ආයුර්වේදය හා සැසඳීම
අද රට තුල ආයූර්වේදයේ (හින්දුකම තුලින් රැඟෙන ආපු සිංහලයන්ගේ "ආයු වැඩිකරන විදිය" දෙන දැනුමේ සොච්චමක) ක්‍රියාකාරිත්වය කොතරම් බලවත් ද කියනවා නම්, ආයූර්වේදය කියන්නේ සිංහලයන්ගේ "ආයු වැඩිකරන විදිය" දෙන දැනුම යයි සිතන අය බොහෝ ය. මම කලින් ලිපියක, සිංහලයන් සතු ජීවිතය ගොඩ නැඟුණු ආකාරය කියන දැනුම අද වන විට අනාවැකි/පේන කියන හින්දූන්ගේ ජ්‍යෝතිෂයෙන් යට වූ හැටි කීවෙමි. අද සිංහලයන්ගේ රට කෙතරම් හින්දුකමට යට වී ඇති දැයි කියනවා නම්, නිර්වාණය (ජීවිතය නිවීම/වඳ කිරීම) හා අරහත්වීම මුල්කොට ඇති හින්දු කම, ජීවත්වීම/පැවැත්ම රැකීම හා රහත්වීම (බුදවීම) මුල්කොට ගත් සිංහලකමට වඩා සිංහලයන්ගේ ම දෙයක් වී ඇත. හින්දුකම සංකේතවත් කරන සොහොන් ගැබ් නැති තැනක් නැති තරම් ය. රටේ නම ද මුළුමනින් හින්දුකරණය (ශ්‍රී ලංකා) වී ඇත. රටේ පාලනය ද හින්දූන් අතේ ය. කේරළයෙන් ආ පාලකයන් පිණවීමට ගෙනා කේරළ බෙර හා නැටුම් සිංහල ජාතික සංකේතයන් ය. අද මාධ්‍යවේදීන් සියල්ලන් ම හින්දූන් ය. මාධ්‍ය තුලින් මුදා හරින සියලු නිර්මාණ හින්දු ජන්මයෙන් බිහි වී ඇත. එවන් පරිසරයක, ආයුර්වේදය සිංහල උරුමයක් නොවී නම් මම පුදුම වෙමි. මේ ප්‍රශ්ණ වැල දිග හැරෙන කොට, හින්දූන් කියන්නේ සිංහලයන් ම ද යන උභතෝකෝටික තත්ත්වය උද්ගත වෙනවා. එහෙත් සිංහල හා හින්දු යනු අනන්‍ය ගුණාංඟ ඇති ජාතීන් දෙකක් බව ඇස් කන් යොමා බැලුවොත් පේනවා. එසේ නම්, මේ හින්දු උරුමයන් සිංහලයන්ගෙ උරුමයන් කිරීමට වෙර දරන්නේ, සිංහල රටට සංක්‍රමණය වී සිංහල බස කතා කරන හින්දූන්ගේ ජන්ම උරුමය නොවේ ද? සිංහලයන් ඉන්දියාවෙන් ආ කොටසක් යයි දෙමළුන් කියන්නේ, මේ හින්දු සංක්‍රමණිකයන් ගැන නොවේ ද? මගේ උත්සාහය මේ වෙනස පැහැදිලි කිරීමයි. සිංහලකම හා හින්දුකම අතර ඇති සම අසම කම් අනාගත ලිපියකින් අනාවරණය කල විට මම කියන දේ වඩා පැහැදිලි වේවි.
ආයූර්වේදය යනු සිංහලයන්ගෙන් රැඟෙන ගිය දැනුම පාදක කොට බිහි වූ දෙයක් බවට බොහෝ අතීත කතා ඇත. මහාවංශයේ ඇති විජේකුමාර්ගේ තැනට ශ්‍රී රාවණයෙක් රිංඟවීමට හෙල ( ඉල හෝ ඊලම්) උරුමයක් ගොඩ නඟන සුළුතරයක් අද ඇත. ශ්‍රී භාවිතය ම හින්දු උපතක් දෙනවා නේ ද? හින්දූන් අතර, මේ ශ්‍රී රාවණයන් කියන්නෙ ඔවුන්ට වෙද හෙදකම් දැනුම දුන් එකා ලෙස ය. ඒ සියලු දැනුම සිංහලයන්ගෙන් පැහැර ගත් දේ නොවේ ද? ආයූර්වේදය යනු හින්දුකම උතුරා යන දෙයකි. එනම් ඇත්ත අස්සේ නැත්ත ඇලී වෙලී දෝරෙ ගලා යාමයි. ඔවුන්ට අනුව අමෘතය වුව තැනිය හැකි කසිප්පු (අරිෂ්ඨ) වර්ගයකි. ගංජා, අබිං, මී බෙටි, ගොම, මුත්‍රා, අශූචි වුව බෙහෙත් ඖෂධයන් ය. අශූචි, මුත්‍රා සමඟ අනා, ආලේප කල විට තුවාල සනීප වේ යයි ලියා තිබෙනු මම දැක ඇත. සියලු රෝග නිවාරණයට ගව මුත්‍රා පානය කල යුතු යයි සිතීම ජාතික උරුමයක් වන කොටසකට, කැලිකසළ වුව ඖෂධ වන්නේ මය. මෙම ආයූර්වේදයේ, සිංහලයන් අප්‍රිය කරන දේ හැර, ඉතිරිය සිංහලයන්ගෙ උරුමයක් කොට එමගින් යැපෙන අය බොහෝ ය. ඒ මදිවට ආයතන පවා බිහිකර නා නා ප්‍රකාර පට්ටම් ලබා ලෙඩ "සුව කරන" අය ද බොහෝ ය.
අද ආයූර්වේදය ලබා ඇති තැනට ආවේ නිකම් ම නොවේ. සිංහලයන් අතරට සංක්‍රමණය වූ මලයාලි හිඟනුන් ලෙස හඳුන්වන දුගී ජන කොටස, මුලින්ම සිංහල වෙදුන්ට ආවතේව කිරීම තුලින් ඇරඹූ ගමන කෙළවර වුනේ සිංහල වෙදුන් ගේ තැන ගෙන ය. මෙම ක්‍රියාවලිය තහවුරු වන්නේ උතුරේ සිට දකුණේ කෙළවරට යනතෙක්, අද පාරම්පරික ප්‍රතිකාර ක්‍රම යයි කියමින් කරන දේවල්, ඉන්දියාවේ කරන කියන දේවල් හා සැසඳූ විට ය. අද දකුණු කොනට ගිය සංක්‍රමණිකයන් බොහෝ වුව ද, තවමත් සිංහලයන්ටම උරුම වූ ප්‍රතිකාර ඇති නිසාත්, ඒවා හා හින්දු උරුමය අතර ඇති පරස්පර බවත් නිසා, ආයුර්වේදය කියන්නේ සිංහලයන් සතු ආයුෂ වැඩිකරන දැනුමෙන් අහුලාගත් සොච්චමක් බව කිව හැක.
මා මෑතක දී ආයූර්වේදය හා බටහිර දොස්තරකම අතර අත්හදා බැලීමක් කලෙමි. මේ වෙදා, දොස්තර නලාව පමණක් නොව එක්ස්රේ පවා යොදාගන්නා මිශ්‍රජාතකයක් ඇත්තෙකු බව පසුව දැන ගතිමි. ඒ ප්‍රතිකාර ක්‍රම දෙකටම වඩා නිකම් සිටීම හොඳ යයි සිතුනේ, මා ආබාධය සුව කරගත්තේ තිරිසන් සතුන් කරන ප්‍රතිකාර ක්‍රමයක් තුලින් නිසා ය. ඒ තුලින් ඉතා වැදගත් යමක් දුටිමි. ඔහු ප්‍රතිකාර කිරීමට නියම කල ද්‍රව්‍යයයන් නිවස අවට වැඩෙන ඒවා පමණක් වීම ය. ඒවා හින්දූන් දැකලා වත් නැති බව සහතික ය. ඒවා නිසා සිරුර දැක් වූ ප්‍රතිචාර අරුම පුදුම ය. වෙදා පොතපතින් උගත් අයකු බව මැනවින් තහවුරු වූයේ, ඒ බෙහෙත් තුලින් ශරීරයට වෙන බලපෑම් ගැන හැඟීමක් නැතිව දුන් නිසා ය. ඔහු හරියට දැන සිටියේ නම්, එය මට තිබූ සුළු ආබාධයට නොදෙන්නකි. දැන දැන ප්‍රතිකාර ගැනීම තුලින් අද වෙදුන් ලෙස පෙනී සිටින්නේ අධ්‍යාපනයෙන් උගතුන් වූවන් වැනි කොටසක් බව තහවුරු විය.
අද ආයූර්වේදය ලෙස සිංහල සමාජය තුල ඇති ප්‍රතිකාර සඳහා යොදන ද්‍රව්‍යයන් බහුතරයක් සිංහලයන් සතු ආයුෂ වැඩි කිරීමට යොදා ගත් දේශීය ද්‍රව්‍යයයන් ය. ප්‍රතිකාර ක්‍රම ද බොහොමයක් සිංහලයන්ට ම ආවේණික ඒවා ය. එහෙත් අධ්‍යපනය තුලින් බිහිවන්නන්, එය බටහිර දොස්තරකමේ කොටසක් කර ඇත. හින්දු වචන යොදා ඔවුන්ගෙ ප්‍රතිකාර ක්‍රම ද මිශ්‍රකර ඇත. සැබැවින් ම පිස්සගේ පලාමල්ලට නොදෙවෙනි ය. තමන්ගේ ඇදහිලි ද කොතරම් බලපෑම් කරනවා ද? මනුෂ්‍යකම පිළිකුල් කරන, නිර්වාණය පතන හින්දු ආගමිකයන් කරන ප්‍රතිකාර සම වන්නේ දෙවියන් බැහැර කර මලප්‍රේතයන්ගේ සහාය පැතීමට ය.
සිංහලයන් සතු ආයුෂ වැඩිකරන විදිය හා බැඳි දැනුම විග්‍රහ කිරීම සිතා මතා ම අත්හැරියේ, එම දැනුම නුසුදුස්සන් අතට නොදීමට ය. අද සිංහල බ්ලොග් අවකාශය තුල ද මේ දැනුම බටහිරයන්ට දී බඩවියත රැකීමට වෙර දරණ හිඟනුන් සිටින නිසා ඒ මග ගනිමි. කෙසේ වෙතත් යමක් හඳුනා ගැනීමට දෙවිදියක් ඇත. එක විදියක් නම් ඒ ගැනම කීමය. අනෙක නම් අන් දෑ එය නොවේ යයි පෙන්වීමය. දුෂ්කර වුවත් දෙවන මග යමි.
ආයුර්වේදය සිංහලයන්ගේ දෙයක් නොවන්නේ එතුලින් මිනිසා බිහි වූ ආකාරය පිළිබඳ දැනුම වත් අනෙක් ජීවීන් හා මිනිස් ජීවය අතර ඇති සබඳතාවය වත් නිරූපනය නොවන නිසා ය. කිසිදු ආයුර්වේදියෙකුට මෙම දැනුම නැතැයි කියමි. ආයූර්වේදය තුලින් කරන කැපිලි, කෙටිලි, බෙදීම් ගත් කල හින්දු උරුමයක් වන කෙටවීම මනාව පිළිබිඹු වේ. ලෙඩ රෝග වලට සාධක ලෙස කරන ශාරීරික වර්ගීකරණය බෙදීම ජන්මය වූ හින්දුකම නිරූපණය කරයි. බෙහෙත්වලට යොදාගන්න විදිය තුල, ඒ ඒ ද්‍රව්‍යවල ගැලපීම ගත් කල, අවශ්‍ය අනවශ්‍ය දේ මෙන් ම නොගත යුතු දේ ද දෙන්නේ තමන් කරන්නේ අවබෝධයකින් තොර නිසා ය. තමන් කරන දේ නොදන්නේ නම්, ඒ කෙනා අනුන් කී දෙයක් කරන්නෙකි. ඔවුන්ගෙන් ප්‍රවේශම් විය යුතුය. ඒ වැරදි දේ ගෙන නැති කරදර ඇති කරගන්නා නිසා ය. මෙහි දී බටහිර දොස්තරකමට සමාන බවක් පෙන්වයි.
ලෙඩ සුවකිරීමේ මුවාවෙන් ලෙඩ සැඟවීම ද කරන බව සමහර ද්‍රව්‍ය භාවිතයෙන් තහවුරු වේ. මේවා ආනයනය කරන දෑවලට ද අයත් වේ. එසේම එක ලෙඩකට ප්‍රතිකාර කිරීමේ දී තවත් නැති ලෙඩ බොහොමයකට ද ප්‍රතිකාර කරන බව ඔවුන්ගේ බෙහෙත් වට්ටෝරු (??? කඩචෝරු) තුලින් දිස් වේ. මෙහි දී ද, බටහිර දොස්තරකමට සමාන බවක් පෙන්වයි. බටහිර බෙහෙත් කඩයක සියලු රෝග සඳහා ඇති සියල්ලම එකවර බීවොත් මරණය උදා වුව ද, ආයුර්වේදයේ යොදාගන්නා දෑ වල ප්‍රමාණය හා භාවිත කාලය ගත් විට එතරම් දරුණු නැත.
යොදා ගන්නා දැනුමට උපත වන්නේ අභූත දේවල් ය. බොහෝ දෑ සෘෂිවරුන් දී ඇත. ගිය සෙප්තෙම්බර් 26 දින, ඉල වංශයට අදාළ දෙරණ වැඩසටහනේ, සූරිය ගුණසේකර සෘෂිවරුන් ගැන කී දෑ මතක් වී මට හිනා ගියා. බොරුවක් ඇත්තක් කිරීමට නම්, එය කීවේ බුද්ධ යයි කිව යුතු ය. අන්ධ භක්තිය ප්‍රශ්ණ නැගීමට ඉඩ නොදෙයි. ඉහත මා කී ජීවිතය ගැන දැනුම තිබේ නම් සෘෂීන්ට මුවා නොවී ඇත්ත දැකිය හැක. තවත් අය සිහිනෙන් ඇසූ දෙයක් බව කියයි. මගේ සීයා වෙදකම් කල පරපුරක අන්තිමයා විය. මා කුඩා කල දුටු දෙයක් නම්, බෙහෙත් රහසක් ලෙස රැකීම ය. එවන් එක ප්‍රතිකාරයකට යොදාගත් ද්‍රව්‍යය, ඔහුගේ ගෙදර වැටට හිටවා තිබුන බව මතක් වෙනකොට, එවන්නැන් සිංහල දැනුම නැසුවන් ලෙස දකිමි. එසේ කිරීම වැරදි නොවන්නේ මට අළුතින් පටන් ගැනීමට අවස්ථාවක් උදා වුන නිසා ය.
ආයූර්වේදය හා කසිප්පු පෙරීම අතර යම් සමානත්වයක් ඇත. බොහෝ ප්‍රතිකාර තුල අනවශ්‍ය දෑ ඇත. එය තහවුරු වන්නේ මේ වට්ටෝරුකාරයන්ගේ නාමාවලි තුල ඇති ද්‍රව්‍යවලින් කිහිපයක් "පමණක්" ගෙන එම ලෙඩටම තමන් ම ප්‍රතිකාර කර ගන්නා සිංහලයන් ද සිටින නිසා ය. මෙහි දී ප්‍රතිකාර ලෙස හැඳින්නුවේ ලෙඩ "සුව කරන" දේ වලට ය. සිංහල දැනුම, ආයූර්වේදය හෝ බටහිර දොස්තරකම මෙන් තම බඩවියත සඳහා හදාවඩා ගත්, සීමිත කොටසකට උරුම වූ මර උගුලක් නොවේ. හැම සිංහලයාට ම මේ දේවල් ගැන යම් දැනුමක් ඇති බව අමතක නොකල යුතු ය. මුදල් හෝ තෑගි භෝග බලාගෙන ප්‍රතිකාර කරන්නේ හොර වෙදුන් ය. සිංහලයන්ට නියම දැනුම ලැබුනේ බරපතල කොන්දේසි ද සමඟ ය. වැරදියට යෙදීම වඳ වීමට හේතු වේ. එය සැබෑ බව තහවුරු කරන සාධක බොහෝ ය.
මගේ උත්සාහය ඇත්ත කීම මිස වෙන යමක් නොවේ. අද ඇති බටහිර උරුමයෙන් ජනිත රෝගවලට ආයූර්වේදයේ තබා, ඉපැරණි සිංහල දැනුමේ ද ප්‍රතිකාර නැත. යමෙක් පිළිකාවන් වැනි මිනිසුන් නසන නූතන රෝගවලට ප්‍රතිකාර තිබේ යයි කියන්නේ නම්, එය ලැජ්ජා නැති අය කී බොරුවකි. ලෙඩ නොදැන ප්‍රතිකාර කරයි නම් ඒ උන්මත්තකයන් ය. එසේම, සර්ව රෝග නිවාරණ තෛල, අරිෂ්ඨ, ගුලි, කල්ක, කසිප්පු හදන ආයූර්වේදයේ පරතෙරට ගිය අය, සර්ප තෙල් වෙළඳුන් යයි කියමි. ඒ මිනිසා යනු ඉතා සංකීර්ණ නිපැයුමක් නිසා ය. එය යථා පරිදි පවත්වාගෙන යාමට සිංහලයන් යොදාගත් උපක්‍රම ගත් කල, ඔවුන් කොතරම් සූක්ෂම එය කලා ද යන්න රෝගය සුව වී අතුරු ආබාධ රහිත වීමෙන් පෙන්වයි. එසේම, එම ක්‍රම තුල ඇති සරල බව අගය කල යුතු ය. ඵලදායී බව රැකෙන්නේ සරල බව තුලිනි. නොඑසේ නම්, සියලූ ප්‍රතිකාර සඳහා යොදන ද්‍රව්‍යයන් එකට මිශ්‍ර කර සියලු රෝග නිවාරණය කර නොමැරී සිටීමට අවශ්‍ය අමෘතය සකසා ගත. එවැනි මායාවන් සිත ගත සැනසුව ද, සැබෑ ලෝකය තුල යථාර්තය එය නොවේ. නොදැන කරන ප්‍රතිකාර නිසා නැති ලෙඩ හැදෙන බව ඊ ළඟ ලිපියෙන් දැක ගත හැකි වේවි.
සිංහල යන වචනයේ සැබෑ අරුත දෙන ලිපියේ ඉංග්‍රීසි, දෙමළ හා හින්දූන් ගැන ද කියන සුවිශේෂ තොරතුරු ගත් කල, මා කියන දෑ මැනවින් තේරුම් ගනු ඇත.
සිංහලයන් සතු ආයුෂ වැඩිකරන විදිය හා බැඳි දැනුම විග්‍රහ කිරීම සිතා මතා ම අත්හැරියේ, එම දැනුම නුසුදුස්සන් අතට නොදීමට ය. //// :(
ReplyDelete