උදාවෙන සෙනසුරු අඵලය ගැන බිය විය යුතු ද?

අප ගැන අප වටා ඇති පරිසරය ගැන හරියට තේරුම් නොගැනීම නිසා බොහෝ විට අප මුලා වෙනවා. සමහරු අප ඇතුළු සියල්ල ඉබේ පහල වෙනවා හෝ මැවෙනවා කියලා හෝ පරිණාමනය වෙනවා කියන කොට අපි ඒවා පිළිගන්න පෙළඹුනත්, ඔය කියන මත අද පරිසරය තුල ඊට අණුකූල විවිධ අවස්ථාවන් නිරූපණය නොකරන්නෙ ඇයි කියලා විමසන්නෙ නැහැ. උදාහරණ ලෙස සිංහල කතා කරන බහුතරය දරන ඉබේ පහලවීම හෝ ඕපපාතික වීම යන ක්‍රියාවළිය ගත හොත්, අද ඊට අණුරූපව වෙන දෙයක් පෙන්විය හැකි ද?

ඒත් සැබෑව ගත්තම, නොකඩවා බාහිරව කරන බලපෑම් මත බිහි වීම වගේම වෙනස් වීම වෙන බවත්, ඊට මුල්වන පදනම ගත්තම ඒකත් බාහිරව ගොඩ නැගූ දෙයක් බවත් තහවුරු වෙන සිදුවීම් අප අවට හැමදාම වෙනවා.

මිනිසුන් ලෙස ගතහොත් අපේ ශරීරය කියන එකත් වෙන අය හදපු එකක් නේ ද? එතකොට අපේ හිත ගැන බැලුවත් ඒක අපි හදාගත් එකක් නොවෙන බව තහවුරු වෙනවා. ඒ කියන්නෙ අප කියන්නෙ ඉබේ හදාගත් අපේ දෙයක් නොව, බාහිර ක්‍රියා තුලින් බිහි වූවන් වෙනවා. අප වටා ඇති පරසරයත්, ඒ ඒ කොටස් අතර ඇති සම්බන්ධතා හා අනන්‍ය ක්‍රියාකාරකම් ගත්තම, ඒ සියල්ලත්, ඉබේ හදාගත් අපේ දේ නොව, බාහිර ක්‍රියා තුලින් බිහි වූවන් බව තහවුරු වෙනවා. මේ බව අපට තේරුම් ගත හැකි සරල සිදුවීම් හරහා දැනගන්න පුළුවන්. මෙයින් අදහස් වෙන්නේ ස්වාභාවික (සැබෑ) සිදුවීම් සියල්ල ම බාහිර බලපෑම් වලට නතු බවයි. සරල ව කියනවා නම් ස්වාභාවික (සැබෑ) සිදුවීම් සියල්ල අවශ්‍ය පරිදි පාලනය කලහැකි බාහිර බලවේග ඇති බවයි. ඒ ගැන අත්හදා බැලීම් කලත් මෙතන කීමට අදහස් කරන්නෙ නැහැ.

ඉහත කාරණා කීවේ සෙනසුරා (හෙනහුරා) ගේ අඵල ගැන කීම පැහැදිලි කිරීමටයි. බාහිරව බිහි කර පාලනය වන මිනිස් ජීවිතය ගත්තම, එය එක්තරා පදනමක් මත ඊටම ආවේනික හැකියාවන් ගොඩ නැගීමට ගෙතුවක්. ඒ අනුව, ඒ හැකියාවන් මැනීමට ඊට සරිලන පරික්ෂාවන් ද පැවතිය යුතුයි. මිනිස් ජීවිතය වසර 120කට සකසා සරිලන වෙනස් වීම් එක්තරා ආකාරයකට කාල පරිච්ඡේද ලෙස බෙදා, මිනිසුන්ට වෙනස් කල නොහැකි රටාවකට පාලනය කෙරෙන බව ජීවිත දැනුම (ජ්‍යෝතිෂය) නිවැරදිව හඳුනා ගත් විට පේනවා. උපන් මොහොත අනුව යන මෙම ගමනේ ආරම්භය උපන් මොහොත අනුව සැකසෙන හඳහනෙන් පෙන්වන අතර ඒ තුල අනාවැකි කීමකට වඩා උපදින මොහොත තෙක් අතීතයෙන් ගෙනා උරුමය කියන බව තහවුරු වෙනවා. ඒ තුලින් අතීතය දකින්න පුළුවන්. තමන් අතීතයේ මුහුණ දුන් ජීවිත හා ඒ තුලින් ලැබු හැකියාවන් ද දැකිය හැකියි. ඒ වගේම බාහිර පරිසරයේ විය හැකි වෙනස් කම් ගත්තම ඊට මුහුණ දී ලැබෙන අත්දැකීම් වුව කිව හැකියි.

මෙහිදී මාතෘකාව වන සෙනසුරාගේ අඵල ගතහොත් එය අඵලයකට වඩා ඉහත කී මිනිසාගෙන් බලාපොරොත්තු වන ඊටම ආවේනික හැකියාවන් ගොඩ නැගීමට අන්තර්ගත, අපේ පාලනයට එහා යන ක්‍රියාවළියක් බව තහවුරු වෙනවා. මෙහි දී සෙනසුරා හරහා දීමට හදන ආවේනික හැකියාවන් ගොඩ නැගීම ගුරුගෙන් ද තවත් ආකාරයකින් හෙවත් අඵල නැතිව ලැබෙනවා. දීමට හදන ආවේනික හැකියාවන් මේ දෙවිදිය තුලින් ම අපට ලැබෙනවා. ඒ මොනවා ද කියනවා නම්, ජීවත් වීමට අවශ්‍ය හැකියාවන් ලෙස ගත හැකියි. මේවා ගත හැකි හොඳම මග තමයි එවැනි හැකියා ඇති අයගෙන් (ගුරු උපදෙසින්) දැන ලබාගැනීම. එවැනි අයගේ ගුරු ප්‍රබලව හඳහනේ දකිනවා. ඔවුන් තම උත්සාහයෙන් දැනුම හැකියාව ලබා ගෙන ජීවත් වීමට එල්ල වන අභියෝග ජය ගන්නවා. දෙයාකාර ලෝකයක (මේ ගැන කලින් කිව්වා), අඩක් එසේ නොකරන කොටසට අයත් වෙනවා. ඒ කොටසට දැනුම හැකියාව ලබා ගෙන ජීවත්වීමට අවස්ථාව සැලසෙන්නෙ සැබෑ පරිසරයේ ජීවත් වීමට එල්ලවෙන අභියෝග හමුවෙ ජය පරාජය හරහා ලබන අත් දැකීමෙනුයි. මේක සෙනසුරු හරහා නියෝජනය කරන කාලය තුල සිදුවෙනවා. බොහෝ විට දුප්පතුන්ට හෙවත් ජීවත්වීමට හැකියාවන් අඩු කොටසට බලපාන දෙයක්. එක අතකින් කියන දේ නාහන උන්ට විඳවල ඉගෙන ගන්න හරිනවා වගේ දෙයක්. බාහිර පරිසර තත්ත්වය ගත් කල ඉදිරි අනාගතය හැකියාවන් දැනුම නැති අයට හෙවත් දුබලුන්ට මාරකයි.

අද බොහෝ මිනිසුන් අතට අහුවෙන හැම දේම උගස් කර අත පය නොසොල්වා හිඟමනෙන් යැපෙන කොටසක් වෙලා. මේක බාහිර පදනම තුලින් බැලුවම ප්‍රතික්ෂේප වෙන හැසිරීමක් නිසා, බහුතරයක් නැසෙන කාලයක්. ඔවුන් ම මේ විනාශයට දායක වී අද ඉන්න තැනට ආ නිසා, ඔවුන්ගෙ මරණය තුලින් ලබන අත් දැකීම ඊ ළඟ උපත්වලදී එසේ නොවීමට හේතු වේවී. සමාජය තුල මරණය බිය උපදවන දෙයක් වුවත්, සැබෑ ලෝකය තුල මරණය කෙතරම් මිනිසාගෙ ගමන පාලනය කරනවා ද යන්න සැලකූ විට අද ඉන්න තැනට ඒමට මරණය විශාල දායකත්වයක් දුන් බව පේනවා.

මේ පෙරවදන ලිව්වේ මරණයට මුහුණ දෙන බහුතරයට නොව ඉන් ගැලවී අනාගතයට ඉතිරි වන සුළුතරයටයි. බහුතරය ගලවා ගැනීම නිශ්ඵල වෙන්නේ ඔවුන්ගේ දායකත්වය අපේක්ෂිත බාහිර අවශ්‍යතාවයන්ට පටහැනි නිසා බව පේනවා. ඒක හරියට වයසක මිනිසුන් මිය යන්න නොදී රැකීමෙන්, ඔවුන්ගේ නැවත උපත කල් දමනවා පමණක් නොව අන් අයගේ කාලය ද අපතේ යන රැකීමක් නිසයි.

මෙම ලිපිය ලිවීමට අදහස් කලේ සිංහල ජාතිය නැසූ ඉන්දියාවෙන් ඇවිත් සිංහල වෙස්ගත් හිඟනුන්ගෙ අවසානය අප ඉදිරියේ දිස්වෙන නිසයි. මින් මතු හිඟනකම මිනිස් පැවැත්මට නොයෙදෙන උරුමයක් වීම අගය කල යුතුයි. මා මෙන් ම ඔබ ද දකින මේ ව්‍යසනය මීට බොහෝ කලකට පෙර සිටි සිංහලයන් දැන සිටියේ ද, එය එසේ ඉබේ වෙන දෙයක් නිසා නොව බාහිරව කල් යල් බලා කරන කියන බාහිර බලවේග නිසා බව මගේ අදහසයි.

කාලීන වෙනසක් ගැන කියන අදහසක්

අන්තර්ජාලය යනු, පෝප් අදහන, මිනී මස් කා ලේ බී පුදන දෙවියන්ගෙන් ලැබුනක් ළු. එවැනි දෙවියන් පිළි නොගන්නකු ලෙස එම දීපු දේ ප්‍රතික්ෂේප කරන නිසා, මීට පසු නාමික ව ගනුදෙනු කරන්නෙ, හැර යාම ප්‍රමාද කරන්නයි. ඒක තුල, බ්ලොගයේ හා සකර්බගර්ගෙ බුකිය කියන්නෙ, යන එන මං නැති වුනාම රිංඟන අම්බලමක් නිසා, ඒ වගේ තැනක සිංහලයන් ගැන කතා කිරීම මලවුන්ට කිරි පැණි දෙනවා වගේ නිසා, කාලය නාස්ති කිරීම මට පාඩුවක්.

මම කාලයක් තිස්සෙ අන්තර්ජාලය හරහා ගඟට ඉනි කැපුවත්, ඒක කලේ නිශ්ඵල බව දැනයි. හේතුව, මිනිස්කම බ්ලොගයේ, ඉරණම හා දෛවය ගැන ලියපු ලිපියේ අන්තර්ගත කරුණු වලින් පැහැදිලියි. ජීවීන් ලෙස අප බිහි කිරීමට දායක වූ අපට පාලනයක් නැති ක්‍රියාකාරකම් හිරුකම (ඉරණම) ලෙස ගත හොත්, ඒවාට අනුව සිදුවෙන කිසි දෙයක් නවතන්න බැරි බව මට ප්‍රත්‍යයක්ෂයි. අපි කොච්චර උත්සාහ කලත් ඒවා වලක්වන්න බැහැ. එවන් අතීතයක් උරුම අයට ඒ අනුව ම ඉදිරියත් තීරණය වෙන නිසා, එම සැබෑවට අනුව අප හැඩ ගැහෙන්න ඕන. මෙහිදී, පෞද්ගලික ව නැගෙන ප්‍රශ්ණ වෙනුවෙන් කාලය අපතේ හරින එක අවසානයි. මිනිස්කම බ්ලොගය හා බුකි ගෲප් තුන (මහ සම්මතය, ගෝලීය වෙළඳපොල හා පරමමුල) හරහා පොදු ප්‍රශ්ණ නැගුවොත්, තෝරා බේරා ගෙන සාකාච්ඡා කිරීම තම අභිමතය අනුව කල හැකියි.

සකර්බගර්ගෙ බුකිය යනු, තැනින් තැන අයාලේ යන හිඟනුන්ට ඉතා වටින තැනක් වුවත්, සීමිත කාලයක් තුල බොහෝ ක්‍රියාවන් කරන අයට අරහං තැනක්. අන්තර්ජාලය කිසිසේත් සිංහලයන්ට ගැලපෙන තැනක් නොවන නිසා ඔවුන් ගැන කතා කිරීම නුසුදුසුයි.

මම මෙතෙක් කියපු දෑ තුලින් යමෙක් ප්‍රයෝජන ගනී නම් එය යහපති. මට එයින් වන පාඩුවක් හෝ ලාභයක් නැති වුවත්, පොදු සමාජයේ වගකීමේ කොටසක් ලෙස හඳුන්වමි. මම මෙතෙක් ලියපු දේ කියවූවන්ට එයින් ඵලක් වී නම් අගයමි. හැකි විට, තවත් යමක් එකතු කල ද, මෙතැන් සිට, ඊට වඩා වැදගත් දේ කිරීමට කාලය පැමිණ ඇත. සිංහලකම කියන්නේ වාද විවාද කිරීමට යොදන මාථෘකාවක් නොව, සාර්ථකව මනුෂ්‍යයකු ලෙස ජීවත් වී තමන්ට ම යහපතක් කර ගැනීමකි. බැරි අය මොන මග ගියත් වරදක් නැති බව පැහැදිලියි.

ඇත්ත නැත්තෙන් බේරා ගැනීමත් ලෙහෙසි නැත. ජීවත්වීමේ අභියෝගය හමුවේ, ඇත්ත නැත්තෙන් තෝරා ගැනීම වැල නොකැඩී එන සිදුවීම් රටාවකි. කොතරම් නිවැරදි මග ගියත්, එක වරක් වැරදි මග ගියොත්, එය හඳුනා ගන්නා තෙක් යන්නේ වැරදි මගේ ය. එය දිනකින් දෙකකින් හෝ කල්පයකින් වුව හඳුනා ගන්නා තෙක් යන්නේ වැරදි මගේ ය. ඒ නිසා ඇත්ත නැත්තෙන් බේරා ගැනීම කල්පාන්තර අභියෝගයකි. සමහර මගවල් ගත් විට බාහිර බලවේග අප පටන් ගත් තැනට වුව හරවා යවන නිසා, මෙම අභියෝගය අනන්ත කාලයකට බැඳුනකි. පමා වන තරමට "දඬුවම" දිගු වන නිසා ඉක්මන් ගමන වටනේ ය. හරි මග හරි අය සමඟ යාම මෙයට මග පානවා. ඒ අතින් මම කියපු දේ නැවත නැවත කියවා, ක්‍රියාවෙන් අත්හදා බලා, යන මග හෙලි කර ගැනීම තමන්ගේ වගකීමයි. එක් ජීවිත කාලයක් තුල දැනුමෙන් ලොව පැරදුවකු  කියන දේ වටිනා බව කිව යුතුය. එහෙත් අනුන් කියපු දෙයක් නැවත කියවීමෙන් නූතන උගතුන් වූවන්ට, කොතරම් කලක් ඒ මුලාවෙන් ගැලවීමට යනවා දැයි කිව නොහැකි තරම් ය.

ලියපු දෙයක් කියවා ඒක පුනරුච්චාරණය කිරීම හෝ ඊට එකඟ යයි කීම කිසි සේත් තේරුම් ගත් බව නොකියයි. එසේම කියපු දේවත් නොදැන තව දේ කියවූවත් නිශ්ඵල ය. කීමට අමතරව ක්‍රියාවන් ද ප්‍රගුණ කර, ඇත්ත ඒ ලෙසින් ම දැකීමට හැකියාව වඩා ගත හැක. එවැනි අවස්ථාවක් ලැබීමට හැකියාව මැනීම අවශ්‍යයි. කාලාන්තරයක් හිඟමන වටා ජීවත් වූවන් හැම දේම පිනට ලැබෙන තෙක් බලා සිටීම අරුමයක් නොවේ. එහෙත් එම ගමන කෙළවර වෙන්නෙ මනුෂ්‍යයකු වීම කුසගින්නෙන් මිය යන දින සිට අහිමි වීමෙනුයි (වඳ වීමෙනුයි). බොහෝ ජීවන ගමන් ඇත. ඒ සැම මග ම කෙළවර වෙන්නෙ මනුෂ්‍යයකු වීම කෙළවර වෙන මරණයෙනුයි (වඳ වීමෙනුයි). එහෙත් සිංහලකම පමණක් එසේ නොවීම අදත් අත්දුටු සැබෑවකි. එසේ දැකීම නිසා මම ඒ ගැන බොහෝ දේ ලිව්ව ද, එය කවර ආකාරයක ක්‍රියා සමුදායක් දැයි කීමට ඇත. වචන තුලින් එය කල නොහැකි වීම කණගාටුවකි. බාහිරව ප්‍රගුණ කුල යුතු ක්‍රියාකාරකම් ද බොහෝ ය.

"සිංහල ජාතිය" හඳුනා ගැනීම

අද ජාතිය කියන වචනය දැඩි ලෙස විකෘර්ථි වූ වචනයක්. විශේෂයෙන් ම ඉංග්‍රීසි භාෂාව හෝ සිංහල භාෂාව තමන්ගෙ උරුමය නොවන, එහෙත් සිංහලයන් අතරට පැමිණ, සිංහල වචන කිහිපයක් දන්න සංක්‍රමණික උරුමය ඇති අය, ජාතිය කියන්න National කියන අරුත යයි කර ඇති විනාශය මෙයට හේතුවෙනවා. ඉංග්‍රීසින් ගත්තම English හා British කියන්නෙ National කියන එකම අරුත නොදෙන්නා සේ සිංහල වචනයක් වන ජාතිය යන වචනය ද ඊටම ආවේණික අරුතක් ගන්නවා.

ජාතිය යන වචනය යෙදෙන ආකාරය ගත්තම, ඒක මිනිසුන්ට පමණක් සීමා නොවූ වචනයක් බව භාවිතය තුලින් දකින්න පුළුවන්. එක එක කෑම ජාති, පළතුරු ජාති, ගස් ජාති, අල ජාති යන යෙදුම් ගත්තම, එහි අරුත පැහැදිලි වෙනවා.

මෙහි දී වඩා ම වැදගත් වෙන යෙදුම තමයි "සිංහල ජාතිය" කියන එක. ඒත් ඉංග්‍රීසීන් හඳුන්වා දුන් උප්පැන්නය හා මවගේ ජාතිය දරුවාගේ ජාතිය ලෙස, හරිහමන් තාත්තා කෙනෙක් නැතිව බිහි වූ දේශපාලුවන් පැන වූ නීති හරහා තමන් අයත් "සිංහල ජාතිය"ට යයි බලෙන් සිංහල වූ අසිංහලයන් හැසිරෙන ආකාරය ගත්තම, "සිංහල ජාතිය" යනු තේරුමක් නැති යෙදුමක් වීම නිසා යම් ආකාරයක සම්මතයක් ගොඩ නැගීම මගේ පරමාර්ථයයි.

"සිංහල ජාතිය"ට අයත් වීමට නම් තමන්ගේ දෙමව්පියන්ගේ දෙමව්පිය බස සිංහල විය යුතුය. අද බොහෝ අසිංහලයන් "සිංහල ජාතිය"ට හිමිකම් ගැනීමට මවගේ භාෂාව යොදා ගැනීම පිළිකුල් සහගත ය. දරුවකු මවගේත් පියාගෙත් උරුමය පොදි බැඳගෙන මෙලොවට බිහි වී හැදෙන්නේ වැඩෙන්නේ "දෙමව්පියන්" සමඟ ය. මෙහි දී මව සහ පියා, දරුවා සතු තම උරුමය පණ ගන්වන්නේ තම හැසිරීම තුලිනි. වෙනත් ජාතියක පියෙකුට කෙසේ වත් "සිංහල ජාතිය"ට උරුම ගති ගුණ දිය නොහැකි බව සැකයෙන් තොර ය. සමාජය තුලින් මේ බව තහවුරු වේ.

ඊ ළඟට දෙමාපිය උරුමයෙන් "සිංහල ජාතිය"ට අයත් වුව ද, දරුවා එම ජාතීයට අයත් වීම හෝ නොවීම තීරණය වන්නේ හැසිරීම තුලින් තමන් කෙතරම් සිංහලයන්ට සමාන ද යන්න මත ය. මෙහි දී, "සිංහල ජාතිය" සතු ආවේණික ගති ලක්ෂණ නැති කවරකු වුව ඊට අයත් යයි කීම, "සිංහල ජාතිය"ට කරන බලවත් අපරාධයක් වේ. මෙහි දී "සිංහල ජාතිය" හඳුනා ගැනීම අවශ්‍ය වේ. විවිධ ජාතීන් ගේ ජීවන රටාව බාහිර කෝණයකින් අධ්‍යයනය කල විට, ඒ ඒ ජාතියට පමණක් ආවේණික ජීවන රටාවක් ඇත. එක් එක් ජාතිය තුල සිටින මිනිසුන් ගේ ජීවන රටා ගත් විට, එනම් මොහොතින් මොහොතට ජීවත් වීම ගත් විට, දක්වන ජීවන රටාවන් එකතු කල විට, එම ජාතිය නිරූපණය කරන්නේ යයි කිව හැක.

මෙහිදී මිනිසාගේ සැබෑ (ස්වාභාවික) උරුමය වන තිරිසන්කම අනෙක් සියලුම ජීවීන්ට පොදු වූ ජීවන රටාවක් බව කිව යුතු ය. ඒ තුල, ජීවත් වීම යනු සැබෑ (ස්වාභාවික) හැඟීම් මත ක්‍රියා කර පණ රැක ගැනීමයි. මෙහිදී තමන්ට පාලනයක් නැති ජීවන රටාවක සතුන් කොටු වී ඇත. එය තමන් ගොඩ නැගුවක් නොව, බාහිරව ගොඩ නැගුවක් බවත්, ඒක වෙනස් කිරීම තමන්ගේ හැකියාවන්ට වඩා ඉහළ බවත් පෙන්වන සාධක බොහෝ ය. කලින් ජීවයේ බිහි වීම ගැන කතා කල විට, ගත යනු කෑල්ලෙන් කෑල්ල එකතු වූවක් නොව අංඟ සම්පූර්ණ ව බිහිවීම ජීවය රැකීමට අවශ්‍ය බව කියමි. ඊට හේතු ලෙස, පරිසරය තුලින් එවැනි කෑල්ලෙන් කෑල්ල එකතු වීම පෙන්වන ජීවීන්ගේ කෑලි නැති වීමත්, ඉන්න සියලු ජීවීන්ගේ කෑල්ලක් හෝ ඉවත් කල විට එය ජීවිය රැකීමට දැඩි සේ බලපාන බවත් දැක්විය හැක. මෙම සැබෑ (ස්වාභාවික) උරුමය කෙසේ ලැබේ දැයි කීම මගේ අරමුණ නොවේ.

මිනිසුන් ගත් කල, උපතින් මේ සැබෑ (ස්වාභාවික) උරුමය රැඟෙන උපදින බව දරුවන් ගේ හැසිරීමෙන් පෙන්වනවා. ඒ අතරේ ඊට අමතර උරුමයක් ද කරපින්නා ගෙන උපදින බවත්, එය එකිනෙකාට වෙනස් වීමත් දරුවන් ගේ හැසිරීමෙන් පෙන්වනවා. එහෙත් එම දරුවන් වැඩිහිටියන් වන විට හැසිරෙන ආකාරය, එකිනෙකාට වෙනස් වුව ද, එක්තරා ආකාරයක සැබෑ (ස්වාභාවික) උරුමයට පිට හැසිරීමක් පෙන්වනවා. මෙන්න මේ වෙනස විවිධ ජාතීන්ට ආවේණික හැසිරීමේ උරුමය ලෙස දැක්විය හැකියි. විවිධ ජාතීන්ට ආවේණික හැසිරීමේ උරුමය ගත් කල, එය හා සැබෑ (ස්වාභාවික) උරුමය අතර විවිධ ප්‍රමාණයෙන් වෙනස දක්වනවා. මෙහි දී, විවිධ ජාතීන්ට පොදු වූ ද, ඒ ඒ ජාතීන්ට ආවේණික වූ ද, තවත් ජාතීන්ට අයත් නොවන වූ ද, ගති පැවතුම් සමූහයක් හඳුනා ගන්න පුළුවන්. මෙහි දී පුද්ගලයන් ලෙස, පවුළක් ලෙස, සමාජයක් ලෙස වගේම ජාතියක් ලෙස ජීවත් වීමට උපකාරී වන දේ තුලින් මේ සමූහය හඳුනා ගත හැකියි.

සිංහලයන් ගත් කල, වෙන කිසිදු ජාතියකට වඩා සැබෑ (ස්වාභාවික) උරුමයට එහා යන ගති පැවතුම් සමූහයක් හඳුනා ගන්න පුළුවන්. ඒ වගේම අන් හැම ජාතියක් ම සංකේතවත් කරන ප්‍රධාන උරුමය ඔවුන් බැහැර කිරීමත් දකින්න පුළුවන්. ඒ තුල එකට සිටීමත්, ජාතීන් ලෙස බෙදීමට හේතු වූ සාධකත් මනාව පිළිබිඹු කරනවා. මෙය එකට එකතුවන මිනිසුන් අතර ඇතිවන සබඳතා වගේ ම විරුද්ධතා වලට සමීප වීම පැහැදිලිව මහා පරිමාණයෙන් යෙදීමක් ලෙස අරුත් දිය හැකියි.

මෙහි දී, සිංහලයන් කාටත් පොදු උරුමය වන භාෂාව ඉතා වැදගත් ප්‍රථම තැන ගන්නවා. ඒ තුලින් සිංහලයන් හා සිංහලයන් නොවන ජාතීන් හඳුනා ගත හැකියි. යමෙක් සිංහල භාෂාව ප්‍රතික්ෂේප කරයි නම්, ඒ කෙනා සිංහලයකු යයි කීම වැරදි ය. මෙය බාහිරව උරුම වූවක් විය හැකි දෙයකි. මෙහි දී තමන් හැදෙන වැඩෙන සමාජය දැඩි ලෙස ජාතිකත්වය තෝරා ගැනීමට බලපානවා. අද සිංහල ජාතිකයකුට හිමි උරුමය දිස්වන හැසිරීමක්, තමන් සිංහල යයි කියන කිසිවෙකු තුලින් මුළුමනින් හෙළි නොවීම, සිංහල ජාතිකත්වය කොතරම් පරිහාණියට ලක් වී ඇති දැයි පෙන්වනවා.

මෙහි දී සිංහල ජාතිකත්වය ගොඩ නැගීම සඳහා තමන් සිංහල යයි කියන සියල්ලන්ගේම හැසිරීම හඳුනා ගන්න ඕන. එසේ බැලූ විට, සිංහලයන්ට පමණක් ආවේණික වූ මෙන්ම, සිංහලයන් සම්පූර්ණයෙන් ම පිටු දකින උරුමයන් ඇති අය, තමන් සිංහල යයි කියන අය අතර සිටීම දකින්න පුළුවන්. එනම්, සිංහල ජාතිකයෙක් වීම එකම සමාජයක ඉපදීමට වඩා එහා යන විදියකින් බිහි විය යුතු බව පෙන්වනවා.

විවිධ ජාතීන් මෙලෙස අධ්‍යයනය කල විට, ඒ ඒ ජාතියට ආවේණික හා අනෙක් ජාතීන්ට ද පොදු වූ ගති පැවතුම් හඳුනා ගන්න පුළුවන්. ඒ සියල්ල මූළික ජාතීන් හතරකට බෙදිය හැකියි. මෙහි ඇති විශේෂත්වය වන්නේ, එම මූළික ජාතීන් හතරකට උරුම ආවේණික හැසිරීම් රටාවන්, එකම දෙමව්පියන්ට දාව උපදින දරුවන්ගේ උරුම ආවේණික හැසිරීම් රටාවන් හා සම වීමයි. මේ බව, පිරිමින්ට හා ගැහැණුන්ට ආවේණික ගති ඉවත් කර බැලූ විට, සිංහල (සිංහ+ලොකු), දෙමළ, හින්නි හා මූසල යන නම් හතරින් කියන ජාතීන්ටත්, එකම  දෙමව්පියන්ට දාව උපදින දරුවන්ටත් යොදන සිංහල වචන හරහා තහවුරු වන නිසා, සිංහලයන් ඒ ගැන දැන සිටි බව කියනවා.

ජාතිකත්වයත්, මිනිසුන්ට උරුම වන අඟපසඟ මෙන් ම ස්වයංතීරණයකින් ලබා ගත නොහැකි උරුමයක් නිසා, එම උරුමය හිමි විය යුතුය. උදාහරණ ලෙස ජාතිය සිංහල වෙන කෙනෙකුට සිංහලකම වෙනුවට දෙමළකම හෝ ඉංග්‍රීසිකම පැටවීමෙන් කරන්නෙ බරපතල අපරාධයකි. එය දෙමව්පියන් ඝාතනය කල මිනීමරුවෙකුට ඔවුන්ගෙ දරුවන් හදා වඩා ගන්නට දීම වැනි ය.  ඒ අතින්, අද දෙමව්පියන් නොසිටියා නම්, දරුවෙකුට තම උරුමය හිමි වේ යයි කිව හැකි තරම් ය. බොහෝ දරුවන් නොමග යවන්නෙ ඔවුන්ගේ ආරක්ෂකයන් ම නිසා, මෙම පරිහානිය වැලැක්වීමට නම් දෙමව්පියන්ට එහා ගිය පැවැත්මක් අවශ්‍ය වේ.

අද සිංහලයන්ගෙන් පැවතෙන්නන් මුහුණ දෙන අනන්‍යතාවය පිළිබඳ අර්බුදය, අනෙක් සියලු ජාතීන්ට ද පොදු වුව ද මෙම විවරණය සිංහලයන්ට සීමා කරන්නේ, මගේ ඉලක්කය ඔවුන් නිසාය. ජාතියක් ලෙස ගත් විට කිසිදු සිංහලයකු ලෙස ජීවත්වන්නෙකු නැතැයි කලින් කීවේ, එසේ වීමට අවශ්‍ය සිංහල පරිසරයක් නැති වීම නිසා එවැනි බිහිවීමක් නොවීමය. එහෙත් සිංහලකම යනු ඉවත් කල නොහැකි කොටසක් බව තහවුරු වන්නෙ ඔවුන් අතර සිංහලකම තවමත් ජීවමාන නිසා ය. ජාතියක් යනු එම ජාතියට අයත් සියල්ලන් ම නියෝජනය කරන උරුමයන් පිළිබිඹු කිරීමක් නිසා, සමාජය තුල සිටින විවිධ පුද්ගලයන්ගේ ජීවන රටාවන් තුල සිංහල ජාතිය නියෝජනය කරන අගයන් අඩු වැඩි වශයෙන් පවතින නිසා, ඒ තුලින් සිංහල ජාතිය සතු අනන්‍ය ජීවන රටාව තෝරා බේරා ගත හැක.

තමන් සිංහල යයි කියන එකිනෙකා ගත් කල ප්‍රධාන ජාතීන් හතරේම මිශ්‍ර වීමක් පෙන්වන අතර, බහුතරය සතු අගයන් විශාල ප්‍රමාණයක් මූසල ජාතිකත්වය නියෝජනය කරන්නේ කාලීණ යුගය නිසා විය යුතුය. එසේම හින්දු හා දෙමළ ජාතිකත්වයන් නියෝජනය වන ප්‍රමාණය බැලූ විට, අති බහුතරය සිංහලකම අහිමි වූවන් හෝ සිංහල වෙස් ගත් අසිංහල සංක්‍රමණිකයන් වීම, සිංහලකම හඳුනා ගැනීමේ දී ප්‍රබල අභියෝගයක් වේ.

අද බොහෝ විට තමන් සිංහල ජාතිකයන් යයි මහ හඬින් මොර දෙන්නන් හෝ තමන් සිංහල ජාතිය නියෝජනය කරන/රකින පිරිසට අයත් යයි කියන කිසිවකු සිංහල ජාතියට අයත් නොවීම සැබෑවකි. ඔවුන්ගෙ ආධිපත්‍යය හමුවේ, තමන්ගේ උරුමය ඊට පටහැනි නිසා, තමන් සිංහල ජාතිකයන් නොවේ යයි සිතන කොටස තුල සැබෑ සිංහල උරුමය ඇති බව තහවුරු වේ.

යමෙක් ජීවත් වෙන ආකාරය තුලින් සිංහලයකු වීම හෝ නොවීම මැනිය හැකි හොඳම උපක්‍රමය නම්, සිංහල භාෂාව කතා කරන සමාජය තුල ඇති සියලු ජීවන මාර්ග හඳුනාගෙන, ඊට සමගාමී ව දෙමළ, හින්දි හා මූසල ජාතිකත්වය නියෝජනය කරන රටවල පවතින සියලු ජීවන මාර්ග එයින් අඩු කිරීමයි. මෙහි දී ඉතා වැදගත් කරුණ වන්නේ, සිංහල සමාජයට අනෙක් ජාතීන් රිංඟා ගෙන සිටිය ද, ඒ කිසිදු ජාතිකත්වයක් නියෝජනය කරන සමාජයකට සිංහලයන් එකතු වීමක් නොවීමයි. එනම් සිංහලයන් සංක්‍රමණිකයන් නොවූ බවයි.

ජාතිකත්වය ගත් විට, ඉංග්‍රීසීන් වර්ණයෙන් වෙනස් වුව ද, දෙමළ ජාතිකත්වයට ඇති සමානකම නිසා වෙන් කර හඳුනා ගැනීම පහසු ය. ජාතිය හඳුනාගත හැකි විදියක් වන්නේ තමන් කරන දේ සිංහලකමට අයත් දැයි විමසීම ය. අනෙක වන්නේ තමන් කරන දේ වෙනත් ජාතියකට අයත් වූවකු කරනවා දැයි විමසීම ය.

තමන්ගේ ජාතිකත්වය තෝරා බේරා ගෙන රැක ගැනීම වැදගත් වන්නේ, වැරදීම විනාශයෙන් කෙළවර වන නිසා ය. සිංහලකම නැති සිංහලයා වඳ වන බව ඓතිහාසික දත්ත වුව තහවුරු කරනවා. නැවත නැවත ශරීරයක් බිහිකර පවත්වා ගන්නා ජීවය තමන්ගේම යයි පවතින්නෙ, පැවැත්ම තුලිනි. තම උරුමය ඉදිරියටත් හිමි වීම අත්‍යාවශ්‍ය වන්නේ ඒ නිසා ය. එය අහිමි වූ විට, තමන්ට නිවසක් නැති එකෙක් අනුන්ගෙ අගු පිල් වල ලගින සේ කටුක ජීවිතයක් ගෙවයි. සිංහලයන් තමන්ගෙ උරුමය වන සිංහලකම රැකීමට දිවි පුදන්නේ ද, එය එතරම් ම වැදගත් නිසා ය. මේ ලිපිය තුලින්, ආකම් අතහැර තම උරුමය වන සිංහලකම තෝරා ගැනීමට උපකාරී වීම මගේ අභිලාසයයි. එය ඉටුකිරීම සිංහලයන්ට භාරයි.

සිංහල ජාතිය නිරූපණය කරන සිංහලකම බාහිරව සිංහලයන්ට දුන් උරුමයක් බවත්, එය දීර්ඝ කාලීණ උත්සාහයක ප්‍රථිලයක් බවත්, එසේ කලේ, ජීවීන් සතු, එහෙත් ජීවීන්ට වෙනස් කල නොහැකි උරුමයන් ජීවීන්ට ලබා දුන්න කෙනා බවත් තහවුරු වුව ද, ඒ ගැන කතා කිරීම නුසුදුසු නිසා විස්තර දිය නොහැකි වීම ගැන කණගාටු වෙමි.

(කාලය සීමිත නිසා නැවත කියවා නිවැරදි කිරීමක් නොකල බව කරුණාවෙන් සලකන්න.)

සිංහලකම ගොඩ නැගීමට මුල පිරීම

අද ලෝකයේ මිනිසුන් මුහුණ දෙන බරපතල අභියෝගය වන්නේ උදාවෙන හෙට දින කෙසේ ඇරඹේ දැයි නොදැනීමය. ජීවත් වීමට අවශ්‍ය සියල්ල ම ඇපයට තබා මුදල් උපයන සමාජයක, මුදල් ගෙවා සියල්ල ගත හැකි නිසා මුදල් වල අවශ්‍යතාවය දැනුනත්, ජීවත් වීමට අවශ්‍ය සියල්ල මුදල් තුලින් බිහි නොවන නිසා, ඒවා නැති තැන මුදල් යොදා ඒ අඩුව පිරිමැසිය නොහැක. මුදල මත යැපෙන ඝාතකයන්ගේ අවියෙන් හා පවතින ක්‍රමය රැකීමට බල කරන නීති රීති තුලින්, මුදලින් එහා යන යමක් අහිමි බහුතරය, ජීවත් වීමට අවශ්‍ය ද්‍රව්‍ය සැපයුම් ජාලය මත තම දිවි පරදුවට තබා ඇත. එනම් ඒ ජාලය සුරක්ෂිත බව විශ්වාස කර, හෙටත් එසේ ම වේ යයි සිතා සැනසීමෙන් සිටීමයි. එහෙත් වෙනස්වීම් නිසා කැළඹී ඇති මෙම ජාලය, නොයෙකුත් හේතූන් නිසා බිඳ වැටෙමින් පවතින්නේ, ජීවත් වීමට අවශ්‍ය සියල්ල බිහිවීමට අවශ්‍ය පරිසරය දැඩි ලෙස විනාශ වීම හා, ගිලිහෙන තම තත්ත්වය හමුවේ, බලවතුන් බලය යොදා තම පැවැත්ම රැකීමට දැඩි උත්සාහයක යෙදෙන නිසා ය. දැන් ඇත්තේ කවදා එය ගැටුමකට හැරේ ද යන්න මිස එවැන්නක් විය හැකි ද නොහැකි ද යන්න නොවේ.

පවතින සැපයුම් ජාලය මුදල් ඉපැයීම හා ලාභය මත පදනම් වූවක් නිසා, සැපයුම් අහිමිවීම එයට කිසිදු බලපෑමක් නොවේ. එමෙන් ම එවැනි අවස්ථා මුදල් ඉපැයීම හා ලාභය සඳහා තවත් මගක් විවෘත කර, තව තවත් බිඳ වැටීමට මග පාදනු ඇත. මෙහි දී සැපයුම අහිමි වූවන් මුහුණ දෙන බරපතල අභියෝගය වන්නේ, ඔවුන්ට නිද්‍රාගත වී එම කාලය ගත කල නොහැකි වීම ය. බොහෝ දේ දැන සිටිය ද, අපේ ජීවිත රැක ගැනීමට අත්‍යාවශ්‍ය සැපයුම් නොකඩවා අවශ්‍ය බව තේරුම් නොගෙන, මෙවන් අභියෝග ජය ගත නොහැක. එනම් නොකා නොබී ජීවත්වීම සැබෑවක් නොවන බව ය. එවන් බිඳ වැටීමක කාලීණ බලපෑම වන්නේ ජීවිතය අහිමි වීමයි. මලවුන්ට පණ දිය නොහැකි නිසා, සියලු දේට ප්‍රථම, පණ රැකෙන ආකාරයට සැපයුම් ජාලයක් ගොඩ නැගිය යුතු වේ. එය මුදල් ඉපැයීම හා ලාභය මත පදනම් නොවී, ජීවිත රැකීම මුල් කර ගත් විට, ජීවිත රැකීමට වන දායකත්වය හරහා පණ රැකෙනු ඇත. මෙය අද සමාජය ගිලගෙන ඇති ඉංග්‍රීසිකමෙන් මිදීම හෙවත් මුදල් ඉපැයීම හා ලාභය මත පදනම් නොවී ජීවිත රැකීම මුල්කරගත් සිංහලකම තහවුරු කිරීමකි. ඉංග්‍රීසිකම අනිවාර්යයෙන් කඩා වැටෙන්නකි. එහෙත් සිංහලකම  එසේ කඩා නොවැටෙන්නේ අප ජීවත්වන තාක් එය ද රැකෙන නිසා ය.

සිංහලකම ගොඩ නැගීමට සිංහලයන්ගෙන් පැවතෙන, ජීවත්වීම මුල් කර ගත් අය රැකිය යුතු ය. ඒ සඳහා ජීවත්වීම මුල් කර ගත් පදනම මත ගොඩ නැගූ සැපයුම් ජාලයක් බිහි කිරීම සඳහා මා සතු දැනුම යොදා ගනිමි. ආරම්භයක් ලෙස ඒ තුලින් පණ රැක ගැනීමට අවශ්‍ය අවම සැපයුම් ගලා යන ජාලයක්, ජීවත්වීම මුල් කර ගත් අය සම්බන්ධ කර ගොඩ නැගීම දැන් අරඹා ඇත. මෙහි අභ්‍යයන්තර ක්‍රියාකාරිත්වය ආරක්ෂිත දැනුම වුවත්, එහි ක්‍රියාකාරී ඵලය වන්නේ ජීවිත නැසීමෙන් වැලකීම ය. මුදලට ගිජු ව ජීවිතය ලාභ වූ ඉංග්‍රීසි විදියට වඩා, ජීවිතය රැකීමට ගොඩ නැගූ සිංහල විදිය හරහා, ජීවත් වන තාක් කල්, අවශ්‍ය සැපයුම් නොකඩවා සිදුවිය යුතු ය. එනම් පණ රැකෙන්නේය. ඒ හරහා පැවැත්මට අවශ්‍ය මූළික අවශ්‍යතාවය වන මිනිස් දිවි රැකෙන්නේ ය.

ජීවිතය රැකීම මත පදනම් වන සිංහලකම හරහා සමානත්වය හා සාධාරණය ගොඩ නැගෙන්නේ ඔවුන් සියල්ලන් ම තමන්ගේ හැකි පමණින් දක්වන ප්‍රතිචාර මත ය. සැබවින් ම, මම කියන විදි සියල්ල සිංහලයන් ස්වභායෙන් කල බව සඳහන් කල යුතු ය. එනම් අවශ්‍ය සියල්ල තමන් වටා රැස් කර ගෙන, ලෝකයට බලපෑමකින් අඩු පරිසරයක් ගොඩ නැගීමයි. මෙය නිකම් දීමක් හෝ ගැනීමක් නැති, එම හැසිරීම දැඩි ලෙස පිළිකුල් කරන සමාජයක පැවැත්ම මෙතෙක් රැකීමට මුල් වීම තුල ම එහි ඇති "පවතින බව" තහවුරු වී ඇත. මෙය අපට අවශ්‍ය යයි හැඟෙන සියල්ල ම හා මෙතෙක් මිනිස් පැවැත්මට අවශ්‍ය බව පොදුවේ හඳුනාගත් කොටසට ද අදාළ වුවත්, අද ලෝකය වෙලාගෙන පවතින ම්ලේච්ඡ වාදයන් හමුවේ, අත්‍යාවශ්‍ය සැපයුම් වලට සීමා විය යුතු වන්නේ, එවැනි ක්‍රමයක් තුල, නැසීමට කල් ඉකුත් වූ පවතින ම්ලේච්ඡ වාදයන් ද දිගට පවතින තත්ත්වයට පත්වීම වැලැක් වීමට ය. මෙහිදී යොදන විදි, එක් ආයු කාලයක සීමිත වසර ගණනකට සීමා කල විට, ජීවත් වීමට අවශ්‍ය වන ඉන්ධන සැපැයුම තහවුරු කිරීම ලෙස ගත හැක. මෙහිදී ඉන්ධන යයි කීවේ, ශරීරය ස්ථීර හානියකට ලක් නොවන ආකාරයට රැකීමට අවශ්‍ය දෑ නිසි කලට වේලාවට සැපයුම් ජාලය හරහා තමන්ට ලැබෙන බව තහවුරු කිරීමයි.

ඉහත කී අවශ්‍යතා හඳුනා ගැනීමට අතීතයේ මානවයන් ලෙස විසූ කාලයේ අවශ්‍ය වූ දෑ සැපයුම ගත හැක. එනම් මානවයා බිහි වූ පරිසරය තුල ස්වභාවික ව පැවති දේවල් වලට සීමා කිරීමයි. බොහෝ මිනිසුන් අද එම දේවල් නොලැබ කොතරම් දුබල වෙනවා දැයි බැලූ විට, ඔවුන් තමන්ගේ මලගමට හෙමින් හෙමින් යනවා යයි කිව හැක. ඔබ, මුතුන් මිත්තන් කෑ දේ අත හැර ආනයනය කල දේවල් තුලින් යැපේ නම්, ඔබ ඒ ගමනේ ඉදිරි පෙලේ යන්නෙකි. මා මෙන් විදේශ ගතව, එහෙත් ඒ ඒ රටවලට ආවේනික හෝ මුල්‍ය හැකියාවට සරිලන ඕන දෙයක් කන්නේ නම්, ඔබ වතුර ගසා දුවන මෝටර් රථයක් මෙන් අබලං ය. ජීවය බිහිවීමට දායක වූ අමු ද්‍රව්‍ය, එය නඩත්තු කිරීමටත්, වෙන විදියකට කියනවා නම් පවත්වා ගැනීමටත්, නැවත අබල දුබලකමින් තොරව බිහි කිරීමටත් අවශ්‍ය වේ. සරල උදාහරණයකින් කියනවා නම්, නිවසක සියලු අංඟ හැදුවත්, කවුළු පියන් පතක් වැනි එක වැදගත් කොටසක් නැති නම්, එම නිවස අසම්පූර්ණ ය. එසේ නම්, ජීවිතය වැනි සංකීර්ණ නිපැයුමක් බිහි කිරීමේ දී, එවැනි අඩුවක් කොතරම් දැඩි බලපෑමක් කරනවා ද යන්න ඉතා පැහැදිලි ය. එවැනි අඩු පාඩු හමුවේ, ජීවය ස්වයංඝාතක මගකට යොමුවන බව ඒ අයගේ හැසිරීම තුලින් දැකිය හැක. ඔවුන් ජීවත්වීමේ ආසාවෙන් තොර ය. කුසගින්නට යමක් ගිලීමට අමතර ව කිසිදු හැඟීමක් නැත. කන බොන දෑ ගැන තැකුමක් නැත. ඔවුන්ගේ හිත ද මරණයට කැප වූවකුගේ හැසිරීම පෙන්වයි. මෙහි දී, ජීවත් වීම යනු දැඩි අභියෝගයක් බවත්, පරාජය යනු මරණය බවත් නැවත සිහි කරමි. එම මගින් මිදීමට නම් ජීවිතය අගය කිරීමත් ජීවත්වීම තම එකම පරමාර්ථය කර ගැනීමත් අවශ්‍ය වේ.

මෙම ලිපිය මෙතෙක් කී සියල්ලටම වඩා වෙනස් වන්නේ දැනුම දීමට වඩා ක්‍රියාවෙන් ඵල ලැබීම ගැන මුල පුරන නිසයි. සැබැවින් ම (ස්වභාවයෙන් ම) කීම පහසුය. කරන එක අපහසුය. එසේ ම, කරන විට අඩු තැන් හිස් තැන්, ඕපපාතික ව හෝ මැවීමෙන් හෝ වෙනත් අද්භූත විදියකින් සම්පූර්ණ නොවීම හේතුවයි. එවැනි මිථ්‍යාවන් සැබෑව වන පරිසරයක අළුත් දෑ කිරීම පහසු වුවත්, අප මුහුණ දෙන පරිසරයේ වෙන්නේ, අඩු තැන් හිස් තැන් ඇති තාක්, කිසිදු ප්‍රථිඵල ගලා යාමක් නොවීමයි. සරල උදාහරණයක් ලෙස මෝටර් රථයක් ගත හොත්, එය ක්‍රියාන්විත දෙයක් වීමට අවශ්‍ය සියලු අත්‍යාවශ්‍ය අංඟ එකතු කරන තුරු, එය වැඩ නොකරන යකඩ ගොඩක් වීම දැක්විය හැක. මෙහි දී, සැපයුම් ජාලය බිහි කිරීමේ දී, නිපදවන තැන සිට භාවිතා වන තැන දක්වා ඇති නොයෙකුත් ක්‍රියා කල යුතු ය. එසේම බලය ඇත්තන් දමා ඇති මුර කපොළු තුලින් යාමට ඔවුන් දමා ඇති අවශ්‍යතා ද සපුරාලිය යුතු වේ. එහෙත් කලයුතු දෑ පැහැදිලිව ක්‍රියාවන් හරහා පැහැදිලි වන නිසා, එතරම් අපහසු බාධක ද නැත.

අනුන් ලවා කිරීමට වඩා ප්‍රථමයෙන් මම ම අත්හදා බැලීම මගේ ගතියයි. මෙම ජාලය මට හිතවත් අය යොදා දැනටම අත්හදා බලන්නකි. එහි සංකීර්ණ බව වැඩි කිරීමටත්, ජීවත්වීමට අත්‍යාවශ්‍ය දේවල් ජාලය හරහා හුවමාරු කිරීමට අවශ්‍ය ඔළු ගණන ද විශාල විය යුතු නිසා, ජීවත්වීම තම ඇදහීම කර ගත් අය, විශේෂයෙන් මෙයට එකතු වීම කාලීණ අවශ්‍යතාවයකි. ඔබ ඔස්ට්‍රේලියාවේ හෝ ලංකාවේ සිටී නම් ඉතා පහසුවෙන් සම්බන්ධ වී තමන්ගේත්, වර්ගයාගේත් පැවැත්ම වෙනුවෙන් දායක වී අත්හදා බැලීම සාර්ථක ව ගොඩ නැගීමට සහාය වෙන්න.

සිංහලකම තුල ඔබේ සැබෑ වටිනාකම, එනම් මුදලට ගත නොහැකි මිනිස්කම තුල ඔබ සතු උරුමයන්, ජීවත් වීමට යෙදවේ. මුදල් ඇති නැති බවට වඩා උරුම හැකියාවන් ගණුදෙණු කිරීමේ පදනම වෙනු ඇත. සියලූ කාලීණ අභියෝග හමුවේ සිංහලයන් රැකුණා සේ, උදාවෙන දැඩි අභියෝග වලට මුහුණ දිය හැකි එකම කම සිංහලකමයි. මොන වෙස් දුන්නත්, ඔබ කොටු වී ඇති ඉංග්‍රීසිකම තුල, මරණය ස්ථීර බවත්, අනෙක් සියලුම ජාතීන් ගේ උරුම කමවල් පැරදී ඇති බවත් යථාර්තයයි.

මිනිසුන් ලෙස ජීවත්වීමේ දී, තමන්ගේ පැවැත්මට අවශ්‍ය දෑ සියල්ලම තමන් උපයා ගත යුතු ය. නොඑසේ නම්, වෙන එකෙක් තමන්ට අවශ්‍ය දෑ සියල්ලම දිය යුතු වේ. එය ප්‍රායෝගික නොවන බව අපි එකිනෙකා ලෙස ගත් විට අපේ හැකියාවන් සනාථ කරයි. අතිරේක ව, අපේ බර අඩු කල හැකි එකම මග දැනුම යොදා ගැනීමයි. මේ අත්හදා බැලීම තුල මෙතෙක් භාවිතා නොවූ දැනුම යොදා, මනුෂ්‍යයන් ලෙස ඉපදී, මනුෂ්‍යයන් ලෙස ජීවත් වී, මනුෂ්‍යයන් ලෙස මරණය තෙක් ජීවත් වීම මුල් වීම තහවුරු කෙරේ. කිසි සේත් අනුන් මත ම යැපීමක් නොවන අතර, මහ සම්මත මනු ගොඩ නැගූ සමාජ ව්‍යුහයේ ඊ ළඟ අදියරය ලෙස මෙය හැඳින්විය හැක. ඒ පසු පස ඇත්තේ, හැම ජීවියෙකුට ම උරුම ජීවත්වීමේ අයිතිය තහවුරු කිරීමයි. අද අප මුහුණ දෙන මරණයට මග කපන අභියෝග සියල්ලට ම මුහුණ දිය හැකි එකම මග එය බව, මම පෞද්ගලික ව අත්හදා බලා ප්‍රත්‍යක්ෂ කර ගත්තකි. එය සිංහලයන්ට හිමි කර ඔවුන් රැකීම මගේ පරමාර්ථයයි. මරණය සොයන උන්ට ඒ මග යාමට ඉඩ දී ජීවත්වීමට වෙර දරණ උන් ජීවත් කරවීමේ අපේ වගකීම වේ.

පසුව ලිවීම:

මෙම ලිපි පෙළ සිංහලයන්ට පමණක් ලියන එකකි. අතරින් පතර තෝරා බේරා කියවීම හිඟන ගතියකි. එවැන්නන්ට විනෝදය සැපයීමට වෙන බ්ලොග් ඕන තරම් ඇත. මගේ උත්සාහය එලෙස හෑල්ලුවීම ගැන මම කණගාටු වෙමි. හිඟන කම කියන්නේ සිංහලකම යයි කියල හිතන හිඟනුන් මට දැඩි පිළිකුලක් ඇති කරයි. මම ලියපු ලිපි සිංහලකම පණගැන්වීමට අවශ්‍ය නිසා ලියුවෙමි. ජනප්‍රිය කම, මිනිසුන් තුටු කිරීම මට අදාළ නැත. සිංහලකම නැති අය, එනම් මුල සිට පිළිවෙලට මෙම ලිපි පෙල නොකියවපු අය දැන්වත් ඉවත් වේ නම් අගේ ය. ක්‍රියාවට ආ විට බොරු කල නොහැක.

සිංහලයන්ට ලැබුවා වූ නව වසරේ මගේ පනිවිඩය

මේ වසර, සිංහලයන් වැටී සිටින අපායෙන් මිදෙන ආරම්භය දෙන වසරක්. බොහෝ සිංහල උන් අද ඉන්නෙ අන්ද මන්ද වෙලා. ඊට හේතුව කාලයක් තිස්සේ සිංහලයන්ගෙ අතරට රිංඟා ගෙන, උන්ගෙ මිනිස්කමෙන් යැපුන, ආතක් පාතක් නැති බැහිවැටිච්ච හිඟනුන්ගෙන් පැවැතෙන උන්, ඉංග්‍රීසි දෙමළ ආක්‍රමණ සමඟ, පසු ගිය වසර 4000 පුරා, සිංහලකම නසා, උන්ගේ හිඟනකම මුල් තැනට ගෙන ඒමයි. ඒත් නූතන සිංහල උරුමය ඇති අය ලෙස, මේ ආතක් පාතක් නැති බැහි වැටිච්ච හිඟනුන්ගෙන් පැවැතෙන උන් මේ රටෙන් තුරං කර, සිංහල ජාතිය, රට, උරුමය නැවත බලගැන්වීමේ කාර්යය අප විසින් කල යුතුයි.

සිංහලයන්ගෙ නැවත ආරම්භය දෙන කෙනෙක් ගැන අතීතයේ සිට එන සැබෑ තොරතුරු තුලින්, ඒ මම බව තහවුරුවීම නිසාත්, මම සිංහලයන්ට උරුමෙන් ලැබූ දැඩි බැඳීම නිසාත්, ක්‍රියාවෙන් මුලු ලොවටම ඔප්පු කර ඇති මා සතු මිල කල නොහැකි දැනුම,  කිසිදු වාසියක් නොලබා ලබා දෙමි. මම සිංහලයන්ගෙන් බලාපොරොත්තු වන්නෙ නැවත සිංහලකම (මනුෂ්‍යකම හෙවත් මිනිස්කම) තම ජීවන මග ලෙස තෝරා ගැනීම පමණයි.

මා සතු දැනුම, මෙතෙක් ජාතිය ආ මග හැඩගැස් වූ හිරු, බුධ, සිංහ, මනු වැනි නායකයන්ට නොදෙවෙනි බවත්, මගේ උත්සාහය ඔවුන් ගිය මගේ ඉදිරියට යාම බවත් පැහැදිලි ව කියමි. අද වන විට, මා සතු දැනුම මිහිපිට ඇති කිසිවකුට නැති බව ක්‍රියාවෙන් පෙන්නූවෙකු ලෙස, සිංහලයන් තමන් නොදන්නා හිඟනුන් පසුපස නොගොස්, කියන දේ පමණක් නොව කියන කෙනාත්, කියන ගමන් කරන දේත් හඳුනාගෙන, තමන්ගේත් ජාතියේ පැවැත්මට කැප වෙන්න.

මම සිංහලයන්ට දෙන තෑග්ග, හිරු, බුධ, සිංහ, මනු වැනි නායකයන්ට නොදෙවෙනි බවත්,  ඔවුන් දුන් දේට වඩා ඉහල තලයක බවත්, එසේ ලැබූ දැනුමට වඩා ඉහල තලයකට යාමක් බවත්, ඒ තුලින් සිංහල ජාතියේ උරුමය උපරිමයට ගෙන යන බවත් ක්‍රියාවෙන් පෙන්වමි. අද සිංහලයන් වැටි සිටින ශෝචනීය තත්ත්වය කණගාටුදායක ය. ගැලවීමට බැරි බව සැමට මේ වන විට තේරුම් ගත හැක. අතීතයේ, ඒ නායකයන් පැමිණ සිංහලයන් නගා සිටුවා ගිය ලෙස, මම ද ඔබ මිනිස් ලෝකයේ මුදුනට යන මග හෙළි කරමි. එය රැකගැනීමත්, මෙවැනි පිරිහීම් නොවීමට අවශ්‍ය දැනුමෙන් පිරුණු රාජ්‍ය රටාවත් උරුම කරදීම මගේ වගකීමයි.

මිනිසුන් ලෙස ඉපදී තිරිසනුන්ට අන්ත ජීවිතයක් ගෙවා, අනේක දුක් ගැහට විඳ මිය යන ඔබේ පැවැත්ම වෙනස් කර, උපතෙන් සැබෑ මිනිසෙකු වී, එසේම ජීවත් වී, මිය ගොස් උපදින, අංඟ සම්පූර්ණ පරිසරයක් බිහි කිරීමට අවශ්‍ය දැනුම හා ක්‍රියාවලි මම ඔබට දෙමි. අද සමාජය තුල රජ කරන, ආතක් පාතක් නැති බැහිවැටිච්ච හිඟනුන්ගෙන් පැවැතෙන උන්, ක්‍රියාවෙන් ඔවුන්ගේ බැරිකම පෙන්වා ඇත. හිඟනුන් පසුපස යෑමේ ආදීනව ඔබ අත් විඳින බව නොරහසකි. තව දුරටත් උන් පසුපස යාම ඔබේ ජාතියේ අවසානය නිසා, දැඩි හැඟීමෙන්, හිඟනකම, තිරිසන්කම හා අමනුෂ්‍යකම වැනි ඔබ ඔබේ විනාශයට හේතු වූ සතුරු උරුමයන් නසන්න. ඒ උරුමයන් දැඩි සේ පිළිකුල් කර ඔබේ ගත සිත නිදහස් කර ගන්න.

කියන දේ පමණක් නොව, කියන කෙනාත්, කියන ගමන් කරන දේත් හඳුනාගෙන ආතක් පාතක් නැති බැහි වැටිච්ච හිඟනුන්ගෙන් පැවැතෙන උන්ගෙන් ප්‍රවේශම් වෙන්න. යමෙක් හිඟනකමට ආවඩයි නම්, අමනුෂ්‍යයන් මිස උන් සිංහලයෙක්, බුද්ධිමතෙක් නොවන ආතක් පාතක් නැති බැහිවැටිච්ච හිඟනුන්ගෙන් පැවැතෙන උන් බව කියන පණිවුඩය සිංහලයන්ට දෙන්න.

එසේම ම්ලේච්ඡ මිනීමස් කන උන් දෙවියන් අදහන උන් නොව, දෙවියන් කී දේ කියමින් දෙවියන් තබා තිරිසනුන් වත් නොකරන අපරාධ කරන අමනුෂ්‍යයන් මිස සිංහලයෙක්, බුද්ධිමතෙක් නොවන ආතක් පාතක් නැති බැහිවැටිච්ච හිඟනුන්ගෙන් පැවැතෙන උන් බව කියන පණිවුඩයත් සිංහලයන්ට දෙන්න.

නුදුරු කල සිංහලයන්ගෙ නැවත ආරම්භය දෙන සැබෑ මග ඔබට හෙළි කරමි. ඔබ සිංහලයකු නම් ඔබට ද බරපතල වගකීමක් ඇත. ඒ ඔබ ද එහි කොටස් කරුවකු නිසා ය. ඔබ දකින මේ පනිවිඩය ඔබේ සිංහල නෑ මිතුරන් අතරට ගෙන යන්න. ක්‍රියාවෙන් මිස කතාවෙන් ඵලක් නැත. හැකි අය මෙම පනිවිඩයේ ඇති තොරතුරු පිටපත් කර රටා පුරා සිටින සැබෑ සිංහලයන්ට ගෙන යන්න. මා ඔබට වාසි නොතකා දෙන දැනුම මිලට ගත නොහැක. ඇත්තේ ද මට පමණයි. එදා හිරු, බුධ, සිංහ හා මනු එසේ දුන් දැනුම නොවන්නට අදත් ඔබ සිංහලයන් නොව තිරිසන් සතෙකි. ඒ බව සිහියේ තබා ගන්න.

සිංහල ජාතිය, ලොව සිටින, දැනුමෙන් අග තැන්පත් ප්‍රබලම ජාතිය බවට පත්කරනවා යයි ප්‍රථමයෙන් කීවේ මමයි. එය ක්‍රියාවට නැංවීම අද මගේ වගකීමයි. එයට සිංහලයන්ගෙ වුවමනාව අවශ්‍යයි. හිඟනකම, තිරිසන්කම හා ම්ලේච්ඡකම නසා මිනිස්කම (සිංහලකම) මුදුන්පත් කර, මිනිසුන් ලෙස චිරාත් කාලයක් යන ගමනට ආරම්භයක් දීම ඔබේත් මගේත් වගකීමයි.

සිංහලයන්ට ලැබුවා වූ නව වසර නැවත ආරම්භයකට තබන මුල් පියවර වේවා!

පසුව ලිවීම: 

විශේෂ වැඩ කටයුතු නිසා පමා වූවත්, සිංහල ජාතිය රැකීමේ වගකීම කිසිදා අත නොහරිමි. මේ ලිපි පෙල මනාව කියවා අවබෝධ කර ගෙන, සිංහල ජාතිය නගා සිටුවීමේ කාර්යයට ඔබත් උර දෙන්න. සිංහලයන් සමඟ මේ දැනුම බෙදාගැනීමට අවශ්‍ය  කටයුතු කරන්න. ඔබේ සහයෝගය ඉත සිතින් ම අවශ්‍ය බව කිව යුතු ය. දරුවෙක් ඇති දැඩි කිරීමට දෙමව්පියන් කරන කැපවීම වගේම, ජාතියක් ගොඩ නැගීම ද භාර දූර වැඩකි. එසේ කරන අය ජාතියක හිමිකරුවන් වේ. මා දෙන දැනුම ඔවුන්ගේ අවතාරමය දැනුම වනු ඇත. එනම් උපතින් උපතට එම දැනුම ඔබට මග පෙන්වනු ඇත. සිංහලයන් දැනුමට මුල් තැන දුන්නේ ඒ නිසා ය.

හිඟාකෑම (හිඟනකම - හිඟා කන ගතිය), පොරකෑම (පොර කන ගතිය) හා උලා කෑම (නිසරු දේ කන ගතිය) - තෙවන කොටස

උලා කෑම (නිසරු දේ කන ගතිය)

මෙම ලිපි කියවන කොට තේරුම් ගන්න බැරි නම්, පරමාර්ථය නොදකී නම් පුදුම නොවන්න. අපි කවුරුත් අංඟ සම්පූර්ණ ලස්සන ගෙයක ජීවත්වීම ප්‍රතික්ෂේප නොකරමු. එහෙත් එවැනි දේ ඕපපාතික නොවන නිසාත්, මැවීමට කිසිවකු නැති නිසාත්, එසේ වේවා යැයි පැතීම නිශ්ඵලය. අංඟ සම්පූර්ණ ලස්සන ගෙයක ජීවත්වීමට නම්, එය ටිකෙන් ටික, ගලෙන් ගල ගෙන තැනිය යුතුම ය. මම කරන්නේ ද එවැන්නකි. අද සිංහලයන් යනු, පිරිහුණු අසරණ ජන කොටසක් බව සැඟවිය නොහැක්කකි. ඔවුන් එතැනට වැටුණු හැටි නොදැන, නැවත නැගීමක් වේ නම් එය සැබෑ නොවන සිහිනයකි. මේ ලිපි තුලින් කරන්නේ එයට දායක වූ මානව සාධක එකිනෙක ගෙන විග්‍රහ කිරීමකි. සිංහලයන් රැකීමට කැමති අය සියල්ල දිරියෙන් කියවා දරාගන්නේ නම්, එම කාර්යයට ඉමහත් දායකත්වයක් දෙන බව කිව යුතුම ය. දැන් ලියන්නේ ද තවත් වැදගත් දෙයක් ගැන බව මතක් කරමි. එසේ ම, මමත්වය තුලින් මට මේ ගති නෑ කියා සිතුව ද, මෙම ගති සියල්ල අද අපේ උරුමය වී ඇති නිසා සැඟවීම නිශ්ඵල බව තේරුම් ගැනීම හොඳ ය.

උලා කෑම (නිසරු දේ කන ගතිය) ගත් කල එය තිරිසනුන්ට සීමා වූවක් යයි සිතීම මුලාවකි. ඒ, එසේ කරන්නා වැටී ඇති මානසිකත්ත්වය නිසා, යථාර්තය නොදකින නිසා ය. අපි ජීවත්වන තලයට සරිලන ලෙස අප හිතන ආකාරය ද සැකසේ. සම්පත් ඇත්තකු එම සම්පත් හීන වී පහලට වැටෙන විට, උදා වූ තත්ත්වය හොඳ යයි සැනසේ. එසේ නොවන සුළු කොටසක් දිවි තොර කරගනී. මෙසේ හිතන ආකාරය වෙනස්වීම තුල ජීවිත රැකීම මුල් වුව ද, දිගු කාලීන තත්ත්වයක් යටතේ අනිටු ඵල විපාක තුලින් සෙමින් වන නැසීමකට ද මුල පුරයි. ඒ ගැන මේ ලිපිය තුලින් ලියමි.

කලින් කොටස් දෙකේ කී දෙආකාරයෙන් යැපීමට සම්පත් හිග වූ විට, දැන් කියන උලා කෑම (නිසරු දේ කන ගතිය) ජීවත්වීමේ උපාය බවට පත් වේ. එනම්, නියඟයෙන් වියළී ගිය පොළව උලා කන ගවයකු වැනි ආකාරයක ජීවත් වීමයි. ජීවත්වීම යනු කුසගින්න නම් නිරන්තර ඉල්ලුම පුරවා ලිය යුතු ක්‍රියාවකි. එහෙත් කෑමට සුදුසු දේ හිග නම්, තියෙන දෙයකින්, තියෙන ප්‍රමාණයක් ගෙන කුස පුරවා ගැනීමට පෙළඹීම සාමාන්‍ය දෙයකි. වතුරෙන් හෝ තේ වැනි බීමෙන් මෙය ඉටුකරන අය ද ඇත. බොහෝ විට කාලගුණික විපර්යාස හෝ ජීවීන් බහුලව බෝවීම නිසා සම්පත් සැපයුම අඩු වූ විට, කුසගින්න වැනි නොකඩවා යන ඉල්ලුමක් සපුරා ලීම බරපතල අභියෝගයකි. එවන් තත්ත්ව යටතේ නිරාහාරවීම නිසා එක කොටසක් මිය යාම ගත් කල, ඊට ආසන්න ම ජීවත් වන කොටස උලාකන්නන් යයි වර්ග කල හැක. මොවුන් යැපීම ලෙස පෙන්වන්නේ පණ නොනැසී පවතින අවම අවශ්‍යතා කියන තලයයි. ශරීරය නැසීම හා නොනැසීම ගත් කල, නොනැසී සිටීමට අවශ්‍ය අවම අවශ්‍යතා මෙතුලින් හෙළි වේ.

උලා කෑම (නිසරු දේ කන ගතිය) ගත් කල, එකම දෙයක් හෝ කීපයක් කෑමට සීමා වීම මෙන්ම අවශ්‍ය අවම ප්‍රමාණයට අඩුවෙන් කෑම අදහස් කරමි. මැරිච්ච, කුණු වෙච්ච, වේලිච්ච දේවල් කෑම, කිසිදු පෝෂ්‍ය ගුණයක් නැති දේ කෑම මෙන් ම නිරහාර වීම ජීවිතේ අංඟයක් වීම තුල, ජීවිතය රැක ගැනීමට අත්‍යාවශ්‍ය දේ නොලැබෙන නිසා, ශරීරය නිසි පරිදි අළුත්වැඩියා කර නොගෙන පැවතීම තුල, එය ක්‍රමයෙන් අක්‍රීය වීම, හානි වීම මෙන් ම මඳ ක්‍රියාකාරිත්වය හරහා ක්‍රමයෙන් නැසෙන මගට යොමු වේ. කැඩුණු බිඳුණු තැන් නිසා අක්‍රීය වීමක් ද ඒ තුලින් යැපීමට අවශ්‍ය හයිය නැතිවීම ද නිසා, මෙම තත්ත්වය මරණයට යන මගක් වේ. එසේ (මරණය) වේ නම් වන හානිය, එසේ නොවන විට වන හානිය හා සැසඳූ විට ගණන් ගත යුතු තරම් නොවේ.

නැවත සම්පත් සුලබ වූ විට, නිසි පරිදි අවශ්‍ය දෑ ලැබුන ද, එවැනි අත්දැකීමක් හරහා වන හානිය දැඩි නම්, නැවත පිළිසකර කර ගැනීමට බැරි වේ.  ජීවියකු යනු ඉතා සංකීර්ණ වූත්, නිපැයුම තුල කාර්යක්ෂම ව නිශ්චිත අංගෝපාංඟ තුලින් බිහි වූත් නිසා, තමන්ගේ පැවැත්මට සරිලන වෙනස්කම් දැඩිව බලපාන බව තහවුරු වේ. එනම් එවැනි ජීවීන් වර්ගයාගේ පැවැත්මට අභියෝගයක් වන තරම් යයි  කිව යුතු ය. මිනිසා ගත් කල, මෙම සංකීර්ණ ජීවන ව්‍යුහය තුල මෙම කොටස පහල තලයේ රැඳීමක් පෙන්වයි. අන්තිමට එය මිනිසාගේ පැවැත්මට අභියෝගයක් වේ.

පැවැත්ම රැකීමට නම්, අප මිනිසුන් ලෙස අංඟ සම්පූර්ණ විය යුතු සේම, ඊ ළඟට බිහිවන පරපුර ද අංඟ සම්පූර්ණ ව බිහි කල යුතුය. එහෙත් දීර්ඝකාලීන උලෑකම පැවැත්මට දැඩි තර්ජනයක් කරන්නේ, එවැනි දුෂ්කර පරිසරයකට සරිලන ලෙස මිනිස් සිරුරේ ක්‍රියාකාරීත්වය පාලනය වීමෙනි. මෙහි දී වැදගත් දෙයක් තේරුම් ගත යුතු ය. එනම් මෙතරම් සංකීර්ණ මිනිස් සිරුර තුල කිසිදු පැවැත්මට අනවශ්‍ය අංඟයක් නැතිකමයි. මෙසේ වීමට දැඩි ලෙස අංඟ හා අවශ්‍යතා පාලනය වන විදියක් අප සතු විය යුතු ය. එසේ නම් උලා කෑම තුලින් වන හානිය අවම කිරීමට ඊට සාපේක්ෂ ව ප්‍රතිචාර දැක්වීමක් සිදු වීම අපේක්ෂා කල යුතු ය. ප්‍රථිඵලය වන්නේ, ලැබෙන ආහාර වලට අනුරූප ව ශරීරයේ බිහි වීම වෙනස් වීමයි.

සමාජය තුල ඇති දත්ත හරහා බැලූවිට උලා කෑමේ ප්‍රථිඵල ලෙස කෙට්ටු, හැකිළුණු ස්වාභාවයක් ගැනීම, දුබල වූ අංගෝපාංඟ ලැබීම, ක්‍රියාකාරීත්වය හීන වීම, ලෙඩ දුක් බහුල වීම, රෝගාබාධ වලින් මිය යාම, පරම+ආයුෂ අඩු වීම, අංඟවිකල බව, එවැනි ම දරුඵල ලැබීම සමාජයේ විනාශයට හේතු වේ. එසේ නම් උලා කෑමෙන් දිවි බේරාගැනීමෙන් සමාජයට වන සුගතියක් නැත. දීර්ඝකාලීන උලා කෑම ගත් විට එයට හැඩ ගැසීම නිසා, එම තත්ත්වයෙන් මිදීමට දැඩි පරිශ්‍රමයක් දැරිය යුතු ය. බාහිර ව එල්ල වන බලපෑම් හරහා වෙනස්වීම විකෘර්ථිමය ස්වරූපයක් ගන්නා නිසා, තම උත්සාහයෙන් ම මිදිය යුතු වේ. එහෙත් උලා කෑම උරුමය වූවෙකුට ඉන් මිදීම ලෙහෙසි නැත. දැඩි ලෙස කැප නොවේ නම් එය කල නොහැක. එහෙත් උලා කෑමෙන් යැපුණු අය සිටින සමාජයක එය ද කොටසක් නිසා එවැනි දැඩි අවශ්‍යතාවයක් නිර්මාණය නොවේ.

උලා කෑම ජීවත්වීමේ මාර්ගයක් වන සමාජය දිනෙන් දින පරිහාණියට යන එකකි. පළමුව එකෙක් සිටිය ද, එම ගතියේ ඇති තිරිසන් උරුමය තුල එය පැතිරී යන්නේ රෝගයක් ලෙස ය. අන්තිමට මුළු රටක්, ජාතියක් වැනසීයාමට තරම් ප්‍රබල දායකත්වයක් දෙන නිසා උලා කෑම ඉතා භයානක පුරුද්දකි. අද සමාජය තුලින් බැලූ විට උලා කෑම ද අළුත් ස්වරූපයක් ගෙන ඇත. එනම් සංකීර්ණ නිපැයුමක් වන ගතට අවශ්‍ය සියලු දේ ගැනීමට වඩා, කුසගින්න නිවීමට පමණක් ලැබෙන දෙයක් කෑමයි. බහුලව දකින උදාහරණය නම්, පාන් හෝ බත්වලට මුල් තැන දෙන ආහාර වේලක් ගැනීමයි. කුසගින්න නිවුන ද, අත්‍යාවශ්‍ය දේවල් නොලැබීම නිසා වන හානිය ලෙඩදුක් ඇති කර පණ නැසෙන තැනට මග පාදයි.

අද උලා කෑම ඉතාමත් සුලබ දර්ශණයක් වී ඇත්තේ, ඊට රාජ්‍ය ප්‍රතිපත්තීන් ද දායක වීම තුලින් ය. හිඟනුන් පස්සා දොරෙන් රිංඟාගෙන, සුද්දන්ගෙ පාලනයේ පහල මට්ටමේ රාජකාරි කර, සුද්දා බැරි තැන රට හැර ගිය විට උරුම වූ රාජ්‍ය යන්ත්‍රණය හරහා, තම බලය රැකගැනීමට දරණ උත්සාහය හමුවේ, ප්‍රධාන ආහාරය ලෙස හඳුන්වන කෑම වල මිල පාලනය කර පහල මට්ටමක රඳවා ඒවා පමණක් දිළිඳුන්ගේ කෑම ලෙස පැවතීම නිසා, අද උලා කෑම රාජ්‍ය ප්‍රතිපත්තිය වී ඇතැයි කීම නිවැරදි ය. වරක් හිඟන පුරුකක් ඇති පරපුරක හිඟනකම මුල්තැන ගන්නා සේ, එවන් පසුබිමක ඉන්නෙකුට මෙම තත්ත්වය ජයග්‍රහණයක් ලෙස පෙනීම පුදුමයක් නොවේ. ඒ ජයග්‍රහණය මනින්නේ තමන්ට සාපේක්ෂ ව නිසා ය. පවතින්නා වූ ස්වයංනාශක ඉංග්‍රීසි ආර්ථික ක්‍රමය තුල, මුලු සමාජය ම උලා කෑමට ගොදුරු වේ. මේ ක්‍රමය තුලින් දියුණු වූ රටවල් හෙවත් පළමු ලෝකයේ රටවල්වල ආර්ථික අර්බුද හමුවේ, කන බොන දෑ අතහැරීම තුලින් වියදම් කපා හැරීම තුල උලා කෑම ආර්ථික උපක්‍රමයක් වී ඇත. මොන හේතුව නිසා උලා කෑවත්, ප්‍රථිඵල වෙනස් නොවන බව සමාජය තුලින් හෙළි වේ. මිනිස් ජීවය තුල සුළු කාලයකට සීමාවන ලෙස උලා කෑමෙන් හානි නොවන උපාංඟ තිබුන ද, දීර්ඝකාලීන පරම්පරාගත උලා කෑම සමාජයේ විනාශයට හේතු වේ.

අද පවතින හිඟනුන් දේවත්වයෙන් පුදන, හිඟනකම උතුම් ලෙස සලකන, මතු ජීවිතයේ සැප වෙනුවෙන් මුලා වී තම සම්පත් වලින් හිඟනුන් පෝෂණය කරන සිංහල සමාජය, අද උලා කෑමට පත් වී ඇත්තේ සම්පත් නැතිකම නිසා නොව බුද්ධිය නැතිකම නිසා බව පෙනේ. තමන් කෙතරම් සැප සම්පතින් අණූන වුව ද, දරුවන් බිහි කිරීමේ දී උලා කෑමේ පලවිපාක අත් දැකීමට අවශ්‍ය වන්නේ උලා කෑම උරුම වූ එක පාර්ශවයක් පමණක් බව සමාජය තුලින් පෙනේ. මෙය කොතරම් පැතිරී ඇද්ද යන්න බැලූ විට, එයින් මිදීමට සිංහලයන් දැඩි උත්සාහයක් දැරීම අත්‍යාවශ්‍ය වේ. මෙය පුද්ගල මට්ටමට වඩා සමාජමය අවශ්‍යතාවයක් වන්නේ තමන්ගේ පැවැත්මට දැඩි බලපෑමක් එල්ල කරන නිසා ය.

යමෙක් මිනිසුන් ලෙස ජීවත්වීමේ දී මෙලෙස විනාශ වීමෙන් ප්‍රශ්ණ වලින් මිදෙනවා යයි සිතීම මුලාවකි. නැති කමට නොකෑ පමණින් යටපත් නොවී, ඇඟට අවශ්‍ය දෑ ඉල්ලා අප තුල ගොඩ නැඟෙන හැඟීම්, නොලැබීමෙන්, එන්න එන්න ම ප්‍රබල වේ. මෙසේ නොලැබීමෙන් මිය ගිය ද, හැඟීම් වල ප්‍රබලතාවය අනුව ඒවායේ බලපෑම ඇති වී නැති වී ඇති වෙන ගතට (තාරයට) මෙන් ම, නොවෙනස් ව පවතින අවතාරයේ ස්ථීර ලෙස දැරීමෙන්, නැවත උපදින විට දැඩි හැඟීම් උරුමයෙන් ලැබේ. ඒවා පාලනය කල නොහැකි තත්ත්වය යටතේ කරන කියන දෑ නිසා අපරාධකාරයන් වී ජීවිතය නැසේ. අග හිග කම්, අබල දුබලකම් ඇති අයට ලැබෙන දරු ඵල ද ඊට සරිලන සේ සැකසේ. එනම් වැටී ඇති තැනින් නැගිටීමක් ඇත්තේ ඉතා සුළු කොටසකට ය. බහුතරය වඳ වී යන නිසා, මළවුන්ගේ අවතාර මේ හැඟීම් වලින් උත්සන්න වී පවතී. උන් මළ පෙරේතයන්, පිශාචයන්,  කුම්භාණ්ඩයන් වැනි විවිධ නම් වලින් හඳුන්වන කොටස් වන්නේ අවතාරයන්ගේ හැකියාවන් පාලනය කල නොහැකි තත්ත්ව යටතේ මිය යන නිසා ය. මෙවැන්නන් ජීවත් වන ඥාතීන්ට නිතර බලපෑම් කරන්නේ කැකෑරෙන හැඟීම්වලට නතුවීම නිසා ය. එවැනි බලපෑම් යටතේ විනාශය මිස යහපතක් නොවේ. එසේ ඥාතීන්ට අරක් ගත් මෙම අමනුෂ්‍යයන් ඉල්ලන කෑම බීම හා ඔවුන් හැසිරෙන ආකාරය ගත්විට, අප හිතන පතන මහාර්ඝ සම්පත් නොව අප ඉවත දමන දේ ඉල්ලීමෙන් කියන්නේ, ඔවුන් ඒ තත්ත්වයට වැටුනේ හිඟා කෑම උලා කෑම වැනි තත්ත්ව යටතේ බවය. ඒ නිසා පෙන්වන්නේ, මෙය එක් අයෙකුට හෝ එක කාලසීමාවකට පමණක් සීමා වූ ප්‍රශ්ණයක් නොව සමාජයට ම නොකඩවා බලපාන අර්බුදයක් බවයි. එය ඉබේ පහ වී යන්නක් නොවන නිසා උත්සාහයෙන් ජය ගත යුතු ය. හෙට දවසේ ඔබ එයට බිලි වේ නම් එය පුදුමයක් නොවේ.

මිනිසුන් වී උපදින අවතාර ඇත්තන්ට බලපාන විශේෂත්වයක් ඇත. විශේෂයෙන් ම සිංහලයන් අතර උපන්නෙකුට, ඊට පසු වෙනස් සතෙකු ලෙස ඉපදුනත්, එම හැසිරීම නුහුරු නුපුරුදු දෙයක් වන්නේ, සමාජය තුලින් ලබන දැනුම තම අවතාරමය දැනුමේ කොටසක් වීමයි. එහෙත් නැවත මිනිස්බව ලැබීමට නොලැබේ නම් මිනිසුන් අතර ම අමනුෂ්‍යයන් ලෙස විසීම නොයෙකුත් බලපෑම් වලට හේතු වේ. සත්ව ලෝකය ගත් කල ජීවිතය මරණය සම සම ව උරුම නිසා, උලා කෑම මරණයෙන් කෙළවර වන දුබලකමක් වේ. එසේ වූවන් ගොදුරු වීම නිසා තාරික සංයුතියට කරන දීර්ඝකාලීන බලපෑම නොසැලකිය හැකි තරම් ය. එහෙත් මිනිසා ගත් කල, දුබල වූවන් මරණයට ගොදුරු වන තිරිසන් පරිසරයක් නොමැති නිසා, උලා කන්නන් ද පැවතීම නිසා තාරික සංයුතියට කරන දීර්ඝකාලීන බලපෑම ඉතා වැදගත් වේ. එසේ නම් විසඳුම ඇත්තේ ද, දැනුම යොදා එවැනි බලපෑම් වලින් සමාජය මුදා ගැනීමට දායක වීම තුලයි. එය කෙසේ ඉටු කල හැකි දැයි පසුව කියමි. අපි නොවැදගත් හෝ අදාළ නොවන දේ ලෙස දකින මෙවැනි සමාජමය උරුමයන්, කෙතරම් අපේ අනාගතය තීරණය කරනවා දැයි ඔබ තේරුම් ගත්තේ නම් මගේ උත්සාහය අපතේ නොගියා යයි සිතමි.

මම මෙම කොටස් තුනේ කීවේ, ස්වාභාවික පරිසරයෙන් මිනිසා ඇතුළු සියලු සතුන්ට උරුම වන දේ ගැන ය. එසේ ම එහි ඇති මිනිසුන්ට සීමා වූ උරුමයන් ගැන ද කීවෙමි. ඊ ළඟ කොටසේ, මිනිසුන්ට විශේෂයෙන් ම බලපාන, දැනුම නිසා ලැබූ ප්‍රගතිය ආපසු හරවා මිනිසා කැලයට තල්ලු කරන, පිළිකුල් සහගත ජීවන රටාවක් ගැන කියමි. මෙය අද සිංහල සමාජය මුහුණ දෙන බරපතල අර්බුදයක් වන, තම නිජ භූමිය අහිමි වීමත්, ජාතියක් ලෙස වඳ වීමත්, ඉතිරිය සිංහලකමට නින්දා කරන සමාජයකට අනුගත වීමත් සනිටුහන් කරන ප්‍රබල බලපෑමකි. එහෙත් ඒ සියලු අභියෝග අප සතු දැනුම යොදා පැරදවිය හැකි බවත්, නොඑසේ නම් සිංහල යනු අතීතයට පමණක් සීමා වූවක් බවත් කියමි.

හිඟාකෑම (හිඟනකම - හිඟා කන ගතිය), පොරකෑම (පොර කන ගතිය) හා උලා කෑම (නිසරු දේ කන ගතිය) - දෙවන කොටස

පොරකෑම (පොර කන ගතිය)

කලින් කොටසේ හිඟමනින් යැපීම ගැන කීවෙමි. දැන් තවත් ආකාරයකින් යැපෙන හැටි කියමි. එය පොරකෑමෙන් යැපීමයි. මෙය ද තිරිසන් ලෝකයෙන්උරුම වූ ගතියකි. මිනිස්කම තුල පවතින මේ උරුමයන් තවමත් අප තිරිසන්කමට හිරකර තබන නිසා, සැබෑ මිනිස්කම රැකීමට මෙම තිරිසන් උරුමයන් හඳුනාගෙන ඊට පිළියම් යෙදීම අවශ්‍ය වේ. මගේ උත්සාහය එහි ප්‍රථම අදියරය ලෙස මෙම තිරිසන් ලෝකයෙන් උරුම වූ ගති මනාව හඳුනා ගැනීමට අවශ්‍ය තොරතුරු දීමයි. අප දැනුවත් ව හෝ නොදැනුවත් ව, මේ ලිපිවල අන්තර්ගත උරුමයන් ගේ ආකාරයට ජීවත් වීම හඳුනා ගත යුතුය. ඒ එම මගේ ඇති විනාශකාරී බව නිසා ය. ජීවත්වීම සාර්ථක කර ගැනීමට තමන් යන මාර්ගය තෝරා ගැනීම අවශ්‍යයි. හරි මග තේරීමට මම කියන දේ උපකාර වේ යයි සිතමි.

පොරකෑමේ සරලම විදිය අදත් තිරිසනුන් ලෙස ජීවත්වීමේ ප්‍රබල විදියයි. විශේෂයෙන් ම කණ්ඩායම් ලෙස ජීවත් වීමේ දී, සොයා ගන්නා හෝ හමුවෙන කෑම බෙදා ගැනීමට පොර කන සතුන් ඇත. මෙය දරුවන්, පැටවුන් වැනි සමාන අය කෑම උදුරා ගැනීමට කරන අරගලයක් තුලින් අරුත් දිය හැක. මෙහි දී, එසේ නොවන කණ්ඩායම් වල එක්තරා අණුපිළිවෙලක් තිබීම නිසා, පොරකෑම තුලින් එය තහවුරු වූවකි. මෙය යම් ආකාරයක ආයතනගත හෝ ස්ථීර පදනමකට හිරවූ පොරකෑමක් ලෙස හැඳින්විය හැක. මෙහි සමානත්වයක් නැත. අණුපිළිවෙලේ ඉහලම සිටින කෙනාට හිමි පූර්ණ වරප්‍රසාද පහලට යන විට ක්‍රමයෙන් හීන වීම නිසා ජීවත්වීම ගත් කල එය පෙර-තීරණයකට ලක් වූවක් වේ. පරිසරයේ බලපෑම් නිසා ආහාර හිඟයක් ඇති වුවහොත් පහල ම තලයේ සිටින්නා ප්‍රථමයෙන් නැසේ. මෙය ස්වභාවික පරිසරය තුල බලාපොරොත්තු විය යුතු දෙයකි.

මිනිසුන් ගත් කල පොරකෑම ආයතනගත කිරීම පමණක් නොව, උරුම වීමක් ද වන බව තහවුරු වේ. සතුන්, දැනුම නැති නිසා තමන්ගේ එදිනෙදා ජීවිතය රැකීමට අවශ්‍ය දෑ වෙනුවෙන් පොර කෑව ද, මිනිසුන් ගත් කල මෙය ඊ ළඟ පරපුරටත් එහා යන සූක්ෂම උපක්‍රම හරහා සිදු වේ. සමාජයේ ඉහලම තලයට යන විට, නායකයන් වන විට, මෙම හැකියාව කොතරම් උත්සන්න වේ ද කියනවා නම්, තිරිසනුන් නොකරන අපරාධ වුව කරන බව ඉතිහාසය පෙන්වයි. එසේ කල උන් වඳ වූ බව පෙනි පෙනී, මෙවන් පොරකෑමකට පෙළඹීම මිනිසා ස්වභාවික පරිසරයෙන් මුදවා ගැනීමට කල මානසික වෙනසේ විවෘත බව හරහා නතර නොවන හැඟීමකට හේතු වූවා දැයි විමසිය යුත වේ. එය අසීමිත තණ්හාව යැයි සමහරුන් හඳුන්වාගෙන මැඩීමට වෙර දැරුවත්, එසේ වෙර දරණ අය ද එවැනිම පාලනයක් නැති කොටසක් බව තම ක්‍රියාවෙන් පෙන්වති.

ඉහත කී නායකයන්ගේ පොරකෑම ගත් කල මිනිසාගේ පැවැත්මට අභියෝගයක් වන තරමට එය දුර දිග ගොස් ඇති බව පෙනේ. පහල මට්ටමේ සිටින මිනිසුන්, විශේෂයෙන් ම කාන්තාවන්, තම අඟපසඟ විකුණාගෙන කෑමටත්, දරුවන් සමඟ සියදිවි නසාගැනීමටත් යොමු වීම තුල මෙම පොරකෑම කොතරම් දුර දිග ගොස් ඇති දැයි පෙන්වීම, මේ හැසිරීම ගැඹුරෙන් හැදෑරීමට හේතු වේ. තිරිසන් බවෙන් මිදුනා නම් මෙවන් තිරිසන් ගතිවල ද වැඩීමක් දකින විට, තමන් එසේ විහින් ම මිදුනා යන කීම බොරුවක් වේ.

මෙහිදී පොරකෑම අත් හැරීමට බැරි ගතියක් දැයි විමසමු. මොන තරම් විනය ගරුක, නීති ගරුක වුනත්, බඩගින්න දැනෙන විට, දරුවන් බඩගින්නෙ ඉන්න විට, ඒ සියලු පාලනයන්ගෙන් මිදී පොරකෑමට පෙළඹෙන බව හදිසි ආපදා තත්ත්ව යටතේ දැකිය හැකි සුලබ දෙයකි. විශේෂයෙන් ම සැපයුම මදි විට මෙය ක්‍රියාත්මක වේ. මෙසේ පොරකෑම ගත් කල මරණයට ඇති භය තමන් පාලනය කරන බව පෙනේ. මනා සබඳතා නැති, විවිධ තල වලින් සමන්විත සමාජ තුල පොරකෑම සම්මතය වේ. මෙය බලය ඇති අය බලය යොදා උදුරාගැනීමත්, බලය නැති අය සොරකම් කිරීමත් හරහා තමන්ගේ රැකීමට යොදා ගනිති.

තිරිසන් ලෝකය ගත් විට පොරකෑම වුව ජීවිත රැකීමට ඉවහල් නොවේ. ඒ පරිසරයේ ඇතිවන වෙනස්කම් හරහා සම්පත් හීන වීම තුල ජීවිතය රැක ගැනීමට කිසිවක් නැති ව මරණයට පත්වීමයි. මෙය ගින්න, ඉඩෝරය වැනි කාළගුණික වෙනස්කම් හරහා සිදුවේ. අද ද බොහෝ සතුන් මෙවන් අභියෝග හමුවේ පොරකෑමට දෙයක් නැති ව මිය යන බව නොරහසකි. මෙම තත්ත්වය තවත් ආකාරයකින් ද සිදුවේ. ඒ පරිසරයේ ඇති සම්පත් වල නිශ්චිත බව නිසා සත්වගහණය වැඩි වී, සම්පත් වල සමතුලිත බව බිඳ හෙලා පැවැත්මට අවශ්‍ය සම්පත් නැති වීමයි. මෙහි දී පොරකෑම නිසා දුබලයන් නැසීමෙන් කෙළවර වේ. මෙම තත්ත්වය ශාක මත යැපෙන ජීවීන්ගෙ පොදු උරුමයයි. සරු කල බොහෝ පැටවුන් බිහි වී, නිසරු වූ විට විශාල ලෙස මිය යාම නිතර දකින දෙයක් වේ.

සත්ත්වයන් දඩයම් කර යැපෙන සත්ත්වයන් ගත් කල, පොර කෑම එක්තරා රටාවකට සිදු වේ. එය ආරම්භ වන්නේ තමන්ගේ ගොදුරු බිම මායිම් ඇඳීමෙනි. එතුලින් තමන්ගේ බලය හුවා දැක්වීමක් ද කෙරේ. බොහෝ විට තම මායිම් තුල ජීවත්වීම නිසා, පොරකෑම පවුලේ අයට සීමා වූ ජීවිත හානියෙන් කෙළවර නොවන අරගලයකට සීමා වේ. එහෙත් පරිසරය හෝ පෞද්ගලිකත්වය මත සතුන් මායිම් නොසලකා ගොදුරු බිම් වලට ඇතුලු වීම, පරාජිතයා පොරයෙන් පැරදී මිය යාම හෝ පැන යාම මත තීරණය වේ. මෙහි දී, ආක්‍රමණිකයා ඝාතනය වීමෙන් හෝ හිමියා අවතැන් වීමෙන් කෙළවර විය හැක. මෙසේ අවතැන් වූවන් කෙළවර වන්නේ තවත් කෙනෙකු මායිම් කල ගොදුරු බිමක ය. එනම් නොකඩවා පොරකෑමෙන් ජීවත් වීමට ය. දුබලුන් හෝ තරුණ ජීවීන් මෙසේ ජීවත්වීමේ දී හොරෙන් සැඟවීමෙන් පණ රැක ගැනීමට පෙළඹේ. මෙම තත්ත්වය තුල සංක්‍රමණික ස්වරූපයක් ගනී. මෙම සංක්‍රමණික ජීවීන් එකමුතු වී කණ්ඩායමක් ලෙස එකතු වී අනුන්ගේ ගොදුරු බිම් ඩැහැ ගැනීම අනෙක් ජීවීන්ට ප්‍රබල අභියෝගයක් එල්ල කරයි. එවැනි තත්ත්වයක දී, සංක්‍රමණික ජීවීන් එකමුතු වී හැදෙන කණ්ඩායම් ඉතා ප්‍රබල වී විශාල ගොදුරු බිම් ගොඩ නගති. මෙය තිරිසනුන්ට සීමිත වාසියක් දුන්න ද, මිනිස් සමාජය ගත් කල අති විශාල අධිරාජ්‍යයන් බිහි කිරීමට තරම් ප්‍රබල වී ඇත.

අප පොරකෑම ගැන කතා කරන කොට එය සතුන්ට සීමා කල ද, ශාක වර්ග ගත් කල, එම වර්ගයේ ජීවීන් අතර ද එක්තරා ආකාරයක පොරකෑමක් ඇති බව පෙනේ. මෙහි දී භූමියට මෙන් ම සූර්යාලෝකයත් ජලයත් ලබා ගැනීමට මෙම පොරකෑම යොමු වේ. මුල් හා කොල අතු වැඩෙන ආකාරය තුලින් මෙම පොරකෑම දැකිය හැක. ශාක වල අවශ්‍ය පෝෂක බෙදා හරින උපක්‍රමයක් නැති නිසා, එහි කොටසක් මිය යාමෙන් පරාජය කෙළවර වේ. මෙම ක්‍රියාවළියේ එක පියවරක් වන්නෙ, වැඩුන ගස් වල හැලෙන කොල නිසා ඒ ප්‍රදේශය තුල වෙනත් ශාක වල පැල හට නොගැනීමයි. හැම ගසක් ම කුඩා පැල ලෙස බිහිවීමත්, වැඩුනු දෙමව්පිය රැකවරණය ලබන ජීවීන් සේ, දෙමව්පිය ශාක වලින් පිහිටක් නොලැබීමත් නිසා, හොඳ නරක සමව බෙදීමක් පොරකෑම තුල ඇත. එහෙත් කුඩා ශාක ගත් විට, මෙම ගැටුම උග්‍ර වීමත්, ජයග්‍රාහී ශාකය අනෙක් ඒවා පරාජය කර භූමිය අල්ලා ගැනීමත් සිදුවීම පොදු දෙයකි. මෙහි දී පරිසරයට ගැලපෙන වැඩීමට සුදුසු ශාකය මුල් තැන ගනී. සමහර කුඩා ශාක සෘතුව අනුව වැඩීමෙන් පැවැත්ම රැක ගනී.

පොරකෑම ගත් කල එය ද ආවේණික තිරිසන් උරුමයක් යයි හැඳින්විය හැක. දීර්ඝ කාලීන ව එලෙස හැසිරීම තුලින් හැඟීමකින් තොරව පොරකෑමට පෙළඹීම අපට නොදැනෙන තරම් ය. කොතරම් ආවේණික ගතියක් දැයි කියනවා නම්, පොර නොකෑම හෝ අන් අයට මුල් තැන දීම දැඩි ආයාසයකින් වඩා ගත යුතු හැකියාවකි. පොරකෑම සමාජයේ එකමුතු බව බිඳ හෙලන, කෝන්තර ඇති වීමට මුල් වන, හැසිරීම තම පාලනයෙන් තොර බව පෙන්වන තිරිසන් උරුමයකි. ඒ නිසා ඉන් මිදීම ලෙහෙසි නැත. මෙහි දී, තමන් ඉන් මිදුන ද, අන් අයගේ උරුමය හමුවේ නිතැතින් ම පරාජය ගෙන දෙයි. අද මිනිස් සමාජය ගත් කල, පොරකෑම මූළික අංඟයක් වී ඇත. එය කොතරම් ආයතන ගත වී ඇති දැයි කියනවා නම්, එහෙම වෙනසක් නොදකින තරම් ය. බසයකට නගින විට වුව, කවුරුත් හැසිරෙන්නේ එය පොදු හැසිරීම ලෙසයි. එහෙත් වෙනත් සමාජයක එවන් පොරකෑමක් අවශ්‍ය නොවන පරිසරයකට ගිය විට, මෙම හැසිරීම තමන්ට ලැජ්ජාව දනවන ක්‍රියාවකි. මෙහි බරපතල යමක් ඇත. අප හැසිරෙන ආකාරය ගත් කල, තමන් කරන දේ හරි යයි නොසිතා, ඒ ගැන වෙනත් ඇසකින් බැලිය යුතු බවයි. තිරිසනුන් හා සසඳා උන් මෙන් අප හැසිරේ නම්, එම හැසිරීම මිනිස්කමට නොගැලපෙන්නක් බව තේරුම් ගැනීම වැදගත් ය. එසේ ම හැසිරීම අත් හල විට, තම පැවැත්මට අභියෝගයක් නොවන පරිසරයක් බිහි කිරීම වැදගත් වේ. මෙහි දී, අපට උරුම වූ හැසිරීම යනු මෙතෙක් පැවතීම නිරූපණය කරන උරුමයක් බව දැන, එයින් මිදීමට උත්සාහ කරන විට ඇති විය හැකි අනවශ්‍ය ඵල ගැන ද සිතීම වැදගත් වේ.

පොරකෑම හිඟාකෑම වැනි ආවේණික හැසිරීම් මිනිස් සමාජය තුලින් තුරං කල හැකි දැයි විමසමු. සැබැවින් ම මෙම මාතෘකා තෝරා ගැනීමේ පරමාර්ථය ද එය ම වේ. ස්වාභාවික පරිසරය තුල පැවැත්මට පොරකෑම ප්‍රබල අවශ්‍යතාවයකි. එහෙත් තිරිසන් බව අත හරින විට, මෙම ගති අප තිරිසන් කමට බැඳ දමයි. එනම් අප තිරිසනුන් වීම ය. එම ගති අත හැරීමට තිරිසන් ලෝකය තුල බැරි නිසා, ඊට සරිලන සමාන්තර මිනිස් ලෝකයක් සැකසිය යුතු ය. එය කල හැක්කක් නිසා මෙම මාතෘකාව තෝරා ගතිමි. අපේ වගකීම් නිසි ලෙස ඉටු කිරීමට නම්, පොරකෑම පැවැත්මේ කොටසක් නොවිය යුතුයි නේ ද? තව බොහෝ දේ පොරකෑමට බැඳුනත් මේ තොරතුරු යම් ආකාරයක ආරම්භයකට මුල පිරුවා යයි සිතමි.

පසු වදන: 

මෑත කාලයේ කාර්ය බහුලවීම නිසා ලිවීම පමා වුව ද, එසේ වීමට හේතුව මුහුණු පොතට (බුකියට හෙවත් වඩා නිවැරදි ව මුඩුක්කුවට) ඇතුළු වීමට සිදුවීමයි. එය කාලීණ අවශ්‍යතාවයක් මෙන් ම හදිසියේ නොදැන ගිය අළුත් අත්දැකීමක් විය. එසේ කිරීමට ප්‍රධාන හේතුව අද සමාජය හා ගැටීමෙන් කරුණු දැන ගැනීම ය. දැනට ගැවසෙන මෙම බ්ලොගයට බැඳුනු මත බියෙන් සැකෙන් තොරව පැවසිය හැකි තැන් මේවා ය.

https://www.facebook.com/groups/akadaya/

https://www.facebook.com/groups/miniskama/

ඊට අමතර ව බාහිර පාලනයට නතු මෙම තැන ද දැනට ගැවසෙමි. ලිපි තුලින් නොදකින පැති හා ගැටීමෙන් ලබන අත්දැකීම් සඳහා මේවා මහඟු සම්පත් වේ.

https://www.facebook.com/groups/194075563979436/

තවත් කිහිපයක නියෝජනය ඇතත් කාල වේලා නැති නිසා ප්‍රබල දායකත්වයක් දීමට තවම උත්සාහ නොකලෙමි. සිංහලයන් ගේ තොරතුරු සොයාගෙන ඒ තුලින් ඔවුන්ට හොඳක් වනු දැකීම අපේ උත්සාහය කර ගනිමු.