියසේන කියන්නේ අරයා මෙයා කීව ද, සැබෑ දත්ත මත සැබෑ දියසේන ඉන්න බව තහවුරු විය. අද රාවණ කර තබාගෙන නැවත නැගිටින මළ මිණියක කතාවට දායක වූයේ ද, අග මුල නොදැන මනු ගේ පමණක් නොව දියසේන ගේද තොරතුරු මේ රාවණ චරිතයට කැවීමෙන් බව තහවුරු විය.
දියසේන සොයා යාමේ දී, අහම්බෙන් තේමියගේ නැවත උපතද සොයා ගැනීම අඟනේ ය. විශේෂ චරිත තුල ඇති අනන්‍ය තාවය, නම් පටලවා වෙනස් කිරීමට නොහැකි වන්නේ ඔවුන් ගේ අවතාරය විශේෂත්වයක් ගන්න නිසාය. රාවණ ගැන කීම මගේ මුල් අදහස නොවූව ද, සොයා ගත් කරුණු සිංහලයන් සතු කල යුතු නිසා ඒ ගැන දියසේනට පසු ලිපියේ ලියමි. රාවණා යනු සක්විති පාලනය මිනිසුන්ට තිත්ත කල නායකයා ය. දරු උපතක ප්‍රධානීන් දෙමව්පියන් වූව ද, මළවුන්ගෙ කටයුතු වල ප්‍රධානීන් වන්නේ අවමඟුල් සේවා දායකයන් ය. මම ව්‍යංඟයෙන් කීවේ මෙතෙක් මිනිසුන් සිටි රටාව වෙනස් වූවේ, ආපසු නොයන ලෙස බව සහතික නිසා ය. අද පවතින රටාව තිත්ත කරන්නේද එම රාවණ දැයි විමසිය යුතු ය. ඊට පසු අළුත් රටාවක් බිහි වීම අනිවාර්ය දෙයකි. එසේ නම් නොදැනුවත් කම නිසා දියසේන හා රාවණා පටලවාගත් බවට ද සාක්ෂි දකිමු. මිනිසුන් යන මග ඉතා සංකීර්ණ වුව ද, ඒ යන මග නියත දිසාවක් ගන්නා බව සහතික කරන ස්වාභාවික දත්ත බොහෝ ය.
මේ ලිපියේ මනු ගැන කීවේ ඉතා සුළු කොටසක් පමණක් බව කරුණාවෙන් සලකන්න.
Friday, 1 February 2013
කාලීන තොරතුරු - 3
අදත් සුපුරුදු පරිදි අපේ ප්‍රවෘත්ති බලන කොට, අමුතුම මාදිලියෙ පුවතක්
එල්-සී-එන් (LCN) වල දැක්කා. ඒක බලන කොට මිශ්‍ර හැඟීමක් දැනුනා. දුක හිතුනේ
අද සිංහල මිනිසුන්ට වෙන දේවල් කියන්නෙ, සිංහල උපතක් නැති ඉන්දියානු
ප්‍රබන්ධ අණුසාරයෙන් වීමයි. සතුටට හේතු වුනේ උන්වත් නොකිව්ව නම් වෙන කවුරු
කතා කරාවි ද කියල හිතුනමයි. ඒ කතාව ජ්‍යෝතිෂය කියන හින්දු වචනයෙන් හැඳින්
වූ වෘත්තිකයෙක්ගේ බව පෙනෙනවා. කෙසේ වෙතත් සුපුරුදු හින්දු විලාසය වන, ඇත්ත
නැත්ත සමඟ අපූරුවට ගෙතීම නම් අගේට පේනවා. හින්දු කතාවක් අනිවාර්යයෙන්ම
කෙප්පයකින් පටන් ගන්න නිසා ඔක්කොම බොරු කියල හිතුනත්, ඒක ඇතුලේ තියෙන සමහර
තොරතුරු, මා සතු දත්ත හා සැසැඳීම අරුමයක් වුවත්, අප දන්න දේ වෙන අය කියන
කොට විමතියක් ඇති වීම සාධාරණය. ඉතින් ඒ මත මේ කතාව ලියමි.
ලිපිය තමයි "යළි ඉපැදී සිටින ඩඩ්ලි සේනානායක ශ්‍රී ලංකාවේ මීළඟ රාජ්‍ය නායකයාද ?" (http://lankacnews.com/sinhala/main-news/89644/) කියන එක. එවැන්නකු කලින් වතාවෙ ගත කල ජීවිතය ගත්තම මේ සැරේ ඊටත් බාල තැනකට යා යුතු වීම මිස වෙන දෙයක් නොවන බව නැවත උපත ගැන දනී නම් කිව හැකියි. මම මෑතකදී අභියෝග කලා නැවත උපත ඇති/නැති බව ස්වාභාවික දත්ත මත ඔප්පු කරන්න කියල. විශේෂයෙන් ම අද බුද්ධිමතුන් යයි කියාගන්න, ඒත් බුධ (දැනුම) ඇති කෙනෙක් හිතන්නෙවත් නැති, ජීවිතය නැසීමට වෙර දරන අයගෙන් ඇහුවා. ඒත් පිළිතුරක් නෑ. මම ප්‍රශ්ණ අහන්නේ උත්තරේ හොයාගෙන. ඒ මගේ උත්තරේ, දෙන උත්තරේ සමඟ සැසඳීමට. මා දන්න තරමින් නැවත උපත ඇත/නැත යන දෙකම ස්වාභාවික දත්ත මත ඔප්පු කරන්න පුළුවන් බව ප්‍රසිද්ධියේ කිව්වෙ මම විතරයි. ඒ ගැන පසුවට ලිපියකින් කරුණු දක්වමි. නැවත උපත ඇත හා නැවත උපත නැත කියන දෙක විස්තර කරන්නේ වරදවා නොගැනීමටය. පැවැත්ම තහවුරු කිරීමට ජීවීන් නොදරන උත්සාහයක් නැත. ඉතාමත් අනඟි ක්‍රමයක් තමයි තමන්ගෙම පිටපත් හැදීම. ඒක අත්‍යාවශ්‍ය වන්නෙ තමන් මළොත් මළා ම තමයි කියන ඇත්ත නිසා. ඉතින් තමන්ගෙ අණුපතක් බිල්ලට දීලා පණ බේරගන්න ඇත්නම් නරක ද? මිනිසුන් අතර මේ අය තමයි අනුන් රැකීමට තමන්ගෙ පණ දෙන පෞද්ගලික මට්ටමේ අය. එයාලගේ හැසිරීමත් හරියට අවතාරයක් නෑ වගෙයි. අන්න ඒ අයට නැවත උපත නැත කියමි. ඔවුන් සිතන හා හැසිරෙන ආකාරය ද එයමය. මේ තත්ත්වය සතුන් අතර ද පවතිනවා. ඩේවිඩ් ඇටෙන්බරෝගේ රූප පටියක එවැනි දෙයක් අහුවෙලා තියෙනවා. නැවත උපත ඇත කියන එක පසුවට කතා කරමු.
දැන් ඒ ලිපියෙන් උපුටා ගත් කොටස් කීපයක් විග්‍රහ කරමු.
"එහිදී මට හමුවුණු “නාගර්ජුන්” නම් මහ යෝගීවරයා අපේ රටේ ඉදිරි අනාගතය පිළිබඳව මහා අරුම පුදුම අනාවැකි රාශියක්‌ පළ කළේය....
එතුමාණන්ගේ ප්‍රකාශයන්ට අනුව වර්ෂ 2017 පමණ වනතුරු අප රට සංවර්ධිත රටක් බවට පත් නොවනු ඇත. අධර්මය රට තුළ පැතිරී යනු ඇත. නීතිය අභිබවා රජකරනු ඇත. රට තුළ දිනපතා මිනීමැරුම්, ස්‌ත්‍රී දූෂණ, බාල අපරාධ යනාදිය රැල්ලක්‌ ලෙස ව්‍යාප්ත වනු ඇත. හොරකම්, මැරකම්, මංකොල්ලකෑම්, පැහැරගෙන යැම්, රටතුළ සීග්‍රයෙන් ඉහළ යන අතර අතීත හෙළ උරුමයන්ට සම්බන්ධ ඉපැරණි නටබුන් සහිත ඓතිහාසික ස්‌ථාන ද නිධන් හොරුන් විසින් විනාශ කරනු ඇත. මිනිස්කම පරයා නොමිනිස්‌කම නැගී සිටිනු ඇත. පින් කිරීම වෙනුවට මිනිසුන් පවට වඩ වඩාත් බරවනු ඇත. ශ්‍රී ලංකාවේ කෘෂි කර්මාන්තය විනාශ වී ගොස් රට තුළ මහත් ආහාර අර්බුදයක්‌ ඇති වනු ඇත. ගං වතුර, නාය යැම්, සුළු සුළු භූමි කම්පා යනාදිය ද රට තුළ විටින් විට ඇති වී ජන ජිවිතය අවුල් කරනු ඇති අතර, මිනිසුන්ට ජීවත්විය නොහැකි ජීවන බරකට ලක්‌වනු ඇත. ඒ නිසාම ඇතැම් දෙමාපියන් දරුවන් ද සමග සියදිවි හානිකරගනු ඇත. සෑම තැනම අල්ලස, දූෂණය, නාස්‌තිය හා වංචාව රජකරනු ඇත. "
ඇත්තටම මේ ටික ඇස් ඉදිරියේ දකින ආශ්චර්යයක්. වැදගත් වන්නේ මේ ඔක්කොම කලින් ලියා කියා තිබීමයි.
ඊ ළඟට අපේ රටේ බිහිවෙන නායකයා ගැන කියන කතා බලමු.
"එම යෝගීවරයා මතු අනාගතයේ නුඹලාගේ රට ගොඩනගන රාජ්‍ය නායකයා දැනටමත් ඉපැදී, ඉතා අප්‍රසිද්ධියේ කල්ගත කරන බවත්, ඔහු රටේ පිළිගත් ඉහළම වෘත්තියක නිරත මහා උගතෙකු බවත් ප්‍රකාශ කළේය."
"ඔහු අධ්‍යාත්මික බලයෙන් යුත් දෙවියන්ගේ වරමින් රට ගොඩනැඟීම පිණිස බිහි කරන ලද පුද්ගලයා බවත් වැඩිදුරටත් සඳහන් කළේය."
"ඔහු ශ්‍රී ලංකාවේ රාජ්‍ය නායකත්වයට පත් වූ පසු රට තුළ ධර්මිෂ්ඨ ජන සමාජයක් බිහිවන බවත්, ඔහු බලයට පත් වී සත් වසරක් ඇතුළත ශ්‍රී ලංකාව ලොව බලවත්ම රාජ්‍යයක්‌ බවට පත්වන බවත් එම සෘෂිවරයා අනාවැකි පළ කළේය. ඔහු විසින් රට තුළ සුරාව හා සූදුව සම්පූර්ණයෙන් තුරන් කර දමන බවත්, මිනීමරුවන්, ස්‌ත්‍රී දූෂකයන්, බාල අපරාධකරුවන් යනාදී දැඩි අපරාධවල නියෑළෙන්නන් එල්ලා මරා දමන බවත්, සත්ව ඝාතනය රට තුළ සම්පූර්ණයෙන්ම තහනම් කරනු ලබන බවත්, බුද්ධ ධර්මය ලොව පුරා රැගෙන යැමට කටයුතු කරන බවත්, රට සම්පූර්ණයෙන්ම ස්‌වයංපෝෂිත කරන බවත්, ධර්ම විනය සංගායනාවක්‌ ඇති කොට භික්‍ෂු ශාසනය සුපිරිසිදු කරන බවත්, උගතුන්ට, බුද්ධිමතුන්ට රට තුළ යළි නිසිතැන ලැබෙන බවත්, ශ්‍රී ලංකාව ජාත්‍යන්තර සාම මධ්‍යස්‌ථානය බවට පත් කරන බවත් එම සෘෂිවරයා මා සමග ප්‍රකාශ කළේය."
මෙතන නම් ඔය ආකම/සාම වෙනුවට දැනුම හෙවත් "සිංහල දැනුම" කියල දාන්න වෙනවා. නියම බුධලා හිටියේ සිංහලයන් අතරෙ විතරයි. ඒ අය දෙසුවේ රහත් වීම මිස අරහත් වී නිවන් දැකීම නොවේ. ඒ ගැනත් පසුව කියමි.
පුනරුප්පත්තිය ගැන කියපුව වගේම අද රටේ තත්ත්වයට වග කිව යුතු නායකයා ගැන පසුවට කතා කරමු.
"තවද එසේ බිහිවන මීලඟ රාජ්‍ය නායකයා මහා දාර්ශනිකයෙකු වන බවත්, කිසිවෙකුට ඔහුට මොනයම් හෝ හානියක් කිරීමට නොහැකි බවත්, එසේ කිරීමට සැලසුම් කරන්නන් සොබාදහම (????) විසින් අකාලයේ මිය පරලොව යවන බවත් සඳහන් කළ එම සෘෂිවරයා එකී අනාගත නායකයා මෙරට තුළ ප්‍රථම වතාවට (සිංහල) ජාතික ආණ්‌ඩුවක්‌ බිහිකොට, නොවෙනස් වන ජාතික ප්‍රතිපත්තීන් ඇති කොට දසරාජ ධර්මයෙන් ඉතා දැහැමිව වසර 20 කට අධික කාලයක් රට පාලනය කරන බවත් සඳහන් කළේය.".
හැම දෙනාම තමන්ගෙ හිතට එන දේ තමයි කියන්නේ. ඒත් මේ ඉන්දියාවේ ඉන්න නාඬි වහන්සෙලා කියපු දේවල් පැහැදිලිවම ආදි සිංහලයන් දත් බවත්, අද වෙනකම් ඒ තොරතුරු රැකුණ බවත් ඉන්දියාවට යන්න උතුරට නොගොස්, දකුණට ගියා නම් සිංහලෙන් ම නිවැරදි ව දැන ගන්නව නේ. සිංහලයන්ගෙ රජ රට තියෙන්නේ එහේ මිස ඔය කියන වියළි කලාපෙ නොවෙයි.
මම මේ තොරතුරු ගැන කතා කලේ, උපුටා ගත් දේම අප සොයාගත් දත්ත වලට ගැලපෙන නිසයි. ඒ ගැන තොරතුරු නොබෝ කල සිංහලයන් ගේ වහරේ එන "දියසේන" යටතේ කියනවා. ඒත් අද මේ කතාව කිව්වේ, "දැනටමත් ඉපැදී, ඉතා අප්‍රසිද්ධියේ කල්ගත කරන බවත්, ඔහු රටේ පිළිගත් ඉහළම වෘත්තියක නිරත මහා උගතෙකු...", "කිසිවෙකුට ඔහුට මොනයම් හෝ හානියක් කිරීමට නොහැකි බවත්, එසේ කිරීමට සැලසුම් කරන්නන් ... අකාලයේ මිය පරලොව යවන බවත්", "ශ්‍රී ලංකාව ලොව බලවත්ම රාජ්‍යයක්‌ බවට පත්වන බවත්" යන කරුණු වල සැඟවුන සුවිශේෂත්වය යි.
මෙතැන, තුන් වන කරුණ නම් රටේ නායකගේ කටන් ආවට, ඒක මුලින් ම කිව්වෙත්, අනිත් දෙක කදිමට ගැලපෙන්නෙත්, දැනුදු අප්‍රසිද්ධියේ වසන සැබෑ මනුෂ්‍යයකුගෙ තොරතුරු වලට බව අපේ සොයාගැනීම ද වෙනවා. එයාගෙ උපන් නමත් අතීතයේ කී නමේ ම නූතන අරුත දෙනවා. දියසේන කියන්නේ ධාතු දෙන කෙනා. ධාතු දෙන්නේ පියා නේ ද? ඉදිරියේ දී, සිංහලයන් අනාදිමත් කාලයක සිට කියන දියසේන ගැන සැබෑ තොරතුරු පළ කරන නිසා, මෙය පෙර දැකුමක් ලෙස ලීවෙමි. නුදුරු කල මනු ගැන ලිපිය සම්පූර්ණ කරමි.
උපුටා ගත්තේ, අද නොයෙකුත් මගින්, සිංහලයන්ගෙ තොරතුරු විකෘර්ති කර තේරුම් ගැනීම වැළැක්වීමට, සිංහල විරෝධීන් ගහන දහම් ගැට පෙන්වීමටය. අද වන විට දියසේන නම ගත් කැනහිළුන් ද, හිඟනුන් ද, ඇත. ඒත් සැබෑ දියසේන අහලකටවත් මේ මෝඩ රිළවුන් තැබිය හැකි ද? එවැනි සුවිශේෂ චරිතයක් මෙලෙස නසන්නේ සිංහලයන් ගේ දැනුම් තේරුම් ගැනීමේ හැකියාව පරික්ෂා කිරීමට යයි මම කියමි. වරහන් තුල ඇත්තේ මගේ ඇමුණුම් ය.
ලිපිය තමයි "යළි ඉපැදී සිටින ඩඩ්ලි සේනානායක ශ්‍රී ලංකාවේ මීළඟ රාජ්‍ය නායකයාද ?" (http://lankacnews.com/sinhala/main-news/89644/) කියන එක. එවැන්නකු කලින් වතාවෙ ගත කල ජීවිතය ගත්තම මේ සැරේ ඊටත් බාල තැනකට යා යුතු වීම මිස වෙන දෙයක් නොවන බව නැවත උපත ගැන දනී නම් කිව හැකියි. මම මෑතකදී අභියෝග කලා නැවත උපත ඇති/නැති බව ස්වාභාවික දත්ත මත ඔප්පු කරන්න කියල. විශේෂයෙන් ම අද බුද්ධිමතුන් යයි කියාගන්න, ඒත් බුධ (දැනුම) ඇති කෙනෙක් හිතන්නෙවත් නැති, ජීවිතය නැසීමට වෙර දරන අයගෙන් ඇහුවා. ඒත් පිළිතුරක් නෑ. මම ප්‍රශ්ණ අහන්නේ උත්තරේ හොයාගෙන. ඒ මගේ උත්තරේ, දෙන උත්තරේ සමඟ සැසඳීමට. මා දන්න තරමින් නැවත උපත ඇත/නැත යන දෙකම ස්වාභාවික දත්ත මත ඔප්පු කරන්න පුළුවන් බව ප්‍රසිද්ධියේ කිව්වෙ මම විතරයි. ඒ ගැන පසුවට ලිපියකින් කරුණු දක්වමි. නැවත උපත ඇත හා නැවත උපත නැත කියන දෙක විස්තර කරන්නේ වරදවා නොගැනීමටය. පැවැත්ම තහවුරු කිරීමට ජීවීන් නොදරන උත්සාහයක් නැත. ඉතාමත් අනඟි ක්‍රමයක් තමයි තමන්ගෙම පිටපත් හැදීම. ඒක අත්‍යාවශ්‍ය වන්නෙ තමන් මළොත් මළා ම තමයි කියන ඇත්ත නිසා. ඉතින් තමන්ගෙ අණුපතක් බිල්ලට දීලා පණ බේරගන්න ඇත්නම් නරක ද? මිනිසුන් අතර මේ අය තමයි අනුන් රැකීමට තමන්ගෙ පණ දෙන පෞද්ගලික මට්ටමේ අය. එයාලගේ හැසිරීමත් හරියට අවතාරයක් නෑ වගෙයි. අන්න ඒ අයට නැවත උපත නැත කියමි. ඔවුන් සිතන හා හැසිරෙන ආකාරය ද එයමය. මේ තත්ත්වය සතුන් අතර ද පවතිනවා. ඩේවිඩ් ඇටෙන්බරෝගේ රූප පටියක එවැනි දෙයක් අහුවෙලා තියෙනවා. නැවත උපත ඇත කියන එක පසුවට කතා කරමු.
දැන් ඒ ලිපියෙන් උපුටා ගත් කොටස් කීපයක් විග්‍රහ කරමු.
"එහිදී මට හමුවුණු “නාගර්ජුන්” නම් මහ යෝගීවරයා අපේ රටේ ඉදිරි අනාගතය පිළිබඳව මහා අරුම පුදුම අනාවැකි රාශියක්‌ පළ කළේය....
එතුමාණන්ගේ ප්‍රකාශයන්ට අනුව වර්ෂ 2017 පමණ වනතුරු අප රට සංවර්ධිත රටක් බවට පත් නොවනු ඇත. අධර්මය රට තුළ පැතිරී යනු ඇත. නීතිය අභිබවා රජකරනු ඇත. රට තුළ දිනපතා මිනීමැරුම්, ස්‌ත්‍රී දූෂණ, බාල අපරාධ යනාදිය රැල්ලක්‌ ලෙස ව්‍යාප්ත වනු ඇත. හොරකම්, මැරකම්, මංකොල්ලකෑම්, පැහැරගෙන යැම්, රටතුළ සීග්‍රයෙන් ඉහළ යන අතර අතීත හෙළ උරුමයන්ට සම්බන්ධ ඉපැරණි නටබුන් සහිත ඓතිහාසික ස්‌ථාන ද නිධන් හොරුන් විසින් විනාශ කරනු ඇත. මිනිස්කම පරයා නොමිනිස්‌කම නැගී සිටිනු ඇත. පින් කිරීම වෙනුවට මිනිසුන් පවට වඩ වඩාත් බරවනු ඇත. ශ්‍රී ලංකාවේ කෘෂි කර්මාන්තය විනාශ වී ගොස් රට තුළ මහත් ආහාර අර්බුදයක්‌ ඇති වනු ඇත. ගං වතුර, නාය යැම්, සුළු සුළු භූමි කම්පා යනාදිය ද රට තුළ විටින් විට ඇති වී ජන ජිවිතය අවුල් කරනු ඇති අතර, මිනිසුන්ට ජීවත්විය නොහැකි ජීවන බරකට ලක්‌වනු ඇත. ඒ නිසාම ඇතැම් දෙමාපියන් දරුවන් ද සමග සියදිවි හානිකරගනු ඇත. සෑම තැනම අල්ලස, දූෂණය, නාස්‌තිය හා වංචාව රජකරනු ඇත. "
ඇත්තටම මේ ටික ඇස් ඉදිරියේ දකින ආශ්චර්යයක්. වැදගත් වන්නේ මේ ඔක්කොම කලින් ලියා කියා තිබීමයි.
ඊ ළඟට අපේ රටේ බිහිවෙන නායකයා ගැන කියන කතා බලමු.
"එම යෝගීවරයා මතු අනාගතයේ නුඹලාගේ රට ගොඩනගන රාජ්‍ය නායකයා දැනටමත් ඉපැදී, ඉතා අප්‍රසිද්ධියේ කල්ගත කරන බවත්, ඔහු රටේ පිළිගත් ඉහළම වෘත්තියක නිරත මහා උගතෙකු බවත් ප්‍රකාශ කළේය."
"ඔහු අධ්‍යාත්මික බලයෙන් යුත් දෙවියන්ගේ වරමින් රට ගොඩනැඟීම පිණිස බිහි කරන ලද පුද්ගලයා බවත් වැඩිදුරටත් සඳහන් කළේය."
"ඔහු ශ්‍රී ලංකාවේ රාජ්‍ය නායකත්වයට පත් වූ පසු රට තුළ ධර්මිෂ්ඨ ජන සමාජයක් බිහිවන බවත්, ඔහු බලයට පත් වී සත් වසරක් ඇතුළත ශ්‍රී ලංකාව ලොව බලවත්ම රාජ්‍යයක්‌ බවට පත්වන බවත් එම සෘෂිවරයා අනාවැකි පළ කළේය. ඔහු විසින් රට තුළ සුරාව හා සූදුව සම්පූර්ණයෙන් තුරන් කර දමන බවත්, මිනීමරුවන්, ස්‌ත්‍රී දූෂකයන්, බාල අපරාධකරුවන් යනාදී දැඩි අපරාධවල නියෑළෙන්නන් එල්ලා මරා දමන බවත්, සත්ව ඝාතනය රට තුළ සම්පූර්ණයෙන්ම තහනම් කරනු ලබන බවත්, බුද්ධ ධර්මය ලොව පුරා රැගෙන යැමට කටයුතු කරන බවත්, රට සම්පූර්ණයෙන්ම ස්‌වයංපෝෂිත කරන බවත්, ධර්ම විනය සංගායනාවක්‌ ඇති කොට භික්‍ෂු ශාසනය සුපිරිසිදු කරන බවත්, උගතුන්ට, බුද්ධිමතුන්ට රට තුළ යළි නිසිතැන ලැබෙන බවත්, ශ්‍රී ලංකාව ජාත්‍යන්තර සාම මධ්‍යස්‌ථානය බවට පත් කරන බවත් එම සෘෂිවරයා මා සමග ප්‍රකාශ කළේය."
මෙතන නම් ඔය ආකම/සාම වෙනුවට දැනුම හෙවත් "සිංහල දැනුම" කියල දාන්න වෙනවා. නියම බුධලා හිටියේ සිංහලයන් අතරෙ විතරයි. ඒ අය දෙසුවේ රහත් වීම මිස අරහත් වී නිවන් දැකීම නොවේ. ඒ ගැනත් පසුව කියමි.
පුනරුප්පත්තිය ගැන කියපුව වගේම අද රටේ තත්ත්වයට වග කිව යුතු නායකයා ගැන පසුවට කතා කරමු.
"තවද එසේ බිහිවන මීලඟ රාජ්‍ය නායකයා මහා දාර්ශනිකයෙකු වන බවත්, කිසිවෙකුට ඔහුට මොනයම් හෝ හානියක් කිරීමට නොහැකි බවත්, එසේ කිරීමට සැලසුම් කරන්නන් සොබාදහම (????) විසින් අකාලයේ මිය පරලොව යවන බවත් සඳහන් කළ එම සෘෂිවරයා එකී අනාගත නායකයා මෙරට තුළ ප්‍රථම වතාවට (සිංහල) ජාතික ආණ්‌ඩුවක්‌ බිහිකොට, නොවෙනස් වන ජාතික ප්‍රතිපත්තීන් ඇති කොට දසරාජ ධර්මයෙන් ඉතා දැහැමිව වසර 20 කට අධික කාලයක් රට පාලනය කරන බවත් සඳහන් කළේය.".
හැම දෙනාම තමන්ගෙ හිතට එන දේ තමයි කියන්නේ. ඒත් මේ ඉන්දියාවේ ඉන්න නාඬි වහන්සෙලා කියපු දේවල් පැහැදිලිවම ආදි සිංහලයන් දත් බවත්, අද වෙනකම් ඒ තොරතුරු රැකුණ බවත් ඉන්දියාවට යන්න උතුරට නොගොස්, දකුණට ගියා නම් සිංහලෙන් ම නිවැරදි ව දැන ගන්නව නේ. සිංහලයන්ගෙ රජ රට තියෙන්නේ එහේ මිස ඔය කියන වියළි කලාපෙ නොවෙයි.
මම මේ තොරතුරු ගැන කතා කලේ, උපුටා ගත් දේම අප සොයාගත් දත්ත වලට ගැලපෙන නිසයි. ඒ ගැන තොරතුරු නොබෝ කල සිංහලයන් ගේ වහරේ එන "දියසේන" යටතේ කියනවා. ඒත් අද මේ කතාව කිව්වේ, "දැනටමත් ඉපැදී, ඉතා අප්‍රසිද්ධියේ කල්ගත කරන බවත්, ඔහු රටේ පිළිගත් ඉහළම වෘත්තියක නිරත මහා උගතෙකු...", "කිසිවෙකුට ඔහුට මොනයම් හෝ හානියක් කිරීමට නොහැකි බවත්, එසේ කිරීමට සැලසුම් කරන්නන් ... අකාලයේ මිය පරලොව යවන බවත්", "ශ්‍රී ලංකාව ලොව බලවත්ම රාජ්‍යයක්‌ බවට පත්වන බවත්" යන කරුණු වල සැඟවුන සුවිශේෂත්වය යි.
මෙතැන, තුන් වන කරුණ නම් රටේ නායකගේ කටන් ආවට, ඒක මුලින් ම කිව්වෙත්, අනිත් දෙක කදිමට ගැලපෙන්නෙත්, දැනුදු අප්‍රසිද්ධියේ වසන සැබෑ මනුෂ්‍යයකුගෙ තොරතුරු වලට බව අපේ සොයාගැනීම ද වෙනවා. එයාගෙ උපන් නමත් අතීතයේ කී නමේ ම නූතන අරුත දෙනවා. දියසේන කියන්නේ ධාතු දෙන කෙනා. ධාතු දෙන්නේ පියා නේ ද? ඉදිරියේ දී, සිංහලයන් අනාදිමත් කාලයක සිට කියන දියසේන ගැන සැබෑ තොරතුරු පළ කරන නිසා, මෙය පෙර දැකුමක් ලෙස ලීවෙමි. නුදුරු කල මනු ගැන ලිපිය සම්පූර්ණ කරමි.
උපුටා ගත්තේ, අද නොයෙකුත් මගින්, සිංහලයන්ගෙ තොරතුරු විකෘර්ති කර තේරුම් ගැනීම වැළැක්වීමට, සිංහල විරෝධීන් ගහන දහම් ගැට පෙන්වීමටය. අද වන විට දියසේන නම ගත් කැනහිළුන් ද, හිඟනුන් ද, ඇත. ඒත් සැබෑ දියසේන අහලකටවත් මේ මෝඩ රිළවුන් තැබිය හැකි ද? එවැනි සුවිශේෂ චරිතයක් මෙලෙස නසන්නේ සිංහලයන් ගේ දැනුම් තේරුම් ගැනීමේ හැකියාව පරික්ෂා කිරීමට යයි මම කියමි. වරහන් තුල ඇත්තේ මගේ ඇමුණුම් ය.
Subscribe to:
Posts (Atom)