අවුරුදු පහක් බුකියෙ ගත කලා කියන දවසෙ මෙය ලියන්න වීම විශේෂයි. ඒ වගේම අන්තර්ජාලෙ හරහා "සිංහලයන්" වෙනුවෙන් මුදා හල දැනුම් අල්පයේ අවසාන ද මෙය විය හැකියි.
මම පටන් ගන්න කොට සිංහලයන් ගැන උදමින් කලත්, අන්තර්ජාලෙ හරහා හඳුනාගත් "සිංහලයන්" ලෙස හඳුන්වාගන්නා මගේ ලිපි කියවන්නන් ඇතුළු "ගොබ්බයන්" (මෙය අරුත්බර වූවත් කීමට වද නොවෙන්නේ "සිංහල" තේරෙන එකෙක් නැති නිසයි) ගත් කල, උන්ට වඩා බුරියා ළඟ වටිනා "සිංහල" ගති ඇතැයි තහවුරැ වූ නිසා මෙසේ ලියමි. "බුරියා" මා කුඩා කල නිවසේ සිටි බල්ලා ය. දිනක් ඌ සුපුරුදු ලෙස දොර ළඟ පා පිස්සේ සිටින විට, පයින් ගසා එළවූයේ මගේ පා පිස ගෙට යාමට ය. ඒ වෙලාවේ, ප්‍රතිචාරෙ ලෙස, මහ වැස්සේ තෙමි තෙමී දොරකඩ ළඟ මිදුලේ දරණු ගසා ඌ ලැග සිටි ආකාරය මට අමතක නොවේ. ඒ උගේ වගකීම ඉටු කිරීමට ය. මොන බාධක ආවත්, "වගකීම ඉටු කිරීම" අතනොහැරීම වටින "සිංහල" ගතියකි. එහෙත් අද "සිංහල" යයි කියාගන්න අන්තර්ජාලිකයන් ගත් කල, ඉබා ගාතේ යන "අවජාතික සක්කිලි අහිගුන්ටිකයන්" මිස "සිංහල" නොවන බව පසක් විය. ඔවුන්ට "සිංහල" වීමට තව බොහෝ කල් යනු ඇත.
නැවත මුල සිට පටන් ගැනීමට මට වීම අරැමයක් නොවේ. ලෝකයේ කාටවත් බැරි දේ මම කලේ මෙලෙස මිස "ඉබා ගාතේ යන අවජාතික සක්කිලි අහිගුන්ටිකයන්" පවසන අද්භූත විදි වලින් නොවේ. මා සමඟ සැබෑ "සිංහලයන්" ඇත. ඔවුන් සතුන් අතර අද නැත. ඔවුන් ගැන මතකයෙන් කී දේ අන්තර්ජාලෙ හරහා හඳුනාගත් "සිංහලයන්" ලෙස හඳුන්වාගන්නා අය ගැන නොවන බව සටහන් කරමි.
අන්තර්ජාලෙ හරහා හඳුනාගත් "සිංහලයන්" ලෙස හඳුන්වාගන්නා "ගොබ්බයන්" හා ඉන් මට සමීප වී කාලය කා දැමූ "ගොබ්බයන්" තුලින් මම දකින්නේ මිරිඟුවක් හඹා යන මුලා වූවන් ලෙස ය. ඔවුන්ට මම කියපු දේ, තමන් ගේ මනෝ විකාර පවත්වාගෙන යාමට අළුතින් එකතු කරගත් "කුණු" ය. පිස්සන්ගේ පලාමල්ල වැනි එකතුවකි. කාටවත් ඵලක් නැත.
අද මනුෂ‍්‍යයන් කියන්නේ වචන "මතක" තබා ගන්නා, වචන "තේරැම්" නොගන්නා, "ගොබ්බයන්" රැලකට ය. වංචාවෙන් බොරැවෙන් යැපීමට ගොස් කොටු වූ අමන සතුන්ටය. මට උන් වෙනුවෙන් කල හැකි දෙයක් නැත. තමන් සතු තේරීමේ අයිතිය අභියෝගවලින් පැනයාමට යොදා ගන්නා තාක් ඔවුන් ආපස්සට යනු ඇත. මම පැහැදිළිවම කීවේ, මම අමතන්නේ "සිංහලයන්ට" පමණක් බවයි. කවුරු හෝ කී පමණින්, තමන් "සිංහල" යයි සිතන්නේ "අමන ගොබ්බයන්" ය. අද ඇති හිඟනකම මුල් කරගත් ඉංග්‍රීසි ජීවන රටාව, "සිංහල ජීවන රටාව" යයි සිතන උන්ට කතා කිරීම ද පිළිකුලකි.
මින් ඉදිරියට, මේ ලෝකයේ උපරිම තලයේ ජීවියා වන "සිංහලයකු" වීමට නම් තමන් ඊට සුදුසු බව ඔප්පු කල යුතු ය. යාළු මිත්‍රකම් නෑකම් නැත. සැබෑ ලෝකයේ ක්‍රියාවෙන් මැනෙනු ඇත. පොදු මිස පුද්ගල සබඳතා නැත. ජාතිකත්වය යනු පොදු උරැමයකි.
"සිංහල රට", "සිංහල ජාතිය", "සිංහල කම" ගොඩ නැගීම මගේ වගකීමයි. එය දිවි හිමියෙන් කැප විය යුතු වගකීමකි. එසේ නොවී ඔබට කවදාවත් "සිංහල" විය නොහැක. තීරණය කරන්නේ මමයි. "සිංහල රට", "සිංහල ජාතිය", "සිංහල කම" මගේ උරැමයෙන් ලැබුනු දෙයක් මිස, මගේ උත්සාහයෙන් ගොඩ නැගුවක් මිස, "ඉබා ගාතේ යන අවජාතික සක්කිලි අහිගුන්ටිකයන්" පවසන අද්භූත විදි වලින් බිහිවූවක් නොවේ. මට පමණක් "සිංහල රට", "සිංහල ජාතිය", "සිංහල කම" බේරාගත හැකි යයි කියන්නේ ඒ නිසාම ය.
ඔබ අතර සැඟවුනු සිංහලයන් තවමත් සිටී නම් මව් බිමට එන්න. ඉතිරිය, බුකියේ මට හමු වූ ගඳමාල් පෙරේරා චරිතය මෙන්, මම ඊ ළඟ වර එනතෙක් උමතුවෙන් කියවපු දේ වමාරනු ඇත. ඉන් මම ඔවුන් එකල ද හඳුනාගනිමි. ඔබ තීරණ ගත යුත්තේ ඔබට සාපේක්‍ෂව නොව සැබෑවට සාපේක්‍ෂවයි. තීරණය ඔබ සතුයි. එතෙක් ඔබ දස අතේ ඉබාගාතේ යනු ඇත.
මට ළංවූවන් තරම් මගේ වැඩට බාධා කල වෙනත් සතුරන් නැත. මගේ හැම දේටම හරස් වන පරම සතුරන් මා වටා ය. ඒ නිසා, සීමිත කාලය තුල කිරීමට ඇති "කරන්න බැරි කාරිය" කරන්න, කිසිවකු ළඟට නොගන්න තීරණය කලෙමි. එය අන්තර්ජාලයටද පොදුයි. බුකියේ වසර පහක් ගත විය. පටන් ගත් වැඩ මම නැති ව වේලේ. තව මොන කතා ද? මගේ වැඩට කිසිවකු වැදගත් නොවේ. යමෙකුට වැදගත් වන්නේ මගේ උත්සාහයේ ඵල භුක්ති විඳීමටයි. සුදුසු අයට සදා සීමා වේ. ළඟා වීමට ඇත්තේ එක මගකි. ඒ ක්‍රියාවෙන් පෙන්වීමයි.
